*τί γὰρ παρ' οὔρεσιν οὐκ ἐπολευόμην,
βαιῷ δ' ὁ μέλεος κυνιδίῳ παρισούμην ;

Inter hos versus inesse Choliambos nonnullos per transennam vidit Coraius p. 371. quo adjutus Schneider p. 119. fabulam modo non omnem metris restituit.

1. Μs. πάνυ ὡραῖον. Αt Μελιταίον extat in simili fab. ed. Hud. 213. et in Galeno ibi citato.

6. Versus quidem utpote politicus stare poterat. Sed reliqui sunt Choliambi integerrimi. Et hic Choliambus poterit esse, modo legas τέκνον ὡς, ὑπ ̓ αὐτοῦ κεῖτ ̓, ἄγων ὕπνους, κόλποις.

7. Ms. ὁ δέ γ' ὄνος τὴν μὲν νύκτα ἀλήθων. Schneideri est ὅλην, meum vero ἐπήντλησε. Multa non ante vulgata dicere poteram de ἐπαντλεῖν sape depravato. Verum ἐπέχω. Adi tamen nea in Cl. Jl. No. χιν. p. 303. Quod ad νύκτα ὅλην cf. Aristoph. Eccl. 39. 56. Amphid. apud Athen. 11. p. 69. B. et Pherecrat. apud Phot. v. Δηκᾶσθαι.

14. Μs. σαίνων δ' ὁποῖα. [ 19. Μs. ὡς εἶδον ἐσάωσαν.

Coraius voluit ὁποῖα κύων.
Voces leviter mutavi.

20. Μs. κρανείας δὲ κορύναις. Atqui meum δικραῖσι tuetur Aristoph. Pac. 636.

Fab. 368.—Όνος παίζων.

Ὄνος τις ἀναβὰς εἰς τὸ δῶμα καὶ παίζων
τὸν κέραμον ἔθλα· καί τις αὐτὸν ἀνθρώπων
ἐπιδραμών κατῆγε, τῷ ξύλῳ παίων·

ὁ δ ̓ ὄνος πρὸς αὐτὸν, ὃς τὸ νῶτον ἔλεγχε,
· καὶ μὴν πίθηκος γ ̓ ἐχθες, εἶπε, καὶ προώην
ἔτερπεν ὑμᾶς αὐτὸ τοῦτο ποιήσας.

Hanc Fabulam metris restituit Coraius p. 268.

Fab. 369.—Ορνιθοθήρας, Πέρδιξ, καὶ ̓Αλεκτορίσκος.
Ορνιθοθήρᾳ φιλὸς ἐπῆλθεν ἐξαίφνης
μέλλοντι θύμβραν καὶ σέλινα δειπνήσειν
ὁ δὲ κλωβὸς εἶχεν οὐδέν· οὐ γὰρ ἀγρεύκει
ὥρμησε δ' οὖν Πέρδικα ποικίλον θῦσαι,
ὃν ἡμερώσας εἶχεν εἰς τὸ θηρεύειν.
ὁ δ ̓ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευε μὴ κτεῖναι,
(λέγων), “ τὸ λοιπὸν δικτύῳ τί ποιήσεις,
ὅταν κυνηγῇς ; τίς δὲ σοὶ συναθροίσει
εὔωπον ἀγέλην ὀρνέων φιλαλλήλων;
τίνος μελῳδοῦ πρὸς τὸν ἦχον ὑπνώσεις ;
ἀφῆκε τὸν πέρδικα· καὶ Ταναγραῖον
*Αλεκτόρισκον συλλαβεῖν ἐβουλήθη·

5

10

15

ὁ δ ̓ ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε φωνήσας · πόθεν μαθήσει, πόστον εἰς ἕω λείπει, τὸν ὡρόμαντιν ἀπολέσας με, πῶς γνώσει, πότ' ἐννυχεύει χρυσότοξος Ωρίων ; ἔργων δὲ τίς σε προϊνῶν ἀναμνήσει, ὅτε (δὴ) δροσώδης ταρσός ἐστιν ὀρνίθων ; κἀκεῖνος εἶπεν, “ οἶσθα χρησίμους ὥρας, ὅμως δὲ δεῖ μὲ ἑλεῖν σε· δεῖπνα ποιήσεις. Hanc quoque fabulam Coraius p. 269. restituit: qui λέγων inseruit in v. 8. et τὸν in v. 11.

