Nume e voler: teco me trar non lice, Nè quel tel dà prence e motor dell'etra. Te un vasto mar, te un lungh’esiglio attende: Poi vuolti Esperio suol, ve cheto lambe D'eroi be’campi il Lidio Tebbro. Amiche Là sorti avrai, regia consorte, e regno. Scaccia il plorar, sfogo d'amor che abborro. D'Argo e Micene io non vedrò le altere Magion, nè andro d'Attiche donne ancella, Nuora all' Idalia dea, Dardanio germe: Oni sua mi tien l'alma de' dei gran madre. Consorte, addio: siegui ad amarmi in Giulo. Qui tace; e me, ch’anco sto in pianti e molto M'appresto a dir, lascia e in vapor si sface. Tre volte al collo io le gettai le braccia; Tre di man mi sfuggi, mal stretta imago, Pari a vento leggier, qual sogno vota.
Scorsa cosi l'orrida notte, a' socj Mi rendo alfin: dove addensato ammiro Nuovo stuol di compagni, e sposi, e madri, Spersi guerrier, flebil ramingo ammasso. D'ogn' intorno s'unir', del meglio carchi, Presti ogn'onda a solcar, dov' io gli scorga. E omai del di forier, l'Astro materno Sorgea da gioghi Idéi; già i Greci assise Tenean le porte; ogni sperar già tacque. Parto, e il padre m'indosso, e salgo il monte.
![[ocr errors]](https://books.google.ie/books/content?id=JFpBAAAAMAAJ&output=html_text&pg=PA115&img=1&zoom=3&hl=en&q=%22Et+Metus,+et+malesuada+Fames,+ac+turpis+Egestas,+Terribiles+visu+formae%3B+Letumque,+Labosque%3B%22&cds=1&sig=ACfU3U3njYrgs1i_Q7XrYCQ_oWaz0ZgSyA&edge=0&edge=stretch&ci=728,819,10,15)
Postquam res Asiae Priamique evertere gentem Immeritam visum superis, ceciditque superbum Ilium, et omnis humo fumat Neptunia Troja, Diversa exsilia et desertas quaerere terras Auguriis agimur divúm; classemque sub ipsa Antandro et Phrygiae molimur montibus Idae, Incerti quò fata ferant, ubi sistere detur: Contrahimusque viros. Vix prima inceperat aestas, Et pater Anchises dare fatis vela jubebat. 9 Littora quum patriae lacrymans portusque relinquo, Et
сатроЅ ubi Troja fuit: feror exsul in altum Cum sociis natoque, Penatibus et magnis dis.
Terra procul vastis colitur Mavortia campis, Thraces arant, acri quondam regnata Lycurgo; Hospitium antiquum Trojae, socüque. Penates, Dum fortuna fuit. Feror huc, et littore curvo Mania prima loco, fatis ingressus iniquis: AEneadasque meo nomen de nomine fingo.
Sacra Dionaeae matri divisque ferebam 19 Auspicibus cæptorum operum; superoque nitentem
Poicuè agli dei d'Asia l'impero e l'alma Piacque atterrar stirpe di Priamo, e cadde Pergamo, e al suol Troja va tutta in fumo, Di strani esigli e d'erme terre in cerça Spinti siam dagli augurj; e armiam la classe Al Frigio piè d'Ida e d’Antandro, incerti Qual corso dia, qual fermo seggio, il fato : E uniam la ciurma. April fe'mossa, e pronte Dar le vele ai destin già il padre indice. Piangendo io lascio i patrii lidi e i campi, Ve Troja fu: vo in alto mar ramingo Coi socj e il figlio, e i dei minori e i grandi.
Devoto a Marte un vasto pian sta lungi, Ch’ebbe re il fier Licurgo, e i Traci alberga; Vecchio ospizio de' Troj, Penati affini, Mentre sorte arridea. Quà muovo, e giunto Con rio destin, le mura prime in riva Pianto: e dal mio traggo d'Eneaidi il nome.
Ostie all' Idalia madre e a'dei che all'opra Auspici invoco offro sul lido; e al sommo
Caelicolúm regi mactabam in littore taurum. Fortè fuit juxta tumulus, quo cornea summo Virgulta, et densis hastilibus horrida myrtus. Accessi; viridemque ab humo convellere silvam Conatus, ramis tegerem ut frondentibus aras, Horrendum et dictu video mirabile monstrum. Nam quae prima solo ruptis radicibus arbos Vellitur, huic atro liquuntur sanguine guttae, Et terram tabo maculant. Mihi frigidus horror Membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis. Rursus et alterius lentum convellere vimen 31 Insequor, et caussas penitus tentare latentes; Ater et alterius sequitur de cortice sanguis. Multa movens animo, Nymphas venerabar agrestes, Gradivumque patrem, Geticis qui praesidet arvis, Rite secundarent visus, omenque levarent. Tertia sed postquam majore hastilia nisu Aggredior, genibusque adversae obluctor arenae; Eloquar, an sileam? gemitus lacrymabilis imo Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad aures: 40 Quid miserum, AEnea, laceras? jam parce sepulto; Parce pias scelerare manus. Non me tibi Troja Externum tulit, aut cruor hic de stipite manat. Heu! fuge crudeles terras, fuge littus avarum. Nam Polydorus ego: hîc confixum ferrea texit Telorum seges, et jaculis increvit acutis. Tum verò ancipiti mentem formidine pressus Obstupui, steteruntque comae, et vox faucibus hac sit.
,
Etereo re lucido toro io sveno. V'era un erto là presso, e lunghe in vetta Cornie, e folto a' virgulti ispido mirto. Salgo; e da terra il verde bosco a forza Volto a sterpar, per far le frasche all'are, Veggio strano a ridir prodigio orrendo. L'astil che svelgo à rotte barbe il primo, Stilla tabe sanguigna, e d'atre gocce Macchia il terren. Frigid'orror le membra Scuotemi, e il sangue al palpitar s’agghiaccia. Torno a schiantar docil pollon, chè l' alte Bramo scoprir fonti segrete; e nero Mi gronda pur dall'altro vime il sangue. Pien d'atre idee, l'agresti Ninfe, e Marte, Dio de'Getici campi, umil scongiuro L'augurio a trar da feral mostra in lieta. Ma quando investo a maggior forza il tronco Terzo, e alla sabbia ambo i ginocchi appunto; (Che il dica, o il taccia?) un lamentevol grido Giù dal fondo s'ascolta: Qimé! che tanto Mi strazj, Enea ? Lascia uom sepolto in pace; Lascia, o pio, d'infierir. Nè a Troja io nacqui Nè a te stranier; mio, non de'sterpi, è il sangue. Deh! al lido avaro, e all'empio suol t'invola. Son Polidor: qui mi coprì confitto Messe di strali, e diè, ogni ferro un getto. Collalma allor d'orride larve ingombra M'aggriccio, e il crin si rizza, e il dir si strozza.
« PreviousContinue » |