Rara fit an fupra morem fi denfa requiras: Altera frumentis quoniam fauet, altera Baccho; Denfa magis Cereri, rarissima quaeque Lyaeo: Ante locum capies oculis, alteque iubebis 230 In folido puteum demitti, omnemque repones Rurfus humum, et pedibus fummas aequabis arenas. Si deerunt, rarum, pecorique et vitibus almis Aptius, vber erit; fin in fua poffe negabunt 227 aut fit denfa Ven. Zulich. Erf. a m. fec. ed. Mediol. et Geneu. requires Medic. a m. pr. cum tribus aliis. 230 altumque Moret. fec, videbis Gudian. cum tribus aliis, et Medic. Pierii, it. ed. Norimb., ac Goth. fec. a m. fec. 231 In folidum fragm, Moret. ed. Ven. dimitti plures. reponas alter Moret. 232 fum. mis aliquot apud Pierium. 233 rarum cft Franc. Si deerunt terrae Parrhaf., vtrumque ab interpolante manu mali interpretis. deerit edd. antiquae vel Pierio tefte; et fic ed. Norimb., quod defendi poffet; fed alterum, quod inde ab Aldd. legitur, doctius. deferint vnus Mead. 234 fi in Mentel, pr. Sis in Ven. Sed fi in Menag. Si que in Zulich, - 227. Si requiras, terra rara fit an denfa: locum capies antea oculis 230. Locum foli folidi eliges, in quo puteum, altam foveam, fcrobem (Bopov Geopon. II, 11) facias, fodi iubeas etc.; at exquifitius, demitti. Porra rò folidum pro loco folido, 233–237. Si deerunt, fcil. arenae, terra, ad fcrobem replendum, fin eae negabunt posse ire in fua loca, foueae fpatiis recipi, fi non poterunt reponi (v. ad v. 215), vt adeo fuperfit terrae egeftae aliquantum etc. conf. Colum, II, 2, 19. 234. vber, vbertas, vber et fecundum solum, vid, v. 185; h. l. fimpliciter, humus, folum; fubiicitur ei, quod vs. 230 erat, vber rarum fore (cui opp. fpiffus, craffus ager; v. Colum, III, 12, 2) et pafcuis ac vineis aptum. vites almae, v. 233, quia praebent, quo alas te; Ire loca, et fcrobibus fuperabit terra repletis: 235 Tale dabit specimen; tu fpiffo vimine qualos, Colaque praelorum fumofis deripe tectis; 235 Superarit fragm. Moret. 236 verfaque terga Moret. quart., male. 237 Et Specta Seruius legerat; lapfus frequens eft. Exerce et validis Rom. Pierii. et ante validis in Medic. a m. pr. aberat. 240 Nec Baccho decus emend. Io. Schrader., vt Aen. II, 89 nomenque decusque Geffimus. At Colum. X, 38 Quo Bacchi genus aut, ex hoc ipfo loco. feruet Mentel. pr. 241 tum vnus Mead. Spiffos v. qualos Longob. Pierii, ed. Ven. numina Rottend. Squalos Leid. vnus. 242 diripe plures. bus, ita hic, nobilitatem defignare, Specimen, documentum, deux, probatio, ἀπόδειξις. 241247, Rem vid. inprimis ap. Geopon. II, 10 et 11. V, 7. Qualos vimineos, feu calathos, ac cola praelorum, h. fupponi praelis vuarum et oliuarum folitą, vt nouum mustum aut oleum in iis exceptum percoletur ac liquetur, deripe tectis fumofis, pro, fume. Ornatus inde petitus, quod ifta vafa, ne humore corrumpantur, ad fumum re Huc ager ille malus, dulcesque a fontibus vndae, Ad plenum calcentur: aqua eluctabitur omnis Scilicet, et grandes ibunt per vimina guttae; 245 At fapor indicium faciet manifeftus, et ora Tristia tentantum fenfu torquebit amaror. 243 Huic Mellius Arufianus legiffe videbatur Heinfio; ficque a pr. m. Erf. 244 luctabitur alter Menag., vt plerique Pierii. aquae luctabitur amnis a m. fec. fragm. Helmftad. in Analect. litt. Helmftad. 1783, p. 194. 245 Ilicet coni. Io. Schrader., Scilices eft d. v. fup. ad I, 282. de vimine alter Moret. 246 Et idem. Sat vnus Mead. Reiskius non male ita interpungebat: At fapor indicium faciet; manifeftus et ora T., vt fit amaror manifeftus; facit hoc idem Wakef. et malim fic ipfe interpungere, 247 amaror ap. Gell. I, 21 Hyginus Grammaticus in libro, qui fuerat ex domo atque familia Virgilii, inueniffe memorabat. Eamdem lectionem amplectebatur Fauorinus et ipfe Gellius. Agnofcit quoque Ma crob. Sat. VI, 1, et fic feptem ap. Heinf., quatuor apud Burm., ed. Ven., noftri Gothani cum Erf. et Medic. a m. fec. amaro alii, et inter eos quidem vetuftiffimi, Romanus, nec non Medic. et Longob. Pierii a m. pr. Praefert hoc poft Pierium Heinfius, quia durum effet, fapor; amaror. Quod mireris, fi de canone critico cogites: amaror vox exquifita, Lucretiana, fenfum amaror Tollianus, et vnus Arundel. cum eodem fragm. Helmstad. poni folent. 