Depofuit fulcis; hic ftirpes obruit aruo, Heinf. codicum aliquot auctoritate. abfcindens vulgo fcribitur; fcrobibus mandat. vid. Plin. f. 20. 24. Alius modus eft, quo quis truncos, feu valtiores ramos ac taleas in pali modum, aut quadripartito fillas, cum radicibus, in terram infodit. cf. Plin. XVII, 17, f. 27. Colum. cum alibi, tum V, 9, 3. Quo prodigium fpectat, quod aliquando hasta cornea in terram defixa in arborem excreuit. 26. 27. Tertius modus fit propagine. Vt aliae, in quit, arbores proueniant, incuruatas in terram fcrobe facto demittere neceffe eft, et in terra fua, h. ea, in qua mater creuit, plantare. Non quidem nefcio poft Servium, Cerdam quartum aliquem modum transpofitionis ex verbis: et viua fua plantaria terra, inferre. Tum faltem legendum foret: aut viua. Plin. XVII, 20, f. 34 funt et propagines caftanearum Sed translata nefcit hofpitari pauetque nouitatem. cf. Colum. IV, 33, 4. 28. 29. Eft hoc fationis genus, cum ex fumma arbore refcifla virga feu talea, tamquam furculus, fcrobe facto in humum defigitur. 29. referens, quia, notante 30 Quin et caudicibus fectis (mirabile dictu) 153 et in Script. R. 31 ex ficto volebat Pontedera Antiqq. p. R. p. 1297, antique pro fecto. At v. Not. et Zulich. 33 mutata tres. que infita coniiciebat Heinfius. mandet mutata eodem modo dicta funt. Reiskio, iam ante illinc enatum fuerat. Nifi omnino ornate dictum putandum: referens mandat pro fimplici mandat. Nam fert, defert, refert illud cacumen, taleam, in illum lo at fcrobibus noua arbor procreetur. e fic- memorato hic fup. 24. 25 32. 33. 34. De infitione agit. Tamquam poeta, mala et corna memorat, fructus pro arbore. Quod ftructuram verborum attinet, ambiguum eft, pirusne ex infitione ferat mala et prunus corna, an inuerfe cornus Cum recte monitum eft viris peritis, praeeunte Quare agite o, proprios generatim difcite cul tus, 35 Agricolae, fructusque feros mollite colendo; Neu fegnes iaceant terrae. Iuuat Ifmara Baccho Conferere, atque olea magnum veftire Taburnum. Tuque ades, inceptumque vna decurre laborem, 35 o abeft a Medic. 36 cultusque feros laudant Schol. Horat. Cruqu. Sat. II, 2, 66 et Macrob. Sat. VI, 6, vbi etiam mollire, male. 37 Ne Menag. Miror neminem tentare: iuuet! demulto magis, fi cum Reiskio exquifitiorem fenfum inferas: creui canere, quomodo vinum, quale fert Thracia, et oleum, cuius ferax eft Taburnus, colatur. τὰ Ισμαρα (ὄρη) etiam Propert. III, 10, 25 de Vlyffe: Ciconum mons, Ifmara. burnum Goth. pr. Rottend. 38 Ti 39 inceptum vna Franc. discurre alter fit, corna Aen. III, 649 Burmann. Intpp. Gratii Cy victum infelicem dare dici, pofterius videtur amplectendum effe. Ex infitione cor nus fert pruna rubentia, vt pirus mala. 35. Difcite, qui per fingula genera, cuique generi, cultus proprius fit. 36. E Lucret. V, 1367 Inde aliam atque aliam culturam dulcis agelli Tentabant, fructusque feros manfuefcere terra Cernebant indulgendo blandeque colendo. 37. Ifmarus, mons Thraciae, vitibus, et Taburnus, mons Samnii, oliuis nobilis, quamquam vterque alioquin afper et horridus. TOM. I. Laudat neg. 509, vbi: faxa Taburni. Caudini Ifmarum vrbem Homerus memorauit et vinum a Marone Vlyffi datum: Odysf., 197. Indė vrbs in propinquo Maronea et vinum Maroneum clarum habent nomen. Montem Ifmarium e noftro Aufon. Mofella 159 nominat, vbi de vino agit. Pertinent autem hi verfus adhuc ad adhortationem agricolarum, vt arboribus idoneis in locis colendis operam dent. 39-46. Propofito quafi argumento libri ad eius pertractationem Maecenatem invocat; commodiore loco, Z z O decus, o famae merito pars maxuma nc ftrae, 40 Maecenas, pelagoque volans da vela patenti. Non ego cuncta meis amplecti verfibus opto; Non, mihi fi linguae centum fint, oraque cen tum, Ferrea