Infere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vitis. noctem Fronde fuper viridi; funt nobis mitia poma, So Wakef. Voces hae fere permutantur. Sic inf. Ecl. VI, 60 perducant alii producant. Eft tamen perduxit id quod proprie hic locum habet; alterum erit pro exquifitiore habendum. en quis vel queis confeuimus agros; ita optimae edd. et codd. At Rom. Cod,, quo Pierius vfus erat: his nos confueuimus agris, fed expuncto primo in confueuimus, corrupte et interpolate. Arreptum tamen hoc a nonnullis: v. Burm. en quis confueuimus agris Zulich. en quis confeuimus agris Gud. 75 quondam felix alii ap. Heinf., et fic vulgo editum, vsque ad Pulmann. Meliorem ordinem iam Pierius docuerat e fuis. 77 Frondofa Mediceus Pierii, et Pompon. Sab. de rupe procul pendere Parrhal. Seru. ad Ecl. IX, 50, et edd. ante Pierium. Quod nunc editur eft quoque apud Arufianum Meflium. 78 nec me ml. Lengnich. paftore vnus Mentel. pro var. 1. 80 hanc noctem. in fcriptis et edd. hac 79 amatas coni. Vlit. ad Gratii Cyneg. 390. Sic iam inde ab Aldo editum. Occurrit tamen nocte; fed illud tuentur Heinf. Burm. Martin. poteras editum iam a Nauger. in Ald. tert. firmauit e Rom. et Medic. Pierius, et ex optimis Heinf. Alii poteris, vt fere Codd. in his temporibus variant. Illud prius elegantius. cf. Ouid. Met. I, 679. vtilitatem agros coluimus. 74. Ironice dictum accipies. Quid iuuat nunc infeuiffe! Siue vt inferere fit pro plantare, quod fit pluribus modis: quod contendit Martyn ad Ecl. IX, 50 Infere, Daph ni, pyros: fiue vt fit de infitione proprie dicta accipiendum. 76. E Theocrit. I, 116. 117. 79. De Cytifo v. ad Ecl. II, 64. 80. Ex Theocriti XI, 44 82. Caftaneae molles fqq. Et iam fumma procul villarum culmina fumant; Maioresque cadunt altis de montibus vmbrae. varie explicantur, vt fint fui. Potuit tamen impro ECLOGA A II ALEXIS*) ARGVMENTVM Corydon paftor, Alexidis pueri, qui a communi vtriusque domino amabatur,**) infano amore quum fureret, miferum fui animi affectum hoc carmine exponit. In votis habet, vt ille ruri fecum habitet. Enumerat copias fuas et opes rufticas v. 20, v. 20, fuam oris fpeciem 25, fuam artem canendi 31, fua munera puero parata, *) Alexis, alii, etiam Mediceus, Poeta, Corydon ex antiqua narratione apud Seru.; Gud. addit de amore pueri. Leid. Carmen vel micticon; Pocta, Corydon, Ecloga fecunda. Volf. Coinon vel Mifion, forte pro κοινόν et μισητόν h. impurum et libidinofum. **) Si modo recte accipio v. 2. delicias domini, vt idem vtrique dominus effet. Verius nunc arbitror: Alexin effe Iolae pusionem alterius paftoris; ipfum autem Corydonem hominem fui iuris, paftorem gregis fui: qui adeo bene iactare poterat opes fuas v. 20 fq. Mille meae fiftulam 36, et duo capreolos 40, tum corollas variorum florum 45, mox tamen damnat ipfe amorem fuum 58. Dominus per Iolae nomen declaratus effe videtur v. 57. Idem Corydon amauerat Amaryllidem, afperam puellam, et Menalcam puerum v. 14fq. 52. Etiam in huius Eclogae allegoria retexenda mifere fe torquent interpretes, quum a Seruio et aliis traditum accepiffent, Alexin fiue Afinii Pollionis fiue Maecenatis puerum fuiffe, a Virgilio amatum; quanquam