VITA D. IUNI IUVENALIS

IUNIUS IUVENALIS libertini locupletis incertum filius an alumnus ad mediam fere aetatem declamavit, animi magis causa quam quod scholae se aut foro praepararet. dein 5 paucorum versuum satura non absurde composita in Paridem pantomimum poetamque semenstribus militiolis tumentem genus scripturae industriose excoluit. et tamen diu ne modico quidem auditorio quidquam committere est ausus, mox magna frequentia tantoque successu [bis ac ter] auditus est, ut ea 10 quoque quae prima fecerat inferciret novis scriptis

quod non dant proceres, dabit histrio. tu Camerinos et Bareas, tu nobilium magna atria curas?

praefectos Pelopea facit, Philomela tribunos.

erat tunc in deliciis aulae histrio multique fautorum eius 15 cotidie provehebantur. venit ergo Iuvenalis in suspitionem, quasi tempora figurate notasset, ac statim per honorem militiae quamquam octogenarius urbe summotus est missusque ad praefecturam cohortis in extrema parte Aegypti tendentis. id supplici genus placuit, ut levi atque ioculari delicto par esset. 20 verum intra brevissimum tempus angore ac taedio periit.

6

3 temporibus Claudii Neronis ad vita cod. Voss. | Domitiani pantomimum Voss. | poetamque P. Statium Voss. | 14 in deliciis apud Traianum imperatorem vita cod. Bonon. | 16 extremis Domitiani temporibus missus in exilium vita cod. Kulenkamp. | 17 Traianus fecit eum prae25 fectum militum contra Scotos cod. Bonon. | 20 tempus eòs avròs adscribitur divorum choro revertiturque Iuvenalis Romam, qui tandem ad Nervae et Traiani principatum supervivens senio et taedio Voss. | 20 decessit longo senio confectus exul Antonino Pio imperatore cod. Kulenkamp.

I

SCHOL. 11 Iuvenalem aliqui Gallum propter corporis magnitudinem, aliqui Aquinatem dicunt. ea tempora Domitiani tyranni, quibus etiam ipse vixit, eo quod in aula ipsius plus histriones quam bonae vitae homines possent, graviter carpsit. hos autem libros in exilium missus ad civitatem ultimam 5 Aegypti Hoasim ab ipso Domitiano scripsit. ideo autem in exilium missus est, quia dixit versum illum [VII 90]

quod non dant proceres, dabit histrio.

SCHOL. IV 38 hoc convicium in Flavium Domitianum Titi fratrem Vespasiani filium iactat, qui calvus fuit. propterea 10 quod Iuvenalis sub specie honoris relegatus est ad cohortis curam in Aegypto Hoasa, ubi mortuus est.

SCHOL. VII 92 propter hunc versum missus est in exilio a Claudio Nerone.

SCHOL. XV 27 de se dicit Iuvenalis, quia in Aegypto 15 militem tenuit.

IOANN. MALALAE CHRON. x p 341 Chilm. o dè [avròs Baσidevs] Δομετιανὸς ἐφίλει τὸν ὀρχηστὴν τοῦ πρασίνου μέρους [τῆς Ῥώμης] τὸν λεγόμενον Πάριδα, περὶ οὗ καὶ ἐλοιδορεῖτο ἀπὸ τῆς συγκλήτου [Ῥώμης] καὶ Ἰουβεναλίου τοῦ ποιητοῦ [τοῦ Ῥωμαίου ὡς χαίρων εἰς 20 τὸ πράσινον.] ὅστις βασιλεὺς ἐξώρισε τὸν [αὐτὸν] Ἰουβενάλιον [τὸν ποιητὴν] ἐν Πενταπόλει ἐπὶ τὴν Λιβύην.

SUIDAS Ιουβενάλιος ποιητὴς Ῥωμαῖος. οὗτος ἦν ἐπὶ Δομετιανοῦ βασιλέως Ρωμαίων. ὁ δὲ—Λιβύην omissis quae uncis inclusa sunt).

25

MARTIALIS VII 24

Cum Iuvenale meo quae me committere temptas,
quid non audebis, perfida lingua, loqui?

te fingente nefas Pyladen odisset Orestes,
Thesea Pirithoi destituisset amor,

30

tu Siculos fratres et maius nomen Atridas
et Ledae poteras dissociare genus.
hoc tibi pro meritis et talibus inprecor ausis,

ut facias illud, quod puto, lingua, facis.

20

VITA D. IUNI IUVENALIS

MARTIALIS VII 91

De nostro facunde tibi, Iuvenalis, agello

Saturnalicias mittimus, ecce nuces. cetera lascivis donavit poma puellis mentula custodis luxuriosa dei.

