Spargens humida mella, foporiferumque papaver."
Hæc fe carminibus promittit folvere mentes
Quas velit, aft aliis duras immittere curas;
Siftere aquam Aluviis, & vertere fidera retro ;
Nocturnofque ciet manes: mugire videbis
Sub pedibus terram, & defcendere montibus ornos.
Teftor, cara, Deos, & te, germana, tuumque
Dulce caput, magicas invitam accingier artes.
Tu fecreta pyram tecto interiore sub auras
Erige, & arma viri, thalamo quæ fixa reliquit
Impius, exuviafque omnes, lectumque jugalem,
Quo perii, fuper imponas: abolere nefandi
Cuncta viri monumenta jubet monftratque facerdos.
Hæc effata filet: pallor fimul occupat ora.
Non tamen Anna novis prætexere funera facris
Germanam credit, nec tantos mente furores
Concipit, aut graviora timet, quàm morte Sichæi.
Ergo juffa parat

At regina, pyrâ penetrali in sede sub auras
Ercctâ ingenti, tædis, atque ilice sectâ,
Intenditque locum fertis, & fronde coronat
Funereâ fuper exuvias, enfemque relictum
Effigiemque toro locat, haud ignara futuri.
Stant aræ circùm, & crines effufa facerdos
Tercentum tonatore Deos, Erebumque Chaofque,
Tergeminamque Hecatem,tria virginis ora Dianæ.
Sparferat & latices fimulatos fontis Averni,
Falcibus & meffæ ad lunam quæruntur ahenis

Pubentes

Pubentes herbæ, nigri cum lacte veneni :
Quæritur & nafcentis equi de fronte revulfus,
Et matri præreptus amor.

Ipfa mola, manibufque piis, altaria juxta,
Unum exuta pedem vinclis, in veste recinctâ,
Teftatur moritura Deos, & conscia fati

2

Sidera: tum, fi quod non æquo fœdere amantes
Curæ numen habet,justumque memorque,precatur.

Nox erat, & placidum carpebant fefla soporem
Corpora per terras, fylvæque & fæva quierant
Æquora ; cùm medio volvuntur fidera lapfu,
Cùm tacet omnis ager, pecudes pictæque volucres,
Quæque lacus late liquidos, quæque afpera dumis
Rura tenent, fomno pofitæ fub nocte filenti
Lenibant curas, & corda oblita laborum.
At non infelix animi Phœniffa, nec unquam
Solvitur in fomnos, oculifve aut pectore noctem
Accipit: ingeminant curæ, rurfufque refurgens
Sævit amor, magnoque isarum fluctuat æstu :
Sic adeo infiftit, fecumque ita corde volutat.
En quid agam? rurfufne procos irrifa priores
Experiar, Nomadumque petam connubia supplex,
Quos ego fum toties jam dedignata maritos ?
Iliacas igitur classes, atque ultima Teucrûm
Juffa fequar? quiane auxilio juvat ante levatos,
Et bene apud memores veteris stat gratia facti ?
Quis me autem (fac yelle 】 finet, ratibusque fu-
perbis

Tomus II

K

Invisam accipiet? Nefcis heu perdita, necdum Laomedonteæ fentis perjuria gentis ?

?

Quid tum? fola fugâ nautas comitabor ovantes
An Tyriis, omnique manu ftipata meorum
Inferar, & quos Sidoniâ vix urbe revelli,
Rurfus agam pelago, & ventis dare vela jubebo?
Quin morere, ut merita es, ferroque averte dolo-

rem.

Tu lacrymis evicta meis, tu prima furentem
His, germana, malis oneras, atque objicis hofti.
Non licuit thalami expertem fine crimine vitam
Degere more feræ, tales nec tangere curas ?
Non fervata fides cineri promiffa Sichæo.

Tantos illa fuo rumpebat pectore queftus. Eneas celfa in puppi, jam certus eundi, Carpebat fomnos, rebus jam rite paratis. Huic fe forma Dei vultu redeuntis codem Obtulit in fomnis, rurfufque ita visa monere cft ; Omnia Mercurio fimilis, vocemque coloremque Et crines flavos, & membra decora juventæ. Nate Deâ, potes hoc fub cafu ducere fomnos ? Nec quæ circumstent te deinde pericula cernis Demens, nec Zephyros audis fpirare fecundos ? Illa dolos, dirumque nefas in pectore verfat, Certa mori, varioque irarum Auctuat æstu. Non fugis hinc præceps, dum præcipitare poteftas? Jam mare turbari trabibus, sævafque videbis Collucere faces, jam fervere littora flammis

Si te his attigerit terris Aurora morantem.

Eia age, rumpe moras: varium & mutabile femper † Fœmina. Sic fatus nocti fe immifcuit atræ.

Tum vero Æneas fubitis exterritus umbris Corripit è fomno corpus, fociofque fatigat : Præcipites vigilate, viri, & confidite transtris, Solvite vela citi. Deus æthere miffus ab alto Feftinare fugam, tortofque incidere funes Ecce iterum ftimulat: fequimur te, fan&te Deorum, Quifquis es, imperioque iterum paremus ovantes. Adfis ô, placidusque juves, & fidera Cœlo Dextra feras. Dixit, vaginaque eripit ensem Fulmineum, ftrictoque ferit retinacula ferro. Idem omnes fimul ardor habet : rapiuntque,ruunt

que.

Littora deferuere, latet fub claffibus æquor :
Adnixi torquent fpumas, & cærula verrunt.

Et jam prima novo fpargebat lumine terras Tithoni croceum linquens Aurora cubile. Regina è fpeculis ut primum albefcere lucem Vidit, & æquatis claffem procedere velis, Littoraque & vacuos fenfit fine remige portus; Terque quaterque manu pectus percuffa decorum, Flaventefque abfciffa comas: Proh Jupiter! ibit Hic, ait, & noftris illuferit advena regnis? Non arma expedient, totaque ex urbe fequentur, Diripientque rates alii navalibus? Ite,

Ferte citi flammas, date vela, impellite remos Quid loquor? aut ubi fum? quæ mentem infania mutat?

Infelix Dido, nunc te fata impia tangunt.

Tum decuit, cùm fceptra dabas: En dextra, fidefque,

Quem fecum patrios aiunt portare Penates, Quem fubiiffe humeris confectum ætate paren

tem.

Non potui abreptum divellere corpus, & undis Spargere, non focios, non ipfum abfumere ferro Afcanium, patriifque epulandum apponere menfis?

Verum anceps pugnæ fuerat fortuna: fuisset; Quem metui moritura? faces in caftra tuliffem Impleffemque foros flammis; natumque, patrem.

que,

Cum genere extinxem: memet super ipsa dedissem.
Sol, qui terrarum flammis opera omnia luftras,
Tuque harum interpres curarum, & confcia Juno,
Nocturnifque Hecate triviis ululata per urbes,
Et Diræ ultrices, & Dii morientis Elifæ,
Accipite hæc meritumque malis advertite ny、

men,

Et noftras audite preces: fi tangere portus
Infandum caput, ac terris adnare neceffe eft,
Et, fi fata Jovis pofcunt, hic terminus hæret:
At bello audacis populi vexatus & armis,
Finibus extorris, complexu avulfus lüli,