eius erat. rei non fatis conftans fama fuit; cf. Heinf., 'Martinus ad v. 1 et Catroeus. Quae ita fecusne fefe habeant, fcire vtique nihil refert; neque de caftis Virgilii moribus disputare h. 1. attinet; etfi ille in dilectu talis argumenti morum fuorum caftitatem parum nobis approbauit. In interpretatione tamen fatis eft aut tenere, aut ftatuere, Virgilium ingenii cauffa, forte vt Theocritum imitatione exprimeret, haec fcripfiffe, et exprimi hac Ecloga egregio cum artificio aeftum et furias amoris, quo pafior, verna Iolae, nomine Corydon, in Alexin mifere exarferat, qui domini amafius Locus autem, in quo ille dolorem animi carmine mitigat, conuenientissime defcribitur v. 3—5; amant amantes folitudinem filuarum. Siculos in hac Ecloga paftores inducere videtur poeta, v. 21 Mille meae Siculis errant in montibus agnae. Quo ipfo argutiae allegoriae concidunt; quae plane corruunt, fi expreffa pleraque ex Theocrito cogites, inprimis ex Idyll. XI. XXIII et III, quae tamen, fi cum his compares, multo dulciora effe, vix inficiari poffis. Transtulit poeta in Corydonem nonnulla, quae melius de Polyphemo dicta erant, vt illud v. 25 nuper me in littore vidi. Inuerfo modo Polyphemi amores ad Corydonis exemplum expreffit Ouid. Met. XIII, 776fq. 801 Sq. Formofum paftor Corydon ardebat Alexin, Delicias domini; nec, quid fperaret, habebat. Tantum inter denfas, vmbrofa cacumina, fagos Adfidue veniebat; ibi haec incondita folus Montibus et filuis ftudio iactabat inani: 5 O crudelis Alexi, nihil mea carmina curas? Nil noftri miferere? mori me denique coges. Nunc etiam pecudes vmbras et frigora captant; Nunc viridis etiam occultant spineta lacertos; I Formonfum Rom., de qua fcriptura v. Pier. Corydon, Kogudwv. Male Coridon et Choridon. Alexin: alii Alexim. v. Heinf. hic, et quoties eadem varietas redit, v. c. Daphnim et Daphnin. prius Heinf. praefert ex obferuatione vfus doctioris. Eft tamen Daphnin ad aftra feramus. cf. ad 15. 26. 73. Tum in cod. Rom. Corydon paftor ardebat. Legerat Eclogam Propert. II, extr. 73. v. Vitam Virgilii 717. 2 nec quod fp. edidit BrunIckius fine libro: ex vlu Ciceroniano, quod iam maluerat Nodell. Obff. Crit. p. 39 et Io. Schrader. 4 Drakenb. ad Sil. Ital. III, 429 malebat folis Montibus. Sed et folus latis le tuetur. v. Burmann. Pro ibi Goth. fec. vbi; nec male. 5 Idem hemistichium in Ciri 208. 7 coges Rom. et Heinfii meliores, et defendunt ex Theocr. απάγξασθαί με ποιήσεις. Sed praefens, quod et ipfum boni codd. Pierii et aliorum agnofcunt, maiorem vim habet. v. Cerda, Burmann. 9 Nunc etiam virides Ven. ap. Burm. et Goth. fec. 4. 5. Vid. Theocr. XI, 17. 18. iactabat, vt verba, voces, iacere, et Ecl. V, 62 voces iactare ad fidera. Nunc filuis in montibus conqueritur fpretum amorem fuum. 7. Ex Theocr. III, 9. 8- 13. In fummo aeftiui temporis aeftu tua veftigia fequor. Suauiter e vita ruftica adum brata funt fequentia. ad v. 8 cf. Georg. III, 327 fqq. 9. Ex Theocr. ductum VII, 22 σαῦρος ἐφ' αἱμασιασι και Jɛúdɛ, vbi úQ' ex h. 1. commendabat Valk. Diuerfa tamen αίμασιά ex caementis a Spinetis; affident lacertae maceriis, aut infident: praeftat faltem ev, quod codd. praebent. |