Page images
PDF
EPUB

σταθερὸν ἀμητοῦ τὸ θέρος, εἶπε, ' νῦν ὥρα
πάντας καλεῖν με τοὺς φίλους, ἵν ̓ ἀμήσω.
καί τις Χαραδρίου τῶν λοφηφόρων παίδων
ἤκουσεν αὐτοῦ, τῷ τε πατρὶ μηνύει
σκοπῶν ὅπου σφ' ἐν ἀσφαλεῖ μεταστήσῃ.
ὁ δ ̓ εἶπεν, “ οὔπω καιρός ἐστι τοῦ φυγείν.
ὅστις φίλοις πέποιθεν, οὐκ ἄγαν σπεύδει.
ὡς δ ̓ αὖθις ἐλθων, ἡλίου θ ̓ ὑπ ̓ ἀκτίνων
ἤδη ῥέοντα τὸν στάχυν θεωρήσας,
μισθὸν μὲν ἀμητῆρσιν αὔριον πέμψειν,
μισθὸν δὲ δραγματηφόροις ἔλεγε δώσειν,
εἶπεν Χαράδριος τοῖς πετησίμοις οὕτως,

νῦν ἐστιν ὥρα, παῖδες, ἀλλαχόσε φεύγειν,
ὅτ' αὐτὸς ἀμᾷ κοὐ φίλοισι πιστεύει.

10

15

Hæc fabula numeris suis primum restituitur a Coraio p. 273. neque multo post a Schneidero ad Aristot. H. A. T. IV. P. 488. Utrique, ni fallor, facem prætendit Hudsonus, qui primus Babrix Fragmenta apud Suid. v. Λόφος et ̓Αμαν contulit cum fabula apud Gell. 11. 29. Coraium et Schneiderun sequitur tacite Blomfieldius.

V. 1. Ita Bl. Ms. sine τε. Mox malim κρύψας pro θρέψας. V. 6. Ms. ἄνθηρον ἂν τὸ θέρος. Blomf. ἄνθηρον ἤδη τὸ θέρος. Atqui latet ulcus quid altius. Nempe cum τὸ θέρος sit ἄνθηρον, minime tum metendi tempus adest; opperiri dies aliquot est necesse Reposui igitur ἐποπτεύων σταθερὸν ἀμητοῦ τὸ θέρος. Messis diem serenum agricolæ prospiciunt. Id vel Cocknienses norunt. Quod ad σταθερὸν, vox ea Blomfieldium latuit in Cl. Jl. No. vii. p. 234. Alioqui legisset σταθεροῦ καύματος in Æschyl. Ψυχαγωγ. apud Suid. De voce σταθερός Wagner ad Alciphr. 111. 12. citat VV. DD. ad Thom. Μ. p. 302. Ruhnk. ad Tim. et Schellenberg. ad Antimach. p. 110. θέρεος σταθεροῖο. Maxime opportunus est Nicand. Θηριακ. 469. Ητοι ὅτ ̓ ἀελίοιο θερεί τατος ἵσταται ἀκμή.

V. 8. Bl. λοφηφόρων et in v. 16. δραγματηφόροις.

V. 10. Μs. σκοπεῖν κελεύων που σφέας μεταστήσει. Αt σφέας Attice dici nequit. Neque τῷ ἤθει convenit illud κελεύων, ex ore pulli alloquentis parentem. Propter Gellii verba pullos suos asportat in alium locum tutiorem, hic reposui σκοπῶν ὅπου σφ ἐν ἀσφαλεῖ μεταστήσῃ. De locutione ἐν ἀσφαλεῖ, cf. Eurip. Hefracl. 398. Εν ἀσφαλεῖ γε πῆ δ ̓ ἱδρύσαιτ ̓ ἂν χθονός; de σκοπῶν όπου, cf. Xenoph. Κ. Π. 111. 2. 1. τὴν χώραν κατεθεᾶτο, σκοπῶν Ο τειχισθείη τὸ φρούριον.

V. 16. Μs. πᾶσι hic et in v. 17. reduplicat.

* V. 17. Με. χαράδριος πᾶσι νηπίοις. Atqui παΐδες nunc demum

erant πετήσιμοι, neque, ut olim, νήπιοι. Vox infrequens librario fraudi fuit.

V. 18. Ms. ἀλλαχοῦ. Suid. ἐκ τόπων. Sensus postulat ἀλλαχόσε.

Fab. 380.—Χειμὼν καὶ Εαρ.

Fab. 381.—Χελιδων καὶ Κορώνη.

-Hæ duæ sunt prosaicæ.

Fab. 382.—Ψύλλα καὶ Βοῦς.

In hac quoque Scazontas inesse vidit Coraius p. 276.

Hactenus de fabulis, quas Tyrwhittus e Bodleiano, et DeFuria e Vaticano codicibus in lucem vindicaverunt, quasque metris, quantum fieri potuit, restituere ipse una cum aliis sum conatus. Alio tempore fabulas, aliunde haustas, eodem consilio percurram.

