Iam fibi tum curuis male temperat vnda cari nis : 360 Quum medio celeres reuolant ex aequore mergi, Clamoremque ferunt ad litora; quumque ma rinae In ficco ludunt fulicae; notasque paludes 360 a curuis Pierii Romanus, vterque Mentel. Voll. et Reg., fed erafo a. illuftratum ab Heinfio; nec recte tamen ab eo receptum, cum non fcribendum fed fubintelligendum fit. Goth. fec. cum curuis Ven. dauerant. Iam fibi tum et Vol. II, T. II, p. 171, male. Arato: χερσαία τινάσσονται goremque ferunt ad litora. que, quae propria vox foret, σαι. Iam fe 362 In Iam tibi Guietus et Gebhardus emen- Littora ripaeque fi reJonabunt tranquillo: cum ventus nondum fentitur; reddidit Plin. XVIII, 35, f. 58. Similia loca Cerda congellit. De nemorum murmure feu mugitu cf. Aen. X, 97—99. Expreffit h. 1. Lucan. V, 551 fqq. Poft vento crefcente magis magis increbrefcunt Catull. Epith. Pel. 275. 360. Iam tum fatis grauis tempeftas in alto, vt nauis vix refiftat fatis fluctibus, increbrefcente procellae vi, cum etc. 361. Expressa haec ex Arato; nec tamen cum fide ac diligenter, fed permutatis auium nominibus, forte quod communis earum اد Clan At hac in re eft natura. Quod itaque de ardea, Epwdi, dixerat Aratus v. 182 Diofem. alv πì Engýv ὅτ ̓ ἐρωδιὸς οὐ κατὰ κόσμον Ἐξ ἁλὸς ἔρχηται φωνῇ περὶ Toλλld hɛλŋuws, ad mergos transtulit Virgilius: Quum medio celeres reuolant ex aequore mergi, Clamoremque ferunt ad littora. Cicero, qui Arateos verfus vertit de Diu. I, 8, fulicem feu fulicam nominauit. Callimachus dúry in fragm. CLXVII ex Etymol. Contra Aratus mergos (ra alduías) in littore (χερσαῖα, h. κατὰ τὰ χ., ἐν χέρσῳ, νἱ ἐν ξηρῷ, Virgilius in ficco, in littore, vt et Aen. X, 301) alis plan ་ Deferit, atque altam fupra volat ardea nubem. Praecipites coelo labi, noctisque per vmbramı 364 Laudatur verfus a Seneca Qu. Nat. VII, 28. altum voli tat fuper Zulichem. altum fuper auolat Moret. quart. et Vratisl. Superuolat Parrhaf., vnde Burm. coni. Super euolat. 365 impellente Parrhaf. et ed. Mediol. vnus Mead., notabili aberratione: dummodo codicum auctoritas aliqua esset. 366 per vmbras plures forte, quamquam a Burm. nil notatum fit; etiam plures apud Martin. et Goth. pr., ficque editum vsque ad Commelin. recte iam a G. Fabricio praeferebatur vmbram, quod et Medic. habet, Pieriique Rom. et Medic. 367 Ita apud Senec. N. Qu. I, 14, at VII, 20 laudatur: Longos a tergo flammarum albefcere tractus. Apud Macrob. Sat. VI, 1: inuoluere tractus. Male. gere memorauerat. Tandem v. 364 cum Arato conuenit nofter: Kivuévov Te Jáhαo. σαν ὑπερφορέοιτ' ανέμοιο ardea: et moto vento fupervolat mare; hoc exornavit: notasque paludes De ferit atque altam fupra volat nubem. Etiam: Quodque aufa volare Ardea fublimis pennae confifa natanti Lucan. V, 553. 554. 365. Ex Arato ib. v. 194200. conf. Lucan. V, 561 564. Plin. XVIII, 35, f. 8o. De his droppolais ftellarum Sed v. loca apud Cerdam. Noftro loco inter diofemeia funt, at inter omina et prodigia Aen. II, 693. V, 527. 366. Told Tev juμol ὑπολευκαίνωνται. Arat. ib. Lucret. II, 143 Nocturnasque faces caeli fublime volantes Nonne vides longos flammarum ducere tractus, quem locum Macrob. VI, 1, p. 574 Maroni praeluxiffe ait. albefcere, elucefcere, elegantius quam exiftere, effe. 368. Vid. Arat. ib. v. 190-192. Plin. ib. L. 86. Aut fumma nantis in aqua conludere plumas. At Boreae de parte trucis quum fulminat, et quum 370 Eurique Zephyrique tonat domus: omnia plenis Rura natant foflis, atque omnis nauita ponto Humida vela legit. Numquam inprudentibus imber 369 molles pro nantis Leid. pr. a m. pr. collidere Toll. palmas Goth. pr. 370 Aut tres ap. Burm, tres ap. Martin. Goth. pr. 371 domus tonat Ven. Lucretium ante oculos in his verf. fuiffe putabat Wakef. ad Lucret. V, 744. 372 omni n. ponto fragm. Moret. ponto humida iungenda effe contendit Wakef. ad Lucret. I, 1084. imbribus et nebulis humere vela video: mari, nisi naui mersa, non affequor. 373 legunt in nonnullis apud Pierium, probatum Heinfio. At legit etiam in Romano. prudentibus Mcdic. a m. pr., hocque praefert cum aliis Io. Schrader. Sane et hoc fuum fenfum habet. Nec minus tamen alterum verum eft. 370. Iam praefagia pluuiarum enarrantur. Primum eft fulminum ex omnibus caeli partibus concurfus. Omnino, pergit 373, pluviae venturae obferuatio in promtu eft; tam manifesta eius figna funt, quae inde fubiicit, vt neminem facile, non ante prouifa et animaduerfa, pluuia opprimere poffit. 