Audiat haec tantum, vel qui venit, ecce, Palae Efficiam pofthac, ne quemquam voce laceffas. D. Quin age, fiquid habes, in me mora non erit vlla; Nec quemquam fugio: tantum, vicine Palaemon, Senfibus haec imis, res eft non parua, reponas. r. Dicite: quandoquidem in molli confedimus herba; 55 Et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos, Nunc frondent filuae, nunc formofiffimus annus. Incipe, Damoeta; tu deinde fequere, Menalca. Alternis dicetis; amant alterna Camoenae. 50 Palat. et Reg. diftinguunt poft vel qui? At vero: Audiat haec aliquis Ven. et Parrhaf.; hic quoque vel quis. Tandem Motet. quartus Audeat―ipfe P. Ceterum de Palaemonis nomine, quod fatale vifum Grammatico Remmio Palaemoni, arroganti homini, v. Sueton. Ill. Grammat. 23. et Heinf. confedimus vmbra Ven., vid. Burm. conf. ad Tibull. II, 5, 95. Ven., etiam hoc bene. 55 in abeft a nonnullis Pier. perpetua librorum aberratione. 59 alterni Menag. et ed. 56. Et nunc omnis ager ex Bione Idyll. VI, 17 εἴαρι πάντα κύει, πάντ ̓ εἴαρος adéa Bhaore. Cf. Popius Paftor. IV, 5. 58. Theocr. IX, 1. 2. 59. Alternis, di Quoẞalwv, Theocr. VIII, 61. amant alterna Camoenae; notum Homeri Iliad. a, 604 Μουσάων θ', αἱ ἄειδον ἀμειβόμεναι ἐπὶ καλή. D. Ab Ioue principium Mufae: Iouis omnia plena. Ille colit terras; illi mea carmina curae. M. Et me Phoebus amat: 60 Phoebo fua femper apud me 60 A Ioue alii: fed follenni poetarum vfu alterum dicitur. v. Burm. Poteft quoque, quod Seruius iam monuit, interpungi: A Ioue principium, Mufae. vt fit, o Mufae. 62 At me tres Heinf., vt 66. Et Menag. cum Goth. pr. 60. 61. Effe verfum 60 illud Távтα Dεwν τλýρy εival ex principio Phaenomenorum Arati translatum, iam Servius monuit. cf. La Cerda, Vrfinus et al., quamquam colorem ex Theocr. V, 8083 mutuatus effe, et quoad prima verba refpexiffe ad Idyll. XVII, videri poteft; et a laudibus Iouis carminum initium facere follenne antiquioribus v. Pindar. Nem. II, princ. Dixerat vero Aratus, Iouis omnia plena esse, ex Stoicorum mente, dum animam mundi intelligeret, quae vniuerfum hoc permearet, varia fententia dictum occurrit, faltem inter philofophos: cf. Dauif. ad Cic. de LL. II, 11. Gefner. Comment. Soc. Gott. To. I, p. 87, vt difficile fit definire, quo fenfu a poeta paftoris ore dictum fit. Colere terras idem dicitur h. curare, feu, cum Servio, amare, frequentare et faepe in iis verfari, vt Aen. I, 15 Iuno fertur Carthaginem coluiffe. Nii philofophicum illud in animo habuit poeta: Iupiter, f. mens et anima mundi, omnes tercf. Georg. IV, 220 fqq. ras penetrat; per eas diffudeum namque ire nis Terrasque tractusque maris etc. audiuerat enim Stoicos, Dionyfium Heracleotam, et Perfaeum Citieum. Attamen in indocti paftoris ore videntur haec nimis effe fubtilia. Omnino per om fus eft. cf. Aen. VI, 724 fqq. Curae vero illi carmina. Nouum hoc, fi bene memini, certe non vulgare, Iouem carmina curare. Apollini et Mufis probari ea dici folent. Forte dictum refpectu Mufarum in Olympo canentium. Munera funt, lauri, et fuaue rubens hyacinthus. Ipfe locum, aeriae quo congeffere palumbes, 65 Burmannus ad Anthol. lat. p. 37 rectius legi putabat: fed Se cupit a. Idem malebat Drakenb. ad Liu. Epit. 1. XLVIII. 68 tamque Volf. namque notauit ipfa locum praeftare putat Wakefield Silu. P. IV, p. 4. 69 quo conceffere coni. Heinf. confedere Io. Schrader. Notat Quinctil. L 6 pr. quod, aerias palumbes, non aerii, maluit poeta. 70 Quot quatuor; fed vulgatum tuetur Burm. Quae potui Franc. Refpicit locum Propert, II extr. 69 fq. v. Vitam Virgilii 717. Qui fit 63 hyacinthus, v. ad Ecl. II, 18. laurus ib. ad 54; vtramque in dei gratiam et honorem colere ait. 64. 