P. S. Ex animo pæne jam exciderat fabula quam modo non omnem Tyrwhittus p. 25-175. eruerat e Bodleiano N. 131. Eadem exstat in Nev. 162. Flor. 13. et Aug. 13.

̓Αλώπηξ καὶ Πάρδαλις.

ἡ Πάρδαλις στικτὴ φορεῖν ἐκαυχάτο.
δορὰν απάντων ποικιλωτέραν ζώων

εἶπεν δ' ̓Αλώπηξ· · εἰμ' ἔγωγε καλλίων

σοῦ γ ̓· οὐ τὸ σῶμα τὸν δὲ νοῦν πεποίκιλμαι.

3. 4. Hoc distichon ita exhibent Fl. et Aug. ἐγὼ σοῦ καλλίων ὑπάρχω, ἥτις οὐ τὸ σῶμα τὴν δὲ ψυχὴν πεποικίλμαι.

Hanc meam de Babrianis dissertationem claudat fabula, quæ quater exstat in collectione Coraiana p. 86, 7. at ne semel quidem scripta, qualem Socrates tornaverat.

Αλεκτόρες.

̓Αλεκτορίσκων ἦν μάχη Ταναγραίων,
οἷς φασιν εἶναι θυμὸν, ὥσπερ ἀνθρώποις·
ὧν ὁ μὲν ἔδυσεν εἰς κρυβήν τιν ἡσσηθεὶς,
ὁ δ ̓ ἐπὶ τέγους σταθεὶς ἔκραγε νενικηκώς·
εὐθὺς δ ̓ ἐπιπτὰς ἀετός νιν ήρπαζεν

λαβῶν, ὁ δ ̓ ἕτερος ἔκτοτ ̓, ἐν σκότῳ κρυφθεὶς
ἀλεκτρυαίναις, ἄφοβος ὤν, ἐπεμβαίνει,

ἔχων γ ̓ ἀμείνω ταπίχειρα τῆς ἤσσης.

5

V. 1. 2. Hoc distichon servavit Suid. in Ταναγραῖοι, et v. ultimum in Τἀπίχειρα.

V. 4. Cum h. v. confer Aristoph. Αν. 489. Υπὸ τῆς φωνῆς τελενικείης ὅποταν νόμον ὄρθιον ἄση: ita enim emendavi in Ci. J. No. XLIV. p. 287. Cf. et Demosth. c. Conon. p. 689. 11. 16. ᾔδε γὰρ τοὺς ἀλεκτρυονας μιμούμενος τοὺς νεκικηκότας.

V. 7. De voce αλεκτρύαινα vid. ad Fab. Vatic. 376. De verbo ἐπεμβαίνειν in tali re vid. Pierson ad Mor. p. 4.

G. Β.

33

NOTICE OF

NOTITIA LIBRORUM MANU TYPISVE DESCRIPTORUM qui donante Ab. Thoma Valperga-Calusio V. Cl. illati sunt in Reg. Taurinensis Athenai Bibliothecam. Bibliographica et critica descriptione illustravit, anecdota passim inseruit AMADEUS PEYRON, in eodem Athenæo Theol. colleg. doct. et Linguarum orient. Professor. 4to. Lipsia, 1820. pp. 93.

THE collection of books and manuscripts described in this volume was deposited in the Royal library at Turin, by the munificence of the Abbé T. Valperga-Čalusius; and it is to record this munificence that the present volume is submitted to the public. He appears during his life-time to have diligently studied the promotion of literature among his fellow-citizens, and still, as our author elegantly, but with justice, observes, continues so to do: nec post fata iisdem (studiis) amplificandis deesse sibi videbatur, si per suam librorum supellectilem veluti præsens versaretur inter bonarum literarum cultores. Saltem me libros suos describentem amabilis illa insania ludebat, qua eum ipsum recensioni studiisque meis interesse pergrato errore crederem.' (Præf. p. iii.)

[ocr errors]

The volume is divided into 4 parts, the 1st containing an account of the more curious Rabbinical, Greek, and other Mss. the 2d the authors printed in the 15th century: the 3d the Rabbinical books; and the 4th books edited "" post sæculum xv." The 1st Greek Ms. mentioned is Theodosii Grammatici Erotemata de prosodia, which our author had himself published and illustrated, in the Memorie della Reale Accademia delle Scienze di Torino, tom. 23. par. 2. p. 183. sqq. not knowing that he had been anticipated by Bekker in his Anecdota Græca. The 2d contains scholia on the Odyssey, abridged from Eustathius, but with so much conciseness as to be rendered unintelligible. It contains some things not to be found in the Bishop's comment, but they are very few, and of little value. Our author takes occasion, on the mention of this volume, to answer a "quæstiuncula" proposed by Valckenaer: "Hic VOL. XXVII. CI. JI. NO. LIII. C

!