20

V. 12. Μs. γεννήτην. Reposui Ταναγραϊον. Suid. in Ταναγραῖοι citat Babrianum ̓Αλεκτορίσκων ἦν μάχη Ταναγραίων.

V. 14. Huc bene Schneider retulit gl. Suid. Πέταυρα. Ο δ' ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε βοήσας πόθεν μαθήσει πόσσον—τὸν ὡρόνομον θύσας με : ubi Toup. εἶπ' ἐπιβοήσας. Sed Ms. Vat. φωνήσας.

V. 15. Ionicum est πόσσον: neque satis bene Græcum πόσον in tali loco : debuit esse πόστον : teste Suid. Πόστος: ubi citatur πόστον ἔτος et πόστη ὥρα.

V. 16. Ita Schneider. Ms. προμαθήν : Suid. ὡρόνομον.
V. 19. Ipse hic inserui δή: et mox lego οἶσθα pro οίδας.
V. 21. Ms. ὅμως δὲ δεῖ σχεῖν τι δειπνήσει.

Fab. 370.—Όνος καὶ Κύων.

Aliquantulum a Bergero p. 23. deceptus, hanc fabulam ipse olim volui pro metrica haberi. Hodie tamen video eam sermone soluto esse scriptam.

Fab. 371.—Γηπόνος, Ὄνος, καὶ Βους.

ἔχων Ονον τις τῷ Βοι ξυνέζευξεν
ἠροτρία πτωχῶς μὲν, ἀλλ' ἀναγκαίως·
ἐπεὶ δὲ τοῦργον (ἡμέρας) επληρώθη,
λύειν ἔμελλε ζεῦγος· ἀλλ ̓ ἐπηρώτα
Οὖνος, “ τίς ἄξει γηπονοῦντα τὰ σκεύη ;

ὁ δὲ Βοὺς πρὸς αὐτὸν, « Οὖνος, ὥσπερ εἴωθεν.

5

Versus politicos hic detexerat Coraius. Unde Blomfieldio, ni fallor, suspicio est orta de fabula pejoris monetæ. Atqui metrum est revera Choliambicum.

V. 3. Bergero p. 18. ἡμέρας debetur. V. 4. Ms. ἔμελλεν αὐτούς.

V. 5. Μs. τῷ γηπόνῳ.

Fab. 372. Ο παρακαταθήκας εἰληφὼς καὶ Όρκος.

Sermone soluto scripta est fabula.

Fab. 373.—Ποιμὴν καὶ Λύκος.

Ποιμὴν Λύκον νεόγνον ἐξέθρεψ ̓ εὐρών

κἀκ τῶν σύνεγγυς ποίμνι ̓ ὄντ ̓ ἀφαρπάζειν
σκύμνον ἐδίδαξ· ὃς τῷ διδασκάλῳ φησὶν,
· ὅρα σὺ, μήπως τἄλλα κατ ̓ ἔθος ἁρπάζω,
σαυτῷ τε πρόβατα πολλὰ καὶ μάτην ζητῇς.

5

Ita versus ipse tornavi e verbis metri speciem vix et ne vix quidem referentibus.

Fab. 374.—Γεωργὸς, Παῖς, καὶ Κυλοιοί.

