Velocis jaculo cervos cursuque fatigat 255 253. Veloci Witt. jugulo alter Hamburg., qui et cursusque. — 254. Non indocta est P. Burmanni Secundi emendatio ab alto. Nam offendit Ida bis in fine versus positum. Vide ad Anthol. Lat. poet. p. 272. Schrader. Emendatt. p. 154. conj. ab ethra: Valer. Fl. I, 156 Talia contanti lævum Jovis armiger æthra Advenit. Inf. XII, 247 volans rubra fulvus Jovis ales in æthra. add. Claudian. B. Gild. 467 sqq. Receptum hoc video a Brunckio. Præfero equidem ab alto: inf. XI, 721 Quam facile accipiter saxo sacer ales ab alto Consequitur pennis sublimem in nube columbam. Cum itaque evidentis veritatis nota neutri emendationi insit, non sane consultum est in contextum alterutram inferre; facere enim hoc non licet, nisi ubi, aut sic, aut nullo alio modo, auctorem scribere potuisse, in confesso sit. - 256. tollunt Sprot. et alter Hamb. cum Goth. sec. perpetua variat. — 257. ad auras duo Burm., ut alibi quoque. drum etiam alii poetæ ad texturam transtulere. cf. Cerda et Ursin. Etrusca sigilla multa sunt, simili habitu facta, ac picta in vasis, quæ rem illustrent. Meliboa purpura, Melibœensis, si, quod verisimile est, Virgilio ex Lucretio II, 499 in animum venit: Meliboaque fulgens Purpura Thessalico concharum tincta colore, ab alia, quam Thessaliæ urbe ( v. Liv. XLIV, 13) appellata ipsi videri vix potuit. Ad insulam tamen Meliboam, in Orontis, Syriæ fluvii, ostiis sitam, purpuræ hujus laudem referre maluit Voss. ad Melam II, 3 a Burm. laudatus, quoniam scilicet in illo litore muricum frequentia aliunde nota est; nam in ceteris argutatur Vossius. Imitationem Statii (Theb. VI, 540. 541 sq.) agnoscit Pompon. Sab. cucurrit, currit, ut Iliad. ?, 320 περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης. cf. Guell. 252 sq. Non alienum texturæ argumentum, cum Ganymedes ad Æneæ genus spectaret (cf. Winckelmann. de imitatione Græcc. opp. p. 169 et 188). modo teneas, illa: Veloces jaculo cervos cursuque fatigat, h. e. venatur, non ad picturam spectare, sed tantum poetice interposita esse, cum in venatu raptus esset puer. armiger Jovis præpes jungendum, suppleto, si placet, ales; de aquila ( ex nostro hoc adoptavit Valer. Fl. I, 156. II, 414); aut quem præpes rapuit, velociter. tendunt palmas, non mirantes, ut Heins. ac Burm. cum Serv. contendebant, etsi nemo neget esse etiam mirantium eum gestum, sed graviter ferentes ac deorum fidem implorantes, ut et res postulat et Hymn. in Vener. 208, ubi copiose de Trois patris luctu agitur. Expressit locum Statius Theb. I, 548 sq. Nec tamen aquilam Homerus meminit, nec ibi, nec Iliad. v, 233. 235 et, 266. 267. custodes v. inf. ad 546. sævit latratus in auras, ornate; At qui deinde locum tenuit virtute secundum, - 260 265 259. Versus idem sup. III, 467. hinc Franc. 260. detraxerit Gud. 261. map' oxDraw Equoerros. Simeonta, Simounta aberrant. alta tres Heins., non ineleganter. v. Heins. ad Ovid. Epist. I, 48. sub Ilion alto quatuor apud Burmann. sub Ilion altom Wall. sub Ilion altum Parrhas. sub Ilion alta Goth. sec. Sed vulgatam Grammaticorum auctoritate firmavit Heinsius. 263. Mox illam Hamb. alter. Phygeus, Flegeus. Sagiris, Sacaris aberrant. Sed est ass, Σάγαρις. 265. Demoleos Burm. prætulit codicum et Quinctiliani VIII, 4, 24 sic tamen jam antea Varius apud Macrob. VI Sat. 2 Ceu canis umbrosam lustrans Gortynia vallem, Si veteris potuit cervæ comprendere lustra, Sævit in absentem, et, circum vestigia lustrans, Æthera per nitidum tenues sectatur odores. cf. Excurs. IV. 258 265. Altero loco victor Mnestheus. Lorica pro præmio etiam in ludis Achillis occurrit 1. c. Iliad., 560, ut et lebes v. 613, quem respexit noster. hamis consertam auroque trilicem v. sup. ad lib. III, 467; est dλvoidaros triplici annulorum serie. Ut trinis liciis, seu filis, texta vestis crassior ac spissior est ad corpus tuendum, sic trinis annulorum ordinibus constans thorax. Demolei illud spolium facit, more ornandi et commendandi Homerico, quem in Homeri lectione sæpissime observabis; in lorica quidem ipsa Iliad. ,529 sqq. Ceterum apud Homerum Demoleon quidem est Antenoris filius Iliad. v, 395. Hoc ta men loco factum est nomen Achivi Anμónews. 