Cafianeae fagus, ornusque incanuit albo tur 71 Iam veteres h. 1. tentarunt. vid. Seruiana, Philargyr. et Pierium. Scaliger in Proleg. ad Manil. legebat Caftaneas fagus antique, pro, fagi, geffere; quod Cerda amplexus eft et Cuningham. Heinf fagos graeca forma accipiebat pro fagus. Alii interpunxere: Inferiet fteriles platani malis: geffere valentes Caftaneae fagos. Pro fcopulo, cui impingerent, fuit ambigua ftructura. Vulgo legerunt et iunxerunt verba Et caftaneae fagos cum antecedentibus, vt fubintelligatur geffere. Ita vero fagus infita effet castaneae: Mira res, quam nemo facile probet. Martinus, cuius feptem codd. in Caftaneae fagos confentiebant, cum caftaneae inter obuios et viles fructus fuerint in Italia, fagineae contra glan des pro dulcibus habitae, non dubitat has caftaneis inferi potuiffe atque adeo vulgatam lectionem et structuram fequitur, quae in Aldd. pr. et fec. et hinc profectis occurrit, cum Egnat. et aliis. Meliorem lectionem dedit Nauger. in Ald. tert. Caftaneae fagus, ornusque. Vt fententia a fuperiore versu sit disiuncta, vtque fagus incanuit flore caftaneae iungatur. Mirari licet, editores eum iterum deferuiffe. Legitur hoc idem in Mentel. pr. a m. sec. et in Goth. fec. Mihi fagus a poeta pofitum, fed a Grammaticis ex inani metu, ne fyllaba breuis metrum folueret, in fagos mutatum 1 dum tradendamque pofte- mineam falicem fecundant ris rationem exiftimabat, ardua membra caftaneae. qua poffit omne genus fur- Ita falici infita eft caftanea; culi omni generi arboris vt h. 1. in fago. Quod ad inferi. Quod ad nucem in verba attinet, tenendum, arbuto infitam attinet, tefta- vulgari quidem ratione: artur Pallad. II, 15, 19. post- buto nucem inferi, dici, at quam inde a f. 6 copiofe nec minus tamen rariore de nuce, inprimis amygdala modo: arbutum inferi nuegerat, fubiicit: Inferitur, ce, vt h. 1. nucis fetu, quod vt plerique volunt, menfe non tertio, fed fexto cafu Februario in arbuto; fed accipiendum. Nux autem melius in trunco; vt ali- generale vocabulum, vt fit qui, et in pruno, vel in nux iuglans, nux auellana, fe. Et in Carmine de Infit. nux amygdala, pinea et al. 165: Arbuteas frondes 71. fagus flore caftaneae vaftae nucis occupat vmalbo piri flore bra. Et paullo ante: Flu- incanuit: h. e. Caftanea in et ornus Flore piri, glandemque fues fregere fub vlmis. Nec modus inferere atque oculos inponere fimplex. Nam, qua fe medio trudunt de cortice gemmae, Et tenuis rumpunt tunicas, anguftus in ipfo 75 Fit nodo finus: huc aliena ex arbore ger men cae hocque ad antecedentia retractum effe videtur. Vix dici poteft, quot poetarum loca corrupta fint ab iis, qui non videbant, fura a tono omnem fyllabam produci poffe. Castaneas autem inferi aliis folitas e Plinio docere poffum XVII, 10, 10 Omnia autem haec (de fatione egerat) tarda prouentu ac degenerantia et infito refiituenda. Interdum etiam caftaneae, sc. vt eae proveniant laetius, inferendae funt: vt h. 1. fago, h. quercui efculentae. Reiskius ficus 7 fagus fubliituebat. Mox incanduit Moret. fec. et a m. fec. Erf. que abeft a Ven. 72 glandesque Gud. et quatuor alii, et duo Martini. Plin. XV, 15, l. 17 cerafum pro glandibus laudat, memoriae lapfu. Etfi Pallad. de Infit. 143 ceralum in lauro populo, et platano, inferi ait. fues legere Moret. pr., male. vid. Burm. 74 medie Erf. tice Moret. fec. trudunt medio Zulich. ver borum cultura tradidere, in- non nifi commemorat poeta, inocu- Includunt, vdoque docent inolefcere libro. ingens Exiit ad coelum ramis felicibus arbos, Miraturque nouas frondis et non fua poma. 80 77 Inducunt Rottend. alter et alter Menag. pro var. lect., fed vid. Heinf. 78 At Moret. fec. et alta Parrhaf. cum Erf. 80 immillantur nonnulli apud Pierium. 81 arbor e tribus propter fonum praetulit Burm. arbos alii. 82 Mirata eft que Seruius laudat. Sic Gud. Miratasque Medic. Mentel, vterque, Franc. Regius cum Goth. fec. At Mirata que nouas fragm. Gudiano codici affutum, vt auctor notae Seruianae in fuo inueniffe videtur. Satis liquere mihi videtur, haec omnia effe eorum, qui poft exiit idem tempus continuari volebant. Miratisque vel Emirata coni. Heinf., hoc alterum quoque Schrader. Expreffit verfum Silius VII, 208 Hic - florebat Maflicus Miratus nemora et lucentes fole racemos. proprie dicta. rami felices funt arboris feracis, cuius plantae h. furculi filueftri arbori inferuntur. Aut rur prie dictam. Inoculatio fit, dum in ea parte, qua gemmae, h. noua germina feu aculi fe trudunt, erumpunt ex cortice, ruptis tuniculis, fum non contrariam alih. libro, interiore cortice, quam rationem infert, vt vulnus fit; fiue anguftus Kingius putabat; fed altera finus, h. cauitas, auulfa ratio nunc fubiungitur. regemma et cortice in modum fecantur, fit incifio feu fiflufcutuli, cuius loco includitur ra in trunci cortice, qua nouum germen, vt coalef- parte nullus nodus eft. cat cum vetere libro. Re- So. 81. 