PUBLII VIRGILII

MARONIS

ENEIDOS

LIBER SECUNDUS.

C

ONTICUERE omnes, intenti que ora tenebant ;

Inde toro pater Æneas fic orfus ab alto:

Infandum, Regina, jubes renova

re dolorem,

Trojanas ut opes, & lamentabile regnum
Eruerint Danai, quæque ipse miserrima vidi,
Et quorum pars magna fui. Quis talia fando

Myrmidonum, Dolopumve, aut duri miles Ulyssei Temperet à lacrymis? & jam nox humida Cœlo Præcipitat, fuadentque cadentia fidera fomnos. 10 Sed fi tantus amor cafus cognofcere noftros, Et breviter Trojæ fupremum audire laborem, Quanquam animus meminiffe horret

refugit,

Incipiam. Fracti bello, fatifque repulfi

luctuque

Ductores Danaum, tot jam labentibus annis, Inftar montis equum divina Palladis arte Adificant, fectaque intexunt abiere coftas. Votum pro reditu fimulant: ea fama vagatur. Huc delecta virûm fortiti corpora, furtim Includunt cæco lateri, penitufque cavernas 20 Ingentes, uterumque armato milite complent.

Eft in confpectu Tenedos, notiffima famâ
Infula, dives opum, Priami dum regna manebant:
Nunc tantùm finus, & ftatio malefida carinis.
Huc fe provecti deferto in littore condunt.
Nos abiiffe rati, & vento petiiffe Mycænas.
Ergo omnis longo folvit fe Teucria luctu:
Panduntur portæ, juvat ire, & Dorica caftra
Defertofque videre locos, littufque relictum.
Hic Dolopum manus, hîc fævus tendebat Achil
les:

30.Claffibus hic locus, hîc acies certare folebant.

Pars ftupet innuptæ donum exitiale Minervæ,

PUBLȚI VIRGILII

MARONIS

ENEIDOS

LIBER SECUNDUS.

ONTICUER E omnes, intenti que ora tenebant ;

Inde toro pater Æneas fic orfus ab alto:

Infandum, Regina, jubes renova

re dolorem,

Trojanas ut opes, & lamentabile regnum
Eruerint Danai, quæque ipse miserrima vidi,
Et quorum pars magna fui. Quis talia fando

Paftores magno ad Regem clamore trahebant
60. Dardanidæ, qui fe ignotum venientibus ultro,
Hoc ipfum ut ftrueret, Trojamque aperiret Achi-
vis,

Obtulerat fidens animi, atque in utrumque paratus
Seu verfare dolos, feu certæ occumbere morti.
Undique vifendi ftudio Trojana juventus
Circumfufa ruit, certantque illudere capto.
Accipe nunc Danaûm infidias, & crimine ab uno
Disce omnes.

Namque ut confpectu in medio turbatus, inermis Conftitit, atque oculis Phrygia agmina circumfpexit,

7. Heu! quæ nunc tellus, inquit, quæ me æquora poffunt

Accipere, aut quid jam mifero mihi denique restat?
Cui neque apud Danaos ufquam locus infuper ipfi
Dardanidæ infenfi pœnas cum fanguine pofcunt.
Quo gemitu converfi animi, compreffus & omnis
Impetus: hortamur fari, quo fanguine cretus,
Quidve ferat, memoret; quæ fit fiducia capto.

Ille hæc, depofita tandem formidine, fatur. Cuncta equidem tibi, Rex, fuerint quæcunque, fatebor

Vera,inquit ; neque me Argolica de gente negabo. do. Hoc primum: nec, fi miferum fortuna Sinonem Finxit, vanum etiam, mendacemque improba finget.