Parcite, ab vrbe venit, iam parcite, carmina, Daphnis. dabat. vid. Heinf. qui adamant Zulich.; Heinf. in ora Codicis, forte: ipfis fibi fomnia fingunt; quod minus eleganter diceretur. Deerat hic verfus Parrhaliano. 109 iam, carmina, parcite Medic. et Pierii Oblong. Vatic. Parcite, ab vrbe domum iam parcite carmina, Daphnis Medic. Pierii. Ad vrbem Mantuam haedulos deportanti Moeri, villico, (qui homines et ipfi ferui erant, v. Ecl. I, 28. Cic. Verr. III, 50;) adiungit fe in itinere Lycidas, aetate florente paftor et carminum ftudio flagrans; a quo viae cauffam rogatus Moeris calamitates fuas, dominique, Menalcae, iniurias ac pericula inter eundum, id quod aliquantum iucunditatis habet, commemorat; cumque fermo ad Menalcae carmina deductus effet, recitat vterque nonnulla ex iis fragmenta ac locos, qui fere ex Theocrito conuerfi funt, vti tota carminis forma ex eius Idyllio feptimo ducta eft. Totum carmen ad certum poetae confilium compofitum, eiusque, fub Menalcae nomine, fortunam ac temporum calamitatem in eo adumbratam effe, manifeftum fit. Seruius porro haec narrat: Virgilius, pofiquam paene Iam qua et occifus eft ab Arrio centurione, cuius in fe ftrictum gladium vt effugeret, in Mincium fl. fe praecipitauerat (vid. eund. ad III, 94), Romam reuertens mandauit procuratoribus fuis, vt tuerentur agros fuos et ad praefens obfequerentur Arrio. Modo ergo Moeris, procurator' eius, fecundum praeceptum patroni, portat haedos Mantuam, quos Arrio offerat. Quae res cum per fe non improbabilis fit; effrenis enim libido et infolentia militum in colonias deductorum erga poffeffores agrorum, quos ipfi affectabant, fuiffe memoratur, vid. Appian. Cių. lib. V, 12. 13 (ed. Steph. p. 1082); apud eundem tamen mox alia narratio de Clodio attexitur, fuperioris fides infringitur. Haec ipfa a recentioribus interpretibus multo etiam magis exornata videas. InSpice modo Catroeum ac Ruaeum. Ex ipfo carmine haec faltem confirmantur: fcriptum id effe eo anno, quo agri Cremonenfes ac Mantuani inter Veteranos diuifi effent, V. C. 713, adeoque paullo poft primam eclogam; Virgilii fortunam fub Menalcae perfona adumbrari; hunc quidem cauffam habuiffe, in largitione ifta agraria agros fuos fibi relictum iri, vt crederet; atque ita vulgo creditum fuiffe; eius rei fpem ac fidem carminum gratiam fecisse v. 6 — 10; fuiffe tamen illum possessionibus fuis eiectum, neque id fine magno periculo, v. 15 et 16. Carmina ipfa, quae intexta funt, numero quatuor, funt partim e Theocrito verfa, partim ad temporum conditionem accommodata v. 46 fq. Lycidae pueri ftudium et cupiditas audiendi delectat 56 fqq. Omnino carmen Spiritum Maronis et dignitatem epicam prodit; etfi in fumma argumenti equidem non multum ingenii agnofcam. - L. Quo LYCIDAS.*) MOERIS uo te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in vrbem? M. O Lycida, viui peruenimus, aduena noftri, Quod numquam veriti fumus, vt possessor agelli Diceret: Haec mea funt: veteres migrate coloni. 1 In Parrhaf. et Leid. alt. ita diftinguebatur: an, quo via ducit? in vrbem? vt hoc επεξηγητικῶς lubiiciatur. aut quo via Ed. Ven. 2 Vix mihi temperabam in priore editione, quin Quo, Lycida, viui peruenimus! reponerem; et fic Ecl. I, 72 En quo discordia ciues Perduxit m. Ecl. III, 88 veniat, quo te quoque gaudet. Idem iam Heinfio in mentem venerat, nec Burm. improbat. Si hoc tenemus: exciderat, vt centies factum, prima littera in quo, propter fimile initium vicinorum versuum, et quod magnum. fpatium litterae initiali primi verfus relictum effet. Sic in Regio Cod. Lycida ita fcriptum erat, vt breue o adpictum effet. Retinebat tamen me, quod ingrata eft illa repetitio rou quo, et quidem diuerfo nunc fenfu. Defideratur huc, eo, vt poffeffor agelli diceret. Poterat adeo fcribi: O Lycida, viui huc peruenimus, vel Huc, Lycida, v. p. Poffis quoque refingere, quod Io. Schrader. in fchedis tentabat: O Lycida, viui quo venimus, aut vitium in voce inutili viui quaerere. Nunc cum nihil afferri poflit, quod non alius aliter conftituat, relinquenda est vulgata corrupta. Vetus vlcus effe debet, cum iam Seruii codd. infederit. Viui peruenimus pro viuendo attigimus, feu, diu viuendo ad ifta peruenimus, Seru. exponit; quod durum et fine exemplo esse, recte Burm. affirmat. 3 Quo nunquam Moret. quart. et Leid., quod etiam loco mederetur, viui peruenimus eo, quo nunquam veriti fumus nos peruenturos effe: nifi durior traiectio effet. qua Gud.; forte pro quae addit Burm. Quam nunquam meriti fumus! Leid. alt., vt fit exclamatio, quafi haec tam indigna immerentibus 4 migrare Ven. euenerint. 1. an in vrbem, quo via ducit? Forma ducta ex Theocrit. VII, 21 fqq. & nodes you, Theocr. XIV, 42. 2. viui peruenimus, fcil. eo, vt poffeffor aduena *) Lycida quinque ap. Burm., quem v. Zulich. hanc Eclogam poft decimam ponebat. Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat, 5 Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus haedos. L. Certe equidem audieram, qua fe fubducere colles Incipiunt, mollique iugum demittere cliuo, Vsque ad aquam, et veteres, iam fracta cacumina, fagos, 5 Quamquam duplex epitheton affectui animi non male infervire videri poteft, conf. Ge. I, 407, eleganter tamen Burm., dum duo epitheta ferre fe negat, diftinguit ac legit: Nunc, victi, triftis quoniam fors omnia verfat. triftis fors legit etiam Probus Inftit. Grammat. et recepit nunc Wakef. Vulgata tamen, Nunc victi, triftes, firmatur ex Grammatici imitatione, Anthol. Lat. lib. I, p. 178, v. 84, vbi v. Burm. Sec.; eamque feres, fi victi per fe dictum accipias, poftquam, quia, victi fumus, nunc triftes mittimus. Quod vero, Cerdae ac Pierii exemplo, fors h. 1. praefert Burmann., non recte facere videtur. Longe aliter ap. Horat. Od. II, 3 extr. fors verfari vrna dicitur, quam fors verfat omnia. 6 non bene v. vnus Moreti. nec vertat bene Menag. et Pierii Oblong. quod fuperfcripto s Medic. 8 Incipiant Goth. fec. dimittere Goth. pr. et feptem ap. Burm., haec ab Heinfio e Mediceo probata et nota variatione. 9 Lectio a Burm. repofita, vti et in Gud. a v manu emendatum fuerat, et fic Ecl. II, 3 inter denfas, |