Page images
PDF
EPUB
[ocr errors]
[ocr errors]

l'Acad. Infer. Tom. XXVII), fed ad opiniones magis et conie&tationes, quam ad veterum hiftoriarum fidem: ad eius in primis ductum de iis difputatum eft nuper a Virò Ill. Sto Croix (Recherches fur les Myfteres p. 26). Inter Britannos inges nia in hoc argumento exercuere (Wife) Of the firft Inhabis tants of Europe p. 38, et Vir doctiff. idem et fagaciff. Iace Bryant, Analyfis Tom. II, p. 461. Alienum ab h. 1. et con filio effet, ad hypothefes et opiniones deerrare. Loca claff. funt Strab. X, p. 723-726. Schol. Apollonii I, 916. Dionyf. Halic. I, 67-69. Macrob. III, 4. Quae ex his,vt fimpliciora, ita probabiliora habeo, haec funt: magnas in terceffiffe mutationes harum religionum: ab initio fuiffe Caes lum et Terram; poftea acceffiffe duo alios nunc quatuor ifta numina, domefticis nominibus infignita, interpretatione varia ad diuerfos deos Graecorum referri-coepiffe: igitur in illis memorari videas Cererem et Proferpinam, Haden et Mercurium, ab aliis Bacchum et louem etiam Vulcanum in iis quaefitum, item Cybelen: nec improbabile fit, adfcita fuiffe haec ipfa facra feriori aetate; quae fortuna fuit cum aliarum religionum, tum inprimis arcanarum: in quas,vt noftra quoque aetate factum videmus, intulit quisque quae vigilans flertensue fomniabat, inprimis fuper rerum natura eiusque vi genetrice. Quia autem duorum adolefcentum, prifco more, tamquam fratrum iun&orum, figna oculis oc currebant: confufi tandem illi funt cum Diofcuris. Turbas alias fecit hoc, quod et ipfi facerdotes di&i funt Cabiri

* Caeterum Penates, ignem facrum, et Palladium etiam iun. git Lucan. IX, 990 — 994 do&o in loco ; et quac de Palladio tradita erant, tradu&a aliquando funt ad deam Peffinuntiam: v. Herodian. I, 35. Egit quoque, quod nunc didici, de diis Penatibus Meziriac. ad Epp. Ouid. T. II, pag. 185. Interea, hac opportunitate data, obiter adhuc monebo,' vt animaduertas, quanta religionum Troianarum,, quippe quae inter antiquiffimas fuere, fimplicitas fuerit. Suis fane nominibus, hoc eft Graecis, numina Troianorum effert Homerus facile tamen ad elementorum naturae genera et for mas deos illos reuoces. Colebatur in arce Minérua et Apollo: Iliad., 88. e, 446, Quint. Smyrn. XIII, 433 fqq., Iupiter in Ida facrarium habebat, alterum in acropoli: Iliad. %, 171, 2, alia religio Neptuni erat. Cum his Penates e religione antiqua Samothracica. Commode his numinibus et facris memorandis vfus eft Maro: E templo Palladis Palladium raptum

II, 165 fq.

[ocr errors]

II, 165 fq. ex Iliad. (, 297, et in idem pompa cum peplo duc. ta I, 479 fq. Aliud Palladis templum in vrbe fuit: e que Caffandram abftrahi vident Troiani II, 404. 425, nam ab hoc ad arcem pergunt Aeneas et focii 437. Apollo, Thymbrae et Sminthei nomine Chryfae, tum in ipfa arce templum habuit: vnde eius facerdos Panthus II, 318 arcis Phoebique facerdos, add. 429. 430. Apollini cum Neptuno facra facit Aeneas III, 119 tamquam diis patrüs. Scilicet ille Troiae tutela et prae; les deus: VI, 56. Neptuni facerdos Laocoon facra ex anti. quo more ad littus faciens II, 201. Cybele e Creta repetitą I, I proprie ad Phryges fpectabat: in Ida coli folita: IX, 80 fq. X, 252 fq. Veftam addit Virgilius (v. P. 397 med. add. Excurf, XII ad lib. II, p. 314), nefcio an de fuo; fi auctoritatem habuit, ad Phrygum religionem, Matrem deum, fpectare illa potuit; probabile fit, hanc ipfam in Venere latere, quam Homerus inter numina Troianis fludentia retulit, etfi alia eius deae religio Troiae non occurrit. Veneris tamen templum in arce effi&tum video in Tabula Iliaca n, 107. Iunomis quoque fecit templum in arce П, 761, et Cereris facellum ante vrbem II, 714; haec forte de fuo; nam in Homero me morata non memini,

Cum autem Romani et ipfi Iouem, Iunonem et Palladem, in arce colerent tamquam deos imperii praefides, volucre interdum poetae et hos e Troia Romam traductos haberi, In conditionibus quoque pacis inter Latinos et Troianos habetur hoc, quod facra Troiana recipiuntur a Latinis: XII, 192 facra deosque dabo, et 836 moṛem ritusque facrorum adjiciam.