65. Ex Theocr. V, 88 fq., vbi λstoç únavт@v ex hoc ipfo Virgilii loco, fefe offert, defenditur; et VI, 6 fqq., vbi admodum fuauiter expressa res. 67. Delia nomen amicae, quae frequenter paftorem fuum conueniebat, more antiquo; cf. Ecl. VII, 40. Tibull. II, 5, 36: cui vf. 68 alter fuam opponit, nominans eam Venerem; Ob feruat praeterea Burm., vtrique animalia, deabus, qua rum nomina habent, facra et cara, tribui, Deliae, quod nomen Dianae est, canes, Veneri columbae; lepide, hercle! Verfus 68 fq. ex Theocr. V, 96 fq. 69. qua congef fere p. Notandum absolute dictum pro vulgari nidum congerere; aduocat Burm. Horat. Od. III, 4, 19 collata myrtus, at ibi ea tegitur puer dormiens. 71. Aurea mala, Theocritus III, 10, D. O quoties, et quae nobis Galatea locuta est! Partem aliquam venti diuom referatis ad auris. M. Quid prodeft, quod me ipfe animo non spernis, Amynta, Si, dum tu fectaris apros, ego retia feruo? more prifco. 75 72 quotiens codd. Pier. vt alibi, 73 auras Menag. et ed. Ven. 1472, vt Ecl. I, 57. 74 ipfo animo nonnulli codd. et edd. Amyntas alii cum Goth. pr. 75 Si, tu dum Goth. pr. r. cerno Ven. vnde haec petita, fimpl. uλ dicit, vt epitheton adeo tantum ornatus cauffa adiectum, et aurea pulcra effe videri poflint. De malis tamen Cydoniis (Quitten, v. ad II, 51), melle condiri folitis, accipi poteft. Mala citrea, f. medica (Citronen), intelligi non poffunt, quoniam, cum ea arbor Mediae propria effe dicatur Georg. II, 126, nondum ea filueftris Italiae arbor effe potuit. Ea, quae Galli Oranges appellant, veteribus plane ignota fuere. Martinus, qui hic videndus, poma Punica, feu granata, fignificari non temere contendit. noto loquendi more, ferre venti dicuntur. v. Tibull. I, 5, 35. III, 49, 96, vti periuria amantium ib. I, 4, 21. III, 6, 50. Iam paftor ex omnibus iis blande dictis ac promiffis partem faltim ratam esse et euentum habere precatur: dum addit diuum referatis ad aures. Variauit Theocriteum VII, 93 Tά TOU καὶ Ζανὸς ἐπὶ θρόνον ἤγαγε aux. Burmannus ideo eum velle ait ad deorum aures promiffa illa peruenire, vt puellae perfidiam vlcifcantur. 75. ego retia feruo; ferebat mos, vt hoc effet obfequii genus. v. Tibull. I, 4, 50. IV, 3, 12. 189; vt vero, accipere video, Ouid. Art. II, vti nonnullos pericula sibi cum eo communia esse velit, id ex noftrorum hominum elegantiis est. Scilicet hoc vult paftor, obfequium fuum D. Phyllida mitte mihi; meus eft natalis, lolla: Et, Longum formose vale, vale, inquit, Iolla. bres, Arboribus venti, nobis Amaryllidis irae. M. Dulce fatis humor, depulfis arbutus haedis, 80 76 meus et Mentel. pr. Iolas coni. Burm. At vid. Notam. De fcriptura Iolla v. ad II, 57. 77 vitulam Rom. et Medic. Pierii, Reg. et Voff. cum ed. Ven. Burmanni; etiam Non. Marcell. in facere. Sed iftud etiam Prifcian. et Macrob. Porro Alcuin. Grammat. vet. ipfa venito; ac fi Iola feminae nomen effet: male: v. Ecl. II, 57. 80 imber tres vetufti et Franc., quod Burm. praefert, quum omnes fere huius verfus voces in fibilum exeant. 81 Amaryllidos vnus Moret. pro var. lect. fructu carere, cum puer venationi intentus fit; non fuo amori. Ceterum haec a paftoris perfona ne aliena fint, vereor. Hac ipfa interpretatione fententia de h. 1. noftra fatis intelligitur. Ea certe ratio vnice ferri poteft. 77. Cum faciam vitula pro frugibus. Sacrum ambaruale. Georg. I, 345. cf. Tibull. I, 1, 21. II, 1. facere pro frugibus ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν Iliad. α, 444. 79. Longum vale, μançà xαîρe, Claud. Rap. Prof. 234 Sis memor, o, longumque vale. vid. Burm. et Cerda. 76. Intelligenda eft Phyllis fuiffe fiue ferua fiue amica Iolae; quem Damoetas, quafi praefentem, rogat, vt Phyllidem ad facrum natalitium venire iubeat: alter, Menalcas, vt eius dictis obtrectet, fe etiam amari ab ea dicit, quia fe discedente. fleuerit, ac, tamquam ipfi So. Secundum Theocritea comes adhaefura, Iolae ama- illa Idyll. VIII, 57 fqq. tori valedixerit: Longum 82. depulfis haedis, h. a vale, vale, o formofe Iola. lacte remotis. Ecl. VII, 15. |