VIRGIL'S AENEID. BOOK I. Arma virumque canō, Trōjae qui prīmus ab ōrīs Italiam fātō profugus Lavinaque venit litora, multum ille et terrīs jactātus et altō vī superum saevae memorem Jūnōnis ob īram, multa quoque et bellō passus, dum conderet urbem inferretque deōs Latiō, genus unde Latinum Albānique patres atque altae moenia Romae. Mūsa, mihi causās memora, quō numine laesō quidve dolēns rēgīna deum tot volvere căsūs insignem pietāte virum, tot adire labōrēs impulerit. Tantaene animis caelestibus īrae? Urbs antiqua fuit (Tyrii tenuere colōnī), Karthāgō, Italiam contra Tiberinaque longe ōstia, dīves opum studiisque asperrima bellī, quam Jūnō fertur terris magis omnibus ūnam posthabită coluisse Samō; hic illius arma, hic currus fuit; hoc regnum dea gentibus esse, si qua fata sinant, jam tum tenditque fovetque. Progeniem sed enim Trōjānō a sanguine dūcī audierat, Tyriās ōlim quae verteret arcēs; hinc populum lātē rēgem belloque superbum venturum exscidio Libyae; sīc volvere Parcās. Id metuens veterisque memor Saturnia belli, prima quod ad Trōjam prō carīs gesserat Argīs (necdum etiam causae īrārum saevīque dolōrēs exciderant animo; manet alta mente repostum judicium Paridis sprêtaeque injuria fōrmae et genus invīsum et raptī Ganymēdis honōrēs) – his accēnsa super, jactātōs aequore tōtō Trōas, relliquias Danaum atque immītis Achilli, Talia flammātō sēcum dea corde volūtāns nimbōrum in patriam, loca fēta furentibus Austris, Aeoliam venit. Hic vastō rex Aeolus antrō luctantis ventōs tempestātēsque sonōrās imperio premit ac vinclis et carcere frenat. Illī indīgnantēs māgnō cum murmure montis et premere et laxās sciret dare jussus habēnās. gēns inimica mihi Tyrrhenum navigat aequor, exigat et pulchra faciat të prōle parentem.' Aeolus haec contra: Tuus, ō rēgīna, quid optēs, explorare labor; mihi jussa capessere fãs est. nimbōrumque facis tempestatumque potentem.' # Haec ubi dicta, cavum conversa cuspide montem impulit in latus, ac venti velut agmine facto, qua data porta, ruunt et terras turbine perflant. Incubuēre marī, tōtumque ā sēdibus īmīs ună Eurusque Notusque ruunt creberque procellis Africus et vastōs volvunt ad litora fluctus; 70 70 75 80 85 |