Page images
PDF
EPUB

Lusferat, iniiciunt ipfis ex vincula fertis,
Addit fe fociam, timidisque fuperuenit, Aegle; 20

19 ex ipfis Volf. pr. et vincula Menag. fec. que Leid. fec. a m. sec,

longe iacuit caput; et Catullianum, de pinu: Illa procul radicitus exturbata Pro. na cadit: Epith. 107. Nec minus coacta funt, fi interpungas: Serta procul. Tantum c., aut fi ita iungantur verba : videre iacentem, inflatum. Tantum ferta capiti delapfa procul iace, bant; vt Ecl. II, 3 Tantum inter denfas, vmbrofa cacumina, fagos affidue veniebat; vt fupprimantur reliqua, fcilicet eos illi foli, neminem comitem, nullum Faunum vel Satyrum, habenti, fuperuenisse, vt adeo vincire fertis potuerint. Tantum ferta a capite pendentia et cantharus cum eo erant. Si ad Graecam rationem refingere velis, aut eflet Topower

rov, vt ap. Theocr. I, 45 Τυτθὸν δ ̓ ὅσσον απωθεν

(pro róσov Jev, τόσον άπωθεν,

TUTJOV), et 25, 37 τυτθὸν),

[ocr errors]

20 tumidis

dictum, cum geftu, vt faepe Homericum Too vel rógov, v. c. Od. 9, 404. 450, h. e. tantillum, non adeo longe, paullulum, Homerico itaque more efferres: xparòs ἄπο τόσσον πολυάνθεμα στέμ μar' EnɛITO. Hoc faltem tolerabile; etfi vel fic poeta hic paullo ieiunior eft. Similitudinem habet, nihil tamen interpretationem iuuat, locus Catulli Epith. 66 de Ariadne: Profpicit - Non flauo retinens fubtilem vertice mitram etc. Omnia quae toto delapfa e corpore passim Ipfius ante pedes fluctus falis alludebant. Apud Statium Theb. VII, de Baccho turbato v. 149 Non crines, non ferta loco; dextramque reliquit Thyrfus, et intactae ceciderunt cornibus vuae. Et

[ocr errors]

cov Prudent. Pfychom, 687 Scifάnò fa procul palla, ftructum χθονὸς ὅσσον ἀείρων; tan- et ferpente flagellum Multum, quantum a terra, h. tiplici, media camporum paullum; aut The Tógov, in ftrage iacebant. capiti The Tolov, vt fit denting effe a capite, nemo dubitet,

Aegle, Naiadum pulcerrima; iamque videnti
Sanguineis frontem moris et tempora pingit.
Ille dolum ridens, Quo vincula nectitis? inquit.
Soluite me, pueri; fatis eft potuisse videri,
Carmina, quae vultis, cognofcite; carmina vo-
25

bis,

21 namque aliquot antiqui Pier., tum Moreti vnus et ed. Mediol. Eft et in ed. Ven. 1472 et Goth. fec. 23 Quid cd. Ven.. et Pier. in antiqu. aliquot codd. effe memorat; fcilicet ex interprotatione.

Graece dictum: Silius XVI, 468 veluti delapfa corona Victoris capiti foret. Gravis cantharus, vino plenus, inquit Burmannus, malim omnino vas magnum et capax defignari. Nam pendebat fc. femifupinus, tantum non euerfus. attrita, frequenti vfu.

Variauit rem auctor Epithal. Aufpicii in Anthol. Lat. et in Poet. min. Wernsdorf. Tom. IV, p. 481 Ecce pater pando recubans Silenus afello; Cui lacer a fummo pendebat cantharus

armo.

Notum, Iouem miniari folitum ap. Plin. XXXV, 45. etsi alia de caussa, ne lignum ab imbribus putrefceret. Praeferendum prius. 24. fatis eft potuiffe videri, vt videamini me vincire potuisse. Petitum autem hoc, vt vincire vellent Silenum, quo ad canendum, quod vellent, eum cogerent, ab eo, quod de vatibus memorari folet, qui repugnabant, nolebant nároxo heri, deo impleri; Notum de Pythia. cf. Lucan. V, 116 fq. Furor enim ille, qui mentem occupat, spal mos haud mediocres afferre corporibus debuit. cf. Aen. Vl, 47 fqq. Inde etiam in diis vaticinantibus hoc idem locum habuit; itaque Proteus vinculis conftrictus apud Homer. Odyff. d, 414 fq. et Ge.

21. iamque videnti, expergefacto. Cauffam pingendi afferunt fiue iocum ac petulantiam, fiue honorem, quod antiquiffimo more, qui deinceps in diis agreftibus perftitiffe videtur, deorum fimulacra minio pingebantur. IV, 396. 459. Et Silenus ad

Huic aliud mercedis erit. Simul incipit ipfe. Tum vero in numerum Faunosque ferasque videres

Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus.
Nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes;
Nec tantum Rhodope mirantur et Ilmarus Or-

phea.

