Teftor numen, ait: vos arae, enfes que nefandi, 155 Troia 160 156 vittaeque, deum q. ita diftinguitur in Mentel. et in Pierii codd., et fic iam olim diftin&tum Seruii tempore. Placebatque Cer-. dae ea ratio. Sed vittae deum funt diuinis rebus adhibitac. et vit. taeque Witt. 157 fecreta Leid. Hamb. fec. et pro var. let. alter Leid., quod a Couterio male defenfum re&te reiecit Burmannus. rea voluere Hamb. pr. et Menag. alter. 158 ac o. Oudart. et cun&a qu. Moret. et cunitas Menag. pr., omnes vitiose. 159 patriae teneor Leid., meo fenfu mollius. tenear Heuman. coni., non male; vide tamen Burm. 160 Dum modo Wall. iurataque tert. Moret. promilaque Goth. tert. Seruius agror exprimi putabat. De Penatibus aut Veftae igne, quem etiam Pomponius ad h. 1. vocauit, qui Troianorum effe deberet,vix Sinon loqui fine aliqua affectatione potuit, inprimis cum arae enfesque, quos fugit, fequantur, qui cum iftis nihil commune habebant. cf. var. le&t. Enfes, μάχαιρα, @ayis, inuidiofe pro fingu lari. 157. Sacrata Graiorum iura funt, noftro iudicio, civitatis ius, quod refoluere fe dicit, vt patriis legibus folutus in ciuitatem Troianam transeat, amplius iam Graecus non fit, fed vnus e Trojanis. itaque fubiicit: patriae teneor nec legibus vllis. In hunc fere fenfum, vt a fua quafi patria tamquam familia fe abdicet, Donatus. At Seru. et Pomponius ad fa cramentum militare referunt, quale fcilicet inter Romanos erat, quo ad bellum exiens miles adigebatur. Burmannus multo etiam argutius de confcripto facrata lege exer citu, qua iurabant se non redituros domum nifi victores. Sed facrata iura fimpl. pro ius facrum; refoluit ius, qui eo fe liberat; quale illud fit, declarat v. 159. Mox 158 debebat fequi: Fas mihi fit ex iufto odio in eos omnia arcana (haec funt, fi qua tegunt) proferre. In inuerfio ne agnofces poetam. 160. Seruata egregie adie&um, vt, quod reuelaturus fit, ad Troianorum falutem pertinere videatur. fi v. fe ram, pro vulgari, dicam. N 2 162. Fi Troia fidem; fi vera feram, fi magna rependam.` Tydides fed enim, fcelerumque inuentor Vlixes, 165 Fatale adgreffi facrato auellere templo ci Palladium, caefis fummae cuftodibus arcis, Conripuere facram effigiem, manibusque cruentis Virgineas aufi diuae contingere vittas: Ex illo fluere ac retro fublapfa referri Spes aduellere 161 fi vera rependam Menag. alter, ex priore loco. repandam nonnulli apud Pierium. Sed magnam mercedem pro falute fua per foluit, arcana Graecorum retegendo. 162 capti Vratisl. coepti et -Ven. cf. v. 75. 163 auxilio tres Burm., quod vulgare effet. Seme per fuit Bigot. 164 Titides libri, vitiofe. fcelerumque repertor Graeu. ex gloffa. vid. Burmann. 165 egreffi Gracu. Menag. alter pro abuellere. 168 virgineasque ed. Dan. Heinf. diuas Menag. alt. funt diuae auft Ven. et Parrhal. 169 retro at f Menag et retro duo Burm. fublata Hainb. pr. et pro diu. left. Zu Mich., fed vindicat vulgatam Nonius in fluere et repetitus idem versus Georg. I, 200, vbi pfo fluere, ruere. Sane, quae retro labuntur, 162. Fiducia eft eadem quae fpes certa; belli docte adiectum, de belli exitu, vt et stesis pro vulgari, pofita fuit in. 164. Diomedes h. 1. impius propter Palladium ablatum. De quo v. inf. Excurf. IX ad II, 293. nam vulneratum Martem et Venerem minus bene huc reuocares. Celebrita tem autem accepit hoc Dio. medis et Vlyffis facinus mul to magis per gemmas huius argumenti nobiles quam per poetas: etfi diuerfis modis ab iis res narrata eft; inpri mis de ortis inter vtrumque iris, cum Vlyffes Palladium clam Diomede furripere vellet: ftricto enfe in Vlyffem ruunt ille irruit; tum eum ante fe agit, ne a tergo infidias machinetur. v. Conon Narr. 34. add. Zenob. in Doundos aváynn. Hefych. et ibi laudd. 