Quam fit, et anguftis hunc addere rebus hono rem. 290 Sed me Parnasi deferta per ardua dulcis Nunc, veneranda Pales, magno nunc ore 290 hinc addere malebat Burm., ex verbis fcilicet honorem addere. Et fic plane Goth. pr. Enimuero hunc honorem, ornatum hunc, cui cum maxime operam impendit. 293 deuertitur optimus quisque scribit. diuertitur alii. v. Burm. adde Pierium. 294 ore canendum vnus Mead. Manil. III, 25-3o fqq., et locum refpexit Plin. XIX, 4, f. 19 extr. honorem h. 1. pro ornatu, dignitate. molli cliuo, vt facilis adfcenfus et defcenfus fit. Refpicit autem hic auia Pieridum loca nullius ante Trita folo. deuertitur, deuertit fe, deflectit, ducit ad Caftaliam xv nullus trames, quo prior alius incefferit. ftudium huius rei abripit me ad hoc carmen pertexendum, et inflammat me haec ipfa cogitatio, quod in materia verfor, a nullo adhuc e Romanis poeta tractata. Vt pulcritudo carminis simul elucefcat, ad vulgarem orationem fingula reuocauimus. Ita enim demum intelligere poetam videri poffumus. Ceterum, quod iam Macrob. VI, 2 monuit, manifeftum eft, poetam hic veftigia preffiffe Lucretii I, 921 et V, 98 fqq., hoc quidem loco inter alia: Et quam difficile id mihi fit peruincere dictis, Vt fit, vbi infolitam rem adportes auribus ante etc. Noftro autem haec eadem fublegit ftituit. - - 929, 294. veneranda Pales, vt fancta dea. Videtur ta men ad religiones pertinere. Nam cana Pales ap. Statium Theb. VI, 111. grandaeua Pales Nemef. Ecl. I, 68. magno ore refpectu vII. 289. 290 quod rebus tenuibus dignitatem addere con Incipiens stabulis edico in mollibus herbam, 295 Carpere ouis, dum mox frondofa reducitur aestas; Et multa duram ftipula filicumque maniplis Sternere fubter humum, glacies ne frigida laedat Molle pecus, fcabiemque ferat turpisque podagras. Sternere 295 tabulis Gud. 296 educitur Menag. pr. inducitur Parrhaf. Edico carpere fufficere et praebere: haec ad paftores, primo quod loco ponitur, ad oues fpectat; edico oues carpere, et paftores fternere. Sed ferenda haec in omni oratione. 297 Et multam duram Goth. fec. Et multum dura Ven. dura fragm. Vatic., et a m, sec. in ftipula. durum Rom. felicum Mentel. pr. 295 fqq. Primo loco per hiemem in ftabulis tenendas et alendas effe oues et (v. 300) capras praecipit. Inci piens, άpxóμɛvos, vt paffim Graeci, h. et primum quidem; aliis locis, Principio, Continuo, et v. 3oo Poft hinc digreffus, h. deinde vero. Obferues et haec eo facere, vt tenuitas carminis vitetur. ftabula mollia in quibus molliter habentur, explicat vff. 297. 298. De fubfternendae autem frondis diligenti cura videantur Cato de R. R. c. 7, 7. Varro II, 2, 7. 8. Colum. VII, 3, 8. Adde Calpurn. Ecl. V, 116 fq. locum e noftro adumbratum. carpere herbam, in praefepi appofitam, h. ali (quae autem eac herbae feu pabula fint, v. apud Colum. VII, 3, 21. 22 et 4, 2. cf. Calpurn. Ecl. V, 98 103), dum mox frondofa reducitur aeftas, non vernum tempus, quo educi poffunt in prata tantum vicina et campos, fed aeftatem memorat, cum caeli constantia ea eft, vt in filuis et faltibus fub dio agere poffint. v. Calpurn. V, 44-52. 297. De filice v. ad Georg. II, 189. Substernere iubet in humo ftramina, vt aduerfus, gelu tueatur: eloquitur altera exquifitiore forma: fubfternere humum ftipula, ftramine, (I, 289) 299. turpes podagras. Videtur clauum innuere, morbi genus, cum tubercula in vngulae discrimine nafcuntur. v. Columell. VII, 5, 11. Poft hinc digreffus iubeo frondentia capris 300 300 degreffus vnus Leid. digrediens Seruius ad Aen. VIII, 546. 303 At Menag. pr. tum f. o. Iam redit Ven. dum f. vnus Arundel. quod pedeftri verbo propius, vsque dum. 304 ex tremo nudatque Parrhal. 305 Haec quoque tuendae Romanus antiquiffimus cum fragm. Vaticano; vnde apparet, a lapfu librarii primum ortum habere alteram lectionem Mf. Medic. Haec — Sic et Martinus coniectabat; reddit autem pedes turpes, deformes tuberibus et nodis. 300. Etiam caprarum cura eft habenda; primo quidem per hiemem. 301. Arbuta (v. Ecl. III, 82) frondentia pro frondibus arbuti, 302-304. Colum. VII, 3, 8 de ouibus: humilia facere Sitabula vt fimul hieme calida fint ea poni debent contra medium diem: namque id pecus, quamuis ex omnibus animalibus veftitiffimum, frigoris ta men impatientissimum eft; et de capris VII, 6, 5 huic pecudi nocet aeftus, fed magis frigus. Varro quidem de R. R. II, 2, 7 ftabula (ouium) loco idoneo vt fint; ne ventofa; quae -- Spectent magis ad orien tem, quam ad meridianum tempus: et de capris c. 3, 6 ftabulatur pecus melius, ad hibernos exortus fi Spectat, quod eft alfiofum. cf. Geopon. XVIII, 9. Sed malim affirmare, Virgilium in hoc a Varrone disceffiffe, quam huius concordem cum Varrone fententiam poetae, tamquam quaeftione admota, exprimi, a ventis, h. auerfa a ventis, inprimis aquilone. conf. inf. v. 318. hiberno foli opponuntur eo ipfo, quod funt ad meridiem conuerfa. Tandem cum — anno, h. hiberno tempore. Aquarius occidit medio Februario. extremo autem anno, f. anni parte, fi is a vere initium habet: Nec minor vfus erit: quamuis Milefia magno Сисп tuenda. Et hoc interpretantur Seruius, Philargyrius, Grammatici, magno cum huius enim ortu, operis mutentur, 1 Laeta magis preffis manabunt flumina mam mis. 310 Nec minus interea barbas incanaque menta bunt, etiam mulcra. vid. ad v. 177. exhaufta alter Rottend. phei, Cyniphii, Cinyphei, Cynifei, male scribunt alii. Est Kin↓. vid. Herod. IV, 198. hircis Romanus, et in aliis Pierii hirquis; ex interpolatione interpretis. vid. Not. Reiskius modo tradent pro tondent, vt hirci nominatiuus fit, modo hircis, vt Cinyphii sint ipfi Afri incolae, modo Cinyphiis hircis coniiciebat, vt lubaudiatur: pastores tondent. 313 verfus ap. Colum. VII, 6, 2, |