Gr. c. 8 cum Cafaub. ad Suet. Tib. 70, et Dauif. ad Cic. de N. D. II, 64 egit Toupius in Epift. crit. pag. 161, (Emendat. nouae edit. To. II, p. 601) et qui alia, quam in quae is inciderat, attulit, Fontaninus in Hift. litt. Aquilei. p. 29 fqq. Defideratur tamen vel fic iufta de eo commentatio. Laudantur ap. Steph. Byz. et Athen. Euphorionis Χιλιάδες. Elt porro de eo Suidae locus in Εὐφορίων, in quo ei tribuuntur opera: Ἡσίοδος, Μοψοπία ή Ατακτα. Mopfopia eft idem atque Attica; nam antiquius nomen illud fuit ab Oceanide Mopfopia: καὶ ὁ λόγος τοῦ ποιήματος ἀποτείνεται εἰς τὴν ̓Αττικήν. (male adiectum in Suida Xıλáda, iam deletum a Toupio, minus tamen bene mutatum in xides). Refpexerat in eo opere eos qui depofito eum fraudauerant docueratque eos certam poenam daturos effe periurii. Inde deductus fuerat ad colligenda oracula, quae per fpatium mille annorum prodita erant, et euentus, quos illa habuerant. Haec faltem inter fe quodammodo conueniunt. At Suidas aut male exfcripta aut interpolata fubiicit: εἶτα συνάγει διὰ χιλίων ἐτῶν χρησμοὺς ἀποτελεσθέντας. de oraculis per mille annorum decurfum euentu probatis, fcilicet fuo vt quodque tempore euentum habuerit, vt orfus forte effet librum inde ab Argonauticis. Sequutus in hoc erat Euphorion exempla aliorum, qui Xenoμous collegerant: inter quos Philochorus fuit, Atthiχρησμούς

χιλιάδες).

dos fcriptor, ἐν τοῖς

περὶ μαντικῆς Δ'. ap. Plutarch. de Pyth. Orac. p. 403 E. Sequitur in fine: slai dè ßißλía é• ἐπιγράφεται δὲ ἡ πέμπτη χιλιὰς περὶ χρησμῶν, ὡς χιλίων ἐτῶν ἀποτελοῦνται. vltima male ab interpolatore acceflere. Ceterum haec viri docti ita accipiebant, vt opus illud in quinque Chiliades diuifum putarent, quarum quinta wɛpl χρησμῶν infcripta effet. At Toupius Χιλιάδας opus ftatuit diuerfum fuiffe a Mopfopia: quintum librum TEA XEY infcriptum fuiffe. Si tamen mille hi anni quinto libro nomen dos dedere: vnde quaefo quatuor ceteri libri hoc idem chiliadum nomen habuere? aut quale earum argumentum fuiffe dicemus, quod a millenario numero

quicquam traheret? Eftne porro fermoni hoc confentaneum, Xhad appellari librum, in quo oracula exponuntur per mille annos ad euentum perducta? Saltem dicendum erat, chiliadem annorum nomen fuppeditaffe libro, vt Xidids infcribi poffet. Oraculum vero Locrorum, vt per mille annos placarent Mineruam Ilienfem, alienum eft ab h. 1. non enim illud de euentu agit poft mille annos. Difficultatem adeo, quae in his erat, non fuftulit vir doctus, fed reliquit. Verba Suidae adeo corrupta, et male luxata funt, vt nihil tuto ex iis colligas, nifi forte hoc; si verum eft, totum opus nomen Xiλiadwy habuiffe, probabile fit, ita infcriptos effe libros quinque, propterea quod mille av erant, h. e. mille verfibus finguli conftabant. Nihil adeo eft, quod impediat, idem opus fuille Μοψοπίαν et "Ατακτα, et Χιλιάδας appellatum: fed liber quintus Tep! Xxpnoμwv, de oraculis, agebat. Attamen dubito an recte ponatur, omnes quinque libros Xλádac infcriptos fuiffe; Apud Stephan. Byz. et Athen. potuit fcriptum effe & Xiλiádi, quo folus liber quintus, idem Tepi xpnouav infcriptus, et mille forte verfibus conftans, defignatus fuit. Scripferat Suidas: stα ourável διὰ χιλίων ἐπῶν (non ἐτῶν) χρησμοὺς ἀποτελεσθέντας, refponfa et euenta. Ita recte fubiecit επιγράφεται δὲ ἡ πέμπτη (pro τὸ πέμπτον) χιλιὰς ἢ περὶ Χρησμῶν.