262. decus et tutamen, versu Apollonii lib. II, 1076 ubi de domo tegulis tecta: duarOS ἀγλαίην καὶ ὑετοῦ ἔμμεναι ἄλκαρ, illustrat Dorvill., sed Virgilius Homericum expressit l. c. δηίων ἀνδρῶν anewpv. in armis, vel inter pugnam, vel ejus armati: avro ir 2015 Tos. Sed illud præstat. donat habere, Saxev ayı 1. c. Iliad. ↓, 612, 613.264. multiplicem, quod multis annulorum nexibus pondus magnum habebat. In verbis: Vix illam indutus at olim, color ductus ex Homero, Iliad., 303, 304. In memoriam autem revocandum, heroibus et omnino priscis hominibus tribui molem corporis, robur ac vires, ultra communem hominum sortem; bene itaque h. 1. duorum e vulgo hominum vires longe superabat unus Demoleos. Sic facile tollitur difficultas apud Ouwens N. H. lib. I, c. 4. palantes agebat est Homericum κλονεῖν ὀρινομένους. Tertia dona facit geminos ex ære lebetas; Quum sævo e scopulo multa vix arte revolsus, 270 auctoritate, grati soni caussa; vulgo Demoleus. ex Anμμórews, pro Anμódæos. pallentes Oudart. cum Goth. sec. ·266. lebetes duo Burm. 269. et vincti Hamb. pr. evictis Gud. tenis plerique Pier. et tres Goth., hinc tegnis, temis, thenis, theniis aberratum. In Zulich. superscr. galeis. Vratisl. ramis. Hugen. remis, et a m. sec. ramis. unus Pierii viltis, omnia ex interpolatione. — 270. e abest ab aliquot Burm. ex sc. Rom. et Vitt. revulsam Rom. et Oblongus Pierii et duo Burm., sed alienum hoc; nam sequitur, debilis. ·272. inrisam jam Pierius e codd. induxit in contextum. Alii, illisam vel inlisam ex v. 206, quam lectionem etiam Pompon. Sab. interpretatur. habebat Menag. Sed inrisam et agebat codd. et Donatus ad Terent. Andr. IV, 2 agnoscunt. vid. Burmann. 273. sæpe Heinsium a sæpes duxisse Burmannus narrat. sæpe frequens poetis est in comparatione: et Gr. poetis wannά. depressus multi etiam hic, ut plerumque alias. ab aggere Serv. apud Burmannum. 266. Gyas tertio loco præmium tulit. aspera signis ( etiam inf. IX, 263, et hinc Ovidius, Silius aliique), anaglypha, ut bene Servius exponit, figuris eminentibus cælata. Nota res; et præiverunt Græci. Eo refer Arat. Phænom. 276 ra di (sc. Cygno sideri) repa Terpχυνται Αστρασιν. ita restituendus locus ex Schol. 268-272. Ornati versus 268. 269. puniceis tæniis, atqui v. 110 virides corona? et inf. 494 viridi Mnestheus evinctus oliva. At erant frondes punicca tænia religatæ ; bene Serv. significat lemniscatas coronas, quæ sunt de frondibus et discoloribus fasciis. conf. Cerdam, qui inter alia recte laudat Theocr. Idyll. II, 121. 122. Plin. XXI, 3. ordine debilis uno proprie esset uno remorum ordine e ternis sup. v. 119. 120; sed, quod res docet, et cf. v. 205, ordo h. 1. latius de latere dictum est, et nave scopulo admota ab uno latere omnino remi detersi fuerant. cf. sup. ad lib. I, 104. 105. Cur Sergestum tali dedecore affecerit poeta, frustra, puto, quæritur: unum saltem ex omnibus extremum esse necesse erat. De Catilina cogitat Cerda, qui e gente Sergia erat. 273 279. Ornatus locus, in quo poeta profecisse videtur e Lucretio III, 657. 663. Eadem comparatio a Quinto Smyrnæo ornata lib. XI, 374-376. viæ agger, proprie editior viæ pars, h. 1. simpl. pro via. gravis est, qui gravem ictum infert; itaque melius jungitur gravis ictu, etsi ictu etiam ad seminecem referri potest; sed prius puto melius; vulgare erat, Ærea quem obliquum rota transiit; aut gravis ictu Vela facit tamen, et velis subit ostia plenis. - 275 280 276. 274. Enea duo cum Servio apud Burmann. transit Sprot. transiit rota Dorvill. - 275. saxi, ut ab ictu pendeat, pr. Moret. quo vulgarioris usus structura prodit: seminecem ictu gravis saxi. linquit duo Burm. saxo liquit Wall. N. fugiens longos dat pectore Goth. tert. dat c. tractus Oudart. 