EXCVRSVS X
De Coroebo.

II, 341fq. 386fq. 424. 425. De Coroebo Mygdonis f. argumentum, pro episodio inductum a Virgilio, variis modis a veteribus fuiffe tra&tatum videtur, donec tandem ftulti et vecordis hominis perfonam ei induerent, vt adeo in prouerbium abiret: de quo v. loca ap. Cerdam. Ad v. 341 Servius: Hunc autem Coroebum ftultum inducit Euphorion, quem el Virgilius fequitur, dans ei inf. 390 Dolus an virtus quis in hofte requirat? cum ft turpiffima dolo quaefita victoria. Prius illud notatu dignum; Euphorion enim Coroebo, temerario forte in Achiuos facto impetu, perfonam vecordis hominis primum addidiffe videtur; dum fcilicet argumento ab aliis tractato nouitatis gratiam conciliare volebat. Etiam Pompon,

[blocks in formation]

Sab. Euphorion, inquit, inducit eum fultum. Sed alterum, quod in Seruio Euphorionem Virgilius fequi traditur, gramma. tici commentum eft, nec, nifi alia fuere in Euphorione, quae expreffa forte funt a poeta, ex hoc liquet, an Eupho rionem ante oculos habuerit Virgilius; quod adeo fine fun. do idoneo ex h. 1. ponit Iac. Nic. Loenfis Epiphyll. II, 3, vt non magis vera funt, quae de carmine Minxade depromta a Virgilio effe vult. In Polygnoti tabula ap. Pausan. X, 27 Coroebus etiam erat expreffus, vbi ille addit: eius monu. mentum nobile in Phrygum finibus, et Mygdonas ab eo nomen habuiffe; quod falfum: nam Mygdones antiqua Thracum ftirps fuere. Veniffe eum ad Caffandrae nuptias, et occifum, us μsy o nλáwv Xoyos, a Neoptolemo; Lefcheus autem a Dioms. de interemtum carminibus prodidit. Itaque Virgilius tertium ali quem auctorem fequutus eft, nam is v. 425 a Peneleo interfectum tradit. Cum Lefcheo facit Quintus Calab. XIII, 168 fq. Ad aram interfectum exhibet etiam Tabula Iliaca n. 104. Patrem faltem Mygdonem Homerus fuppeditauerat; nam Myg donem et Otreum Priamus olim copias Phrygum aduerfus Amazones ducere viderat: Iliad. 7, 184 fqq. In Epitome Iliados v. 248 est clara fatus tellure Coroebus: quod non fatis affequor. Venerat ille e Phrygia. Alius Mygdon eft Amyci frater in Heracliis et Argonauticis: v. Not. ad Apollod. P. 379. Caeterum quae fubiiciuntur, Coroebum Caffandrae amore incenfum operam Priamo in hoc bello obtuliffe, eleganter ab Homerico Othryoneo Iliad. v, 363 fqq. traducta funt, fed multo fuauius et ornatius, inprimis hoc: Infeliz qui non fponfae refponfa futurae Audierat.

EXCVRSVS XI

De Priami nece.

II, 506 Forfitan et Priami fuerint quae fata requiras. Etiam fuper Priami caede narrationis fuit diuerfitas. Adeat, qui fingula cognofcere cupit, Seruium, Pompon. Sab., Quintum XIII, 220—241 fqq. Abftra&um ab ara ad fores regias à Neoptolemo caefum Lefches narrauerat: vt eft apud Pau. fan. V, 27, p. 865. Virgilius vulgarem rationem fequitur, cuius fundum fuiffe Ixiou négaw Arini nunc ex Proclo comperio, eximie tamen omnia ornauit. Sed ab Euripide Troad. 479. 481 feqq. mutuatus eft ea, quae de Hecuba 515 - 524 egregie ad miferationem fi&a funt, fimul tamen

