Page images
PDF
EPUB

Tum vitulus, bima curuans iam cornua fronte, Quaeritur: huic geminae nares et spiritus oris 300 Multa reluctanti obfuitur, plagisque peremto Tunfa per integram foluuntur viscera pellem. Sic pofitum in claufo linquunt, et ramea costis Subiiciunt fragmenta, thymum, casiasque recentis.

299 bina sex ap. Burmann. vima Medic. coruans Gud. 301 Mulia refultanti Menag. pr. obfuitur Heinf. repofuit ex vnico Mediceo, in quo opfuitur, vt et in Gud. a m. pr., quod iam defenderat ad Ouid. Faft. II, 578. Laudauit tamen idem ex libro Colot. Vrlinus. obruitur Ven. Parrhaf. Vulgo legebatur: obftruitur, quod vtique proprium et pedeftri fermoni conueniens erat, dлONEPaxta idque tuentur viri docti Voss. et Wakef. neque intercedam: Aen. IV, 440 Fata obftant placidasque viri deus obftruit aures. Apud Lucret. VI, 225 eft oppilare. 3o2 Tonfa, Tufa, alii. v. ad v. 267. 303 in deeft quart. Moret. 304 recentis Heinf. repofuit ex fcriptis, etiam Pierianis, feu verius reuocauit; nam fic iam Egnat. Commelin., hinc alii ediderant; reliquae edd.

multo elegantius, quafi coercent; et quatuor relinquunt Spiracula ad quatuor caeli cardines fpectantia.

δὲ ἐχέτωσαν, τὸ μὴ αἱμάξαι T Tou Bois et rel. vifcera pro omni carne.

303. in claufo, luto etiam denfo obducta ianua et feneftris; vt diferte Florentinus p. 407, fed, vt adiicitur, XXI die dies et purus aer admittitur, vento tamen exclufo; et tum rurfus omnia oblita occluduntur. Quo facto, vndecimo inde die, aperta domo examina noua efferuefcere reperiuntur. Facile ex his apparet, quomodo mater apis in oinov penetrare potuerit. ramea

299. Τριακοντάμηνον βοῦν Florentinus 1. 1. 300. Spiritus oris, h. os. 301. multa reluctanti, Toλλ' dexaZouévw, vt apud Homer. Od. v, 277. Iliad., 458. 302. folvuntur, refoluuntur contufa, comminuuntur, vt in putredinem tanto citius abeant, pelle tamen integra manente. Sed et fimpliciter folvuntur tunfa, pro tunduntur: ὁμοῦ ταῖς σαρξὶ τὰ ὀστέα συναλοῦντες" φυλακὴν fragmenta, ramorum, h.

Hoc geritur, Zephyris primum inpellentibus vn

das,

505

Ante nouis rubeant quam prata coloribus, ante
Garrula quam tignis nidum fufpendat hirundo.
Interea teneris tepefactus in offibus humor
Aeftuat; et visenda modis animalia miris,
Trunca pedum primo, mox et stridentia pen-

nis

310 Miscentur, tenuemque magis magis aera carpunt;

fere, virentes, e glossa. vid. Heinf. ad Aen. VI, 674. Ouidii a Faft. V, 123. 306 et ante Roman. 307 Sarcula quam Zulich. fignis Voll. fufpendit Mentel. pr. a m. pr. pr. Moret., et Nonius in Garrulae. 310 pinnis video Heinfium emendare, vt fere alias. Et fic in Pierii libris et Romano. Interpungere licet l. polt primo, vt ad vifenda retrahas; 1. poft miris, vt iungas: Trunca pedum primo, mox et fir. p. Mifcentur. 311 tenuem

ramos.