243. Ager, particula terrae ex eo agro; τῆς γῆς τι Huc- calcentur, exquifitius quam hic; infert enim alterum, huc infundantur, et calcentur, fubigantur. 244. Ad plenum, plene, vt colum plenum fit. Horat. Od. I, 17, 15 Hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu. eluctabitur pulcrius ac effluet. 246. fapor aquae expreffae. manifeftus; in pedeftri oratione vel manifesto, vel indicium manifeftum. Amaror torquebit fenfu ora tentantum, h. guftantium, ex Lucret. II, 401 At contra tetra Ab. finth1 natura ferique Centaurl foedo pertorquent ora fapore. Iam hic fenfus haud dubie proprie trifiis appellandus; quod de amaris rebus dici, fupra v. c. I, 75 vidimus; et obuium erat poetae iungere, fenfu feu fapore trifti; at magis Pinguis item quae fit tellus, hoc denique pacto Humida maiores herbas alit, ipfaque iufto 250 248 tellus quae fit alter Moret. et Goth. fec. 249 aut vmquam Menag. pr. manibus tractata emend. Wakef. ad Lucret, IV, 231. 250 ad deeft fragm. Moret. et a fec. m. quarto Moret., it. Goth. pr. 251 alit herbas Zulich. 252 a, ha, nimium multi, vt folent. ne fit tibi Erf. fertilis vna Menag. pr., vnde Heinf. coni. vuae. vlla Erf. a m. pr. 253 Nec fe vterque Medic. cum Romano et aliis, etiam apud Martinum. Ne fe alii apud Pierium, et Parrhaf. Heu vous Arundel. praecipitem Zulich. oftendit Ven. oftentet Aldd. pr. et fec. et Iunt., quod placet Burmanno de terra quasi gloriante. exquifitum, transferre epitheta ad adiuncta; hinc triftia ora. 248-250. Pingue et glutinofum (idemque dulce) folum tactu cognofcitur. manibus iactata, versata, tractata, trita, fatifcit, atteritur, vt abeat in arenulas, foluatur in puluerem arida facta. v. Ge. I, 180 ibique Not. ad digitos lentefcit, lenta adhaeret digitis, habendo, dum manibus habetur: vt Aen. XII, 88 aptat habendo Enfem: vt haberi poffit ab eo; vt capiatur manu. habendo paffiue, vt Lucret. I, 313 Annulus in digito fubtertenuatur habendo, dum habetur, tractatur. Ad rem cf. Plin. XVII, 4, f. 3. Colum. II, 2, 18 laudato hoc loco. 251. 252. 253. Humidum folum prodit fe herbis nimium luxuriantibus. ah nimium ne. Egregia variatio eius, quod fimpliciter efferrent noftri homines: quod terrae genus nemo fibi optet. Similis inuerfio Ge. 1, 456 Non illa quisquam me nocte per altum Ire iubeat, vbi v. Not. ap. Plin. 1. 1. v. ap. Rem primis Quae grauis efi, ipfo tacitam se pondere prodit, Quaeque leuis. Promtum eft oculis praediscere Et quis cui color. At fceleratum exquirere frigus Difficile eft: piceae tantum taxique nocentes 254 prodet Medic. promit Regius et Cerda. tacitum apud Pierium eft vitium Aldinae fec. 255 praedicere quatuor ap. Burm. et Goth. pr. cum Erf., nec non Romanus. cognofcere Zulich. Ita et alibi Ge. I, 252, 51. 256 Et quisquis color. at edd. Aldd. primae et hinc profectae, et fic Medic. a m. lec. et plerique omnes; etiam noftri. Defendit hoc Seruianorum auctor. Seu quisquis ed. Ven. Et quis cui ciue color Romanus. Et quis cuique color: at fceleratum, vt eft in Medic. a m. pr., in aliis ap. Pierium, et in vno Mead.; et cum verfum labefactum viderent, color mutato in colos, quemadmodum Pierii Mediceus habet, aut exclufo at lectum effe in antiquis libris, patet e Seruianis, Zulich. et vno Arundel. Scilicet Et quis cui color, quod Naugerius Ald. tert. adfciuerat, inde Manut. Commelin. Pulmann., vera lectio; reperitur illa in Mentel. pr. a m. pr. cui, pro cuicunque, vid. Burm. 257 tantum piceae Moret. fec. ariftis, pro, herbis furgen- adeoque detestabilis, exetibus, vt Seru. 254. 255. 256. Solum graue an leue, nigrum an alio colore, ipfo oculorum vfu cognofcitur. tacitam fe prodit; poetica ratione, vulgo diceres, tacite; at, pro aduerbio tacita prodit fe terra, argutius tacitam fe. Cf. Colum. II, 2, 15 fq. 256 258. Frigida terra ad cognofcendum difficilis eft. fceleratum pro noxio, Ita impius; vt venenum. crandus. Ita faepe ipfe Maro. Aen. III, 60 fcelerata terra. VII, 461 fc. infania belli. add. II, 231. XII, 949. Subest sane notio reatus ex fcelere, caede et fic porro: verum, vbi de poeta et de epitheto quaeritur, in etymo non licet haerere, ita vt fit folum, quod enecat. Taxi aut certum genus intelligendum, aut alio fub caelo magis noxia eius natura effe folet. De ea, item de hedera |