[ocr errors]

cum monuisset' complura scholia libri Leidensis inedita præferre nomen Senacherimi, subdebat porro: pervelim autem ut quis me quidpiam de isto Senacheribo edocefaciat, quibus in oris, et quo temporis articulo, sæculo XII, an XIII, vixerit. Plura de nomine Zevaxeipiu congessit Villoisonius,2 eumque circa sæculum XII vixisse conjicit; nonnulla etiam de hoc grammatico, cujus scholia in Codice Mos cuensi leguntur, attigit Heynius;3 at neuter ad Valckenarii interrogationen apte respondit. Aptissime vero respondisse judico Calusium in suis ineditis adversariis monentem, non alium esse a Michaële Senacheribo, Nicæno, rhetoricam et poesin publice profitente, ad quem epistola data ab Imperatore Theodoro Duca Lascaris servatur in celeberrimo codice Casinensi fol. 10.4 Imo Calusius in codice Casinensi, quem tractaverat, legebat__Σevaynpsiμ, namque in illius ætatis libris forma elementi ẞ ad illam accedit. Quare Senacherib, vel Sennacherim, scholiastes Homeri, Nicææ florebat medio sæculo XIII." (p. 23.)

But leaving this portion of the volume, which contains also the Rabbinical Mss. to those more competent to handle them, we pass on to the 2d part; and the first work, on which the professor enlarges, is Ciceronis Orationes, C. Sweynheym et A. Pannartz fol. Romæ 1471, and he observes, that Fabricius is wrong in asserting that it contains all the orations, as those Pro Marcello et pro Deiotaro are wanting.

No. 8 and 14 are, Homeri opera Gr. fol. Florentiæ 1488, and, Luciani opera Gr. fol. Florentiæ 1496; on which latter work he observes, that of 3 copies in this library two are mutilated in the tracts de morte Peregrini and Philopatris; and that the signatures y and xx should each comprise 8 leaves. These defects arise from this portion of Lucian having been condemned in the Index librorum a concilio Tridentino prohibitorum.

Νο. 15 is Θησαυρός. Κέρας ̓Αμαλθείας, καὶ Κῆποι ̓Αδώνιδος. Thesaurus Cornucopiæ, et Horti Adonidis, folio, Venetiis 1496. This rare and splendid volume appears from the professor's account to have been much neglected. Many

'Hectoris interitus, Carmen Homeri seu Iliadis liber XXII. cum scholiis vetustis. Leovardiæ 1747. pag. 131.

2 In Fabricii Bibl. Gr. 1. 522.

3 Ad Iliad. tom. iii. p. 75.

4 Vid. Fabulæ Æsopicæ, edente De-Furia, Lipsiæ 1810. pag. 33.

5 This tome sold for 3s. 6d. at Maittaire's sale, 16s. at J. Bridges', (No. 551 sale cat.) 21. 6s. at Porson's.

pieces at least have been printed by modern scholars as inedita, which had already been made public in this volume. He regets that Koen, the acute editor of Gregorius Corinthius, as well as Bast, and Schæfer, have omitted to collate the Aldine text: "textum enim (he continues pag. 32) Cornucopia ab Editionibus differre, atque modo cum Codice Vaticano, modo cum exemplaribus Parisinis facere, interdum etiam inauditas exhibere lectiones, ipse animadverti, exemplisque confirmare juvat.

Lectiones Aldinæ.

Ed. Lips. p. 1 ἐγχειρίζω νέων μοι πάντων

έως

4 οὔπω δέ τις

ibid. λέγειν ταῦτα οἴεσθαι.

5 κατηγορήσομεν

6 τὸν ̔Ιπποκράτην

42 Καὶ ἁπλῶς πάντα τὰ διὰ τοῦ λαὸς καὶ ναὸς διὰ τοῦ

611 Articulo XXXVI° subjicitur §. Xius Grammatici Meermanniani περὶ Αἰολίδος. Tum absunt Articuli xxxvi et XXXVIII.

613 Post άτáτav interpungitur; tum 'Adixñoa, ådıxéσa novum articulum inchoant, ut facilius pateat, hæc verba insititia esse.

621 ἐκφέρονται καὶ βαρυτόνουνται. εἰρηκώς. Optimum additamentum.

ibid. Articulo LVI° subjicitur Meermannianus XXXIXus.

623 ψάραξ paroxytone.

ibid. ioróρntai jam a Koenio notata."

Similar observations and quotations are made with regard to the " Ecloga," edited by Guarinus Camers, and the opusculum Johannis Grammatici de dialectis. In fact, to use the professor's words, philologists seem to be very far from having gathered the flowers of these gardens. Professor Peyron, being now in the company of grammarians, produces an inedited fragment of Elius Herodianus ex cod. Taurinensi c. i. 25. folio 73 verso. The remainder of the article is taken up with remarks on the opuscula Grammaticorum edited by Hermann, viz. Fragmenta Lexici Græci and Libellus de constructione verborum.

The number of articles described in this part of the work are 25.

1

From page 41 to 56 is filled with an account of the

I In the preface (p. 10.) of the Glasgow edition of Euripides' works lately pub

« PreviousContinue »