370-372. Quando ab omni caeli parte tonat, imbres ingruunt. Conuerfi ex Arato ib. 201 205, qui vltimus verfus dari yap haud dubie fuppofititius eft. conf. Plin. XVIII, 35, f. 81 et de TOM. I. reliquis f. 87. domus Euri fuauiter dixit de parte caeli, vnde fpirat. Rura natant, inundantur. 373. Nunquam imprudentibus imber Obfuit, obeffe poteft vel folet. Ornate extulit id, quod in tenui oratione effet: agricolis non facile imber fuperuenire poteft imprudentibus, h. non ante prouidentibus, improuifo, vt nec moniti fint praefagio aliquo. Non debebat hic haerere doctorum Sententia virorum acumen. eft eadem inf. 425 Nunquam te craftina fallet Hora, neque infidiis noctis Obfuit: aut illum furgentem vallibus imis 375 374 Adfuit Bynckershoeckii emendatio iam a Burm. reiecta eft. Wakef. ad Lucret. VI, 70 obfuit, pro obuerfatur, dictum effe contendentis argutias vix quisquam probabit. ac illum Moret. quart. in vallibus Leid. a m. fec. ab v. Leid. alter. .375 Sen fere Goth. fec. 376 Sufcipiens Zulich.“ 378 Aut ed. Ven., capiere Serenae. 374. Diverfa funt Heliodea "Epy. 448-451. et ad aliud fpectant; verum ante oculos poetae fuere Aratea 299. 300, e quibus et Ariftot. Η. A. IX, 10 (add. Antig. Caryft. 46 et ibi Beckm.) patet, folere grues, vbi in altum euolauerint, in aerem, Épixi, animaduerfa tempefta te, ftatim fe demittere et imbrem fugere; Iam, quod additur, vallibus imis, duplici modo iungi et accipi poteft, aut, vt grues imbrem fugiant vallibus imis, recipientes fe in vallem; ita conuenit Ariftoteles : nal, ἐὰν ἴδωσι νέφη καὶ χειμέρια, καταπτᾶσαι ἡσυχάζουσι, puta arborum frondibus tectae, aut vt iungantur: imbrem Jurgentem vallibus imis; folet enim imber, h. e. ne bulae furgere vallibus in aerem rariorem. Sed hoc alienum ab h. 1. Prius eft verum. Aratus: στροφάδες δὲ παλιμ dè TETÈG άTOVÉοVTα vbi Schol. πετὲς ἀπονέονται ὑποστρέφουσαι εἰς τοὺς τό TOUG, πους, ὅθεν ἐκινήθησαν. 375. 376. Ex Arato ibid. V. 222. 223, qui conuerfi funt a Cic. de Diu. I, 9. captauit, captare folet, captat, auras, h. ducit, olfacit, opcavτo. Plin. XVIII, 88 Et boues caelum olfactantes feque lambentes contra pilum. 377. Vid. eund. v. 212. 213. Verfus totus eft ex Varrone Atacino notante Seruio, vna cum v. 576 et 379. arguta ad vocem refertur. Plin. XVIII, 87 hirundo tum iuxta aquam volitans, vt penna faepe percutiat. 378. Ex eod. 214. 215. Plinio funt Saepius et tectis penetralibus extulit oua Anguftum formica formica terens iter; et bibit in Cerda et aliis. Apud Plin. XVIII f. 88 eft, formicae· concurfantes aut oua progerentes. nonnulli ap. Pierium, Bodlei. et vnus Arundel. ap. Martin., qui recepit. 379 Ocyus et malit Cerda, quia in Arato 9accov elt. e tectis ap. Charis. Inst. Grammat. II, p. 193. e tecti penetralibus coni. Voff., male. Sic foci penetrales. Apud Auienum p. 121 ed. Grot. oua cauis effert penetralibus: quod Io. Schrader. in fchedis laudat. 380 tenens Goth. pr. ranae vltra folitum vocales XVIII, f. 87. veterem querelam ad fabulam transformationis ranarum (v. Ouid. Met. VI, 316 fqq.) referunt; fed verbis fimpliciter ineft notio clamoris continui femperque eiusdem. Poetis enim querelam de quacunque animalium voce dici notum eft, 379. Arat. v. 224. 225 conuerfa a Cic. de Diu. I, 9. tecta penetralia, vt adytum penetrale Aen. II, 267. templa penetralia caeli Lucr. I, 1098, vt in nonnullis legitur. anguftum iter noins oxys, foraminis: fi modo Aratum reddere voluit; fin omnino naturam formicarum exprimere maluit, angufto calle incedentium, vt Aen. IV, 405, in loco difertiore: rectius iter de tramite ifto, quo eunt redeuntque intelliges cum 380. Arcus, iris, bibere, h. haurire, attrahere, aquas fuis cornibus, pluuio tempore, etiam a noftris hominibus creditur. conf. ad Tibull. I, 4, 44. Loca alia v. ap. Cerdam. Alias nubes dicuntur bibere. Sic in Anthol. Lat. lib. V, 113 de Oceano: Te potant nubes (fic leg.), vt reddant frugibus imbres. Statius Theb. IX, 405 At pater arcano refidens Imenos in antro, Vnde aurae nubesque bibunt atque imbrifer arcus Pafcitur, et Tyrios melior venit annus in agros. Arat. ib. v. 208 duplicem arcum habet: didúμn Ipis, ex repercufla luce in nubibus. Noftrum laudat Seneca N. Qu. I, 6. |