Arcus; et e paftu decedens agmine magno 383 Tum pro Iam alter Arundel. variae Medic, et Gud. Rom. Pierii, vnus Arundel. et Bodlei. Sic iam Seru. lectum fuiffe notat, vt infundere pro infundunt dictum accipiatur, Ita noua fententia facienda: Nunc caput obiectare videas. Iam volucres pelagi varias in nonnullis ap. Pierium. Mox atque Afia Medic. Mentel. pr. a m. pr. et nonnulli ap. Pier.; putes, 384 mirantur Reg. a m. pr. 381. 382. Arat. v. 231237. increpuit denfis alis debebat exprimere Tv μενοι πτερά πυκνά in hoc vero uжvà (prо πuжv) pofitum effe putes pro crebro. Etiam in epigrammate (Brunck. Analect. Tom. III, pag. 152. VI) AiεTE, TOY χαρίεντα, ποτὶ πτερὰ πυκνά τινάξας, Πῶς ἔφερες; At Virgilius πυκνός denfus transtulit et (nam denfe in crepare nihili effet) TTεpa Tunva, alas denfas interpretatus eft, fiue vt alarum naturam exprimat epitheton, fiue vt ad multitudinem corvorum referat. Iungenda vero: increpuit alis denfis; non vero exercitus denfis alis. Plin, XVIII f. 87 dixit fe concutientes Simplicius Homer. Il. ẞ, 462 ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολ. aut quac. λα ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶν. ται ἀγαλλόμεναι πτερύγεσσι. Ceterum ad hoc praefagium referenda Horatii verba Carm. III, 27, 9 antequam fiantes repetat paludes Imbrium diuina auis imminentum. - 383-387. Ex auibus marinis et cygnis praelagia pluviarum memorat. Iam videas varias volucres - infundere etc. Cygni hic dicuntur in ftagnis dulcibus Cayftri (in fiagnis, quae Cayfter fl. egrellus ripas, inundando vicina, facit) rimari prata Afia circumcirca: pro vulgari, versari in iis. rimari autem de cygnis, pabulum et herbas quaerentibus. Georg. II, 199 dixit Mincium Pafcentem niueos herbofo Alumine cycnos: ftagna recte dul Certatim largos humeris infundere rores, 385 Nunc caput obiectare fretis, nunc currere in vndas, Et ftudio incaffum videas gestire lauandi. vndis 387 ftu 386 in vndam Medic. a m. fec. Gud, et vnus Mead. Mead, alter, vt nonnulli apud Pierium. in vnda alii. dio incenfas malebat lo. Schrader. 388 Tunc Nonius in pluuia. rauca voce Seruius et edd. nonnullae; quod probat Kingius ap. Martin., sed est alterius gloffema, plenam ed. Ven. cia, vtpote viui et perennis tare lauandi, Et velut influuii, non fitu putrefcentis folitum pennis infundere aquae. Afiam paludem rorem: partim ab Arato dixit Aen. VII, 701. At Ho- Diofem. 210. 211 Hoλλún merus "Ασιον λειμῶνα. Επὶ λιμναῖαι ἢ εἰνάλιαι ὄρνιθες autem Afia anguftus tractus "Απληστον κλύζονται ἐνιέμε paluster Lydiae ad Caystrum, vaι údάtecσiv; h. caput obnon longe a Tmolo, fatis iectant fretis, f. aquis imnotus ex Homer. Iliad. ß, merfant. Quae omnia si in461 ἢ κύκνων δουλιχοδείρων ter fe compares, poeticam Ασίῳ ἐν λειμῶνι Καϋστρίου in nofiro, quamquam noauQi pés pa quem expref- viffimus poft illos venit, cofit Virgil. vff. 383. 384. conf. piam non defideres. Plinius Waltheri Animaduerff. hift. XVIII f. 87 e noftro: Et et crit. n. IV. Reliqua par- quum terreftres volucres tim a Varrone Atacino fum- contra aquam clangores fit, cuius fragm. in Catalec- dabunt, perfundentes fefe; tis vet. poetarum: Tum li- fed maxime cornix. ceat volucres pelagi tar daeque paludis Cernere inexpleto ftudio λnorov; hoc eft, quod nofter incaffum dixit. At Seruius, quod denfae plumae non admittunt aquam ad cutem.) cer 388. Aratus plenius vff. 217-221 conuerfis a Cic. de Diu. I, 9. add. 290. 291. Noftrum expreffere Claudian. XV, 493. Lucan. V, 555. 556, cornix improba, fiue infaufti ominis, fiue improba Et fola in ficca fecum fpatiatur arena. At caput obiectat 389 Poft hunc verfum addunt nonnulli: querulum venientibus vndis, vt in Franc. Leid. et Voff., in hoc quidem, vt et in Bodiei. et vno Arundel., poft v. 388. In Medic. Gud. Mentel. Parrhaf. in margine erat fcriptus. Reg. et Mead. cum ed. Norimb. habebant: Et caput. In Cantabr. deerat obiectat. Confectus verfus e v. 386. 