Quis te, nate dea, per tanta pericula cafus 7615 Infequitur? quae vis inmanibus adplicat oris ? 614 Cafum deinde viro Hamb. fec. 1 Quare 616 quae vis immanibus ap plicat aufis emendat Marklandus ad Stat. Silu. II, 3, 17, hoc fenfu: 616. Immanibus oris Li-. 620 Sic 617. 618. Secundum ver. fus Iliad. B, 820. 821. Nympharum partus ad fluminum ripas collocant plerumque poetae. v. Germanus. - 619 626. Vide Excurf. XXIII. ad h. v. Teucer, aTroia redux, a patre Telamone GS non 625 Quare agite, o tectis, iuuenes, fuccedite noftris. Me quoque per multos fimilis fortuna labores Iactatam hac demum voluit confiftere terra. 630 Non ignara mali miferis fuccurrere difco. Sic memorat: fimul Aenean in regia ducit: Tecta; fimul diuom templis indicit honorem. Nec 627 o iuuenes, noftris f. tellis Zulich. • iuuenes, telis quatuor alii: 0 noftris, i. f. t. Parrhal 628 poft multos Doruill, ed. Iunt. 629 hac deeft Medic. confidere Gud. tertius Moret. pro diu. let. Hamburg. pr. et Bigot, cf. v. 571. Sed poft iactatam melius confiftere. 631 fub regia quart. Moret. 632 dinom Heinf. fecundum Gudianum. diuis Sprot. honores Montalb. et pr. Hamb.. non admiffus (cf. Horat. I, 7,21), cum Cyprum petiiffet, acceffiffe ad Belum, Sidonis ac Tyri regem, putandus eft, vt, cum ab eo copiae in Cypro haberentur, earum auxilio aduerfus incolas infulae ipfe vteretur, quos in nova fibi fede, Salamine, paranda alienos et infeftos experiebatur. Opimam C. dixit, quam in profa, opulentam, et Laude ferebat pro efferre laudibus. reges Pelasgi, pro Achiuorum ducibus, etiam hoc licentius et feriorum poetarum graecorum exemplo; nam Homero Pelasgi diuerfus ab Achiuis funt populus. Teucros, Troianos; ab antiquiore illo Teucro, a quo Dardanus fuit exceptus, cum in terram Troianam e Samothrace traieciffet. v. Apollod. III, 12, 1, et notae p. 738. 739. Ab his originem ducere videri volebat Teucer Telamonius, propter maternum 1 genus, vt recte Seru. Erat enim ex Hefione Laomedontis filia natus, quam Tela mon a fodali Hercule muneris loco acceperat. vid. Sophocl. Ai. 1319 fqq. 630. Nobiliffimus verfus ; grauiffima fententia; cuius, cum v. 628. 629, vi percepta, fi adolefcentem non voluptate geftire videas, nae illum a poetae lectione ftatim abigas, fuadeo. Turbas Burm. poft Seruium facit Senfus : ipfa ἐκ ἀπαρόκακον ipfa tot aduerfa experta, anmum habeo pronum ad fitcurrendum aliis, qui et fi fortuna aduerfa ia&tantur. isco, teneo, noui. 632. Simul diuum temlis indicit honorem. Si de upplicatione diis propter elicem Aeneae hofpitis adentum decreta cum Seru Donato et Pomponio intlligimus, a more antiqui eculi recedere dicendus efl poeta et. Nec minus interea fociis ad litora mittit. Viginti tauros, magnorum horrentia centum. Terga fuum, pinguis centum cum matribus agnos,: 635 Munera laetitiamque dii. At domus interior regali fplendida luxu Inftruitur, 635 centum pin- 634 Triginta alter Hamburg, in Sax. Exc. xes Montalb. cum m. haedos Menag. ex Ecl. I, 23. 