c. Mufcofi fontes, et fomno mollior herba, 45 Et quae vos rara viridis tegit arbutus vmbra, Solftitium pecori defendite; iam venit aestas Torrida, iam laeto turgent in palmite gemmae. T. Hic focus, et taedae pingues, hic plurimus ignis 45 mollior alba Parrhaf., forte pro alga, quod repetitum ex v. 42. Burm. 46. Et quae nos rura fragm. Moret. nos etiam coniiciebat lo. Schrader. Et quae rara tegit viridis vos Goth. fec. 48 lento Medic. a m. fec. 49 et plurimus Menag. pr. 45. Felicior fuit poeta in hoc et altero tetrafticho: alter frigus et vmbram per aeftiuum tempus laudat, alter focum hiberno tempore. fomno, mollior herba, ex Theocrit. expressum Idyll. V, 50 pix Vπуш μаhanŃτερα. τάπητες ὕπνω μαλαиŵтερoι XV, 125. cf. Valk. p. 405. 406. mollis fomnus follenni epith. Ge. II, 470, non minus ac mollis herba; hinc comparatio ducta. Ceterum v. 45-60 cum Theocrito certauit Idyll. VIII, 33 fqq. 46. arbutus, v. ad Ecl. III, 82. rara vero vmbra, aut vt ad naturam arboris humilis nec admodum patentis refpiciatur, aut pro anni tempore, verno, necdum adulto; aut, quod praeftat, vt rara non vrgendum fit, epitheton ornatus cauffa appofitum, ex ipfius vmbrae, interuallis distinctae per frondes, natura. vt Ecl. V, 7. Dictum vero pro: et o arbute, quae tegis eos etc., h. et o arbuti, quae tegitis fontes cum herba. 47. Solftitium pecori defendite, h. calorem ac vins folis in folftitio confti tuti, f. fimpliciter, aestiui, a pecore prohibete. Horat. Od. I, 17, 3 Faunus igneam defendit aeftatem capellis etc. Cic. Cat. mai. 53 vua veftita pampinis nec modico tepore caret, et nimios folis defendit ardores. Sic ἀρκεῖν, ἐπαρκεῖν, ἀμύνειν, ἀλέξειν, ἀλάλ HELY. Mox v. 48 turgere, gyv. Ornamenta huius verfus auide arrepta funt ab aliis poetis, Ouidio et al. 49. taedae, ligna, e picea, feu pinu. Versus ex Semper, et adfidua poftes fuligine nigri. 50 Hic tantum Boreae curamus frigora, quantum Aut numerum lupus, aut torrentia flumina ripas. c. Stant et iuniperi, et caftaneae hirfutae; 51 Hinc tantum Seruii tempore nonnullos legiffe colligas e fcholio ad v. 49. 53 Hunc verfum fequenti fubiicit Moreti quart. At doctus Britannus, qui mox Corydonis amicam Phyllidem laudari meminerat v. 63, ne nunc ipfi amica eripiatur a Thyrfide v. 59, verfuum ordinem mutabat, et post v. 52 fubiiciebat tetrastichon 57-60 et Corydoni afferebat; alterum vero: Stant et iuniperi, Thyrfidi. Ita vero Thyrfin tanto manifeftius inconftantiae reum facit, qui intra paucos verfus Alexidis et Lycidae amorem profitetur. Scilicet fugiebat virum doctum, quod fupra monuimus, non ex fua perfona pastores haec canere, parua carmina in medium allata. fed effe - 49 Theocritea VIII, 41 Strata iacent paffim fua quaque fub arbore poma; Omnia nunc rident: at, fi formofus Alexis 55 bit; omne vire Iuppiter et laeto descendet plurimus imbrì. 60 c. Populus Alcidae gratiffima, vitis Iaccho, Formofae myrtus Venerì, fua laurea Phoebo: Phyllis amat corulos; illas dum Phyllis amabit, Nec myrtus vincet corulos, nec laurea Phoebi. rumque 54 Quod iam antea Heinfii et Gronouii ad Liu. III, 22 alioemendatione reponendum effe vifum eft: fua quaque fub a., nunc recepimus. Ita enim fermonis ratio poftulat, vt aut fit: tacent poma fub fua quaeque arbore, quod h. 1. metrum non admittit, aut: fub quaque arbore poma fua, h. natiua eius arboris, vt Georg. II, 82. Contra aduerfante fermonis genio legebatur: Sua quaeque poma iacent fub arbore. 56 Alumina caeca Ven. Heinlii, quod Heinf. illuftrat. Eft tamen alienum ab h. 1. caecae foffae funt opertae, obstructae; non, Liccatae. ficcas Gud. 58 vuas Voff. alter a m. fec. 59 adventum Ven. noftrum nemus Leid. C. 60 defcendit quinque Burm. imbre aliquot. 64 Nec myrtus vincet Veneris. praefixum verbis Seruii ad h. v., quod et ipfum habet fuauitatem, taurea Phoebi. ex paritate eius quod refpondet: v. Calpurn. Ecl. II, 83. 54. v. Theocr. VII, 144. 57-60. vitio aeris, int. acftum et nimium calorem. 58. Liber p. docte dixit, vt poeta:,,aret vinea; exficca Sic tae funt nimio aeftu vites T. Fraxinus in filuis pulcerrima, pinus in hor tis, 65 Populus in fluuiis, abies in montibus altis: *Ex illo Corydon Corydon eft tempore no 67 ac Medic. a m. pr. 68 cedat e Medic. et aliis Heinf. repofuit. Laudabat idem e Longob. Pierius. Vulgo lectum: cedet. 69 Haec memini: victum et f. Oblongus Pierii. Thyrfim multi: at v. ad Ecl. II, 26. 70 noblis coni. Nannius, Dedi verfus et diwaraiç olavol Hymn. in Ven. 4 aeriae volucres): ex veteris philofophiae involucris fabulofis; quod et ipfum vereor, vt paftoris ingenio accommodatum fit. 65-68. pinus in hortis, pinus fatiua, feu domeftica, et hortenfis, Ouidio Art. III, 692 pinus culta, TÍTUG que ços, arbor femper virens, et apibus grata, de qua docta ad h. 1. disputatio Heinfii. cf. Cerda ad Ge. IV, 112. 67. Praeferam te fraxino et pino. 69. Operofe docent viri docti per totam eclogam, quantopere in fingulis verfibus fuperior Thyrfi fit Corydon, iis tamen fere argumentis, vt, fi poeta Thyr fin victorem pronuntiasset, iidem huius iudicii cauffas et probationes ab iisdem locis ducturi fuiffe videantur. Hoc facile perfpicio, Thyrfin effe perpetuum Corydonis obtrectatorem; id quod ipfa lex carminis amoebaei poftulat; huius tamen verfus qua tandem in re Thyrfidos numeris praestent, qui tardus meus sensus est, equidem non percipio. Inuenti faltem laudem in neutro video effe magnam, maiorem tamen in eo, cui ex tempore refpondendum eft ad id, quod alter ex meditato paratum habuerat. 70. Ex illo C.; accipiendum: ex eo tempore animo 174 non nifi P. VIRG. MAR. BV C. ECL. VII interpretationem qualemcunque in Notis. Fateor tamen, aegre eam ex verbis exfculpi: totumque verfum effe tam inertem, vt vix eum a Virgilio profectum effe mihi perfuadeam. Si tamen alii aliter ftatuerint, equidem feram animo aequo. meo Corydon nobilis ille et Var. Lect. Quantum prae |