Adfis o, placidusque iuues, et fidera coelo Fulmineum, ftrictoque ferit retinacula ferro. Et iam prima nouo fpargebat lumine terras Terque cum 578 Adfis en Ven. As Menag, alt. cum codd. Pierii, quem vide. coeli Doruill. 579 inquit, v. Parrh., liberat enfem pr. Hamb. v. ad Ouid. VI Met. 551 et al. 582 Litore Mentel. pr. fub claufi bus Reg. 583 Annexi ct vertunt Goth. fec., vulgari lapfu..585 spargebant Sprot. 586 et fp. fec. Rottend. pr. aliquot codd. ap. Burm, et Goth. tert. Mentel., eleganter, iudice Heinfio. Moreti, folita varietate. tur. dei cum ipfo alii. Atqui forma Mercurio fimilis fupra erit; ipfum Mercurium effe, nihil erat, quod Aeneam certum redderet. 578. fidera dextra, proprie quorum exortu venti fecundi flant ac profpera nauigatio fit. 580. Vid. Odyff. xy 127. cf. Cerda. 581-583. Vt in toto loco, ita inprimis in his vérfibus, vel verborum dile&tu, vel afyndetis, vel ipfis verborum temporibus ipfoque numero feftinatio exprimitur, vt facile obferues. latet fub cl. aequor. Bona rei imago, qua et alii poetae paffim vtun tum primum Ven. primam Gud. a m. pr. et 587 producere fec. Vide Cerdam. Repraefentantur fcil. naues aequatis proris procedentes. fpumas, mare spumans, et c. verrunt, remis. 584. 585. Homerici verfus Iliad. A, 1., 695 et alibi, verbis fere Lucretii lib. II, 143. Caeterum locum hunc de Didonis nouiffimis fatis variare voluit Silius VIII, 84 fqq., quae comparet, qui Virgilianum dos adcuratius cognofcere vult. 586- 588. Seruius: „et bene hanc primum inducit vidiffe crepufculum, quae, quafi amatrix, tota vigilaue rat nocte.,, cf. Ecl. Vill, 17. Forte ante oculos fuit Apol lon. 580 585 Terque quaterque manu pectus percuffa decorum, Ferte citi flammas, date vela, inpellite remos. 595 Quid loquor? aut vbi fum? Quae mentem infania mu Infelix Dido! nunc te facta inpia tangunt? [tat? - Tum 590 abfcifa multi praeftantiores. v. Heinf., qui recipere debebat, tamen. lon. Rh. III, 818 fqq. e fpe ad Enn. p. 65. aequatis ve voy comparantur: quae ta- cuntur. 590-594. Magna eft le. acutis, haec accipi possunt et En dextra fi Tum decuit, quum fceptra dabas: -- Verum 597 Tune alii num te; etiam Grammatici ap. Heinf. nam Clidonius. iam te f. vario cum adfectu, fiue fata fue falta legas; quoniam haec et Aeneae et Didonis effe poffunt, et quia Tum decuit fuppleri poteft vel: facere haec fc. quae v. 592-594 meinorauerat, vel: falta impia tangere te. Tangunt porτο, καθικνενται σε, cum ea, quae attingunt, vrgent, adfunt, tum, quae animum mouent, percellunt vel concitant. Ex pluribus hanc rationem probem: Exhorruerat illa modo ac damnaverat v. 595 atrocitatem confilii; filet, et mox: quafi vero nunc demum nefas ac fcelus exhorrefcendum mihi fit! tum debebam exhorrefcere, cum, defuncti mariti memoria Goth. animo expulfa, in thalami ac 597-599. Cf. fup. 307. 600-602. abreptum divellere corpus, ornate, dila'niare eum. patriisque epul. ponere menfis? refpicit Thyeftae vel Terei coenam. 603–606. 