277. pars sibila Rom., male. collo ex collom Rottend. tert. 278. Arduos Rom. v. Pier. v. tarda Ven. vulnera clausa Gud. a m. pr. retorquet pr. Hamb. 279Nexantem nodos vulgg. edd. habent, pars codd. Pier. et recentiores Venetus Heinsii et Dorvill., haud dubie ab indocto interpolatore. Nixantem nodis verbo Lucretiano alii iique veterrimi Medic. a m. pr. (nam emendatum in nitentem; et hoc interpretatur Pompon. Sab., quem vide ) Gud. e simili exemplo descriptus, et Mentel. pr. cum parte codd. Pier., inter quos Romanus fuisse videtur, ut sit quasi subnixus nodis suis serpens : sic erit eadem exquisitior ratio, quam deprehendimus v. c. in illo: mentum crinemque Mæonia mitra subnixus IV, 216. 217, ubi idem, qui subnexus est, doctius dicitur subnixus. Tandem legitur: Nexantem nodis h. e. nexantem se in nodos, docte et rei convenienter, sed in paucissimis libris; Mediceum suum laudat Pierius. Heinsius tantum de nodis affirmat, de altero silet; sed firmant lectionem Grammatici, Priscianus et Eutyches. Itaque relinquamus lectionem, quæ et ipsa poeta digna est; teneamusque illud quoties nihil potest ita definiri, ut in alterutram partem probabilitas major in sensus incurrat, nec mutandæ lectioni vulgatæ locum et caussam, nec mutationis fructum et utilitatem esse; contra vero lectoribus, inprimis elegantioribus, qui criticam subtilitatem non curant, molestias creari; inprimis si tibi constare, et in paribus caussis parem rationem sequi velis: tum enim innumera erunt mutanda, cum modo casus, modo genius sermonis, inprimis poetici, modo aberratio, binas trinasve lectiones suppeditet, quarum nulla aut sperni possit aut destituta sit auctoritate quod itaque ego substituo, eodem jure mutabit alter. Franc. se tarda ferebat Gud. a m. pr. et Bigot. v. lib. III, 268. - 280. sic tarda 281. Ordo ver Sergestum Æneas promisso munere donat, 285 290 borum secundum Pier. et Heins. codd. Alii plenis s. o. velis. Ven. velis subit ostia portus, ex glossa. Jac. Bryant versum deletum malit; nam partim repugnare dicta superioribus, partim vela velis parum placere, partim jugulari comparationem appositam. Sane hæc v. 280 jam erat absoluta ; et ratio erat reddenda, qua arte vel fortuna, detersis remis, tamen in portum se recipere potuerit navigium; factum id esse vento suborto secundo, quem velis exceperant. Videndum est, an in his aliquid sit, quod rei nautica haud satis conveniat. 282. permisso Hugen. p. donat honore Dorvill. · 283. navim aliquot Pier. et pr. Moret. cum Erf., sed vid. Pier. s. que receptos Sprot., ut lib. I, 583. — 284. s. operum datur haut nonnulli Pier., ex interpolatione indocta, metri caussa. — 2 - 285. Thressa Schol. Horatii Cruqu. ad III Od. 9, quod defendit Burmannus, hactenus non male, quod Thraciæ commercia cum Trojanis intercessere. At in Pholoe argutatur. Enimvero ex Lib. III, 131 sqq. facile memineris, Trojanos in Creta insula plus quam annuum spatium exegisse, non minus igitur Cressa locum habet : quorsum igitur mutamus quod rationem habet? Cresa scribitur et h. 1. more antiquo, ut alibi dictum; est tamen etiam Kρñora, sub ubera Rom. et Gud., minus bene: etsi ferri potest. 290. Conscessu, concessu, consensu, aberrant nonnulli hic et inf. v. 340 et 577. in medium duo Burm. 291. Huo pr. Moret. a m. sec., et Hac Hugen. itidem a m. sec. velit ed. Ven. ·292. ponunt Goth. pr. Putes leniora fuisse : invitat pretüs, animis et præmia ponit. Sed in vulgato oratio habet gravitatem epicam : qui forte velint, si qui, invitat pretiis eos, pro hoc : animos eorum, et nude nunc, animos. dimisso, finito: proprie dimissis certantibus. cf. inf. 545. silvæ in collibus - qui iidem theatrum; unde infra v. 340 cavea. Circus h. 1. pro stadio. se tulit et consessu exstructo resedit. ut supr. v. 44 tumuli ex aggere. Sic ay Homero de spectantium loco. pretia explicantur per præmia: res, quæ pretio habentur, et nunc pro præmiis apponuntur. animos eorum qui —. |