Aut amnis ripis, aut alti fornice faxi,
Dum pluit in terris; ut poffint, fole reducto,
Exercere diem: fic, obrutus undique telis,
Æneas nubem belli, dum detonet, omnem
Sustinet; et Laufum increpitat, Laufoque minatur:
Quo, moriture, ruis, majoraque viribus audes?
Fallit te incautum pietas tua. Nec minus ille
Exfultat demens; fævæ jamque altius iræ
Dardanio furgunt ductori, extremaque Laufo
Parcæ fila legunt: validum namque exigit enfem
Per medium Æneas juvenem, totumque recondit.
Transiit et parmam mucro, levia arma minacis,
Et tunicam, molli mater quam neverat auro;
Inplevitque finum fanguis: tum vita per auras
Conceffit mæfta ad Manis, corpusque reliquit.

At vero ut voltum vidit morientis, et ora,
Ora modis Anchifiades pallentia miris ;
Ingemuit miferans graviter, dextranique tetendit;
Et mentem patriæ fubiit pietatis imago.

Quid tibi nunc, miferande puer, pro laudibus iftis, Quid pius Æneas tantâ dabit indole dignum? Arma, quibus lætatus, habe tua: teque parentum Manibus, et cineri, fi qua eft ea cura, remitto. Hoc tamen infelix miferam folabere mortem; Æneæ magni dextrâ cadis. Increpat ultro Cunctantis focios, et terrâ fublevat ipfum, Sanguine turpantem comtos de more capillos.

Interea, genitor Tiberini ad fluminis undam

Volnera ficcabat lymphis, corpusque levabat, Arboris adclinis trunco: procul ærea ramis Dependet galea, et prato gravia arma quiefcunt. Stant lecti circum juvenes: ipfe, æger, anhelans, Colla fovet, fufus propexam in pectore barbam: Multa super Lauso rogitat, multumque remittit, Qui revocent, mæstique ferant mandata parentis.

At Laufum focii exanimem fuper arma ferebant Flentes; ingentem, atque ingenti volnere victum. Adgnovit longe gemitum præfaga mali mens. Canitiem multo deformat pulvere, et ambas Ad cœlum tendit palmas, et corpore inhæret. Tantane me tenuit vivendi, nate, voluptas, Ut pro me hoftili paterer fuccedere dextræ, Quem genui? Tuane hæc genitor per volnera fer

vor,

Morte tuâ vivens? Heu, nunc mifero mihi demum Exfilium infelix! nunc alte volnus ada&um! Idem ego, nate, tuum maculavi crimine nomen, Pulfus ob invidiam folio, fceptrisque paternis. Debueram patriæ pœnas, odiisque meorum: Omnis per mortes animam fontem ipfe dediffem. Nunc vivo: neque adhuc homines, lucemque, relinquo.

Sed linquam. Simul, hoc dicens, adtollit in ægrum Se femur; et, quamquam vis alto volnere tardat, Haud dejectus, equum duci jubet. Hoc decus illi, Hoc folamen, erat: bellis hoc victor abibat

VOL. II.

Omnibus. Adloquitur mærentem, et talibus infit:
Rhoebe, diu, res fi qua diu mortalibus ulla eft,
Viximus. Aut hodie victor fpolia illa cruenta,
Et caput Æneæ, referes; Laufique dolorum
Ultor eris mecum: aut, aperit fi nulla viam vis,
Occumbes pariter. Neque enim, fortiffime, credo,
Juffa aliena pati, et dominos dignabere Teucros.
Dixit; et exceptus tergo confueta locavit
Membra, manusque ambas jaculis oneravit acutis;
Ære caput fulgens, criftâque hirfutus equinâ.
Sic curfum in medios rapidus dedit. Æstuat in-
gens

Imo in corde pudor, mixtoque infania luctu.

Atque hic Ænean magnâ ter voce vocavit:
Æneas adgnovit enim, lætusque precatur:
Sic pater ille deûm faciat! fic altus Apollo!
Incipias conferre manum.

Tantum effatus, et infestâ subit obvius hastâ.
Ille autem: Quid me, erepto, sæviffime, nato,
Terres? hæc via fola fuit, quâ perdere poffes.
Nec mortem horremus, nec divom parcimus ulli.
Define. Jam venio moriturus, et hæc tibi porto
Dona prius. Dixit, telumque intorfit in hoftem;
Inde aliud fuper, atque aliud, figitque, volatque
Ingenti gyro; fed fustinet aureus umbo.
Ter circum adftantem lævos equitavit in orbis,
Tela manu jaciens; ter fecum Troius heros
Inmanem ærato circumfert tegmine filvam...

Inde, ubi tot traxiffe moras, tot spicula tædet Vellere, et urguetur, pugnâ congreffus iniquâ; Multa movens animo, jam tandem erumpit, et inter Bellatoris equi cava tempora conjicit hastam. Tollit fe adrectum quadrupes, et calcibus auras Verberat, effufumque equitem, fuper ipfe fecutus, Inplicat, ejectoque incumbit, cernuus armo. Clamore incendunt cœlum Troësque, Latinique. Advolat Æneas, vaginâque eripit ensem,

Et fuper hæc: Ubi nunc Mezentius acer, et illa Effera vis animi? Contra Tyrrhenus, ut, auras Sufpiciens, haufit cœlum, mentemque recepit: Hoftis amare, quid increpitas, mortemque minaris? Nullum in cæde nefas; nec fic ad prælia veni; Nec tecum meus hæc pepigit mihi fœdera Laufus. Unum hoc, per, fi eft victis venia hoftibus, oro; Corpus humo patiare tegi. Scio acerba meorum Circumftare odia: hunc, oro, defende furorem ; Et me, confortem nati, concede fepulcro.

qua

Hæc loquitur, juguloque haud infcius adcipit enfem,

Undantique animam diffundit in arma cruore.