14 in illo versu nihil dubium eft, quin dii fcripferit pro diei: Muncra laetitiamque dii. Quod imperitiores, dci, legunt ab infolentia fcili ut vocis iftius abhorrentes. Sic autem dies dii a veteribus declinatum of, vt fames fami (igitur veteres fames, famei?), pernicies pernicii, progenies, progenii, luxuries luxurii. Ita et legebat, monente Heinfio, lulius Romanus in libello de Analogia, tefte Sofipatro. Occurrit eadem lectio in Seruianis fimul cum altera, die, id eft, dici. Commemorat etiam Pompon. Sab. cum Gelliano loco (qui conferendus cum editis; habet v. c. extra dabantur, vbi nunc extrudebantur), N. Heinf., vt hanc lectionem probaret, a fe impetrare non poterat. Mihi tamen vnice vera videtur; primum quidem, quod exquifitior illa lectio et eadem antiquiffimae au&toritatis, tum autem, quod lenius decurrit: mittit tauros, fues, pecudes, munera laeiitiamque diei; quibus diem tam fauftum ac feftum exhilararent, vt hofpitalibus donis fieri mos erat, quam altera: munera laetitiamque dei: quocunque tandem modo illam exponas. Munera laetitiamque dei alii iungunt, vt vinum munus et γάνος Διονύση, χάρμα Βάκχο diftum fit; atque hoc puto le fiorem orationem efficere. At alii cum Heinfio munera cum fuperio fibus iungunt: mittit—munera, simul cum his, laetitiam dei, h. c. tinum laetificum. Nolim quidem fenfu abundare; dure tamen et ly fica potius audacia mihi ita dictum videtur laetitia dei; ferrem laetitiam Bacchi. Aliter quoque γένος βοτρύων, ἀμπέλο. Aliter etiam infra: Adfit laetitiae Bacchus dator, v. 734. Ex quo Silius Bacchi dona duxiffe videtur. Sane in codd. fere dei; fic ipfe Romanus; occurrit et in Seruianis, et in Donati interpretatione. Et fic iam Rufius Apronianus, monente Pomponio Sabino (male in ed. Lucii die excufum eft) legerat; quod fine dubio ad eam recenfionem pertinet, é qua Mediceus codex prodiit: nam, cum in co ab initio de cffet, i rubro adfcriptum eft, vt dei fit. Sunt tamen et codd., in quibus alterum occurrit; nam Pierius tres illas leiones figillatim e codd. lau dat; et, die Doru. Diae Parrhaf. recepit quoque dií Brunck. V. C. et deflectere ad fuae aetatis vitam. Nam, vt ex toto Homero fatis conftat, heroicis temporibus, hofpitis adventu in domo ftatim facrum ft, caeditur vicima et ex ea epulo facro hofpes excipitur. Veterem illum beroum mo rem plane deferuit Valer. Fl. 634. Horrentia fetis feu 637. Iam Catullus dixerat LXI, 46 quacunque opulenta receffit Inftruitur, mediisque parant conuiuia tectis. Arte laboratae veftes, oftroque fuperbo: 640Ingens argentum menfis, caelataque in auro Fortia facta patrum, feries longiffima rerum, Per tot ducta viros antiqua ab origine gentis. Aeneas (neque enim patrius confiftere mentem Paffus amor) rapidum ad nauis praemittit Achaten, 645 Afcanio ferat haec; ipfumque ad moenia ducat. Omnis in Afcanio cari ftat cura parentis. Munera 639 fuperbae Hugen. a m. fec. 642 Vulgatum ante erat an tiquae ab origine gentis. At, quod nunc cum Brunckio V. C. dedi, antiqua ab origine gentis, obtulerant Gudianus, duo vetuftiores Rottend, tres alii c. fragm. Moret. et quatuor Burman. cum Goth. pr. Et fic Medic. Pierii et Longob. cum aliis aliquot ap. cum. quod equidem praefero tamquam doctius et melius; et fic iam editi nonnulli habere videntur. primaque ab o. pro diuerfa fcriptura in alt. Hamb. dula fuae antiqua ed. Ven. 643 mente apud Germanum fuere, qui legerent. male. mentem omnes libri tuentur. Mens non confiftere, fed fluctuare, dicitur, quando curis et follicitudinibus agitatur; vti et animus vel mens quaffa, concuffa, conquaffata. 