· ἐν Πλειάδος δυσμαῖσι τοὺς σπόρους ὠρεῖν·
καί τις Γεωργὸς πυρὸν εἰς νεὸν σπείρας
ἐφύλαττεν ἑστώς· καὶ γὰρ ἄκριτος πλήθει
μέλας Κολοιῶν ἑσμὸς ἦλθε δυσφώνων,
Ψᾶρες τ ̓ ὀρυκταὶ σπερμάτων ἀρουραίων.
τῷ δὲ ἠκολούθει σφενδόνην ἔχων κοίλην
Παιδίσκος· οἱ δὲ Ψάρες ἐκ συνηθείας
ἤκουον, εἰ τὴν σφενδόνην ποτ' ᾐτήκει,
καὶ πρὶν βαλεῖν, ἔφευγον εὗρε δ' εὖ τέχνην
ὁ Γεωργὸς ἄλλην, τόν τε παῖδα φωνήσας
ἐδίδασκεν, ὦ παῖ, χρὴ γὰρ ὀρνέων ἡμᾶς
σοφῶν δολώσαι τὴν φρέν ̓· ἡνίκ ̓ ἂν τοίνυν
ἔλθωσιν (αὖθις,) εἰ μὲν ἄρτον αἰτήσω,
σύ γ ̓ οὐ τὸν ἄρτον, σφενδόνην δέ μοι δώσεις.
οἱ Ψάρες ἦλθον, κἀνέμοντο τὴν χώραν.
ὁ δ ̓ ἄρτον αἰτεῖ, καθάπερ εἶχε συνθήκην
οἱ δ ̓ οὐκ ἔφευγον· τῷ δ ̓ ὁ Παῖς λίθων πλήρη
τὴν σφενδόνην ἔδωκεν· ὁ δὲ γέρων ῥίψας,
τοῦ μὲν τὸ βρέγμα, τοῦ δ ̓ ἔτυψε τὴν κνήμην
τοῦ δ ̓ αὖ τὸν ὦμον· οἱ δ ̓ ἔφευγον ἐκ χώρης.
Γέρανοι συνήντων, καὶ τὸ συμβὰν ἠρώτουν
καί τις Κολοιὸς εἶπε, “ φεύγετ ̓ ἀνθρώπων
γένος πονηρὸν, ἄλλα μὲν πρὸς ἀλλήλους
λαλεῖν μαθόντων, ἄλλα δ ̓ ἔργα ποιούντων.

5

10

15

20

Hanc fabulam Blomfieldius appellat modo non omnem integram. Atqui fuit olim, quod posset ejus ingenium exercere. Etenim neque Coraius, versuum repertor, neque Schneider poterant emendare v. 1. Πλειάδος δυσμαὶ ἦσαν ἐν σπόρου ὥρη. Unde tamen ipse nullo molimine erui, ̓Εν πλειάδος δυσμαῖσι τοὺς σπόρους ὠρεῖν. Certum ὠρεῖν reddit illud ἐφύλαττεν. De verbo ὠρειν vid. Ruhnk. ad Hesiod. Theog. 901. Hic ὠρεῖν est vice imperativi. Fuit versus agricolæ monitum proverbiale.

2. Μs. ἐν κλήρῳ πυροὺς σπείρας. Schneider vero p. 129. edidit εἰς νεὸν πυροὺς σπείρας e Suid. v. Νεός. Atqui πυρὸς pri mam producit; neque pes quintus potest esse spondæus. Dedi igitur post alios πυρὸν εἰς νεὸν σπείρας.

8. Ita Schneider.

4. Ms. ἔθνος. Dedi Babrianum εσμός. Cf. Fab. 363. Ms. ἰθύκει. Coraius ἰθύνει. Μox δηλῶσαι φίλους. Schneider φρένας φη

9. Ms. εὗρε δέ.

λῶσαι.

10. Ita Coraius. Μs. τότε. Mox αὖθις debetur Schneidero. 20. Μs. ἑτέρου τὸν ὦμον. Αt δὲ nequit abesse.

Fab. 375.—Αἴσωπος ἐν ναυπηγίῳ.

