Triftior hibernas coelo defcendit in vndas. 255 Illis ira modum fupra eft, laefaeque venenum Morfibus infpirant, et spicula caeca relinquunt Adfixae venis, animasque in volnere ponunt.

men. aquofus eft, qui aquas, imbres, concitat. conf. Exc. ad h. l. fub fin. 236 modum fuper eft nonnulli Pieriani et Giphanii M., vnde ille fupera facit, quod Lucretianum eft. 238 Affixae venis vulgatum inde ab Aldd. Adfixa in venis lec Mentel. a m. fec. et pr. Moret. vnus Arundel. et alter cum Erf. et cum edd. nonnullis (inter quas Argent. 1502, notante Reiskio, cui valde arridebat ea lectio), Affixa in venis. Videri poteft hoc Grammatici, de metro folliciti, opera interpolatum esse ex Adfixa venis, fcil. fpicula, vt erat in Pierii peruetere libro, Mentel. pr.

occaf. fid. pag. 59 fq. Aut vbi eadem Pleias defcendit caelo, occidit, triftior, quia trifti, ingrato, anni tempore, in vndas hibernas, tempeftatibus vexatas, quippe menfe Nouembri. Nouembri. In mare autem fe condere videri poffunt fidera occidentia. fugiens fidus Pifcis aquofi, quandoquidem is Pleiadum fitus eft in caelo, vt alter Pifcium eas a tergo vrgere et infequi videri poffit, vtque adeo non fit de fubfequente aliquo Pifcis occafu accipiendum; fed de Pleiadum occafu vnice agatur, quae in fphaera ita expreffae funt, vt pone eas pofitus fit alter ex Pifcibus. Defcendit itaque Pleias, cui a tergo vicinus eft Pifcis,

ex pofitu in fphaera. Vlteriorem declarationem vid. in Excurfu ad h. v. vbi eam expofui, cum nulla cuiuspiam contumelia vel verborum calumnia. Mirus eft hominum mos, qui alterius epulis repleti ossa adesa in eius os illidunt.

236. Coniuncta haec cum fuperioribus; nam, dum mel exfcinditur, iras apium maxime experiare. Varro III, 16, 7 neque ignaua, vt non, qui eius opus conetur disturbare, refifiat. 237. Spicula caeca, h. occulta, breuia, quae poffunt latere. Seru. Morsus pro aculeorum ictibus dici, ob

Sin, duram metuens hiemem, parcesque futuro,

Reg. Moret. fec. Leid., item Goth. fec. et Brunckii libro, Afica venis Leid. fec. Habet tamen et altera lectio, qua iplae apes al affigentes fe cuti eius, qui eas infefiat, Lucret. V, 1321 leae Deplexaeque dabant in terram volnere victos Morfibus adfixae validis aique vnguibus vncis; Affixae venis dicuntur, cum grammaticam rationem, eft enim elegantiffima, tum librorum auctoritatem, Romani, Medicei, et ceterorum; eodem referendum Affiffae Zulichem. At vero Adnixae Oblongus Pierii, quod fi aliorum librorum fuffragia haberet, non incomtum effet. Latius proceflit inter

polatio in Ed. Ven. Affixas venis animas in, et in Ed. Mediol. Affixae venis animas in. Porro animosque Moret. qu. in volnera Gud., et in vulnera Romanus, Mentel. pr. fragm. Moret., vterque Goth. Erf. vnus Arundel. et Pierii aliquot; ficque iam Naugerius edidit in Ald. tert., et hinc alii, fed pauci. Atque ita Nonius in anima, Schol. Iuuenal. IV, 91. Macrob. Sat. VI, 6. extr. Probat Oudendorp. ad Lucan. II, 151, fed ita, vt ad eum τοῦ in vfum referat, cum finem ac cauffam denotat. Malim ad exquifitiorem illum vfum referre, cum quartus pro fexto cafu adiungitur; neque adeo praeferre alteri vt magis vulgari dubitem. Neque tamen reiici in vulnere, dum vulnus inferunt, poteft, quod Mediceus et alii tuentur. 239 Editum erat metues. Pro hoc metuens Gud. a m. pr. Franc. Toll., porro Roman. et codd. aliquot Pierii et Regius Martin. Edit. lunt., nec reiiciendum eft, inquit Heinf., quin etiam elegantius hoc dictum cenfeo; itaque nunc recepi, probatum quoque Vollio. metuis fec. Moret.

vulnus. Nam aculeis amiflis
mori creditae funt. Plin. XI,

fect. 19.

animalculum occultum la

teat.