644 ad nauem Oudart. transmittit Menag. pr. permittit Moret. fec. et Graeu. Bur mannus coni. remittit: quod tamen metrum ferre negabat Schrader. Emendatt. praef. p. XLIII. IV. At tenendum, praemittere poctis diεἰ νἱ προπέμπειν, προϊέναι. pro fimpl. πέμπειν. Achaten e Grammati cis firmauit Heinf. vulgo Achatem, 645 Afcanio vt ferat Venet. ipfaque pr. Moret. a m, pr. fecumque ad m. d. Parrhaf. ad limi na Menag. pr. receffit Regia Tota domus 639. Breuitatis, vtpote in 646 fiat cari Montalb. more veterum admodum fre. quentato, èt h. 1. quidem factis maiorum Didonis anaglypho opere, feu extantibus figuris, expreffis; de quo quidem conftanter caelare et cae. latura dici obferuaui. (cf. Antiquar. Abhandl P. II p. 135. 645. Ferat, nuntiet omnia haec, quae accidiffent, vt bene iam Donat. et Seruius, qui idem bene illuftrat. In v. fequ. To flat pro eft, vulgari verbo. cari patris, Qiλε πατρός, h. 1. pro aman tis. 647-656. 650 Munera praeterea, Iliacis erepta ruinis, Praeterea 649 circumtexto fec. Moret. achanto fcribunt nonnulli hic vt alibi. 650 ornata Leid. f. ex ornamenta. 651 Dum p. Menag. pr. peteres Fabric. laudat. 652 Abftulerat alii, male. Commode Jaudat Burm. ad Sueton. Neron. 49, vbi adde not. Ernefti et Ouden dorp. Sic Gr. ἐκφέρειν. ἐξαίρειν. Odyf. v, 137 πόλλ ̓ ὅσ' ἂς · ἐδέποτε Τροίης ἐξήρατ' Οδυσσεύς etc. cf. Guell. 647-656. Apud Homerum munera fere žavia hospitibus aduenis dantur ab iis,、 qui excipiunt. Hoc loco iubet Aeneas apportare e nauibus, quae Didoni donet. palla fignis auroque rigens, intextis rerum vel hominum formis ex auro. Laudant Pindari Ifthm. VI, 58. 59 Oivoδίκον φιάλαν χρυσῷ πεφρικνῖ *. Sed hoc illuftraret pateram aureis fignis horrentem, h. e. afperam fignis exantibus. Sed rigent veftes plenae ac denfae auro. v. Burm. Aen. XI, 72 Tunc geminas veftes auroque oftroque rigentes Extulit Aeneas: s:quas Dido — tenui ter las discreuerat auro, rigentes togas ex noftro duxit Claudian. I, 205. Et c. c. velamen acantho, praetextum acanthi foliis, veftis oram ambienti. bus. De acantho, branca vrfina, vel capitulorum in columnis ornatu nobili herba, v. ad Ecl. II, 45, vbi in po. culis anfae acantho circumlitae, vt apud Ouid. Met. XIII, 701 crateris os. croceum quidem eius genus eft; nam vulgare eft flore albo. faltem a femine luteo vix appellari eum croceum puto; quamquam hoc veftes tingi olim potuere, quod e Schol. MSt. N. Heinf. ad Claudian. p. 180 b notauit. Calpurnius Ecl. IV, 68 rutilum dixit, vbi Tityrum cantantem rutilo Spargebat acantho Nais, et fimiliter, puto, Sidonium Statius in loco ex noftro expreffo III Silu. I, 37, 38 Hic tibi (Hercules) Sidonio celfum pulvinar acantho (h. e. cui intextus fit ex purpura acanthus) Texitur, et fignis crefcit torus afper eburnis. Vestes apud Seruium ex acantha vel acanthio, fpinae genere, fa&tae, bombycinis fimiles (v. Plin. XXIV, 66), alienae funt ab h. 1. Homerico vero more V1 650 - 652 commenda tur |