Ge. II, 213.
305-307. Haec faciunt
ineunte vere.
Plin. II, 47
Ver aperit nauigantibus
maria, cuius in principio
Fauonii hibernum molliunt
caelum, Is dies VI eft
ante Februarias Idus. cf.
XVI, 25, f. 39. nouis co-
loribus, floribus. rubeant,
efflorefcant, niteant. Georg.
II, 319 vere rubenti.

cafias v. fup. ad 309. Aeftuat, fermentefcit. Rem difertius expofitam vide in Florentini loco p. 407 extr. Narrata funt haec, etfi ex ouis excludi vermiculos, ex his euolare apes fatis conftat, fabulofa, fere ad eum modum, quo animantia primo esse nata opinati erant indocti phyfici inter Aegyptios apud Diod. I, 10. Ouid. Met. I, 422 fqq. 310. Trunca pedum graece pro trunca pedibus, et hoc pro, truncis pedibus. Locum expreffit, fed fuo more, Ouid. Met. XV, 382 fqq. 311. aera carpunt,

308. humor, vitiatus putredine fanguis, fup. v. 285 infincerus cruor. teneris autem offibus, quia haec ipfa contufa colliquefcunt.

Donec, vt aeftiuis effufus nubibus imber,
Erupere; aut vt, neruo pulfante fagittae,
Prima leues ineunt fi quando proelia Parthi.
Quis Deus hanc, Mufae, quis nobis extudit

artem?

315

Vnde noua ingreffus hominum experientia cepit?

que magis ac magis Romanus, et alii Pierii, vnus Mead. Goth. pr. Erf. Sic etiam Medic. a m. pr., deleto poftea r ac, et in Menteliano, fed erafo que a m. fec., vt fit tenuem magis ac magis: quomodo pr. Mentel. et pr. Voff. et alii quinque Heinfii; quatuor Burmanni, tres Martini, Goth. fec. Et fic Ge. III, 185. 396 magis atque magis. Probat itaque Heinsius; et eft lenius quam: magis magis; quod vno Catulli exemplo, quamquam et illo ambiguae iuncturae, defendi poterat LXIII, 274 Poft vento crefcente magis magis increbrefcunt. Porro aera captant Rom., male; hoc facerent fpirantes. 312 et a. effufis quart. Moret. et vnus Mead. 313 Eripuere aliquot Pieriani; in aliquot aliis velut; quod et in quinque apud Burm. in vno Arundel. Goth. fec. a m. fec. vel vt Franc. et vnus Mead. 315 aut Mufae Moret. quart. extulit permulti; fed extudit, quod inde ab Aldd. editur, et meliorum confenfus, et grammatica ratio defendit, quod eft exquifitius; habet etiam adiunctam aliquam notionem affiduitatis. Dicat aliquis, hanc in deum non cadere; verum non ita argutantur poetae. excudit vitiofe noftri, duo Burm. et plures Martini. vid. ad Georg. I, 133. qui nobis codd. apud Pierium. vobis Erf. a m. pr. 316 ingreffum Mentel. fec. ingressum hominem Ed. Ven. coepic edd. multae apud Burm. viam, h. volant; quod idem eft, ftridentia pennis mif. centur. 313. Erupere, melius quam erumpunt; vt fagittae erupere, neruo arcus pulfante, propellente fagittam.

316. Vnde noua hominum experientia cepit ingreffus, habuit exordia; vnTOM. I

de proceffit: qua re homines adducti ad hanc artem ab experientia suppeditatam progreffi funt. Lucret. I, 384 Vnde initum primum capiat res quaeque mouendi. Totum hunc locum a fecundis poetae curis profectum esse, tradunt Grammatici. vid. Vitam Virgilii §. 39.

Nnnn

Pastor Ariftaeus fugiens Peneia Tempe,

Amiffis, vt fama, apibus morboque fameque, Triftis ad extremi facrum caput adftitit amnis, Multa querens, atque hac adfatus voce paren

[blocks in formation]

317 Ariftheus femper Goth. fec. 319 extremum libri aliquot apud Pierium. extremum facri fragm. Moret. placidum caput Medic. 320 affatur Mentel. pr. effatus Goth. pr. parentes