Trepidabant et hic Intpp. Obferuata haec omnia iam erant Ariftoteli; v. H. Anim. IX, 40, p. 946 A., fed in cauffis reddendis laborabat maximi philofophi acumen. Monent eadem Geoponici, Varro et Columella cum Palladio. 239. parces futuro, conditioni ac neceffitati apum fu

239 247. Sin apiarius, hiemis immitioris metu, curaque apum et miseratione, non omnes fauos exfcindat, et aliquam mellis partem apibus relinquat: at faltem, propter variorum infectorum infidias fuffiendus eft alueus, inanes cellae exscalpendae et recidendae, ne quod in iis turae. Prifcianus haec ip

Contufosque animos et res miferabere fractas: 240 At fuffire thymo, cerasque recidere inanis,

Quis dubitet? nam faepe fauos ignotus adedit Stellio; et lucifugis congefta cubilia blattis;

240 Contunfos Gud. et duo Moret. Concuffosque Regius Martin. miferabile idem Regius cum Ed. Ven. mirabere i ongobard. a m. fec. 241 At omnes fere codd. Heinfii: Aut vulgo. An Reiskius coniiciebat; an quis dubitet? Aut fufferre thumo (thumos apud Foggin.) Medic., nec non Roman. et Ed. Ven. thymum tres apud Burm. At fuffire fimo, fcil. bubulo, com. Io. Schraderus, ex communi praecepto auctorum de R. R. et Plin. XXI, 14, f. 47. Recte. Verum etiam thymo et cneoro suffumigatur: v. c. Geopon. XV, 2, 37. cerasque recindere Zulich. incidere Parrhaf. habuiffe videbatur. 242 Quis dubites Goth. pr. adhefit Romanus. 243 Stellio et lucifugis omnes Pieriani, omnes fere Heinfii; nec abeffe a fuis rò et monet Martinus; nec abest a Goth., extrufum tantum eft, id quod et ipfe malim factum, in edd. vulgg. ante Heinf., et quidem inde a Manut. Fabric. Commelin. Heinfius reuocauit, vt pes creticus fit; quod mihi merum Grammaticorum commentum esse videtur. Quid enim ieiunius et ineptius a poeta fieri poffit, quam in heroico verfu alienos pedes admifcere! Verum pronuntiandum eft binis fyllabis Stelljo. Hoc ab aliis Stelio, Stilio, Stillio fcribitur. Porro lucifugi c. c. blatti Zulich. exefa cubilia Pierii manus in ora codicis, ex interpolatione noa infcita; Io. Schrader. contexta. Tum blatis, blactis, plautis fcribitur ap. Burm. et Colum. IX, 7, 5. Reiskius ita locum rfinge. bat: An fuffire thymo cerasque recidere inanes Quis dubite: (nam Stellio), lucifugis congefta cubilia blattis? vt cerae

fa ad apodofin referebat, vt ellent, parce et miferator. 240. Spoliato alueo et cibi penuria, hiemali tempore. conf. Colum. IX, 14, 11. 241. Vt omnes vitiofi faui tollantur, curandum eft. Colum. IX, 13, 8. cf. §. 11. 12. c. 14, 1. 2. 13. Varro

III, 16, 34 extr. At in apo

dofi, vt fupra aliquoties; εἶτα, ἀλλὰ, ἀλλά γε. quod etiam attamen. 243. ignotus Stellio, non obferuatus, occulte adrepens. et blattis congefta cubilia funt, h. blattae cubilibus eo, in fauos vacuos, congeftis, adedere fauos. lucifugis, per noctem vagantibus; vt Ser

2

Inmunisque fedens aliena ad pabula fucus,
Aut afper crabro inparibus fe inmifcuit armis; 245
Aut dirum, tineae, genus; aut inuifa Mineruae
Laxos in foribus fufpendit aranea casses.
Quo magis exhauftae fuerint: hoc acrius omnes
Incumbent generis lapfi farcire ruinas,

inanes fint haec cubilia.