Homeri ductu Iliad, w, 200 fqq. (non ex Iliad. ", 108 fqq.), vbi Priamus ad Achaeorum caftra iter eft fufcepturus. Politae caedem memorauerant et alii; vt e Quinto Cal. XIII, 214 intelligitur, et forte primo loco Stefichorus in 'Iis #égce, vt ex Tabula Iliaca coniicias, quae totum hoc factum eodem modo, vt Virgilius, exhibet n. 105. 106. - Nam Lefches de Priamo aliter tradiderat, vt iam ex Pauf. X, 27 notauimus. Quae verò ad miferationem, poeta comparata interpofuit, non alibi inuenio; etfi orationem Priami ad Pyrrhum habitam recitat Quint. Cal. XIII, 225 fqq. Try. phiodorus affe&tum infert nen male v. 624 fqq. Porro Priamus ad aram louis Hercai (Egxéov) caeditur, communi poetarum et grammaticorum narratione. Sed in hac difficultas occurrit. Veteres enim Graeci eam in aula fub dio pofitam memorant. Athen. IV, p. 189 Ε Ὅμηρος δὲ τὴν αὐλὴν ἀεὶ τάττα ἐπὶ τῶν ὑπαίθρων τόπων. Ἔνθα ἦν ὁ τε Ερκάν Ζηνός Buuós (fcilicet apud Homerum qui aedes intrat, primum tos, in hoc αὐλὴν fubit, tum πρόδομον, tandem ad θάλαμον procedit). Vide Eurip. Troad. 482. 483. Paufan. IV, 17, P. 321. X, 25, p. 865, adde II, 24 (vbi narrat, louis triocu li fignum fuiffe, transportatum mox Argos a Sthenelo; is enim illud in praedae parte acceperat: lib. VIII, 46, p. 694). Quintum Cal. XIII, 222, vbi not. Tryphiod. 622, alios Cerda laudauit. Sed primo loco nominare licet Ar&tinum 1. 1., e quo Proclus : καὶ Νεοπτόλεμος μὲν ἀποκτείναι Πρίαμον ἐπὶ τὸν τοῦ Διὸς τοῦ Ἑρκάον βωμὸν καταφυγόντα. Virgilius ex parte hos au&ores ante oculos habuit, ex atrio tamen in impluuium rem traduxit; Penates enim memorat (priuatos vtique Priami, puto, non publicos), quorum ara in pene. tralibus teti effe folebat, fub impluuio, non in aula. For te dicas illum aut (quo Seruius ducit) Iouem per Penates ef fe interpretatum (etfi plura fimulacra, non vnum Iouis fig. num, videtur agnofcere v. 517. Sed et de vno intelligi. poteft, et cf. Ouid. Met. XIII, 412. 413), aut Penates pro ipfa domo dixiffe, quam inumbrabat laurus; vt iam Cerda acceperat. Sed haec dura funt. Caeterum fi alii, vt Quintus Cal. VI, 147. XIII, 436, aram Iouis Hercei in arce ponunt, recte vtique hoc faciunt; nam regia Priami erat in arce.

[blocks in formation]

EXCVRSVS XII

De Helena recepta

II, 567 fqq. Helenae recuperationem varie a veteribus poetis fuiffe expofitam, vel ex lib. VI, 525, vbi illa et vr bem et maritum Deiphobum Achiuis prodit, et ex imitatoribus, quos habemus, apparet: v. Quint. Cal. XIII, 354 fqq. 385 fqq. (vbi, quae hic de Aenea memorantur, Menelao tributa videbis: impetum occidendi Helenam et Veneris interuentum) XIV, 39 fqq. Tryphiod. 602-621. Multo magis variarunt narrationem Tragici pro confilio fuo, et modo orimen et culpam perfidiae in eam cumularunt, modo exte nuarunt. In Arini Excidio Ilii ita traditum erat: Meriλno δὲ ἀνευρων Ἑλένην, ἐπὶ τὰς ναῦς κατάγει, Δή φοβον φονεύσας. Euripidem plane hic deferit Virgilius, fi nobiliffimum Troa dum locum compares 860-1058. Mox limina Veftae fer vantem dixit Helenam. Ad templum Veftae referunt, ad quod illa confugerat ; quod fane effe debuit in Pergamo, acropoli, vt templa alia: de quibus fub f. Excurf. IX di&tum eft. Vestam autem Aeneas abduxit, cum Ilio excederet: II, 296. 297. v. Excurf. eund. Erat Helena in thalamo Dei. phobi, vnius ex Priami filiis; adeoque, vt reliqui ftirpis re giae, in ipfa regia. cf. fup. 503. Iliad. 8, 242 fqq. Pugna grauis facta eft ad eam domum, Menelao et Vlyffe irrumpentibus: Odyff. ↑, 517. Aèn, VI, 525 fqq. Paride autem a Philoctete occifo, Deiphobus Helenam abduxerat: v. Eurip. Troad. 952 fq. cf. Conon Narr. 34 et fup. not. ad v. 310. Nec minus luxuriarunt Tragicorum ingenia in reducenda Helena cum Homerus fimpliciter eam cum Menelao domum rediiffe narraffet. Singulare eft, quod cum Antenoridis Helena Cyrenen perueniffe narratur: Pindar. Pyth. 5, 110. Verum Antenoridae erant in comitatu Menelai, cum quo illa inter caeteros errores, per quos maritus iactatus fuit, etiam Libyam adiit. Expofuerat haec Lyfimachus i Nósos. cf. Schol. ad Lycophr. 874.

EXCVRSVS XIII

Anchifes humeris Aeneae afportatus.

I, 721-723 Haec fatus Succedoque oneri. Plurium veterum monumentorum notum argumentum, inprimis gemmarum et numorum, v. Fabrett. ad Tab. Iliac. p. 373. 374, in qua n. 109 haec etiam Aeneae fuga occurrit, et quidem

Mercurio

« PreviousContinue »