Page images
PDF
EPUB

Pafcuntur vero filuas, et fumma Lycaei, Horrentisque rubos, et amantis ardua dumos; 315 Atque ipfae memores redeunt in tecta, fuosque Ducunt, et grauido fuperant vix vbere limen. Ergo omni ftudio glaciem ventosque niualis, Quo minor eft illis curae mortalis egestas, Auertes; victumque feres et virgea laetus 320 Pabula; nec tota claudes foenilia bruma.

318 ventos ventosque minaces Vratisl.

314 vere Parrhaf. 316 fuasque Ven. immemores Medic. 317 Deducunt Donat. ad Terent. Hecyr. IV, 4, 27. glaciemque Parrhaf. et quart. Moret. niuofis Venetus. 319 Quo minor antiquiffimus et optimus quisque Rom. Medic. et alii, et fic cum Seru. ac Philarg. maior pars librorum Heinf. et Martini, etiam Goth. vterque cum Erf.; adde edit. Egnatii et alias nonnullas antiquiores; eodem sensu ac vulgatum Quo minus; poetica ratione aduerbium in epitheton aut adiectiuum mutari quoties iam vidimus! Sed a fenfu versus plane aberrabant critici. v. Not.; hinc erat, quod alterum praeferebant. 320 Auertas Menag. alter. Aucrtis Ven. largus malebat Io. Schrader. 321 claudis Medic. claudas Erf. feralia Parrhas. a m. pr.

coopertoria lectorum. Ana cliteria dicuntur Mataratia.“ 314-321. Addit hoc: facilem effe rationem alendi capras. Pafcuntur feu depafcuntur filuas, vt alibi prata, herbas, (cf. ad 143.) etfi et accipi poteft, per filuas; fc. caprae e v. 300, et 316 ipfae. Mox rubi nobis Brombeerftaude. 316. fponte redeunt, fuos que ducunt, de fetibus cum Seruio accipio, quos ma

tres educunt ac reducunt. 318. Eo magis frigus, cuius impatientiffimum eft hoc pecus, ab eo arcere ftude, et hanc ei operam impende tanto magis, quo minus illud in ceteris omnibus rebus cura humana indiget; eft egeftas (h. egent) curae mortalis. 320. Conf. Calpurn. V, 96 fqq. 110-115. laetus refer ad studium, fi quis facit promte, lubenter. 321. Et interdum etiam per

At vero, Zephyris quum laeta vocantibus aestas In faltus vtrumque gregem atque in pafcua mittet: Luciferi primo cum fidere frigida rura Carpamus, dum mane nouum, dum gramina canent, 525

322 Legebatur: At vero Zephyris cum laeta vocantibus aeftas: In faltus vtrumque gregem atque in pafcua mittes. Ita vero dura erat verborum iunctura, cum fupplendum effet: quum laeta aeftas, scil, erit. Obuium tamen eft, duo versus 322. 323 effe protafin; et mittet et leniorem et elegantiorem orationem efficere; aeftas mittit, qua incipiente mittuntur. Et lic Mediceus a pr. m. et libri apud Vrlinum habere memorantur. Ceteri omnes, etiam fragm. Vatic. cum editis, mittes, prono laplu. mittas Franc. Obtemperauit iam monenti Brunck. in ante pafcua abeft Rottend. alt. 324 Lucifero tres ap. Burm. 325 Carpa mus omnes libri etiam apud Colum. VII, 3, 23, vbi hi versus exhibentur, nec non fragm. Vatic. Proprie fi loquimur, aliter dicimus,

hibernum tempus foenum gius herbas Quaere; fed iis appone.

ante diem pecus exeat. 324. Sequentia e Varrone R. R. II, 2, 10-12. Repetit verfus 322-337 Columella VII, 3, 23; fententiam vero cum verbis Pallad. XII, 13, 4 fqq. imitatione expreffit Calpurn. Ecl. V, 51-65. Vt Lucifer perfonam dei induat et pro die memoretur, a poetis maxime Alexandrinis videtur profectum. Etiam in pompa Alexandrina Philadelphi ille exhibitus ap. Athen. V, pag. Carpamus rura,