244 fucos Gud. a m. pr. Mentel. pr. ad pocula Medic. a m. pr., librarius fcilicet, qui de fe forte agi putabat. 245 Scabro Medic. a m. fec. duo Moret. Franc. Goth. fec. crebro tres alii. fe mifcuit Voll. pr. Moret. fr. Franc. Toll. Ed. Mediol., porro Goth. fec. Erf. et vnus Mead. imparibusque immifcuit qu. Moret. 246 dirum optimus quisque apud Heinf., hoc idem iam ediderat Nauger. et Egnat., neglectum a fequioribus, durum vulgo. tiniae fcriptura vett. librorum, vid. Vrlin. Cerd. Heinf. 247 In foribus laxos edd. ante Heinf., fed iam Pierius monuerat, codices aliter habere. Laxosque in foribus Zulich. arachnea Toll. 248 fuerunt et mox complerunt Medic. fuerit Ven. omnis multi. 249 Incumbunt Zulich. Moret. fragm., idem fulcire ruinas. ruinam Ed. Ven. operis lapfi coni. Schrader.

vius recte explicat. Eft vermium genus, tineas, Bienenmotten, Raupen, Bienenwürmer appellant, ceceram depafcentium; ex erucis in chryfalides tandemque in blattas lucifugas transformari folent conf. Colum. IX, 14, 1. 2. 8. 9. Phalaenam tineam mellonellam Linn. vocant noftri viri docti. 244. fucus (v. ad v. 168) immunis, quod ipfe nihil operae ad mellificium confert. cf. Hefiod. "Epy. 303. 304. Theogon. 59 fqq.

245. imparibus armis, h. 1. quibus apes pares non funt. afper vid. Georg. III, 149. 246. tineae, quarum papiliones enecare iubet Colum. IX, 14, 8. inuifa Mineruae; nota fabula de Arachne,

248. Quo magis exhauftae apes funt melle fubducto (nec tamen eo vsque, vt fame pereundum fit, nec alieno tempore), eo acrius omnes operam dant, vt iacturam tantam reparent; ruinas generis lapfi, vt paullo ante, res fractas, a

Conplebuntque foros, et floribus horrea texent. 250

Si vero, quoniam cafus apibus quoque noftros Vita tulit, trifti languebunt corpora morbo; Quod iam non dubiis poteris cognofcere fignis: Continuo eft aegris alius color; horrida voltum

250 fores edd. nonnullae, vt Cerdae, et Pierius in ora codicis fui. Pollit effe veftibulum. cauos 1. fauos Io. Schrader. ex CoJum. IX, 15, 4 et fup. v. 104. In horrea duplicem lectionem agnofeit Iulius Sabinus, et horrea, et horea: nam horeum esse mel aeftiuum,,,et ita legendum effe puto; Plinius fic ait: Alterum genus eft mellis aeftiui, quod ideo vocatur horeum a Lempeftiuitate praecipua "6 1 Male hoc: mel illud eft agaiov ap. Plin. XI, f. 13. 251 Sin quatuor apud Burm. Oblongus Pierii, Goth. fec. noftris Rom. et aliquot apud Pierium. 252 triftis Moret. fec. languebant Moret. pr. tabo pro morbo Voss. alter. Eadem variatio Georg. III, 557. vid. Heinf. ad Ouid. Met. XV, 627. 254 color horridus alia Medic. a m. pr. horrida multam Franc. et Zulichem. pro diu. lect.

a tabulatis nauium: et floribus horrea texent, florum fucco ac polline conficient fauos; proprie cellulas, in quibus tamquam horreis mel reconditur.

251 280. De morbis apum et morborum cura. Verfus 253 ad 263 interpolitos effe memento, nec male forte parenthesi includas. Comparari possunt Varro III, 16, 20. Colum. IX, 13, vbi §. 7 totum h. 1. expressit.

252. Vita tulit, h. conditio, fors, natura apum, vt Blos, et faepe vita humana. 254. alius color, áλλoxρood