et gener auxilium Priamo Phrygibusque ferebat, infelix qui non sponsae praecepta furentis audierit ! quos ubi confertos audere in proelia uidi, incipio super his : iuuenes, fortissima frustra pectora, si uobis audendi extrema cupido certa sequi, quae sit rebus fortuna uidetis ; excessere omnes adytis arisque relictis di quibus imperium hoc steterat; succurritis urbi incensae: moriamur et in media arma ruamus. una salus uictis nullam sperare salutem.' sic animis iuuenum furor additus. inde, lupi ceu raptores atra in nebula, quos improba uentris exegit caecos rabies catulique relicti faucibus exspectant siccis, per tela, per hostis uadimus haud dubiam in mortem mediaeque tene mus urbis iter; nox atra caua circumuolat umbra. quis cladem illius noctis, quis funera fando explicet aut possit lacrimis aequare labores ? urbs antiqua ruit multos dominata per annos ; plurima perque uias sternuntur inertia passim corpora perque domos et religiosa deorum limina. nec soli poenas dant sanguine Teucri; quondam etiam uictis redit in praecordia uirtus. uictoresque cadunt Danai. crudelis ubique luctus, ubique pauor et plurima mortis imago. Aeneid ii. 268-369. Had come to Troy, and as a son was now Of his heaven-frenzied bride. Whom when I saw Close-banded and with stomach for the fray ; I thus the more exhort them: Warrior-hearts, Thridding the city's midst: Night's ebon wings E The Trojans sail from Carthage VM uero Aeneas subitis exterritus umbris TVM corripit e somno corpus sociosque fatigat praecipitis: uigilate, uiri, et considite transtris ; soluite uela citi. deus aethere missus ab alto festinare fugam tortosque incidere funis ecce iterum instimulat. sequimur te, sancte deo rum, quisquis es, imperioque iterum paremus ouantes. adsis o placidusque iuues et sidera caelo dextra feras.' dixit uaginaque eripit ensem fulmineum strictoque ferit retinacula ferro. idem omnis simul ardor habet, rapiuntque ruunt que; litora deseruere, latet sub classibus aequor, adnixi torquent spumas et caerula uerrunt. Et iam prima nouo spargebat lumine terras Tithoni croceum linquens Aurora cubile. regina e speculis ut primam albescere lucem uidit et aequatis classem procedere uelis, litoraque et uacuos sensit sine remige portus, terque quaterque manu pectus percussa decorum flauentisque abscissa comas' pro Iuppiter! ibit hic,' ait et nostris inluserit aduena regnis? non arma expedient totaque ex urbe sequentur, deripientque rates alii naualibus? ite, ferte citi flammas, date tela, impellite remos! : 'HIS said, he mixt himself with night but then Aeneas at these visions sore aghast, Starts out of sleep, and cries, Up, up, O men, Hoise up your sails, fly to your oars, row fast; Behold a God from Heaven again bids haste, Cutting the wreathed cable. O, who ere We follow thee, obeyed as late thou wast Most gladly. Aid what thou command'st, and steer With prosperous stars bespoke as thou fliest through their sphere. This said, whipped out his lightning sword, and strook The fastening ropes. Like zeal his pattern bred In all. They snatched, they ran, the shores forsook, Their sails like wings over the waves were spread; They combed with oars great Neptune's curled head. And now Aurora scattered rosy light Upon the earth from Tithon's purple bed. Whom Dido, having scouted all the night, Discover'd from the watch-tower by her ensigns. white. Seeing the fleet sail smoothly on, she knocks 'O Jove, but shall he then be gone,' said she, 'And shall a stranger mock my realm and me? Shall not my powers pursue him from the shore, And my tall galleys manned out instantly? Arm, arm, ye men of Tyre, bring fire-balls' store, Hoise in a trice the sails, tug stoutly at the oar. quid loquor? aut ubi sum? quae mentem insania mutat? infelix Dido, nunc te facta impia tangunt? tum decuit, cum sceptra dabas. en dextra fidesque, quem secum patrios aiunt portare penatis, quem subiisse umeris confectum aetate parentem ! non potui abreptum diuellere corpus et undis spargere? non socios, non ipsum absumere ferro Ascanium patriisque epulandum ponere mensis? uerum anceps pugnae fuerat fortuna. -fuisset : quem metui moritura? faces in castra tulissem implessemque foros flammis natumque patrem que cum genere exstinxem, memet super ipsa dedissem. Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras, tuque harum interpres curarum et conscia Iuno, nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes et Dirae ultrices et di morientis Elissae, accipite haec, meritumque malis aduertite numen et nostras audite preces. si tangere portus infandum caput ac terris adnare necesse est, et sic fata Iouis poscunt, hic terminus haeret: at bello audacis populi uexatus et armis, finibus extorris, complexu auulsus Iuli auxilium imploret uideatque indigna suorum funera; nec, cum se sub leges pacis iniquae |