240 Hoc equidem occafum Troiae triftisque ruinas Nunc eadem fortuna viros tot cafibus actos Infequitur. Quem das finem, Rex magne, laborum? Illyricos 241 rex fumme Haıb! 138 cafum quatuor Burmanni. cafus Bigot. mus, confilium. mox occa 239. Fatis contraria fata rependens. etiam hoc do&te; rependens: compenfans, fata contraria, Troianorum cala mitates, fatis fc. melioribus, nouo Italiae regno, h.e. fperans, fortunam Troianorum faturam effe tanto laetiorem. Plane aliter contraria fata dis cuntur Aen. IX, 136. Quem das finem, pro, facis, con fituis? Poeticae orationi et boc propius: douvay, dare, pro facere. 249. v. Excurf. ad h. 1. vbi de toto loco iu dicium fertur. Liuius I, 1 - ad Illyricos penetrare finus atque intima tutus Regna Liburnorum, et fontem fuperare Timaui: 245 Vnde per ora nouem vafto cum murmure montis It mare proruptum, et pelago premit arua fonanti. Hic tamen ille vrbem Pataul, fedesque locauit Teucrorum, et genti nomen dedit, armaque fixit Trofa; nunc placida conpoftus pace quiefcit. Nos, 245 magno Parrhaf. ex v. 55. cum vafo alter Hamb. 246 pro ruptum defendit Heinfius hic et alibi. cf. inprimis ad Silium III, 51. Eft fane exquifita vox boc fenlu, pro prorumpens. multi praeruptum, cf. Cerda, etiam Fragni. Vatic. a pr. m. et ap. Senec. Qu. nat. III, c. 1. quod fane defendi poflèt, cf. fup. 105, prætreprum Ed. Ven. in maré proruptum Moret. pr. et Franc. 247 urbes Zulich. fedemqua Exc. Burm. 249 Troica tres ap. Burm. cum placida c. p. quieuit Menag. alter. ram. ad errorum difcrimina refePotuere tamen et alia effe Antenoris fata, quae nunc ignorantur. Ita colligo ex Sex. Aurel. Victor. de orig. G. Rom. c. 1› Quare autem addiderit tatus, fuo lo co planiffime annotauimus in commentatione, quam confcribere coepimus; recognitam ex eo libros quisinfcriptus eft de Origine Patauina. (Sic enim locum illum forte conflituas). Tandem etiam,modo dic to poetarum more, qui a finitimis locis multă defig nant, (fcilicet vt ornatum inde et nouarum rerum notionibus fuauitatem verfibus. fuis quaerant,) Timanum, quamquam paullo remotio rem fluuium, fed notiorem et veterum forte poetarum vfu frequentatum,-ad, fitum eundem declarandum.com memorata Fontem Timaui fuperauit Antenor, quatenus claffe littora legens (neque enim aliter, nifi curfu pro pius ad Illyricum littus fervato, mare Adriaticum tuto nauigari poteft: cf. Liu. X, 2) praeteruectus erat finum Tergeftinum, in quem Timauus immittitur. Non autem longe a mari in Carnorum finibus ille inter rupiam eauernas compluribus ingentibusque aquarum fontibus erumpit, qui paullo poft in vnum alueum delati flumen faciunt, quod, vbi vix M. paffus emenfum eft, lato oftio in mare exit. Fontes olim habiti funt nouem; ex is prorumpit aqua magno cum fragore: vasto cum murmure montis; ftatimque in vnum flumen collecta maris fpeciem refert late agros. invndantis: Nos, tua progenies, coeli quibus adnuis arcem, Prodimur, 251 Infandè duo Burm. (et fic apud Seruium legendum; infandum pro infande pofuit.) amiffis infandum. Doruill. arma apud poetas vtique ; non vero vulgare, nomen. fed Venetorum nomen, quod vulgo veteres ab Henetis Paphlagoniae, quos Antenori viae focios fuiffe aiebant, du&um effe volunt. que fixit Troia, pace fc. et tranquillo otio parto; quod fuaui rerum imagine reddidit, petita illa ab iis, qui militia miffi arma fufpenderent et figerent. cf. Pompon. Sab. ad h. 1. Nunc placida compoftus pace quiefcit: quo fenfu haec dicta fint, dubitare licet; aut enim de morte aut de otio et tranquillitate, qua Antenor reliquam vitam exegit, accipi poteft; in vtroque tamen duri aliquid ineft. Sane componi abfolute mortui dicuntur, et üidem quiefcere. inf. IX, 445 placidaque ibi demum morte quieuit. VI, 328 Sedibus vt faltem placidis in morte quiefcam. Veneris tas men confilio, dum Aeneae calamitatibus Antenoris fortunam fecundam comparare vult, parum conueniret, Antenoris mortem placidam lau dare; At fide quietis fedi bus, rebus placatis,.,vita tranquilla agitur, tum fere res compofitae, memorantur, non ipfi homines; aut fi hoc fit, tum adiectum aliquid vi deas: ad pacem, ad, modeftiam etc. Atque ita etiam in iis ipfis locis fit, quae h. a Burmanno laudantur. Di cendum itaque, aut poetam h. 1. compofituni nouo exem, plo adhibuiffe, vt et voc. quiefcere, pro, vitam quiete exigere; quiefcit rebus, compofitis, adeoque et ipfe com pofitus; aut manendum, quoḍ equidem et ipfe malim, in priore fignificatu: vt a Ve nere interpofitum hoc fit, tranquillitatem Antenori ad extremam vsque vitam cone tigiffe. Ita pace pro morte. 