Poftquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit. Namque, fatebor enim, dum me Galatea tenebat, Nec fpes libertatis erat, nec cura pecull. 31 Galatea, Taλárea. male in multis Galathea. 34 faeptis. Hanc fcripturam h. 1. vix duo Reg. et Mentel., in aliis locis antiquiores agnofcunt. Nonnulli diftinguunt poft pinguis, vt fit victima pinguis, vt Ecl. VI, 4. At fic alterum, cafeus, fubiiceretur fine epitheto: quo extenuatur oratio: poctae itaque prius fine epitheto relinquere folent, alteri epitheton addere. erraret victima Parrhaf. Burm. gula ad declarandum tempus, libertatem obtinuit, vaquo lere debent. In fenectute barbam memorat, quia liber. tatem confequutus eam deponit. Contigit tamen, inquam, libertas, et multo poft mihi data eft, poftquam, ex quo tempore, a Galatea relictus, in Amaryllidis, conferuae (quam v. 3 carmine recolebat, et quae moerore fuo ex Tityri absentia amorem fuum prodebat vff. 37 fqq.), contubernio fum. Amica ne illa proprie dicta, an quae in contubernio effet, Romano fenfu, quandoquidem feruorum non coniugi. um erat, fed contubernium, non dicam. longo poft tempore, vt v. 68 iterum. Sic tanto poft Ge. III, 476. Fa tendum tamen, insidere his nefcio quid inuenusti et incomti: cf. V. L.; quamquam et alia nonnulla in hoc primo carmine paullo ieiunius dicta videri poffunt. Multo vero magis inficeta haec funt, fi cum aliis per alteram amicam, Mantuam, per alteram, Romam declarari pronunties. 34. Quamuis iuuencus vnus et alter ex meis armentis deductus venderetur in vrbe, aut eo deportarentur a me cafei. Habuit autem Virgilius in animo Catull. XX, 10-13 (al. CXIV), fi quidem Catulli carmen est. Georg. III, 400 Quod furgente die mulfere horisque diurnis, Nocte premunt; quod iam tenebris et fole cadente, Sub lucem expor 35 Pinguis et ingratae premeretur cafeus vrbi: M. Mirabar, quid maefta deos, Amarylli, vocares; Nec tam praefentis alibi cognofcere diuos. 40 37 pro Amarylli al. Galatea, ita malit Cerda; inani allegoriae feruandae ftudio. 38 mala Rom. a pr. m. et in alio fcri39 Tityrus hinc aberat ipfe Goth. pr., ptum poma in rafura. perperam. tans calathis, adit oppida paftor. 35 ingratae, quod nihil inde argenti referret, v. feq. Burmannus nimis argute exponit: Mantuae iam non gratae, poftquam occupata a veteranis, nouis colonis. Martinus pro infelici accipiebat. Ceterum fimilia funt illa Moreti 81 Nonisque diebus Venales olerum fafces portabat in vrbem; Inde domum ceruice leuis, grauis aere, redibat. 37. Nunc in animum revocat moerorem Amaryllidis, cuius cauffam ignorabat tunc Meliboeus, nunc facile affe Tityri abfentis bene poeta 41. Quid facerem? neceffario mihi Romam proficifcendum erat, nulla Amaryllidis querelarum ratione habita, cum neque libertatem recuperare alibi, neque tam praefentes h. propitios, fauentes (v. Cerda) deos, quitur. Ceterum defiderium tam praefens eorum bene Hic illum vidi iuuenem, Meliboee, quotannis 43 quot annis diuifim antiquiores. v. Pier. 45 hoc repofuit Wakef. et neceffe effe ita legi pronuntiat. primum Longob. Pierii. 46 greges Menag. ficium, alibi experiri poffem. 