Vana tenere ferunt, foliisque fub omnibus hærent: Multaque præterea variarum monftra ferarum, Centauri in foribus ftabulant, Scyllæque biformes, Et centumgeminus Briareus, ac bellua Lernæ Horrendum stridens, flammisque armata Chimæra, Gorgones, Harpyiæque, et forma tricorporis umbræ. Conripit hic, fubitâ trepidus formidine, ferrum Æneas; ftrictamque aciem venientibus obfert: Et, ni docta comes tenuis fine corpore vitas Admoneat volitare cavâ fub imagine formæ, Inruat, et fruftra ferro diverberet umbras. Hinc via, Tartarei quæ fert Acherontis ad undas. Turbidus hic cœno, vaftâque voragine, gurges Æftuat, atque omnem Cocyto eructat arenam. Portitor has horrendus aquas, et flumina, servat Terribili fqualore Charon: cui plurima mento Canities inculta jacet; ftant lumina flammâ ; Sordidus ex humeris nodo dependet amictus. Ipfe ratem conto fubigit, velisque miniftrat, Et ferrugineâ fubvectat corpora cymbâ, Jam fenior; fed cruda deo, viridisque, fene&tus, Huc omnis turba, ad ripas effufa, ruebat; Matres, atque viri, defunctaque corpora vitâ Magnanimûm heroum; pueri, innuptæque puellæ, Inpofitique rogis juvenes ante ora parentum: Quam multa in filvis autumni frigore primo Labfa cadunt folia, aut ad terram gurgite ab alto Quam multæ glomerantur aves, ubi frigidus annus Æneas, miratus enim, motusque tumultu, Portitor ille, Charon; hi, quos vehit unda, fepulti: Nec ripas datur horrendas, et rauca fluenta, Transportare prius, quam fedibus offa quierunt. Centum errant annos, volitantque hæc litora cir cum: Tum demum admiffi stagna exoptata revisunt. Ecce! gubernator fefe Palinurus agebat: Qui Libyco nuper curfu, dum fidera fervat, Exciderat puppi, mediis effufus in undis. Hunc ubi vix multâ mæftum cognovit in umbrâ; Sic prior adloquitur: Quis te, Palinure, deorum Eripuit nobis, medioque fub æquore merfit? Dic age: namque mihi, fallax haud ante repertus, Hoc uno refponfo animum delufit Apollo; Qui fore te ponto incolumem, finisque canebat Venturum Aufonios. En! hæc promiffa fides eft? Ille autem: Neque te Phœbi cortina fefellit, Dux Anchifiada, nec me deus æquore merfit. Namque gubernaclum, multâ vi forte revolfum, Cui datus hærebam cuftos, curfusque regebam, Præcipitans traxi mecum. Maria afpera juro, Non ullum pro me tantum cepiffe timorem, Quam tua ne, fpoliata armis, excuffa magiftro, Deficeret tantis navis furgentibus undis. Tris notus hibernas inmenfa per æquora noctis Vexit me violentus aquâ: vix lumine quarto Profpexi Italiam, fummâ fublimis ab undâ. Paullatim adnabam terræ: jam tuta tenebam; Ni gens crudelis, madidâ cum vefte gravatum, Prenfantemque uncis manibus capita afpera montis, Ferro invafiffet; prædamque ignava petiffet. Nunc me fluctus habet, versantque in litore venti. Quod, te per cœli jocundum lumen, et auras, Per genitorem, oro, per fpes furgentis Iuli; Eripe me his, invicte, malis: aut tu mihi terram Et ftatuent tumulum, et tumulo follemnia mittent, Navita quos jam inde ut Stygiâ prospexit ab undâ Umbrarum hic locus eft, Somni, Noctisque fopora: Corpora viva nefas Stygiâ vectare carinâ. Hi dominam Ditis thalamo deducere adorti. Nec vim tela ferunt: licet ingens janitor, antro At ramum hunc (aperit ramum, qui vefte latebat) que Informi limo, glaucâque exponit in ulvâ. Cerberus hæc ingens latratu regna trifauci |