MARTIALIS XII 18 1-9

Dum tu forsitan inquietus erras
clamosa, Iuvenalis, in Subura
aut collem dominae teris Dianae,
dum per limina te potentiorum
sudatrix toga ventilat vagumque
maior Caelius et minor fatigant,
me multos repetita post Decembres
accepit mea rusticumque fecit
auro Bilbilis et superba ferro.

xiii

AMMIAN. MARCELLIN. XXVIII 4 § 14 quidam detestantes ut venena doctrinas, Iuvenalem et Marium Maximum curatiore studio legunt, nulla volumina praeter haec in profundo otio contrectantes, quam ob causam non iudicioli est nostri.

ACRO in Hor. serm. 1 1 (p. 3 3—7 Hauthal) satira dicitur lancis genus tractum a chora Liberi Patris, qui est minister vini et epularum. satira istius inter Lucilii satiram est et Iuvenalis (media?), nam et asperitatem habet, quam Lucilius, et suavitatem, quam Iuvenalis, mixtam in suo carmine. deni25 que nisi Iuvenalis (carmen) scripsisset, isto nemo esset melior. CLAUDIUS RUTILIUS NAMATIANUS I 603 604

huius vulnificis satura ludente Camenis

nec Turnus potior nec Iuvenalis erit.

IOANNES LYDUS DE MAG. I 41 Toûpvos dè kaì 'Iovßevádios kai 30 Πετρώνιος αὐτόθεν ταῖς λοιδορίαις ἐπεξελθόντες τὸν σατυρικὸν νόμον παρέτρωσαν.

SIDONIUS APOLLINARIS CARM. VIIII 270-5

non qui tempore Caesaris secundi
aeterno incoluit Tomos reatu.

nec qui consimili deinde casu

ad vulgi tenuem strepentis auram
irati fuit histrionis exul.

5

10

DECIMUS IUNIUS IUVENALIS

15

To this day the praenomen of Iuv. is often mistaken. Drakenborch' ('in autores latinos praelectiones publicae, inchoatae Sept. 20 1725' ms. penes me p. 574) 'errant...Petrus Crinitus 1. 4 de poët. lat. et alii, qui Decium vocant hunc poëtam, ut ostendit Lud. Carrio 1. 1 emendat. c. 1. Decimus 20 enim erat huius scriptoris praenomen; nam Decius numquam fuit praenomen Romanum.' So Ausonius and Decimus Brutus and many others (see Hofmann's lexicon under Decius) have been falsely named. Holyday (pp. 9 10) notes that the mistake was in Lily's grammar, and that D. in Polyb. DS. DH, 25 DCass. is always represented by Aéкuos. Cf. Quintus, Sextus and the christian name of Vicesimus Knox.

1 Like Dodwell Drakenborch assigns the publication of all the satires to Hadrian's reign.

2 e.g. Cave hist. litt. 1 288 b (ed. Bas. 1741). Lorenz catalogue de la 30 librairie Française Par. 1867.

IUVENALIS ETHICUS

C. Barth advers. vI 1 fin. Iuvenalis...ex materia quam tractat, satirico sale vitia, plerumque magnatum, insectans, ETHICUS dictus est. id. on Namatian. 1 604 IUVENALIS sane eruditissimus scriptor, elegantissimus poëta et censor morum liberrimus et acutissimus. summo pretio antiquitati habitus. a quo nasutuli nostri temporis adeo futiliter dissentiunt, ut etiam latinitatem hominis tam praeclare docti et ingeniosi vituperare audeant. de quo latius nos alibi disserere non vetabit illorum de se ipsis opinio, quae ut praecipites in aliorum contemptum eos agit, ita domesticos naevos prorsus perpendere non patitur. nuditatem sermonis et vitiorum velut exinde disciplinam carpunt viri doctissimi. at talia describenda sunt, ut evitari eo melius possint, sententia Dionis Chrysostomi, cuius lege orationem 31, quae Rhodiaca inscribitur. aestimatio autem Iuvenalis etiam ad extrema tempora duravit. media enim barbaria per excellentiam ETHICI titulo citatur, summis philosophis comparatus, ut a Ioanne Sarisberiensi, Alano et eius generis non paucis philologis eorum temporum.

This statement has been repeated by Fabricius, Ruperti, Achaintre, Francke, Weber, Corn. Müller, Bernhardy and many others. Having seen reason, since my first edition, to doubt whether Iuv. was in any exclusive sense known as ethicus, I have looked through the works of John of Salisbury and Peter of Blois, who constantly cite him. As regards Alanus de Insulis Barth's wonderful memory has deceived him. On turning over the 1012 columns of his works, I