In

Iam quod ad Gallum attinet, ex Ecl. X, 50 Chalci dico quae funt mihi condita verfu, vt diximus, intelli gitur, eum Euphorionem Chalcidenfem feu latine reddidisse, seu quocunque modo eius carmen faltem imitatione expreffiffe prius tamen illud tradunt Grammatici. Quaeritur nunc, quodnam Euphorionis opus hoc fuerit. vff. his 69 fqq. Ecl. VI Gallus, Mufarum iuffu, a Lino traditam fibi accipit Hefiodi fiftulam, qua Grynei nemoris originem canat. De oraculo hoc Apollinis fabulae potuere effe plures; fuere quoque in iis multa de Mopfo et Calchante (cf. Not. ad Ecl. VI, 72), potuit eas perfe

qui Gallus carmine ad Euphorionis exemplum compofito: potuit quoque effe Euphorionis liber de illo fano, cuius ad nos memoria nulla peruenit, quem Gallus latinis verfibus reddidit; verifimilius tamen eft, fuiffe particulam Chiliadis περὶ χρησμῶν a Gallo latine conuerfam. Inter alia enim oracula etiam Grynei debuit memoratio fieri. Sufpicari quoque aliquis poffit, Mopfi nomen latere in voce corrupta Μοψοπία, et fuifle Μόψου ἔπη, aut Μοψοέπειαν. Inter haec reftat difficultas, quod non intelligi poteft, quidnam in fimili opera Galli ab Hefiodo mutuatum effe potuerit: nam Hefiodea fiftula haec canere dicitur. Nimis acutum effet fi diceres, aliud Heliodi opus refpici non ἔργα καὶ ἡμέρας, forte τὰ ἔπη μαντικά, et Meλautodíav olim ei tributam, quam Euphorion aut sequutus erat aut exprefferat. Verum fimplicius res ita conftituitur: Idem Euphorion et Ἡσίοδον et χρησμούς fcripferat; prius illud habebat aliquid coniunctum cum vita paftorum et cantibus. Cum Gallus occupatus effet in altero Xonuv opere, memorari poterat Linus tradere calamos Hefiodi Gallo, quibus vteretur in altero opere eiusdem poetae exprimendo.

Fontaninus 1. c. miro acumine plura Galli carmina ex verfibus Virgilianis exfculpfit: ex v. quidem 70 colligere vult, eum latinum feciffe Heliodum Euphorionis, ex v. 73 eum vertiffe latine Chiliadem, tum ex v. 74 fcripfiffe eum fabulam Scyllae vtriusque, quarum alteram fupereffe in Ciri Virgilio tribui folita contendit, et v. 77 fabulam Terei et Philomelae. Haec tamen ad Sileni carmen spectare, meliore interpretatione facile edoceri poterat vir doctiffimus. Cirin Gallo vindicarant et alii, inter quos Gifanius. vid. Prooem. ad Cirin.

Ceterum Euphorionis, vt ceterorum Alexandrinorum poetarum, magna fuit Romae hac aetate exiftimatio: et inde interpretandos effe cenfeo cantores Euphorionis ap.

Cic. Tufc. III, 19, non tamquam mollis alicuius poetae amatores: quae interpretatio fundamento idoneo caret, cum eius carmina amatoria nulla vsquam commemorentur. At obfcuritate eum, et quidem ex doctrinae copia, non minus quam Callimachum ἐν Αἰτίοις et Lycophronem, laboraffe, vel ex Cic. de Diu. II, 64, et Clem. Strom. V, pag. 676 notum eft, etfi ob hanc eandem obfcuritatem probauerat fe Tiberio Caefari, vid. Suet. cap. 70.

EX CVRSVS IV

De Scylla.

Ecl. VI, 74 Scyllam Nifi, quam fama fequuta eft, Candida fuccinctam latrantibus inguina monftris Dulichias vexaffe rates, et gurgite in alto Ah! timidos nautas canibus laceraffe marinis. Aen. III, 426 At Scyllam caecis cohibet Spelunca latebris, Ora exfertantem et nauis in faxa trahentem. Prima hominis facies, et pulcro pectore virgo Pube tenus; poftrema immani corpore piftrix, Delphinum caudas vtero commissa luporum; et 432 Scyllam et caeruleis canibus refonantia faxa; add. Ciris 58 fqq. 79 fq.

Multum abfum ab eo confilio, vt fabulam de Scylla feu potius fabulas recoquere velim; nam magnus earum numerus fuit: vide vel Athen. VII, p. 297. et Cirin 55 fqq. nec omnino de Scyllae forma laboro, verum de eo tantum, qua fpecie Maro Scyllae fpeciem apud animum suum