322. Haec quidem per hiemem; nunc 384 gre gum cura per aestiuum tempus; locus ornatus digreffione, primo 339 de Nomadibus Libyae et 349 de terris borealibus. Refer ad 295. 296. vid. Var. Lect. Aeftate itaque redeunte oues et caprae in pafcua educuntor. Conf. Calpurn. Ecloga elegantiffima V, 16-23, vbi: At quum longa dies fitien. tes adferet aeftas, Nec fuerit variante deo mutabile caelum: Iam filuis ipfi carpamus viam, iter, ad committe greges; iam lon- vel per rura. Alii, educa

197 D.

Et ros in tenera pecori gratiffimus herba.
Inde, vbi quarta fitim coeli conlegerit hora,
Et cantu querulae rumpent arbusta cicadae:

carpere frigida rura, aliter, carpere viam, iter; hoc hominibus, illud pecori herbas depafcenti, tribuitur: etfi et hoc, fed alio contexto, vidimus de inceffu dictum carpere campum, prata, vt fup. 142. Procliue eft, carpantur coniicere. Zulich. a m. fec. carpentur. Io. Schrader. Quaeramus tentat: vt in Calpurn. V, 51 iam longius herbas Quaere. Vt tamen nunc legitur, int. cum grege pererremus rura. Sed ante diem pecus exeat, ait Calpurn. V, 52. Varro, quem ante oculos habuit noster, R. R. II, 2, 10 aeftate cum prima luce exeunt paftum. Porro in fine verfus : dum flumina crefcunt Donatus laudat, memoriae vitio, in Terent. Adelph. III, 2, 52. dum gramina 326 Quum ros Nonius Marcellus in tenera, verfus tollitur, quod fuftulit Heinf. omnium fere librorum auctoritate. 328 Verfum repetit Copa 27. cf. Cul. 151.

mus

66

greges ad carpenda rura, h. e. gramina, herbas: praeeunte Seruio: ,, carpere cogamus capras. Imitari aufus eft Seneca Herc. fur. 139 Paftor gelida cana pruina Grege dimiffo pabula carpit. 326. Idem verfus Ecl. VIII, 15. Imitatur Nemel. Ecl. I, 7. 8.

327. Palladius loco laudato §. 4 Quarta hora calefcente potus puri fluminis aut putei praebeatur, aut fontis.

In verbis autem, vbi quarta hora caeli, cuius menfuram e folis in caelo decurfu cognofcimus (fic caeli menfes Ge. I, 335; caeli tempore Ge. IV, 100), TOM. I

coment Goth. pr. vbi et eft in fine

collegerit fitim, aeftu tum fuccedente, contraxerit, fecerit, animantibus fitim. Horatius noto loco Carm. IV,

12, 13 Adduxere fitim tempora, Virgili. Hora quarta autem, nobis fere nona. Nam in Italia quindecim horas habet longiffimus dies fecundum Plin. II, 75, f. 77. vid. h. 1. Martin. 328. Praeiuit Hefiod. "Epy. 582. 583. Scut. Herc. 393— 397. Similia alia v. ap. Cerdam, rumpent arbufia, follenne de magno clamore aut firepitu. cf. ad Ge. I, 49. Graeu. Lect. Heliod. c. 18. Scilicet proprie rumpitur aer clamore per filuam; tum

Zzz

Ad puteos aut alta greges ad ftagna iubeto
Currentem ilignis potare canalibus vndam; 330
Aeliibus at mediis vmbrofam exquirere vallem,
Sicubi magna Iouis antiquo robore quercus
Ingentis tendat ramos; aut ficubi nigrum
Ilicibus crebris facra nemus adcubet vmbra;
Tum tenuis dare rurfus aquas, et pafcere rur-

[blocks in formation]