250. Magno cum artificio fe ipfam facit vnam ex Tro ianis, qui iniuriam tulerint: Nos, tua p., quibus annuis are 250 Prodimur, atque Italis longe disiungimur oris. Hic pietatis honos? fic nos in fceptra reponis? Olli fubridens hominum fator atque deorum 255 Voltu, quo coelum tempeftatesque ferenat, Ofcula libauit natae; dehinc talia fatur: Parce 252 Dubitat Burmannus, an aque fit fcribendum. Verum etfi ■on scribitur, fubintelligendum tamen: atque ab Italis oris disiungi❤ wr, interiacente mari et aliis terris. aruis Leid. vnus et Hamb. pr. pro var. lect. 253 in regna pro var. left. Hamb. fec. et Oudart. 255 temp fiatemque Bigot. 256 dein tert. Goth. cem coeli, h. e. coelum, promittis Aeneam poft mortem inter Deos iri rehitum. cf. mox v. 259. Callide et invidiofe etiam illa: vnius ob iram fc. Iunonis, et nauibus a. pro nauium parte et prodimur, per fraudes perdimur, per infidias Iunonis calami tatibus vexamur. 253. Pietatis, qua Aeneas infignis. At ipfa fuam perfonam interponens: haec pie tatis et amoris erga të praemia? in fceptra, in promif fam Italiae régnum, cum Troiano exciderat, reponis, pro vulgari, reftituis. 254-296. Sequitur nobiliffimus locus, in quo fub vaticinii fpecie, arte non im probabili, explicantur Ro mae origines, incrementa fplendorque imperii Augusti. 254 — 256. Aliter haec Virgilius adftruxit, quam Homerus fua, cum Thetidi annueret Iupiter Iliad. «, 517 fqq. in quibus Iouis maieftas auguftior. At hic placidi, paλızís, Iouis fuauis imago. Ofculum Veneris ori impreffum ex Iliad., 372 poetae in mentem veniffe videtur, vbi Dione mater Venerem .am. plectitur. In fingulis tamen obferua decorem. Vs. 254 fecundum Ennium: Olli refpondet rex Albai longai et alia. fubridens, mediów. In v. 255 Ennium ante oculos fuiffe notat Seruius: Iupiter hic rifit; tempeftatesque fere nae Riferunt omnes rifu Iouis omnipotentis. Sed Ennius, vtut oratio horrida fit, mul to viuidius rem expreffit: Ridet Iupiter; et" tempeftates arvident. Apud Gudium Infer. p. V, n. 3 loui Opt. Max. Serenatori legitur. Ofcu la libare poteft fane cum Sal mafio poft Seruium accipi, os alterius leuiter labiis fuis perftringere; fed fi libare, delibare, fummo ore carpe re, pro dare ofculum acci. pias, poeticae dictionis genio et carminis dignitati confales." libure, (vt XII, 434 Summa Parce metu, Cytherea; manent inmota tuorum Magnanimum Aenean: neque me fententia vertit. 260 Hic (tibi fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et voluens fatorum arcana mouebo) Bellum 257 Cytherea. Mirum ex ra Kinga, Kutngeiz, faftum effe KuSiga, etiam Kutegia. 258 et in al. deeft, monente G. Fabricio, conterraneo noftro, quem fequutus eft Cuningamus. 260 vertet Rottend. fec. Moret. fec. 261 Antiquae edd. iungunt fere: Hic tibi. Ex Graeu. notat Burm. Hine (Tibi f, enim) q. Duo hine. quando to haec Menag. alt. 262 euoluens Hamb. pr. Parif. a pr. m. Deruill Summa per galeam delibans ofcula) ofcula, libando, leuiter attingendo fumere; vt in illis, amnem, fluuium, libare. Natae cum energia adiectum, Licet iam olli anteceffiffet; vt reuocaretur in animum perfona eius, de quo agitur. Ita femper fere Homerus: T -"Exropi et al. Non videbat hoc Seruius. Parce metai, parce metuere, noli Cádeo To daday. Cernes vrbem; fentis quam vegyes fit expreffum. Mox manent pro exili funt. 259. Propter v. 250 coeli quibus annuis arcem., Bene addidit feres, vt gratius effet, quod per ipfam fieret, pulchre monente Seruio. Recipietur vtique olim Aeneas inter deos Aen. XII, 794 InLigetem Aeneam feis ipfa, et faire fateris, Deberi coelo futisque ad fidera tolli. Vtrumque ex Ennio I Annal. Vnus wit, quem tu tolles ad caerula VIRGIL. Tom. 11 Ed. |