Hanc fabulam e Ms. Gall. edidit Hudson. N. 312. et Schneider ex Augustano codice N. 8.

Αἴσωπος εἰς ναυπηγιόν ποτ' εἰσῆλθε,

σχολὴν ἄγων· ἔσκωψαν αὐτὸν ἄνθρωπος.
καλούμενος δ' εἴς τιν' ἀπόκρισιν ἔφη ταυτί·
· τὸ πάλαι Χάος τε φάσ' ίδως τε γεγενῆσθαι
τὸν δὲ Δία, καὶ, στοιχεῖον ἄλλο, Γῆν δεῖξαι
θέλοντα, κατανεῦσαι δὶς ἐκροφεῖν θοδωρο
πρῶτον μὲν ἐξέφην ὄρη ροφῆσαν Γῆς"
ἐκ δευτέρου δὲ καὶ τὰ πέδι ̓ ἐγύμνωσεν
ἐὰν δὲ δόξῃ τὸ τρίτον ἐκροφεῖν θοὔδως,

πᾶν ξηρανεῖ σοι τοὐν τέχνῃ γε [πλὴν γλώσσης.]

5

10

V. 5. Construe-Δία θέλοντα δεῖξαι καὶ Γῆν, στοιχεῖον ἄλλο. V. 6. Vice παραινέσαι dedi κατανεῦσαι. De Jovis nutu dixi

ad #sch. Suppl. 30.

ται.

V. 7. Junge ροφῆσαν cum ὕδωρ.

V. 10. Mss. tres consentiunt in "Αχρηστος ὑμῖν ἡ τέχνη γενήσεAt longe_exquisitius legebat Aristotel. Περὶ Μετεώρ. 11. 3. citatus ab Hudsono. Αἴσωπον πορθμεῖ τινι ὀργιζόμενον μυθολογῆσαι, ὡς δὶς μὲν ἡ Χάρυβδις ἀναῤῥοφήσασα τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη ἐποίησε φανερὰ, τὸ δὲ δεύτερον τοὺς νήσους, τὸ δὲ τελευταῖον ῥοφήσασα ξηρὰ ποιῆσαι πάντα. Ubi manifesto legi debet τὸ δὲ τελευταῖον, εἰ ῥοφήσειεν αὖ, ξηρὰ ἂν ποιῆσαι πάντα. Εt sane Coraius citat, nescio unde, ξηράν : sed male interpretatur τὴν θάλασσαν. In Plutarch. 11. p. 330. C. legitur Πολλὰ μὲν ἡ γαῖα παρέχει καὶ πολλὰ θάλαττα: at legi debet ή ξηρά, i. e. terra.

Ibid. De meo est πλὴν γλώσσης. His enim vocibus omnis dicti aculeus inest. Linguam garrulam mulieri exprobrabat iterum Asopus, teste Comico ad Vesp. 1401 et sqq.

Fab. 376. Bodl. 47. apud Tyrwhitt. p.

Ταὢν καὶ Γέρανος.

6-163.

Γεράνῳ Ταὼς χρυσόπτερος ποτ ̓ ἤριζαν,
σκώπτουσ ̓ ἀεὶ χρῶτ ̓ εὐφυῆ τιν ̓ ὄρνιθος,
μυκτηςικόμπως τ ̓ ἔλεγε πολλὰ καθέσμως·
ἐγὼ γὰρ, ὡς ἄνασσα, τυγχάνω χρυσὸν
καὶ πορφύραν φοροῦσά, φησιν· ὁ δὲ γαυρῷ,

Τ

5

τοιαῦτα σοὔστιν· ἀλλ ̓ ἔγωγ ̓ ἄρ ̓ ἔγγιστα
τῶν ἀστέρων ἀνίπταμαι τε καὶ φωνῶ

σὲ δ', ἡ γ' ἀλεκτρύαινα μετὰ χαμαιζήλων
ἀκροβηματίζεις, ὧδ ̓ ἄνω λέγω χαίρειν.