329 At vtroque loco Rom. et fragm. Vatic., vetere more. adque alta Rom. Aut puteos fragm. Moret. ad vel et ad alta codd. ap. Columellam 1. c. aut leta Erf. Qui talia captat, potest tentare iubebo, vt v. 300 iubeo, 295 edico, IV, 264 fuadebo. et recepit iubebo Wakef. 330 ilignis. Ita fere plurimi et fragm. Vatic. In aliis aberratur: illigneis, illignis, iligneis, ilineis, in lignis, lignis, vid. Pier. Heinf. Martin. et Burmannus ad Antholog. Lat. lib. I, epigr. 110, 3. ligneis Goth. fec. 331 aft me. diis Parrhal. aut fragm. Vatic. Regius Martin. Longob. et tert. Rottend. ac nonnulli ap. Pier. et edd. vett. et vnus Mead. ed. Ven. 1482. in Nonius Marcell. in aeftus. 333 tendet Leid. alt. In patulos tendat male. nigra Gud. nigram Mentel. pr. Moret. Parrhal. Leid. a m. fec., et fic Gud. thetorum perpetua permutatio. atra et arta Columell. I. c. incubet Rottend. tert. et Erf. Medic. a m. pr. In vulgata nil mutat Columella. 335 Tunc Rom.

ipfa filua. arbufta h. 1. inter vites iugatas, vt bene monet vir doctus, fecundum Plinium, qui eas nec in campis nec in frigidis aut vmbrofis nemoribus effe ait, in loco de cicadis lib. XI, 27 f. 32. 334. nemus adcubet, adftet, in propinquo fitum fit, inprimis fi in cliuo fit; vt fup. v. 145

[ocr errors]

adquirere Longob. Moret. fec., per fe non 334 facrum nemus pr. Sed in tali pofìtu epipro facra codd. apud greffus pro crebris

faxea procubet vmbra. Nifi accubat fimpliciter accipis pro cubat, fita eft; vt apud Horat. IV Carm. 12, 18.

335-338. Tum poti greges iterum educendi et pafcendi vsque ad ferum vefperem. cf. Calpurn. V, 60 fq. et fupra laudatos. tenues fimpliciter ornat, a natura

Solis ad occafum: quum frigidus aera velper Temperat, et faltus reficit iam rofcida luna, Litoraque alcyonen refonant, acalanthida dumi. Quid tibi paftores Libyae, quid pafcua versu

336 aere Goth. pr. Ceterum maiorem interpunctionem e medio verfu fuftulimus. 337 rofida fcribunt nonnulli, vt et apud Columellam 1. c. et alias. 338 alcyonem Reg. refonent alter Rottend. acalanthida tuetur librorum apud Pierium, Heinf., Martin., conftantia, quamquam diuerfis modis achaiantida, athalantida, acalenthida, tandem achantida, fine et, fcribitur. acalantida fragm. Vatic. et acanthida edd. ante Heinf., etiam veteres, infederat; pro quo laudari potest Calpurn. VI, 7 vt vincat acanthida cornix. Contra Paullinus: Nec nifi vere nouo refonant acalanthida dumi. Similiter non modo axavŷls, verum et axaλav9ls occurrit. vid. hic Heinf. 339 paftoris Leid. verfa Goth. pr., quasi subinde mutari folita. Sed verius librarii eft ludibrium,

aquarum petitum. reficit rofcida luna, h. ros cadens, dum luna lucet, noctu; adfcriptus vulgari opinioni lunae, tamquam cauffae. Hinc illud, quod ab Alcmane de rore dictum laudatur ab Intpp. (ap. Plutarch. Sympof. libr. III extr.) of Aids Duyά. της μέγα τρέφει καὶ Σελάνας días felici commento facit rorem, τὴν Δρόσον, Iouis et Lunae filiam. rorifluam

Lunam in Catalectis inue

nias p. 239. Contra fideri-
bus tribuitur ab aliis Humor
ille, quem ferenis aftra
rorant noctibus Peruigil.
Ven. 20.
Ea ipfa de rore et
nocturno humore obferuatio

[blocks in formation]
« PreviousContinue »