82. Pulcerrima fpicit h. 1. Plin. XVII, 14, defcriptio; quis non videat? f. 23 et f. 24, vbi idem: Calpurn. Ecl. II, 40. 41 Virgilius ex cacumine in- Non minus arte mea muJeri vetat. tabilis induit arbos Ignotas 78-82. Iam de infitione frondes et non gentilia Praeterea Nec falici, genus haud vnum, nec fortibus vlmis, lotoque, neque Idaeis cypariffis. Nec pingues vnam in faciem nafcuntur oliuae, 85 Orchades, et radii, et amara pausia bacca: 83 vnum eft alter Menag. 84 f. lotoue; fed copulantur fic plura eiusdem generis. neque I. in fcriptis Heinfiii. 86 Orchades, quod dudum in melioribus erat, Aldd. et hinc propagatis, etiam Steph., Heinfius e fuis et Pierianis reuocauit; quo aliorum codd. aberrationes alludunt. Et fic Gr. gxas. Obfideba、 tamen ex edit. Egnat. et Manutii emendatione editiones Orchites, Seruii auctoritate et vlu perpetuo fcriptorum de re ruftica comprobatum. vid. Harduin. ad Plin. XV, 1, f. 2 et h. 1. Heinf. At hoc metri lex non patitur, vt nec id, quod vnus Meadianus offert, Orchades, radiique, nec fi Orchites radiique et a. fcriberes, aliud ageres quam vt vulgare substitueres doctiori. Omnino varie idem vocabulum extulere veteres ex ὀρχάς, ὀρχὶς, ὀρχίτης, ἀρχῖτις. poma. Sed alii luxuriantur in hoc. vid. loca ap. Cerdam. 83-108. Ad culturam, in qua poeta verfatur, fpectat dilectus cum generis praeftantioris, tum caeli ac foli idonei: de hoc altero a vf. 109 fq. 117 fq. Itaque varias arborum familias feu fpecies eiusdem generis effe, exemplis, vt poeta, docet. Ornatiffimus locus adiunctorum copia ac varietate. Il luftratio vberior e Plinio, Columella, et Palladio petenda. 84. Lotus modo herbae pratenfis genus eft, iucundum pecudis pabulum, nobis Steinklee, conf. inf. III, 394, modo herba paluftris ex nymphaearum genere, Nilo frequens; hoc vero loco eft genus arboris, Italiae familiaris, dulciffimo fructu. ziziphum noftram feu iuiubam effe putat cum aliis Martinus ad h. 1. In Ida, Cretae monte, cyparisi s. cupreffi fponte proueniunt. cf. Vrfin, ad h. 1. 86. Ex infinitis olearum generibus (vid. quos laudant Cerda et Martinus) tria tantum, obferuante etiam Plinio XV, 2, enumerat poeta, orchadas, oblongi generis, radios, longioris, et paufias, quae, dum adhuc virides et acerbae funt (habent autem tum amarum fuccum, hinc ama Pomaque, et Alcinoi filuae; nec furculus idem 87 Poma neque, Alcinoi filuae emendabat Reiskius. riisque pomis ed. Ven., male. volaemis Medic. et Mentel. pr. volomis Rottend. 89 pendent Medic., quod Heinfio arridet, quem vid. ad Aen. VI, 209. Sed h. 1. intempeftiua elegantia. go Quamue Cruqu. Schol. ad Horat. Od. I, 17, male. Elt Mýðvμva. de cefpite Zulich. 91 et funt Leid, pr, M. vuae Erf. a m. pr. fumtum. v. Plin. XV, 15, f. 16. ra bacca), leguntur ac tun- nonnulla v. ap. Coripp. III, duntur Colum. XII, 47. 89 fq. E recentioribus in87. Alcinoi filuae funt ipfa fpicienda praeter Andr. Bacpoma, vt faepe apud poetas. cium et Edw. Barry, de viDe eius hortis Odyff. 7, tibus Italici foli commentatio 112 fqq. 88. volema pira in Giornale d'Italia T. XI, grandia, quae volam facile pag. 253 fqq. Maro h. 1. impleant; a Catone 7, 3 ad XV 3 ad XV genera enumerat. Eum Gallica vina ignorasse notat Plin. XIV, f. 3. et f. 4, 7. Dixit Virgilius Thafias, et Mareotidas et Lageas, compluresque externas, quae non reperiuntur in Italia. 91. Mareoticum vinum notum vel ex Horat. Carm. I, 37, 14 a locis circa lacum Mareoticum fuper Alexandriam : vid. Borrichii Hermes c. 4; nunc deterius illud, quoniam Arabum latrocinia maturi vuarum intercipiunt. 89. Italas vites diuerfas effe ab aliis ait. Vindemia prouentus vitium, vuae. pendet arboribus, vel quia iis vites maritantur in Italia, vel vt arbores pro vitibus dictae fint; vt alibi apud Virgilium et Horatium; et hoc praeftat. Recenfum veterum vitium ac vinorum vide in Athen. I, p. 26 fq. Columella III, 2. Plin. XIV, 3 et 6 fqq., e feriore aeuo tatem |