Adfis o, placidusque iuues, et fidera coelo
Dextra feras. Dixit: vaginaque eripit enfem

Fulmineum, ftrictoque ferit retinacula ferro.
Idem omnis fimul ardor habet; rapiuntque, ruuntque:
Litora deferuere: latet fub claffibus aequor;
Adnixi torquent fpumas, et caerula verrunt.

Et iam prima nouo fpargebat lumine terras
Tithoni croceum linquens Aurora cubile!
Regina, e fpeculis vt primum albefcere lucem
Vidit, et aequatis claffem procedere velis,
Litoraque et vacuos fenfit fine remige portus;

Terque

cum

578 Adfis en Ven. As Menag, alt. cum codd. Pierii, quem vide. coeli Doruill. 579 inquit, v. Parrh., liberat enfem pr. Hamb. v. ad Ouid. VI Met. 551 et al. 582 Litore Mentel. pr. fub claufi bus Reg. 583 Annexi ct vertunt Goth. fec., vulgari lapfu..585 spargebant Sprot. 586 et fp. fec. Rottend. pr. aliquot codd. ap. Burm, et Goth. tert. Mentel., eleganter, iudice Heinfio. Moreti, folita varietate. tur.

dei

cum ipfo alii. Atqui forma Mercurio fimilis fupra erit; ipfum Mercurium effe, nihil erat, quod Aeneam certum redderet.

578. fidera dextra, proprie quorum exortu venti fecundi flant ac profpera nauigatio fit.

580. Vid. Odyff. xy 127. cf. Cerda.

581-583. Vt in toto loco, ita inprimis in his vérfibus, vel verborum dile&tu, vel afyndetis, vel ipfis verborum temporibus ipfoque numero feftinatio exprimitur, vt facile obferues. latet fub cl. aequor. Bona rei imago, qua et alii poetae paffim vtun

tum primum Ven. primam Gud. a m. pr. et 587 producere fec.

Vide Cerdam. Repraefentantur fcil. naues aequatis proris procedentes. fpumas, mare spumans, et c. verrunt, remis.

584. 585. Homerici verfus Iliad. A, 1., 695 et alibi, verbis fere Lucretii lib. II, 143. Caeterum locum hunc de Didonis nouiffimis fatis variare voluit Silius VIII, 84 fqq., quae comparet, qui Virgilianum dos adcuratius

cognofcere vult.

586- 588. Seruius: „et bene hanc primum inducit vidiffe crepufculum, quae, quafi amatrix, tota vigilaue rat nocte.,, cf. Ecl. Vill, 17. Forte ante oculos fuit Apol lon.

580

585

Terque quaterque manu pectus percuffa decorum,
590 Flauentisque abfciffa comas, Pro Iuppiter! ibit
Hic, ait, et noftris inluferit aduena regnis!
Non arma expedient, totaque ex vrbe fequentur,
Deripientque rates alii naualibus? Ite,

Ferte citi flammas, date vela, inpellite remos. 595 Quid loquor? aut vbi fum? Quae mentem infania mu Infelix Dido! nunc te facta inpia tangunt? [tat?

-

Tum

590 abfcifa multi praeftantiores. v. Heinf., qui recipere debebat,
fi fibi conftare volebat, et cf. II Georg. 23. flauentis abfcifa Reg. f.
que comas abfciffa Wall. adfciffa aliquot ap. Pier. pro 1. inquit Mon-
talb. 591 Hine, ait Menag. Hamb. pr. Erf. i. a. terris Leid. vn.
592 Nunc a. Montalb. Nonne Zulich. expediam ed. Ven.
593 Di-
ripiantque Witt. Voff. alt. et Donat. de Schemat. Sed vfus et ratio
poftulat Deripientque, vti iam Heinf. emendabat, quem miror hoc
non repofuifle, id quod nunc fecimus: exprefferat iam Brunck. c.
fup. I, 211. Porro codd. distinguunt poft rates, male.
594 F..
ferrum Gud. pro diu. lect. date tela Medic. cum aliis plerisque Heins
duobus ex Goth. Erf. Variant quoque Grammatici. v. Heinf., qui rece
nil mouit. impendite remos Leid. 595 loquar Leid, vn. vbi funt
Zulich., non inuenufte, iudice Burm. Nihil tamen ad vulgatam:
vbi fum? Mox quae m. i. verfat tres ap. Burm., non male; ex gloffa
596 nunc te Heinf, tuctur e Medic. aliisque cum Pier.

