Page images
PDF
EPUB

149.

Cunctaque profundum Pontum aspectabant flentes: Heu, tot vada, fessis Et tantum superesse maris, vox omnibus una: Urbem orant; tædet pelagi perferre laborem.

150.

Ergo inter medias sese haud ignara nocendi Conjicit, & faciemque Deæ, vestemque reponit. Fit Beroë, Ismarii conjux longæva Dorycli, Cui genus, & quondam nomen, natique fuissent:

ISI.

At sic Dardanidûm mediam se matribus infert: O misera, quas non manus (inquit) Achaïca bello Traxerit ad lethum, patriæ sub manibus! ô gens Infelix, cui te exitio fortuna reservat ? Septima post Troja cxcidium jam vertitur æstas,

152.

Cum freta, cum terras omnes, tot inhospita saxa, Sideraque emensæ ferimur: dum per mare magnú Italiam sequimur fugientem,& volvimur undis.

149. E, botate a lo mare, e ssospiranno,
Uh sfortonate nuie, deceano tutte,
Nce resta mare assaje, potta d' aguanno,
Addove sta ssa Talia? a Calecutte?
Ccà na Cetate, ccà co lo malanno ;
Non ne potimmo cchiù; nce simmo strutte,
Simmo fatte vecchiarde pe sso mare :
Ccà na Cetate, ccà: che nnavecare.
150. Bravo, Il' Irede disse, eccote l'escal
Pe allummare lo ffuoco: o bella caccia!
E ntra de chelle subbeto se mmesca,
Pe mmutare a ttempesta la bonaccia :
E azzò meglio la 'mbroglia le riesca,
Se 'nfense essere Bertola a la faccia
A Doricchio de Tracia mmaretata,
Vecchia sacciuta, e de gran nommenata.
151. E accossì se 'mpizzaje 'nmiezo de chelle
E chiagnenno decea: fossemo morte
Sotta de Troja nosta: uh poverelle:
Addove, oimmè, nce jettarrà la sciorte? **
Partettemo da Troja giovenelle,

Mò simmo vecchie,e mme nne sape a fforte.
Sò sett' anne 'mmarditte, e che ppensate?
Che pe ssp mare jammo spatriate.
152. Potta de crapa, e che ffuorze uno, o duje
Sò li mare trascurze? e che ccercammo?
Cercammo Talia, chella, che nce sfuje,
Tanto cchiù, quanto cchiù nce l'accostammo,
E'pe sso mare, uh sfortunate nuje!
Jammo spierte, e ddemierte; e maje trovammo
No muorzo de repuoso, o no pertuso
Pe ttenere copierto lo caruso.

Sto

153.

Hic Erycis fines fraterni, atque hospes Acestes: Quis prohibet muros jacere, & dare civibus urbë? O patria, & rapti nequicquam ex hoste Penates; Nullane jam Troja dicentur mania

154.

Nusquam

Hectoreos amnes, Xanthum, & Simoënta videbo? Quin agite, & mccum infaustas exurite puppes. Nam mihi Cassandra per somnum vatis imago

[ocr errors]

Ardentes dare visa faces: hic quærite Trojam: Hic domus est, inquit, vobis: nunc tempus agi res; Nec tantis mora prodigiis:

156.

En quattuor are Neptuno: Deus ipse faces animumque ministrat. Hæc memorans, prima infensum vi corripit ignem; Sublataque procul dextra connixa coruscat,

Er

153. Sto luoco fo d' Aricio, che fo frate
D'Anea, e mò d' Aciesto, ch'è Trojano.
E pecchè Anea non fa ccà na cetate?
Addove meglio, che a sto bello chiano?
O Troja, o Troja mia! o Deie Penate,
E che state senz' uocchie, e senza mano?
Non vedarrimmo, nò, cchiù Troja auzata;
Sulo 'n capo d' Anea stà fravecata .
154. Aggio addonca a mmorire, e mmaje vedere
Li nuove sciumme Simoenta, e Santo?
Sù figlie sú brusciammo ste galere;
Nè sola io sò, che vi conziglio a ttanto
Avite addonca tutte da sapere

Ca 'ntra lo suonno m'aggio vista accanto
Cassandra nostra, chella profetessa
D'Apollo, e stea marfosa la scuressa.
55. E mme dicea; tè, piglia chisso fuoco;
E l'armata co chisso 'ncenniate.

Ne v'avite a ppartire da sso luoco;
Lloco la nova Troja fravecate.
Avite 'ntiso? e pe sto bello juoco
Chisto è lo meglio tiempo; e che aspettate?
Parla lo Cielo; e si no l' obbedimmo
Mò mò de pressa, nuie zeffonnarrimmo.
. Ecco lo ffuoco a chille quatto autare
De lo gran Dio Nettunno; isso la forza,
lo ffuoco nce dà pe 'ncenniare,

[ocr errors]

mannare st' armata pe le ttorza
scomputo accossi de tatanare,
lanzaje a n' autaro comme a n'orza
pigliaje no tezzone, e lo portava
to pe ll'aria, e lo cotoliava.

Virg. T..

Η

Da

157.

Et jacit: arrecla mentes, stupefactaque corda
Iliadum. Hic una e multis, quæ maxima natu
Pyrgo, tot Priami natorum regia nutrix:
Non Beroë vobis, non hac Rhateïa, matres,
Est Dorycli conjux,

158.

Divini signa decoris,

'Ardentesque notate oculos: qui spiritus illi, Qui vultus, vocisque sonus, vel gressus eunti.

159.

Ipsa egomet dudum Beroën digressa reliqui Ægram, indignantem tali quod sola careret Munere, nec meritos Anchise inferret honores. Hac effata:

160.

At matres primo ancipites, oculisque malignis Ambigua, spectare rates, miserum inter amorem Præsentis terræ, fatisque vocantia regna:

Cum

« PreviousContinue »