390 Nec vulgo. Ne Medic. Gud. Mentel. pr. et Moret. pr., item Rom., perpetua quidem variatione. Debebat tamen vtique et h. 1. placere, vt viri docti fere vbique reftituerunt: atque fic iam Naugerius ediderat ; ergo fequutus fum. 391 cum tefta Rottend. fec. 393 eximbres foles Pierius e Romano et nonnullis antiquis, quod recipit Martinus, ne, cum mox e folis et fiderum fulgore praefagia capienda dicantur, pluuio caelo vocat, pro improbe, clamore improbo, nimio, con tinua crocitatione eaque odiofa: vid. fup. ad v. 145. plena voce, e pleno gutture, Gallis gras: Taxέα npwζουσα. Eam vocare plu viam, quam denuntiat, iam Lucret. dixerat V, 1084.1085. fola fecum spatiari dicitur, fola, non gregatim, oλ στρέφεται παρ ̓ ὕδωρ; νι: fecum effe, habitare. 390-392. Ornate. Etiam puellae lanam ducentes tempeftatem feu pluuiam ingruentem ex fcintillatione lucernae et fungi, qui ex ftuppa in fungi fpeciem ex Profpicere et certis poteris cognofcere fignis. Nam neque tum ftellis acies obtufa videtur; 395 Nec fratris radiis obnoxia furgere Luna; id facere praecipiat poeta. Sed vt hoc argutius eft, quam verius, nam pluuiarum interualla effe poffunt, in quibus ftellae fulgeant, ita eximbris fola analogia fe tuetur. Porro Reiskius coniiciebat: foles per aperta ferenos. 394 agnofcere Parrhaf. 395 Nam neque vt Goth. pr. tunc aftris acies obtufa videri apud Gellium N. A. VII, 17; hoc pofterius impenfe placet Heinfio; et ipfe hoc a Virgilio profectum effe malim: vt fit is, quem infinitiuum historicum appellant: videri, furgere, ferri. tunc acies ftellis inuerfo ordine Mentel. pr. tum in ftellis Mentel. fec. a m. pr. cum ftellis ed. Commel. 396 Nec fratris radiis obnoxia furgere Luna. Cum interpretatio in h. v. haereret, et poetae menti et rei memoratae contraria exiret, vifa mihi erat fraus latere in Nec pro qua fententiam requirere Et suspicabar; ita vt locus fie procederet: Nam neque tum ftellis acies obtufa videri, Et fratris radiis obnoxia furgere Luna, infinitiuo hiftorico; vt fenfus fit: nam et ftellarum acies tum cernitur non obtufa, et furgit, in confpectum venit, Luna. Nihil impediti in his effet; ornatus cauffa adiectum: fratris radiis obnoxia, foli. Legitur quoque Et in Schol. Statii Theb. X, 146. Verlum tamen emendatione non indigere, comparato loco Arati, quem poeta ante oculos habuit, docui in Excurfu ad h. v. Io. Schrader. coniiciebat fulgere pro Luna. Vexatus locus. Sententia quidem per se haud difficilis eft ad affequendum: lunam pura tunc luce nitere. At verba contrarium produnt: nec Luna furgit, h. e. non oritur; atqui, caeli Serenitate reddita, ftellae lucent et luna confpectui redditur. Varios interpretandi modos grammaticae aduerfantes v. in Excurfu ad h. v. Expedire rem mihi videor ex Arati verbis, quae poeta reddidiffe videtur ex Tenuia nec lanae per coelum vellera ferri; furgere, nullo cum fructu. obnixa Moret. pr. Poteft quoque v. 281 fq. quos in Exc. appofui. Scilicet Aratus tempeftatis ingruentis fignum apponit:,, quando repente ftellarum lux obtunditur, offufcatur, nulla apparente cauffa, nec nubibus obductis, nec caligine alia, nec luna fuborta, quae nimirum luce fua eas offufcet, iis officiat. Ergo verba Maronis, qui, e contrario, abelle tempeftatis praelagia declarare vult, naturali vi et fenfu pofita funt: nec videtur acies ftellarum obtufa, nec furgere, furgit, oritur, Luna, radiis fratris obnoxia, lucem fuam a fole mutuari folita, mutuata, fcil. non oritur, prodit, vt luce fua ftellas obfcurare poffit. Ergo abeffe poeta ait id, quod tempeftatis instantis fignum effe poffet, cum caelum repente, nulla de pinnas Rom. cauffa apparente, tamquam aere denfato, obfcuratur. 397. Ex Arato ibid. v. 206. 207. vellera lanae, nubeculas lanis fimiles, noftris hominibus ouiculas dictas, ferenitatis nuntias, accipiebam; vt alii; male vero: nam ex poetae sententia esse debet prognofticum inftantis tempeftatis pluuiofae; quod nunc abeffe ait. Etiam in Arato funt νέφεα προπάροι θεν ὑετῶν ἐρχομένων. Sunt ergo nubes per caelum fparfae mox in denfiorem et obfcuram nubem coiturae: Plin. XVIII, 35. f. 82 Si nubes, vt vellera lanae, Spargentur multae ab oriente, aquam in triduum praefagient. Aliena a re loca funt, quae Cerda memorat, Lucani IV, 124, 5. Martialis et reliqua. 399. Theocr. VII, 59 Ne. |