tamen.

lon. Rh. III, 818 fqq. e fpe
culis, ex edita aedium parte.
albefcere. Créditur ex anti-
quo poeta Ennio adumbra-
tum effe: Vt primum tenebreis
abiecteis inalbebat dies. Vr
fin. ac Cerda h. 1. Columna

ad Enn. p. 65. aequatis ve
lis, aequalibus ordinibus; fed
declarauit hoc a velis non
obliquo vento, fed aequaliter
plenis, leni ac fecundo ven-
to a tergo impellente. cf. inf.
V, 844 et 232. Homeri ves

voy comparantur: quae ta-
men alio modo aequales di

cuntur.

590-594. Magna eft le. acutis, haec accipi possunt et

En dextra fi

Tum decuit, quum fceptra dabas: --
Quem fecum patrios aiunt portare Penatis: [desque!
Quem fubiiffe humeris confe&tum aetate parentem!--
Non potui abreptum diuellere corpus, et vndis
Spargere? non focios, non ipfum abfumere ferro
Afcanium, patrisque epulandum ponere menfis?

Verum

597 Tune

alii num te; etiam Grammatici ap. Heinf. nam Clidonius. iam te f.
Reg. et Parrliaf. Porro falta i. e Medic. aliisque praeftantioribus re-
cepit: Vulgo fata. cf. Not., quod bene poterat exponi: fata impia, fa-
tum crudele, iniquum, infauftum. Nunc fato tuo moueris? debe-
bas tum moueri, adeoque de illo follicita effe et de eo, quod futu-
rum effet, cogitare, tum cum Aeneam in regni focictatem admitte-
res. Variant etiam Grammatici ap. Heinf. item Gothani.
Gud. cum al. Heinf. Tune licuit Parrhaf., fed in co interpolationes
plurimas obferues. 598 Qui hoc et feq. v. pro quem olim fuit lec-
tum, tefte Seruio. portaffe Medic. ct Doruill.
600 arreptum,
areptum, abruptum, deuellere, librariorum ludibria. auntjum apud
Donat. in Terent. Andr. IV, 3, 3, memoriae lapfu. corpus diuellere
Menag. pr. 602 patrisque cd. lunt. Doruill. et Lutat. apud Burm.
ponere Burmannus primus recepit, vt fcripti fere omnes, etiam duơ

vario cum adfectu, fiue fata fue falta legas; quoniam haec et Aeneae et Didonis effe poffunt, et quia Tum decuit fuppleri poteft vel: facere haec fc. quae v. 592-594 meinorauerat, vel: falta impia tangere te. Tangunt porτο, καθικνενται σε, cum ea, quae attingunt, vrgent, adfunt, tum, quae animum mouent, percellunt vel concitant. Ex pluribus hanc rationem probem: Exhorruerat illa modo ac damnaverat v. 595 atrocitatem confilii; filet, et mox: quafi vero nunc demum nefas ac fcelus exhorrefcendum mihi fit! tum debebam exhorrefcere, cum, defuncti mariti memoria

Goth.

animo expulfa, in thalami ac
regni focietatem perfidum
hofpitem recipiebam. Sic
V. 214 ac dominum Aenean iss
regna recepit; adde Ouid.
Epift. VII, 12. 90. Ad fen-
tentiam comparare licet Me-
deae conditionem ap. Apol
lon. IV, 1080 fqq.

597-599. Cf. fup. 307.
En dextra fidesque fc. eius,
quem, h. e. Ita fidem feruat
is, quem aiunt portare (pro
portaffe) fecum P. Non ma
le Vrfinus laudat Iliad. ẞ, 341.

