Erecta ingenti, taedis atque ilice fe&ta, 505 Ter centum tonat ore deos, Erebumque, Chaosque, sio Terge 505 tectis atque Goth. fec. 507 funefta labens.memoria citat Lutat. ad Stat. IV Theb. 460. 509 crinis palla pr. Hamb. e gloffa. 510 Ter centum, "diuifim, vt fit ter tonat centum deos, fcribunt alij codd. et edd. ap. Burm. fonat Hamb. pr. Praeferas facile vulgatum in vtroque loco. Sunt trecenti dii. Er ma abolerentur prifcae confuetudinis monumenta. go ferobem intellige, in facris magicis fieri folitum, que lignorum frues cumulabatur. vide v. c. Orphei Argonaut. 948. 968 fqq. In eandem foueam victimarum caefarum fanguis demittebatur. Erat enim illa pro ara, ἐσχάρα. cf. Statium Theb. IV, 451. 455 fqq., qui ex parte hunc locum ante oculos habuit. Nunc illi rogo, illi pyrae, pro victimis cremandis, imponuntur veftes et omnes reliquiae e priftina confuetudine amatoris, cuius amore Dido liberari cupit. At eriguntur aliae arae circa foueam et Pyram, ad quas illa facrum factura erat victimis v. 635 fqq. intendit locum, pyram, fertis, exquifitius et hoe quam vulgare, intendit ferta per locum, quod fup. II, 236 occurrebat: vincula collo Intendunt. Quam non inutile fit, talia monere, difcas, fi Burmanni notam compares. Nolim autem ex h. 1. probare, rogos fertis ornari folitos fuiffe. Nam h. 1. pyra, tam quam ara, corollis cingitur. cf. fup. Ecl. VIII, 64. fron de funerea, cupreffo, inquit Seruius, aut potius arborum frondes intellige, quarum in facris magicis vfus erat. Nam de funere poeta tantum rem interpretatur. Pyrae imponit Dido ea, quae contactum corporis Aeneae fen ferant, veftimenta, tum enfem, et torum coniugalem, et in hoc effigiem v. c. ceream, quae in talibus facris igne liquefacta efficere debebat, vt ipfe amator fimili modo amore liquefceret ac contabefceret. cf. Ecl. VIII, 80. Quemadmodum efiluviae corporis veftimentis inhaerentes ad philtrum parandum adhibebantur. At h. 1. ad amorem extinguendum. 509 ·51. facerdos (cf. v. 483). tonat, inuocat (vocal Kk 2 Silius I, 94, Tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianae. Sparferat et latices fimulatos fontis Auerni; Falcibus et meffaé ad Lunam quaeruntur aenis Pubentes herbae, nigri cum lacte veneni; 515 Quaeritur et nafcentis equi de fronte reuolfus, Et matri praereptus, amor. Ipfa, 511 que abeft a tribus Burm. ter virginis fee, Rottend., male. 513 F. ad lunam et messe Franc. aheneis fcribunt codd. ap. Pier., male; nam et altera forma vfitata; aenus. 516 praeruptus aliquot libri ap. Burm. cum Schol. Lucani et Grammatico, auftoré Medeae in Anthol. Lat. p. 180, vbi v. Burm. Sec. praeceptus vel perruptus Hugen. Sed damnat cam lectionem ratio et Plinii locus in nota laudatus. Silius I, 94, vbi hunc locum transtulit) deos inferos, longo ordine eorum nomina recitans, qui in his facris -(exemplum in ipfa Medea v. in Ouid. Met. VII, 192 fqq.) 'nios erat, omninoque in hymnis veterum et formulis facris. Etiam hoc ex more, "quod eiusdem numinis plura nomina recitantur, ad vires et poteftates numinis diuerfas declarandas, vt eadem « Hecate triceps τρισσοκέφαλος in Orph. Argon. 974 (vbi faci le apparet leg. τρισσοκάρηνος) etiam Diana eft ringównos triplex, triformis, piuogos. cf. Cerda et Vrfin. Pro Dia na virgo tria ora habens doctius pofuit alterum poeta. Quod autem Maura anus nomina deorum graeca pronuntiat, id, communi Romanorum more apud poetas et hiftoricos receptum, qui aut barbarorum religiones fuis nominibus interpretantur, aut barbaris fuas reli. giones tribuere folent, vitio verti poetae nequit. Minus bene Burmann. rem expedi re videtur. 512 516. fimulatos, proprie h. 1. cf. III, 302. 349, quos fingebat auernales (vt Horat. Epod. V, 26) et ex locis inferis petitos effe. Superftitiones magicas diferte enarrare nihil attinet; vide vel Cerdam. Inerat iis lufus aliquis a fimilitudine rerum, plerumque allegorica, petitus: vt in ligando aut foluendo amore. Aeris proprius in re magica vfus. Aeneam falcem ab Sophocle habere Virgilium, volebat Macrob. V, 19, quem vide. bentes herbae. vid. Georg. III, 126, in Var. Lect. xvoxα, h. e. virentes. sigri cum lac. te veneni, int. fuccos venenatos herbarum vel feminum. " EX Ipfa, mola manibusque piis, altaria iuxta, Sidera: tum, fi quod non aequo Corpora et nafc. equi etc. Hippomanes. Nota res. v. Ariftot. VI H. Anim. 22. VIII, 24. Aelian. XIV H. Anim. 18, et plura ap. Cerdam, et fup. nota ad Georg. III, 280. Sed ad illuftrandum poetam Plinii loeus fufficit VIII, 42 f. 66 Et fane equis amoris innafci venefisium, hippomanes appellatum, in fronte, caricae magnitudine, colore nigro: quod ftatim edito partu deuorat feta, aut partum ad vbera non admittit. Si quis praereptum habeat, olfaltu in rabiem id genus agi tur. Vides poetae verba: et matri praereptus amor, h. e. quod amorem conciliat, philtrum, caruncula, quae in philtrum adhiberi poteft, praereptum, antequam equa fetá deuorauerit. 