165-168. Grauiflime fin gula etiam quod vittas vir. gineas deae memorat; nam eft nihil aliud quam deam virginem (fupra innuptam) attingere, contrectare, manibus impuris. Vittae h. 1. effe debent in capite Mineruae; adeoque fuit fine caffide: nam, ne vittas figno vel arae iniectas intelligas, vetat epitheton virgineas, quod ad ipfam deam fpeétat. 169. 170. Ornate, vt iam Georg. I, 200. Ex illo tempore Spes Danaum, fractae vires, auerfa deae mens. 170 Emicuit, parmamque ferens haftamque trementem. 175 Extemplo tentanda fuga canit aequora Calchas: Nec poffe Argolicis exfcindi Pergama telis; Qmina ruunt proprio voc., fed fuere exquifitius pro hoc ipfo ruere. Et h.1, retro fublapfa referri pro profaico, retro ferri, labi, de mole, quae in altum erat euecta. 170-175. Vnde Tritonia Pallas dieta fit, iam veteres ignorarunt. E pluribus, quae memorantur, cauffis maxime probabilis eft, quod a reirù, quod Aeolibus caput eft, fit appellata Τριτογένεια, capite louis nata, Alii modo ab amne, modo a palude feu Libyae, feu Boeotiae, feu Thef. faliae, feu Argolidis ductum nomen effe volunt. monstrah, oftenta-arfere corufcae lu minibus flammae arreftis, ornate; oculi Palladii exarfere ira; lumina arrelta exquifitius quam ere&ta; vt femper poeta, v.c. v. 206, erigere oculos, vula tus, vt contra, demittere, des 176-179. Tentanda fuga Omina ni repetant Argis, numenque reducant, Quod pelago et curuis fecum auexere carinis. 180 Et nunc, quod patrias vento petiere Mycenas, Arma deosque parant comites, pelagoque remenfo Inprouifi aderunt. Ita digerit omina Calchas. Hanc pro Palladio, moniti, pro numine laefo Effigiem ftatuere; nefas quae trifte piaret. 185 Hanc tamen inmenfam Calchas adtollere molem Roboribus 178 Omnia vulgg. Numina ni r. Zulich., ab interpolatione, ex iis, quae fequuntur. 179 pelago et curuis carinis, ornate fatis, fed forte fecundis curis a Virgilio delendum. auexere poft Pierium debetur Hein e melioribus codd. petitum. vulgo, aduexere (quod tamen et ipfum fragm. Vatic. exhibet), et Vofl. vn. cum Goth. tert. duxere, male. 180 Et nunc quae Menag. pr. 181 parent Parrhas. parant focios Goth. tert., non malo lapfu. 182 aderant Medic. a pr. m. ad omina bene Hein., librorum meliorum confenfu. vulgo, omnia, quod fane ad intelligendum facilius. Sed v. not. 183 Et pro n. Rottend. tert. numine rapto Oudart., fed laefo doftius; nam laefa dea, quod fuerat rapta. 185 Hanc adeo MS. Fabric. cum Mediceo Pierii; nifi hunc eundem Fabricius refpexit. tamen recte, quod vim pro petenda ac renouanda Ro- 180. 181. Et nunc quod in eft, vt parent-fed poeta catos. priam 182. Ita digerit omina C., h.e. hanc aufpiciorum petendorum rationem praefcribit, aut, quod melius, ita omina, monftra v. 171 h. e. oftenta, digerit, ordinat, interpretatur Calchas. Sic Seruius quoque accepiffe videtur. 183. Interea moniti, Calchantis monitu, Palladii vice, quo rapto deae fibi iram conflauere, ad facrilegium expiandum, hanc effigiem, hoc equi fignum, ftatuerunt; quod quatenus Palladi poni potuerit, quaefitum eft Excurfu III ad v. 15. 16. 185-188. Quam ornate, fi fingula expendas! Ne tamen votiuus hic equus in Roboribus textis, coeloque educere iuffit: Tum magnum exitium (quod di prius omen in ipfum 190 Credita nec 191 con priam hic habere, intelliges ex noftra interpretatione. immenfum vrbem inferri, et pro numine tutelari ftatui poffit, ad tantam magnitudinem Equum fieri (ad tam ingentem molem extollere et tantam, vt ad coelum pertingere videatur) iuffit Calchas. Etiam in membrorum ordine et collocatione poetam agnofcis. antiqua religione, h. e. ea, qua furreptum Palladium antea coluerant; ne nune pro Palladio Equus haberetur, quo cultu demerita et propitia reddita Pallas eandem, vt ante, tutelam colenti populo praeftaret. cf. Seru. 189. fqq. Melius haee quam apud Tryphiod. 288 fqq., fi conferre lubet. 192-194. Sin a vobis in 195-194. Egregium epi- 195 |