600 -Verum anceps pugnae fuerat fortuna. Fuiffet; Quem metui moritura? Faces in caftra tuliffem, 605 Inpleffemque foros flammis, natumque patremque Cum genere exftinxem, memet fuper ipfa dediffein.Sol, qui terrarum flammis opera omnia luftras, Tuque harum interpres curarum et confcia Iuno, Nocturnisque Hecate triuiis vlulata per vrbis, 610 Et Dirae vltrices, et Di morientis Eliffae, Adcipite Goth. habent, etiam Pierii, praeter vnum eius Mediceum, qui diuer- 607612. Solis, tamquam dei mardeons, adeoque et iniuriae inspectoris, vt in foederibus (v. Iliad. 7, 277, et inf. XII, 176) ita in diris follennis mentio. Cerda laudat Sophoclis locum Aiac. 860 fqq. cf. ibid. 839 fq. 850 fqq. Adde Ennii locum ex Medea Euripidea in Fragm. p. 208. luftras de curfu. v. fup. ad v. 6. Bur. mannus pro illuftras accipere malebat; minus poetice. ter rarum opera vt gya, proprie de cultis locis. Iuno (v. fup. v. 59) jaunos (promuba v. 166), h. 1. eft interpres et com fcia curarum harum, huius amoris aut coniugii, adeoque teflis periurii et iniuriae. Interpres etiam alias, cuius interuentu aliquid efficitur, h. 1. nuptiae, quibus dea praeeft. 609. Hecate, cui no&u facra celebrantur cum vlulatu, h. e. carmine, precibus, in triviis. Sic bacchata Naxos sup. II, 125. Dirae, h. 1. Furiae, vt All, 845 fq., vbi cf. No tam. Adcipite haec, meritumque malis aduertite numen, At .611 auertite multis fed alienum a losi fententia. Accipite have: animumque malis excludite tantis ed. Yen, ab, interpolatore. 613 1. corpus Menag. pr. e gloffa. et t. Parrhaf 614 Et e bene Heinf. repofuit, optimis codd. etiam Pierianis auctoribus, etiam Nonio et Macrobio: Vulgo Et f. Heinf. coni. Id fi. In pr. Rottend. pro var. left, erat: Et fi fata petunt louis: hîc kt to tam. Deos morientis Eliffae, h. e. Genios Didonis et mox Manes intellexeram: cf. XII, 646, et fic fere Seruius primo loco. At Pompon. Sab. Manes Sichaei vocat. Nec tamen video, quid vetet, deos vltores Eliffae accipere. 6. Adcipite, aduertite, audite de eadem re. numen veftrum, h. e. vim ac poteftatem deorum inferorum vlcifcendi malos, aduertite malis, contra improbos et impios Troia-' nos, meritum, quippe qui meruerunt veftrum numen,' h. e. poenam, a diis mali vltoribus infligendam: Exquifitior ratio quam illa, aduer. tere vultus, aures, animos, 'vt Ouid. VIII Met. 482; 612 fqq. Eximiam poetae artem in fubiungendis diris his, quibus Aeneae fata, poft aduentum in Italiam, mox temporum feriorum euentus bellaque inter Poenos et Romanos gefta ingeniofe intexuit, vt tanto magis popularium fuorum animos adVIRGIL. Tom. II verteret et delectaret, iam alii viderunt. Dirarum ve ro et imprecationum omnino inuentum et vfum a poetis Graecis accepit, in quibus frequens eft, vtpote vehementibus affe&tibus bene in- ' feruiens. Exempla vide ap. Cerdam. 612 614. Ante oculos fuere ex Odyff. 4, 532 feqq. dirae Polyphemi in Vlyffem; 'AXX' è di moïg' sletc. Gra vitatem orationis nota in verbis fingulis,vt, Infandum caput pro eum, terris adnare, prąTM peruenire ad Italiam. cf. fup., I, 538. hic terminus haeret,, eft. Seru. Si hoc eft immuta-z bile; quoniam agrorum termini moueri nequeunt. Melius fic conflitues: et fi eo,, h. e. in Italiam, fatorum et errorum Aeneae terminum ac finem, peruenire Aeneam fatale eft; haeret, fixum et deflinatum est. Saltem hoc ab agrorum terminis petitum; verbo Lucretiano lib. VI, 65. LI 615-620. |