Iudice te metuam, fi numquam fallat imago. cum pluribus Burm. Si Menalcan fcribas, debuit et Daphnin fcribi cum Pulmann. Commel. Conf. Heinf. ad v. 73. Conficitur res ex V, 52 Daphnin ad aftra feramus. Itaque Daphnim expunxi. Daphni Rufinian. p. 272, quod ornari poffet, fi tanti esset. 27 fallat meliores Pier. et Heins.; et fic elegantior fermo ferre putatur pro vulgari vfu fallit, quod erat ante Heinf. vulgatum, Mentel. pr. et Ven. fallet. 28 O libeat tantum duo Burm. inf. Ge. IV, 484. cf. Tibull. IV, 1, 126. Explicat Seneca Quaeft. nat. V pr. Itaque fi legeris: Quum placidum ventis ftaret mare, fcito illud non ftare, fed leuiter fuccuti, et dici tranquil lum, quia nec huc nec illuc impetum capiat. Eft hoc philofophi argutantis. Quantopere Tallus, dum eandem rem in Amynta ornare vellet, a rerum natura recesserit, docuere viri docti. 28. O tantum libeat, vt Theocr. XI, 65. fordida rura, h. 1. non in vitium dictum, fed pro vilis, pauper. Seruius tibi fordida iungit, quae tibi fordent. 29. figere ceruos, fi ferae funt, telo, iaculo, Georg. I, 308. Aen. V, 516. VI, 803 cf. Burm. h. 1. Venationis tamen ftudium a vita paftorum alienum effe videtur. Praeftat hactenus alterum, quod Seruius habet: aut furcas, quae figuntur ad cafae fuftentationem: quae dictae funt cerui, ad fimilitudinem cornuum ceruinorum." et praecefferat mentio cafae; nifi alia ex parte id parum opportune commemoratur inter cetera ad vitae rufticae commendationem. Probarunt tamen hoc Lipf. et Duker. in Specim. Not. ad Seru. To. I Virg. Burm. In re militari obuia eft vox, v. ad Tibull. IV, 1, 84 et Intpp. ad Liu. XLIV, 10. In vita communi aut paftoritia vox non aeque occurrit, et omnino poeta non fatis caute dilogiam intulit: dum figere ceruos dixit. 30. hibifco. Hibifcus e maluarum agreftium genere effe creditur, Graecorum Mecum vna in filuis imitabere Pana canendo, tas? Eft mihi disparibus feptem conpacta cicutis 35 32 pri 31 Meque vna fragm. Moret. Deeft verfus in Zulich. mum Rom. et Goth. fec. cerae Leid. Locum multi expreffere vna cum VIII, 24. vt Ouid. Met. XI, 154. cf. Tibull. II, 5, 31. 32. Ita quoque mox 40 fq. exprefli ap. Ouid. Met. XIII, 834 lq, 33 miniftros Franc. magiftro, et alibi. Sic gregis magifter Tibull. II, 5,35 pecori pecorisque magiftris Ouid. Faft. IV, 747 et fic faepe. althaea: etfi, quae de ea 34. Nec te poeniteat, pigeat, moleftum videatur aut parum te dignum. cf. Tibull, I, 4, 47. 35. quid non faciebat omnia feciffet, nihil intentatum relinquens. Nota formula. Corydon igitur cantu fiftulae excellebat : eiusque artis aemulus erat Amyntas. 36. cicutis pro cannis. Ecl. V, 85. Expressa quidem haec a multis, fatis ingeniofe tamen ab vno Popio Paftor. II, 39, fi expendas ac compares ver Fiftula, Damoetas dono mihi quam dedit olim, 41 Pierii Vatic. vetuftiflimus diftinguebat: fparfis etiam nunc pellibus. ambo Bina die ficcant. ambo Bina die ficcant Goth. pr. Sic et in nonnullis Heins. Sed ambo otiofum, poft duo. vid. Burm. 42 quod Rom. 43 ipfos a me Rottend, a me vllos Leid. Schrader. coni. optat. 40. E. Theocr. XI, 40 fq. III, 34 fq. nec tuta mihi valle reperti, commendat donum a difficultate; periculo a feris contemto capreas has filueftres ceperat. conf. Ouid. Met. XIII, 834 fq., quo toto loco hanc Eclogam ante oculos habuit. Quem praebere vbera capreolis, exemplo non caret. 41. fparfis pellibus albo, vt maculae fuerint albae. Ducta res e Theocr. XI, 41, vbi vid. disputantes Intpp. etiam nunc vero, quia accessu temporis mutant colorem, Seruius, ex albo in pallidum an liuidum. Nili, durius ait quidem, ad ficcant referas; etiamnum lactent. 42. die, quotidie Ecl. III, 34. Aen. XI, 397. 44. Et faciet, abducet; ex Theocr. III, 36. Ad 45 fq. cf. XI, 47, 56. 57. 46. ferunt Nymphae. Repente a vita vera et communi aberrat poeta et transit in vitam mythicam et poeticam; quod vix bene fit: Inopinato enim in vitam vulgarem inducuntur deae, Nymphae et Naides. Forte tamen non nimium in hoc argutandum; ita enim loqui et deos deasque agreftes lufibus paftorum interesse dicere, genus carminis bucolici Pallentis violas et fumma papauera carpens, Narciffum et florem iungit bene olentis anethi; Tum, cafia atque aliis intexens fuauibus herbis, Mollia luteola pingit vaccinia caltha. 