517-521. mola manibusque piis, Seruius: „farre et fale et manibus puris.„, Sane pius commune ac perpetuum epitheton in sacris: inf. 637 pia vitta; et propter fe * quentia malim manus pie 522-528. Suauiffima noc- Kk 3 520 Corpora per terras, filuaeque et faeua quierant Aequora: quum medio voluuntur fidera lapfu, 525 Quum tacet omnis ager, pecudes, pictaeque volucres, Quaeque lacus late liquidos, quaeque afpera dumis Rura tenent, fomno pofitae fub nocte filenti. *Lenibant curas, et corda oblita laborum. At 523 quierunt tres ap. Burm. 526 dumos Montalb., vnde Heinf. dumo, Goth. fec. dumi; vtrumque vitium fcribentis. 527 Rura ta. sent Sprot. 528 Deficit verfus in Medic. aliisque praeftantioribus exemplaribus; vt vulgares taceam. Etiam Erf.; et fane melius co caret fententia. Pendent enim fuperiora a verbis Quum tacet ager, et quum tacent pecudes volucresque-fopitae. Conflatus videri poteft verfus ex lib. IX, 224. 225. Adnotauit quoque Pompon. Sab., hunc versum non legi ab Aproniano. Eft autem ex eius recenfione lectio Codicis Medicei. Quam diuerfis fimus omnes fenfibus ac iudiciis, et quam alienum ab his ftudiis, quae quanta quanta funt in probabilitate verfantur, fit, ex edicto et cum fupercilio aliquid pronuntiare, vel hic locus docere poteft, in quo nobis quidem in oculos incurrere videbatur, verfum hunc iugulare sententiam, structuram euertere, et neruos orationis praecidere. At Brunckius V. C., qui tam procliui ftudio ad refcindendos verfus fertur, miratur Heinfio addititium eum videri potuiffe:,,Eft profecto, pergit, tam a Virgilii manu, quam quivis alius c laudatiffimis. Absque eo manca et mutila videretur pulcherrima haec notis defcriptio, quae fic in participium pofitae defineret, fine verbo finito, et fufpenfo fenfu.,, Sed tota nota digna eft quae infpiciatur. tis defcriptio, quae ipfam re- monere voluit Seruius ad V. 522: Protenditur ifta deferiptio ad exaggerationem vigiliarum Didonis. Nec tamen hac in re inuenti laudem habet Virgilius, fed iudicii tantum et elocutionis in exprimendo Apollonio Rhodio III, 743 fqq. Νύξ μεν ἔπατ ̓ etc. cf. et IV, 1058 fqq., quem iam ante Virgilium conuerterat Varro Atacinus; cuius verfus v. ap. Senecam Contro verf. XVI extr. Vix me te neo, quin loca adfcribam; fed breuitati ftudendum eft. Similem, aliter tamen ador natam ! At non infelix animi Phoeniffa, neque vmquam Soluitur in fomnos, oculisue aut pectore noctem 530 Adcipit: ingeminant curae: rurfusque refurgens Saeuit amor, magnoque irarum fluctuat aeftu. Sic adeo infiftit, fecumque ita corde volutat: En, quid ago? rurfusne procos inrifa priores 529 Phoenixa, vel Doruill. Iliacas 530 ve abeft a Ven. que duo Burm. natam noctis defcriptionem videbimus lib. VIII, 26. Similia etiam nonnulla funt in Theocr. Id. 2, 38 fq., fed in re prorfus diuerfa. filuae et aequora quierant, ceffante fub noctem vento. Non aliter. cf. Trapp. fella corpora, docte, homines, nifi omnino animantia malis. medio voluuntur fidera lapfu, curfu per mediam caeli partem; ad rudes hominum fenfus. medium curfum tenent, bene Seru. vid. Excurf. ad II, 9. pofitae, compofitae, quiefcentes, fopitae. 529 fqq. Eadem antithefis ex Iliad. ß, pr. x, pr. wg 677 notata a viris doctis, et hinc paffim alii. conf. etiam Theocr. 2, 38. At non fcil. carpit foporem, άwrй. Sol vitur in f. exquifite pro folui fomno, quiete. noctem pro quiete noctis ac fomno dixit. Ingeminant curae, vtpote in noctis folitudine. 533 fqq. cf. Eurip. Medea 502 fqq. infiftit mente et cogitatione, vt fit: ita apud fe cogitat. Oratorie pathos in his Didonis verbis tractatum, facile noftrum quisque per fe intelligit. Confer, fi vis, Scalig. in Poetic. et Çerd. ad h. 1. irrifa, vt irridear; epitheton ab effectu rei ex mo re poetarum. cf. b. Ernefti ad Callim, in Del. 117. procos et Nomadum v. sup. v. 36. 37. vltima Teucrum luffa, ex-plicant, fuprema; minus bene, puto: funt, infimi generis hominibus dari folita; vt altero loco Seruius, deterriKk 4 ma; |