43. Hac in vrbe herum meum vidi, tam munificum et lenem, vt eum pro deo colere decreuerim. Non enim eum 'diuerfum facere videtur a juuene. Dicta haec effe refpectu ad Caefarem Octavianum habito, dubitari vix poteft. Nec tamen funt nimium vrgenda: alioqui dicendum effet, Octauianum poffeffiones in agro Mantuano habuiffe, in quo Tityrus effet. Ei se menftruis facris litare velle ait. cf. v. 7. 8. fumant pro fumabunt. 45. Hic, cum Romae effem ipfumque herum adiiffem, primum tuli refponfum illud, h. facultas nobis data est, vt nos pueri, vernae, ferui, libere pafceremus et tauros fubmitteremus. Color fimilis carminis Agathiae: Analect. Brunck. To. III, p. 46. XXXVII. Refponfum non nunc eo fenfu, quo oracula hinc iussa dicuntur: nec tam magnifice, quam apud Horat. C. S. 55 Iam Scythae refponfa petunt: fed fimpl. refpondit petenti, annuit. Submittite tauros. Varie interpretes exponunt. Servius cum aliis: iugo fubmittere ad arandum: recte, modo iugo, aratro, aut fimile quid adiunctum esset; etfi vel fic a paftorum perfona alienum foret. Submittere eft alere ad gregem fupplendum; nam fubiunguntur reliquis et aggregantur ii tauri, quibus grex fuppletur. Ge. III, 73 quos in fpem ftatues fubmittere gentis, conf. 159. v. Burm. h. 1. Gefn. in Thef. Submittere enim effe mittere in alterius locum, fupplere, dubitandum plane non eft. An dictum esse poffit pro: tauros admittere, dubitare licet. Femina fubmittitur, non taurus boui, vt fubmittere vt fubmittere equas Pallad. M. Fortunate fenex, ergo tua rura manebunt! Et tibi magna fatis; quamuis lapis omnia nudus Limofoque palus obducat pafcua iunco. 48 Ex hoc et v. 52 expreffus v. 11 in Epigr. 177 Anthol. lat. I, I Haec tibi femper erunt, hic inter flumina nota etc. Tocarmen ex Virgilianis verfibus eft contextum. omnia ml. Köler. e fup. versu. tum 49 obd. Mart. 13, 65 fubmittendae quuntur varie interpungi et tauris vaccae, idem Iul. 4, 1; in feturam fubmitti poffunt vaccae ibid. Nemefianus tamen dixit Cyneg. 114: Huic (cani feminae) parilem fubmitte marem; aliud autem exemplum nondum vidi. Nifi et ibi eft fubmittere vt admittatur v. Vlit. ad e. 1. Theocritus IX, 3 eadem forma vti videtur: Mórxws Bwσὶν ὑφέντες, ὑπὸ στείραισι δὲ Taúpws; etfi et hic dubia lectio eft, cum in aliis &πl σr. fit; et vix vécu eodem verfu duplici fenfu dixit poeta, vt et fit vitulos vberibus matrum admouere (vt vulgo ea vox adhibetur, v. c. IV, 4 ἀλλ ̓ ὁ γέρων ὑφίησι τὰ μου xix), et admittere vaccis taurum. Debebat ad e. 1. audiri Reiskius, nimium interdum neglectus. 47. Ergo tua rura manebunt tibi, non eripientur, et ea quidem fatis magna, ad pafcenda armenta. Quae fe exponi poffunt. Aut vt no- Non infueta grauis tentabunt pabula fetas; 50 pafcua nonnulli ex antec. pro fetas, scribitur (est enim a feo) foetas, nonnulli cum vt fint agni. 51 Non Schol. Iuuen. II, 81. dant Charif., male. 52 intra Goth. fec. to magis ita fe habere de- 50 aut vt vulgo male Goth. fec. foetus, Ne mala lae Tentare xas, partu liberatas, vt fae- 52. Flumina nota Mincius et Padus; quorum profpectus ex eo loco esse potuit: nefcio faltem, an de fitu horum agrorum, de quibus hic agitur, fatis conftet; Mincius, ex lacu Benaco vbi proceffit, non longe a Mantua lacus fit quinque mille paffuum, mox aliquantum progreffus Pado fe iungit. Iucundus vero ille tractus et bonus pafcuis. v. Georg. II, 198. 199. Ab aliis tamen flumina de campeftribus riuis. iftius loci accipi video. Sub |