vox; ades, et primi lege litoris oram. 40 O patriae Moreti fec. a m. pr. O deus et pars maxima noftri in codd. aliquot Pierii et a m. fec. Erf. 41 volens Leid., quod Burm. verum effe putat, atque etiam, vt nunc video, Reiskius, et recepit Wakef. conf. Heinf ad Aen. V, 219. Ouid. Met. II, 128. probabo et iple, fi codices accesserint. Nunc tamen video nee alterum ineptum effe. Poetis nec minus follenne elt volare de nauibus. Scilicet, fi hic volens communis lectio fuiffet, tum aliquis volans elegante coniectura emendaflet. Ita enim fere mos virorum doctorum ferre folet. petenti Goth. pr. 42 opto non eft tentandum; quidni dicat se ne cupere quidem hoc, quod nec fibi propofuit. 43 oraue Zulich. 43. 44. Repetuntur Aen. VI, 625. 626. Aenea vox inutili emendatione reponitur ex Homericis. Erat, puto, poetae liberum, alterutrum ponere. conf. Burm. quam fi paullo ante v. 5-9 Baccho fubiunxiffet priuatum hominem. Nam Caefarem recte vltimo poft deos loco ponebat Ge. I, 24 fqq. Decurrere recte quidem ad stadium aut circum refertur; fed propter v. 41 a curfu navigationis petitum videri debet: quod Ruaeus monuit. 40. Maximam fuae famae et gloriae partem eo contineri ait, quod Maecenatis amicitia vtatur. 41. Tractationem materiae plerumque munt poetae. Similia v. apud Cerdam. 43. Item Aen. VI, 625 fq. ex Iliad. B, 488 fq. Iam ab Hoftio poeta latine expressa erant Homerica: cuins verfus apud Macrobium Sat. VI, 3 funt: Non fi mihi linguae Centum atque ora fient totidem vocesque liquatae. 44. Summa tantum rerum capita fe leuiter perfiricturum effe fignificat; ea fcilicet, quae tractari poetice ornarique poffunt. Hoc di nauigationis formulis expri- cit littus legere, radere, vt In manibus terrae; non hic te carmine ficto, 45 Atque per ambages et longa exorfa, tenebo. Sponte fua quae fe tollunt in luminis oras, Mox littoris vndam ed. Iunt. primum Regius Martini. 47 auras, quod inde ab Aldo in edd. superioribus erat, a Pulmanno in oras mutatum, iterum reuocauit Heinf. Sic Medic. a fec. m. cum Gudiano, et ceteri ad vnum omnes. At idem Medic. Aen. VII, 660 conftanter habet luminis oras, quod Heinlius ibi retinuit; retinendum igitur erat etiam h. 1. oras Cerda c. Gifanio et Wakefield o codd. Lucret. et inprimis lib. V, 779 tuetur. Ambiguitatem ex anti, nam etiam aura aut fim qua pronuntiatione profectam vix plane tollas; ora pronuntiaffe videntur. Itaque fi vel maxime oras fcribimus, poteft hoc pro auras scriptum haberi. Ita nodum non folueris, fi dixeris in Ennio et Lucretio luminis oras legi: nam ita nunc in edd. expreffum effe conftat quidem; quomodo autem ifti fcriptores acceptum effe voluerint, non magis inde conftat. Sufficit, formulam ab Ennio et Lucretio poetae noftro quafi in manus fuiffe traditam; iam cum iidem in aetheris auras, acris auras, pliciter in auras faepius vfurpent (v. Burm. h. 1.), firmari forte hinc poteft et illud: in luminis auras. Ductum videri poteft ex auri aura Aen. VI, 204, Pasos άüτμй, v. c. Callim. in Di. 117. vbi conf. Not. Prifcian. Perieg. 1020 aura viridi quae fplendet Iafpis. Ne tamen in loquendi more arguteris, eumque e physica subtiliore ductum putes, hoc tene: aura adductum ad fuos fenfus odorem, etiam lumen, bene videbant veteres; hinc auram luminofam, et pro ea auram luminis dixere; fic auram aetheris, pro aura aetherea, et hoc pro aethere. Laudatur ex Iliad. v. 837 'Hx d' ἀμφοτέρων ἵκετ' αιθέρα καὶ Διὸς αὐγὰς, vbi Barnefi coniectura terrae in manibus, h. prope fint, vicinae; ¿v xɛptiv fimili fenfu Apollon. I, 1113; non vela in altum dare. el χεῖρα γῇ συνῆψαν Eurip. Heracl. 430, 47. Iam ad culturam arborum progreditur. Et primum quidem v. 47-60 de emendatione arborum filueftrium agit, cum refpectu ad 21. naturales modos, quibus ar- |