De Ariftaeo vid. modo ad v. 283. Quod inuentum reficiendarum apum ad eum refertur, ignoratur, quo exemplo Maro fecerit; ignoratur quoque, quo auctore Ariftaeo crimen tentatae Eurydices impactum fit. Ex perpetuis fere exemplis Romanorum poetarum ad Graecos fe componentium, inprimis Virgilii et Horatii, et ad fenfum cuiusuis viri docti, qui lectione varia animum ad haec parauit et acuit, fit probabile, faltem fufpicari licet, vel ex fummo rerum ornatu, Maronem hic alium, eumque Graecum poetam, expreffiffe. Fuiffe vetus poema, Bovyovíav, fub Eumeli antiquiffimi poetae nomine, ex Eusebiano Chronico conftat: num. MCCL, et ibi Scalig. cum Vallars. et Salmaf. ad Solin. p. 602. 603. An is ipfe autem ad Aris

taeum artem retulerit, qued a Salmafio affirmari video, nulla auctoritate conftat. Sapit totum commentum poetae Alexandrini ingeniofam fuauitatem. Fabulam ipfam de bugonia exponit Ouid. Faft. I, 361, Met. XV, 361 fq. cf Antig. Caryst. Mirab. c. 23. ibique Becm.

[ocr errors]

nouem ora

317. Aristaeus ex mente poetae tum in Thessalia de. gebat, necdum Ceam adierat. fugiens fimpl. relinquens, Tempe, discedens inde ad caput amnis, Penei, fontem, v. Exc. ad h. 1. Sic fons Timaui Aen. I, 245. 246. Ignoratione totius phantafmatis poetici, olim, Burmannum temere fequutus, oftium Penei intelligi volebam. Vetat tamen hoc rerum fpecies et locorum ratio, quam poetae animo infediffe manifestum eft; etiamfi conceЛle

[ocr errors]

Mater Cyrene, mater, quae gurgitis huius
Ima tenes, quid me praeclara ftirpe deorum,
Si modo, quem perhibes, pater eft Thymbraeus
Apollo,

eft tres ap. Burm. Goth. pr. 321 Diftingui poteft mater! Cy
rene mater! Cyrine Gud. femper, et alter Mentel., forte ex pro-
nuntiatione roυ ʼn in Kugývy. Vox haec priorem productam habet
h. 1. et ap. Apollonium; at correptam apud Pindarum et Callima-
chum. Obferuauit quoque Spanhem. ad Callimach. in Apoll. 73.
322 tenens Mentel. pr. de clara Erf. a ftirpe Rom. cum vno
Pieriano, Gud. et fec. Moret. vid. ad Aen. I, 19.

ro, caput, vti os, ora, de fluminum oftio dici poffe, quod docuiffe fibi vifus eft Burm. ad Valer. Flacc. V, 351. Lucan. II, 52, aduerfus quem docte disputantem vide Ouwens Noct. Hag. pag. 598 fqq. Nec affenfum exprimunt feu illa: extremi amnis, feu ea, quae infra memorata vf 359 362, haec enim ad fontem et initia fluminis non minus bene referri queunt. Sane antrum, ex quo fons progreditur, perpetua apud poe. tas Fluuiorum regia, et Nympharum fedes; conf. Spence Polymet. pag. 226. 227, et nunc antra et vasti receffus in vifceribus terrae intelligendi, ad quos per ipfum fontem defcenfus fit. Pro exemplo hic locus effe poteft, in poeta interpretando

[blocks in formation]

fubtilitatem nihil expedire, fi fenfus poeticus hebeat. Erat autem mater, Cyrene, vna ex Nymphis huius fluminis, eademque Penei filia feu neptis. Apud Pindarum P. IX, 90. 121, ab Apolline illa in Libyam abducitur; at h. 1. patris regiam incolit. Porro hunc verfum et has querelas ex Homerica expoftulatione Achillis cum Thetide Iliad. &, 349 fqq. expreffas effe, notarunt Intpp. Sed mirifice exornauit Virgilius nude ab Homero primum tradita. Conf. etiam Iliad. 6, 70 fq. et Clalimach. in Cer. 99. 323. Thym bra, ager Troadis, fluuio Thymbrio irrigatus, qui in Scamandrum cum Simoente iam iunctum fe immittit; fano Apollinis nobilis. Stra

« PreviousContinue »