Cunctaque profundum Pontum aspectabant flentes: Heu, tot vada, fessis Et tantum superesse maris, vox omnibus una: Urbem orant; tædet pelagi perferre laborem.
Ergo inter medias sese haud ignara nocendi Conjicit, & faciemque Deæ, vestemque reponit. Fit Beroë, Ismarii conjux longæva Dorycli, Cui genus, & quondam nomen, natique fuissent:
At sic Dardanidûm mediam se matribus infert: O misera, quas non manus (inquit) Achaïca bello Traxerit ad lethum, patriæ sub manibus! ô gens Infelix, cui te exitio fortuna reservat ? Septima post Troja cxcidium jam vertitur æstas,
Cum freta, cum terras omnes, tot inhospita saxa, Sideraque emensæ ferimur: dum per mare magnú Italiam sequimur fugientem,& volvimur undis.
149. E, botate a lo mare, e ssospiranno, Uh sfortonate nuie, deceano tutte, Nce resta mare assaje, potta d' aguanno, Addove sta ssa Talia? a Calecutte? Ccà na Cetate, ccà co lo malanno ; Non ne potimmo cchiù; nce simmo strutte, Simmo fatte vecchiarde pe sso mare : Ccà na Cetate, ccà: che nnavecare. 150. Bravo, Il' Irede disse, eccote l'escal Pe allummare lo ffuoco: o bella caccia! E ntra de chelle subbeto se mmesca, Pe mmutare a ttempesta la bonaccia : E azzò meglio la 'mbroglia le riesca, Se 'nfense essere Bertola a la faccia A Doricchio de Tracia mmaretata, Vecchia sacciuta, e de gran nommenata. 151. E accossì se 'mpizzaje 'nmiezo de chelle E chiagnenno decea: fossemo morte Sotta de Troja nosta: uh poverelle: Addove, oimmè, nce jettarrà la sciorte? ** Partettemo da Troja giovenelle,
Mò simmo vecchie,e mme nne sape a fforte. Sò sett' anne 'mmarditte, e che ppensate? Che pe ssp mare jammo spatriate. 152. Potta de crapa, e che ffuorze uno, o duje Sò li mare trascurze? e che ccercammo? Cercammo Talia, chella, che nce sfuje, Tanto cchiù, quanto cchiù nce l'accostammo, E'pe sso mare, uh sfortunate nuje! Jammo spierte, e ddemierte; e maje trovammo No muorzo de repuoso, o no pertuso Pe ttenere copierto lo caruso.
Hic Erycis fines fraterni, atque hospes Acestes: Quis prohibet muros jacere, & dare civibus urbë? O patria, & rapti nequicquam ex hoste Penates; Nullane jam Troja dicentur mania
Hectoreos amnes, Xanthum, & Simoënta videbo? Quin agite, & mccum infaustas exurite puppes. Nam mihi Cassandra per somnum vatis imago
Ardentes dare visa faces: hic quærite Trojam: Hic domus est, inquit, vobis: nunc tempus agi res; Nec tantis mora prodigiis:
En quattuor are Neptuno: Deus ipse faces animumque ministrat. Hæc memorans, prima infensum vi corripit ignem; Sublataque procul dextra connixa coruscat,
153. Sto luoco fo d' Aricio, che fo frate D'Anea, e mò d' Aciesto, ch'è Trojano. E pecchè Anea non fa ccà na cetate? Addove meglio, che a sto bello chiano? O Troja, o Troja mia! o Deie Penate, E che state senz' uocchie, e senza mano? Non vedarrimmo, nò, cchiù Troja auzata; Sulo 'n capo d' Anea stà fravecata . 154. Aggio addonca a mmorire, e mmaje vedere Li nuove sciumme Simoenta, e Santo? Sù figlie sú brusciammo ste galere; Nè sola io sò, che vi conziglio a ttanto Avite addonca tutte da sapere
Ca 'ntra lo suonno m'aggio vista accanto Cassandra nostra, chella profetessa D'Apollo, e stea marfosa la scuressa. 55. E mme dicea; tè, piglia chisso fuoco; E l'armata co chisso 'ncenniate.
Ne v'avite a ppartire da sso luoco; Lloco la nova Troja fravecate. Avite 'ntiso? e pe sto bello juoco Chisto è lo meglio tiempo; e che aspettate? Parla lo Cielo; e si no l' obbedimmo Mò mò de pressa, nuie zeffonnarrimmo. . Ecco lo ffuoco a chille quatto autare De lo gran Dio Nettunno; isso la forza, lo ffuoco nce dà pe 'ncenniare,
mannare st' armata pe le ttorza scomputo accossi de tatanare, lanzaje a n' autaro comme a n'orza pigliaje no tezzone, e lo portava to pe ll'aria, e lo cotoliava.
Et jacit: arrecla mentes, stupefactaque corda Iliadum. Hic una e multis, quæ maxima natu Pyrgo, tot Priami natorum regia nutrix: Non Beroë vobis, non hac Rhateïa, matres, Est Dorycli conjux,
'Ardentesque notate oculos: qui spiritus illi, Qui vultus, vocisque sonus, vel gressus eunti.
Ipsa egomet dudum Beroën digressa reliqui Ægram, indignantem tali quod sola careret Munere, nec meritos Anchise inferret honores. Hac effata:
At matres primo ancipites, oculisque malignis Ambigua, spectare rates, miserum inter amorem Præsentis terræ, fatisque vocantia regna:
« PreviousContinue » |