Totam fabulam in versus politicos dispescuit Coraius p. 408.
V. 1. Ita Berger. p. 20.

V. 2. Ironice dictum εὐφυή. Attice scriptum esset εὐφυά. V. 3. Vox μυκτηρίκομποις exstat in sch. S. c. Τh. 460. ubi Blomfieldius conjecit μυκτηροπόμποις.

V. 5. γαυρῷ debetur Bergero.

V. 8. Exstat αλεκτρύαινα in Aristoph. Nub. 666. et 851. V. 9. Ms. Vat. κάτωθεν βηματίζεις. Atqui pavo ἀκροβηματί ζει. Hesych. Ακροβημάτιζε· ἐπ' ἄκροις τοῖς βήμασιν ἵστασο. Idem Ακροβάζειν· ἄκροις τοῖς ποσὶν ἐπιβαίνειν : similiter Athen. p. 349. Β. ἐπ' ἄκρων τῶν ὀνύχων ἐβάδιζε. Musgrav. ad Soph. Αj. 1217. ἐπ' ἄκρων ωδοιπόρεις citat Liban. Τ. iv. p. 162. ἐπ' ἄκρων πορεύονται δακτύλων : ubi plura Lobeck.

Ibid. Ms. Bodl. οὐδ ̓ ἄνω φαίνει. ρειν. Eo dicto, Grus sublime volat.

Unde erui ὦ ἄνω λέγω χαί

Fab. 377.-Τοῖχος καὶ Πάλος.

Σώζει καὶ οὗτος, ut verbis Coraii utar, ὁ μῦθος Ιαμβείων ἔχνη. Atqui Jambi sunt politici.

V. 1.

τι φίτυ.

Fab. 378.—Βοῦς καὶ Φρύνος.
Φρύνου τι φίτυ συνεπάτησε Βους πίνων·
ἐλθοῦσα δ ̓ αὐτόσ ̓, οὐ παρῆν γὰρ, ἡ μήτηρ
παρὰ τῶν ἀδελφῶν, ποῦ ποτ ̓ ἦν, ἐπεζήτει·
· τέθνηκε, μῆτες, εἶπον, ἄρτι πρωθήβης
ἦλθεν πάχιστον τετραποῦν, ὑφ' οὗ κεῖται
χηλῇ μαλαχθείσ'· ἡ δὲ Φρῦνος ἠρώτα,
φυσῶσ ̓ ἑαυτὴν, εἰ τοσοῦτον ἦν ὄγκῳ
τὸ ζῶον· οἱ δὲ, 4 παυε, μὴ πιοῦ, μήτερο
θᾶσσον σεαυτὴν, εἶπον, ἐκ μέσου ῥήξεις,
ἢ τὴν ἐκείνου πιότητα μιμήσει.

5

10

Ms. γέννημα : quæ gl. est manifesta. Scripsit Socrates
De qua voce Attica vid. mea ad Eschyl. Εum. 880.

V. 4. Μs. πρὸ τῆς ὥρας : gl. iterum.

V. 8. et 10. Ita Coraius pro ποιοῦ et ποιότητα. Blomfieldii est

παυε vice παύου.

Fab. 379.-Χαράδριος καὶ αὐτοῦ Παῖδες.
Χαράδριος ἦν τις ἐν χλόη νεοττεύων,
τῷ τε κορυδάλῳ πρὸς τὸν ὄρθρον ἀντάδων,
καὶ παῖδας εἶχε ληΐου κόμαις θρέψας,
λοφῶντας ἤδη καὶ πτεροῖσινὰ κμαίους.
ὁ δὲ τῆς ἀρούρας δεσπότης, ἐποπτεύων

5