De beneficiis

Front Cover
Société d'édition Les belles lettres, 1928 - Benevolence - 228 pages
Resume des livres:

LIVRE V

Introduction a l'examen de problemes casuistiques; liberalite d'Aebutius.

Est-il honteux d'etre vaincu dans un echange de bienfaits?

Peut-on etre son propre bienfaiteur?

Sur deux paradoxes stoiciens: que nul n'est ingrat, que tout le monde l'est.

De la reconnaissance due aux bienfaits qui nous atteignent indirectement.

Du bien qu'on nous fait malgre nous.

Dans quelle mesure on peut rappeler a l'oblige sa dette de reconnaissance.

LIVRE VI

Introduction a l'etude de quelques autres problemes de casuistique.

Un bienfait peut-il etre retire?

Les bienfaits involontaires n'obligent point.

Les services interesses; dans quelle mesure ils sont des bienfaits.

Des bienfaits collectifs: dans quelle mesure ils obligent qui les recoit.

Il ne faut pas souhaiter du mal a son bienfaiteur pour avoir l'occasion de se montrer reconnaissant.

LIVRE VII

Introduction au livre des glanures . De la sagesse, opposee aux etudes steriles et aux ambitions des hommes.

Peut-on donner au sage, si tout lui appartient? a l'ami si tout est commun aux amis?

La bonne intention suffit-elle comme marque de reconnaissance?

Est-on tenu envers un bienfaiteur, qui de sage est devenu mechant?

L' oubli du bienfait, prescrit au bienfaiteur, est une formule surtout theorique.

Conclusion: attitude a garder envers les ingrats.

 

Selected pages

Popular passages

Page 78 - Hic praesentibus gaudet, ex futura non pendet; nihil enim firmi habet, qui in incerta propensus est. Magnis itaque curis exemptus et distorquentibus mentem nihil sperat aut cupit nec se mittit in dubium suo contentus.
Page 76 - Nec de malignitate naturae queri possumus, quia nullius rei difficilis inventio est, nisi cuius hic unus inventae fructus est, invenisse; quidquid nos meliores beatosque facturum est, aut in aperto aut in proximo posuit.
Page 76 - Cynicus, vir meo iudicio magnus, etiam si maximis conparetur, solet plus prodesse, si pauca praecepta sapientiae teneas, sed illa in promptu tibi et in usu sint, quam si multa quidem didiceris, sed illa non habeas ad manum. 4. ,Quemadmodum...
Page 32 - Caesar, me non agnoscis; nam cum hoc factum est, integer eram. Postea ad Mundam in acie oculus mihi effossus est et in capite lecta ossa. Nec galeam illam, si videris, adgnosces : machaera enim hispana divisa est.
Page 66 - Livius Drusus instituerunt segregare turbam suam et alios in secretum recipere, alios cum pluribus, alios universos. Habuerunt itaque isti amicos primos, habuerunt secundos, numquam veros.
Page 64 - Acciderunt, quae Demaratus praedixerat. Divina atque humana impellentem et mutantem, quidquid obstiterat, trecenti stare iusserunt, stratusque passim per totam Graeciam Perses intellexit, quantum ab exercitu turba distaret.
Page 87 - Video istic diplomata et sj/ngraphas et cautiones : uacua || habendi simulacra, umbram auaritiae quaedam laborantis, per quae decipiat animum inanium opinione gaudentem. Quid enim ista sunt, quid fenus et calendarium et usura nisi humanae cupiditatis extra naturam quaesita nomina?
Page 48 - Itaque medico, si nihil amplius quam manum tangit et me inter eos, quos perambulat, ponit sine ullo adfectu facienda aut uitanda praecipiens, mhil amplius debeo, quia me non tamquam amicum uidet, sed tamquam emptorem.
Page 18 - Sic latro est etiam antequam manus inquinet, quia ad occidendum iam armatus est et habet spoliandi atque interficiendi voluntatem ; exercetur et aperitur opere nequitia, non incipit. Sacrilegi dant poenas, quamvis nemo usque ad deos manus porrigat. 3
Page 107 - Quae ratio est, exacerbare eum, in quem magna contuleris, ut ex amico dubio fiat non dubius inimicus, et patrocinium sibi nostra infamia quaerat? Nec desit: Nescio quid est, quod cum, cui tantum debuit, ferre non potuit: subest aliquid.

Bibliographic information