LIBER SECUNDUS. CONTICUERE omnes, intentique ora tenebant; Inde toro pater Æneas sic orsus ab alto: Infandum, Regina, jubes renovare dolorem ('), Trojanas ut opes, et lamentabile regnum Eruerint Danai; quæque ipse miserrima vidi, Et quorum pars magna fui. Quis talia fando Myrmidonum, Dolopumve, aut duri miles Ulixi Temperet a lacrimis! Et jam nox humida cœlo Præcipitat, suadentque cadentia sidera somnos. Sed, si tantus amor casus cognoscere nostros, Et breviter Trojæ supremum audire laborem ; Quamquam animus meminisse horret, luctuque refugit, Incipiam. Fracti bello, fatisque repulsi Ductores Danaum, tot jam labentibus annis, LIVRE DEUXIÈME. ON se tait, on attend dans un profond silence. Il s'adresse à Didon, et commence en ces mots : Vous raconter la nuit, l'épouvantable nuit Las de languir sans fruit au pied de nos murailles, Huc delecta virum sortiti corpora furtim Est in conspectu Tenedos, notissima fama Insula, dives opum, Priami dum regna manebant; Nunc tantum sinus, et statio male fida carinis. Huc se provecti deserto in litore condunt. Nos abiisse rati, et vento petiisse Mycenas (2). Ergo omnis longo solvit se Teucria luctu. Panduntur portæ; juvat ire, et Dorica castra Desertosque videre locos, litusque relictum. Hic Dolopum manus, hic sævus tendebat Achilles; Classibus hic locus; hic acie certare solebant. Pars stupet innuptæ donum exitiale Minervæ (3), Et molem mirantur equi, primusque Thymotes Duci intra muros hortatur, et arce locari; Sive dolo, seu jam Troja sic fata ferebant. At Capys, et quorum melior sententia menti, Aut pelago Danaum insidias suspectaque dona D'un cheval monstrueux en forment l'édifice: Pallas leur inspira ce fatal artifice. C'est un vou, disoient-ils, pour un retour heureux : On le croit. Cependant en ses flancs ténébreux Ils cachent des guerriers, et de ses antres sombres Une élite intrépide ose habiter les ombres. Une île, Ténédos est son antique nom, Vole aux lieux où des Grecs ont campé les cohortes; Ici, le fier Pyrrhus signaloit son audace; Dans nos murs aussitôt prétend qu'on l'introduise. Præcipitare jubent, subjectisve urere flammis; Scinditur incertum studia in contraria volgus. Et procul: «< O miseri, quæ tanta insania, cives? Sic fatus, validis ingentem viribus hastam In latus, inque feri curvam compagibus alvum Contorsit. Stetit illa tremens, uteroque recusso Insonuere cava gemitumque dedere cavernæ. Et, si fata deum, si mens non læva fuisset, Impulerat ferro Argolicas fœdare latebras ; Trojaque, nunc stares, Priamique arx alta, maneres (5). Ecce manus juvenem interea post terga revinctum (6) |