600-602. abreptum divellere corpus, ornate, dila'niare eum. patriisque epul. ponere menfis? refpicit Thyeftae vel Terei coenam.

603–606.

600

-Verum anceps pugnae fuerat fortuna.

Fuiffet; Quem metui moritura? Faces in caftra tuliffem, 605 Inpleffemque foros flammis, natumque patremque Cum genere exftinxem, memet fuper ipfa dediffein.Sol, qui terrarum flammis opera omnia luftras, Tuque harum interpres curarum et confcia Iuno, Nocturnisque Hecate triuiis vlulata per vrbis, 610 Et Dirae vltrices, et Di morientis Eliffae,

Adcipite

Goth. habent, etiam Pierii, praeter vnum eius Mediceum, qui diuer-
fus a Fogginiano eft. In hoc vt in vulgg. edd. legebatur apponerei
duo ap. Burm. opponere, alter Hamb. imponere. Sed ponere, pro op
ponere, frequens poetis. 603 fuerat pugnan Menag. pr. 604 Quem
timui Goth. tert. Heinf. coni. in tranfira. Sed caftra plus poeticae
audaciae habet. v. Not. 605 foras, fores, feros, aberrationes libra-
riorum. 606 extinctum pr. Moret. extinguam Lutat. ad Stat. V
Theb. 128. exflinxisjem, quod eft interpretis. Burm. extinfɛm duo
Goth. et memet quaedam edd. Scruii fup. ad v. 508. 608 et abeft
a pr. Hamb.
609 per vmbras Leid. vn. pro var. lect.
603-606. En affe&um,
qui altius adfurgere aut pro-
cedere nequit. Itaque v. 607
bene ad diras conuertit fe, at
quanta cum arte illas ad re-
ligiofum ac facrum aliquem
horrorem attemperauit! Quem
metui m. praeclare, pro vul-
gari: quid mihi metuendum
fuiffet, cum mori decreuerim!
in caftra, h. 1. claffem. cf. III,
519 foros, tabulatum pro
ipfis nauibus. Cum genere,
int. Troianos. dediffem in
ignem. cf. furorem Medeae
ap. Apollon. IV, 392—394.

607612. Solis, tamquam dei mardeons, adeoque et iniuriae inspectoris, vt in foederibus (v. Iliad. 7, 277, et inf. XII, 176) ita in diris follennis mentio. Cerda laudat Sophoclis locum

Aiac. 860 fqq. cf. ibid. 839 fq. 850 fqq. Adde Ennii locum ex Medea Euripidea in Fragm. p. 208. luftras de curfu. v. fup. ad v. 6. Bur. mannus pro illuftras accipere malebat; minus poetice. ter rarum opera vt gya, proprie de cultis locis. Iuno (v. fup. v. 59) jaunos (promuba v. 166), h. 1. eft interpres et com fcia curarum harum, huius amoris aut coniugii, adeoque teflis periurii et iniuriae. Interpres etiam alias, cuius interuentu aliquid efficitur, h. 1. nuptiae, quibus dea praeeft. 609. Hecate, cui no&u facra celebrantur cum vlulatu, h. e. carmine, precibus, in triviis. Sic bacchata Naxos sup. II, 125. Dirae, h. 1. Furiae, vt All, 845 fq., vbi cf. No

tam.

Adcipite haec, meritumque malis aduertite numen,
Et noftras audite preces.
Si tangere portus
Infandum caput, ac terris adnare neceffe eft;
Et fic fata louis pofcunt; hic terminus haeret:

.611 auertite multis fed alienum a losi fententia. Accipite have: animumque malis excludite tantis ed. Yen, ab, interpolatore. 613 1. corpus Menag. pr. e gloffa. et t. Parrhaf 614 Et e bene Heinf. repofuit, optimis codd. etiam Pierianis auctoribus, etiam Nonio et Macrobio: Vulgo Et f. Heinf. coni. Id fi. In pr. Rottend. pro var. left, erat: Et fi fata petunt louis: hîc kt to