Olli (pestis enim tacitis latet aspera silvis) Improvisi adsunt; hic torre armatus obusto Stipitis hic gravidi nodis: quod cuique repertum Rimanti, telum ira facit. Vocat agmina Tyrrheus, Quadrifidam quercum cuneis ut fortè coactis Scindebat, raptâ spirans immanè securi. At sæva e speculis tempus dea nacta nocendi Ardua tecta petit stabuli, et de culmine summo Pastorale canit signum, cornuque recurvo Tartaream intendit vocem; quâ protinus omne Contremuit nemus, et silvæ intonuêre profundæ. Audiit et Triviæ longè lacus ; audiit amnis Sulfureâ Nar albus aquâ, fontesque Velini; Et trepidæ matres pressêre ad pectora natos. Tum verò ad vocem celeres, quà buccina signum Dira dedit, raptis concurrunt undique telis Indomiti agricolæ ; nec non et Troïa pubes Ascanio auxilium castris effundit apertis. Direxêre acies: non jam certamine agresti, Stipitibus duris agitur, sudibusve præustis; Sed ferro ancipiti decernunt, atraque latè Ici c'est un tison tout noirci par les feux, Il écoute, il approche, il apprend son outrage, Ne perd pas ce moment d'embraser tous les cœurs, Tous ont armé leurs bras endurcis aux travaux. Partout le fer éclate en leurs mains valeureuses; Horrescit strictis seges ensibus, æraque fulgent : Hic juvenis primam ante aciem, stridente sagittâ, Natorum Tyrrhei fuerat qui maximus, Almo Sternitur hæsit enim sub gutture vulnus, et udæ Vocis iter tenuemque inclusit sanguine vitam. Corpora multa virûm circà; seniorque Galæsus, Dum paci medium se offert, justissimus unus Qui fuit, Ausoniisque olim ditissimus arvis : Quinque greges illi balantûm, quina redibant Armenta, et terram centum vertebat aratris. Atque ea per campos æquo dum marte geruntur, Promissi dea facta potens, ubi sanguine bellum Imbuit, et primæ commisit funera pugnæ, Deserit Hesperiam, et, coeli convexa per auras, Junonem victrix affatur voce superbâ : En perfecta tibi bello discordia tristi: Dic in amicitiam coëant, et foedera jungant; Partout les javelots, les lances et les traits, Renvoie au loin l'éclat de sa pompe guerrière : On se mêle: aussitôt tombe le brave Almon, Cinq fois vingt socs lassoient ses robustes taureaux; Dans ses prés mugissoient ou bêloient vingt troupeaux. Vaine richesse, hélas ! Répandu par la guerre, De cet homme de paix le sang rougit la terre. Tandis que dans les champs règne un massacre égal, Celle qui du carnage a donné le signal, Du sang qu'elle a versé savourant les prémices, << Reine des dieux, dit-elle avec une voix fière, « » Mes mains à la discorde ont ouvert la carrière; 1 Quandoquidem Ausonio respersi sanguine Teucros. Undique ut auxilio veniant; spargam arma per agros. Quæ fors prima dedit sanguis novus imbuit arma. Egregium Veneris genus et rex ipse Latinus. Te super ætherias errare licentiùs auras Haud pater ille velit summi regnator Olympi; Illa autem attollit stridentes anguibus alas,. |