50 47 Palantes Leid. a m. pr. 48 bene iungit fragm. Moret. acanthi coni. Schrader. An bene oleat acanthus, ignoro. Tunc multi. casia Ven. et Parrhas. forte fert. Splendidi autem hi versus 46–55. 47. Pallentis violas, funt noftrae violae flauae, gelbe Violen, vid. Martin. ad h. 1., inter vernos flores numerandae; Aεuxóïov f. albam violam, Hore fiue albo fiue flauo fiue purpureo, vocant veteres. Pallens vero pro fauo; Γ corpora hominum calidiore in plaga viuentium reputes, quae, cum pallent, fubHauefcunt. Papauera funt ex genere filueftri, flore rufo, quod in aruis cum hordeo maxime nafcitur. Plin. XIX, 9. vid. Martin. h. 1. et ad Ge. I, 78. Narciffus ex eo vtique genere eft, quod nos ita appellamus. v. eund. ad Ge. IV, 122. Schreber. ad Theocr. I, 133 cum Linnaeo confentit, qui Narciffum poeticum edidit. (Quae autem Iulius Sabinus h. 1. habet de Narcisso, coronis Erinnyum deftinato, petita funt ex Schol. Sophocl. Oed. Col. 49 Cum 50 Pinguia 1. Nonius 681.) Anethum noftrum Tille, f. Dille, dill, anet, effe putatur, quod et in noftris hortis vifitur, flore flauo. nov etiam Theocritus cum rofis et violis iungit VII, 63: Dubites tamen de alio loco Idyll. XV, 119. Cum maluis et apio iungit τό τ ̓ εὐθαλὲς οὖλον ἄνηθον Mofchus Idyll. III, ΙΟΙ. 49. Cafia a Plinio inter herbas ac flores recenfetur coronarios, et inter eos, quos circa aluearia ferere iubet. Vulgo lauendulam noftram esse putant. vid. Cerda ad Ge. IV, 30, p. 480. Sed Martinus, comparatis inter fe Plinio, Diofcoride Theophrafto, docet, Cafiam hanc effe cneoron Graecorum, . Thymelaean lini folio, quae grana cnidia fert. v. Martin, ad Ge. II, 213. 50. pingit vaccinia, variat, caltha, tamquam flore diverfi coloris, intexens herbis n. violas et reliqua. ac Ipfe ego cana legam tenera lanugine mala, Castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat. Addam cerea pruna; honos erit huic quoque pomo; Marcellus in caltula. 53 poma Ven.; porro et ante honos in vulgg. edd. et in nonnullis libris ad euitandum hiatum; male. vid. Pier. Heins. h. 1., qui primus eiecit, et ad Ge. I, 4, 221. Wafium de Senar. c. 4. Ad Graecorum imitationem, quibus afpiratio fonum confonae fimilem reddebat, v vel w, f. poeta et hoc accommodauit, eft quoque hiatus in caefura, fententia subsistente. Aen. VII, 488 ceruum Mollibus intexens ornabat cornua fertis. Caltha vulgo noftra Ringelblum, marggold, foucy, habetur. vid. Cerda, quamquam de eo adhuc dubitat Martin. ad h. 1. De vacciniis vid. ad v. 18. mollia, tenera, vt Ecl. V, 58 mollis viola, VI, 53 mollis hyacinthus et vt noftrum Sanft. 51. cana legam tenera lanugine mala. xvoάovra. χνοάοντα. Intelligunt vulgo mala cydonia, f. cotonea, nobis Quitten, quae cana lana f. lanugine obduci fatis conftat. Quum tamen ea palato puellae parum grata fuisse videri poffint (oblitus erat vir doctiffimus, h. 1. de re coronaria agi, ad quam referuntur quoque calathi floribus et pomis nucibusque fcite ornati), coniicit Martinus fignificari a poeta praecocia, f. noftra Apricofen. Sed vulgata in 1 terpretatio confirmari etiam poteft ex Alcimi Epigrammate Antholog. Burm. T. I, n. 211, quod ex h. 1. expreffum, vbi haec mala redduntur velleribus hirfuta cydonia canis. Calpurn. Ecl. II, 90. 91 vt in arbore faepe notaui Cerea Sub tenui lucere cydonia lana. cf. Martial. X, 42 aliosque a viris doctis ad vtrumque locum laudatos. 52. Refpicit hunc verfum Ouid. Art. II, 267. III, 183. 53. cerea pruna, fiue flaua, fiue matura; hoc fenfu dictum illud Alcmanis, quod h. 1. laudat Fabric., uŋpívav óπúpav, illo videtur accipere Ouid. Met. XIII, 818 prunaque, non folum nigro liuentia fucco; Verum etiam generofa novasque imitantia ceras. Memorantur quoque cerea pruna in Copa 18. Alia loca Cerda laudat. cf. Intpp. ad Horat. I Carm. 13 cerea |