30

Namque canebat, vti magnum per inane coacta

mus:

26 ille Ven. et Parrhaf. 27 Faunos filuasque Vratisl. 28 mutare Longob. Pierii, quod ille exponit, vt mutent arbores montium cacumina, transeant de monte in montem. nutare Parrhaf. cf. Ecl. V, 5. 30 Ifmarum vrbem ex Homero bene nouinunc montem memorari ne dubites; etiam Ge. II, 37 iuuat Ifmara Baccho Conferere; quod vnde poeta acceperit, non conftat. Fuit etiam Ilmaria palus, Herodoto memorata ad Maroneam VII, 119. mirantur e Rom. aliisque melioribus Heins. Vulgo miratur. tanto Leid. Poft hunc in nonnullis libb. et edd. fuppofititius, et iam a Benedicto damnatus, verfus : Quantum omnis mundus gaudet cantante Sileno; habet etiam Goth. vterque, alter ab alia manu, quae metrum vapulare nolebat, adfcriptum habet alium verfum: Quantum Sileno filuae laetantur ouante. Priorem verfum ex Seruii verbis confarcinatum effe vidit Io. Schrader. in fchedis mff. Non autem femper r quantum subiicitur tantum. Similis ratio erat Ecl. V, 82 fq.

omnino, aut mouentes in
numerum.
Tanta fcilicet e
cantu audito eft voluptas;
tanta carminis dulcedo: Non
autem haec in modorum con-
centu quaerenda, fed in ar-
gumenti mythici nouitate et
fabularum fuauitate.

Midam vinctus adductus (ap. Plutarch. Confolat. ad Apollon. Tom. II Opp. p. 115 D.) diu renuit ac repugnat. 26. Huic aliud mercedis erit; fecundum illa: vis haud ingrata puellis. 27.in numerum, ad rhythmum faltare, vt Taíle. Faunis faltantibus adiungit feras faltantes, et fubiicit quercus mouentes cacumina, aut partem inde mutuatus est

31. Nota ad h. 1. feruata eft Probi valde docta, fed bonis malisque permixta;

Semina terrarumque animaeque marisque fuiffent, Et liquidi fimul ignis; vt his exordia primis Omnia, et ipse tener mundi concreuerit orbis; Tum durare folum, et discludere Nerea ponto 35 Coeperit, et rerum paullatim fumere formas; Iamque nouum terrae ftupeant lucefcere folem,

32 terrarum, animaeque Ven. et ed. Ven. marisque quatuor cum Goth.; et fic in edd., vsque ad edd. Pulmann., in quas ve temere inductum miror ab Heinfio et Burm. effe feruatum. Poft v. 32 Goth. fec. fubiungit verfum : Hinc hominum quondam ge

nus et primordia rerum. 33 in his tres fcripti cum ed. Ven. 34 concreuerat Mentel. vterque. mundus Rottend. 35 ponti Zulich. 37 nouum vt terrae erat ante Heinf.; fuftulit ille ve

Iulius Sab. cum loco e Varrone de LL. IV, p. 17. Ex Apollonii Argonaut. I,496fqq. adumbratum hoc exordium eft, vt iam notauit Vrfinus. Macrob. VI, 2, p. 586 laudat loca Lucretii V, 433 fq. 447.456. quem Maroni ante. oculos fuiffe manifeftum eft inde ab eo loco. Semina funt elementa, non atomi Epicurei, ad quos ea reuocant grammatici, inducti per voc. inane; fed funt elementa per chaos fparfa; itaque coacta dixit femina, quae paffim per vacuum ferebantur, nunc ad quatuor rerum genera redacta. magnum inane, et anima pro aere, et liquidus ignis, Lucretiana oratio. tener orbis,

vt tenerae res Ge. II, 343. mollia terrae arua Lucret. V, 778. Chaos enixum terras dixit Manil. II, 13 Orbemque fub illo Infantem; primum titubantia fidera corpus.

35. Tum durare folum et d. Cecinit tum, vt terra coeperit indurefcere et folidari, adeoque aquas discretas et a fuperficie intra certos fines et littora depulfas mari includere (cf. Lucret. V, 439. 448. 454. 488. 498 fq.), et paullatim herbis arboribusque vestiri. Eae enim funt formae rerum, quae, exclufis aquis, in fuperficie telluris apparuere. cf. Lucret. V, 781. 37. 38. 39. fiu

Altius atque cadant fubmotis nubibus imbres;
Incipiant filuae quum primum furgere, quumque
Rara per ignotos errent animalia montis.
Hinc lapides Pyrrhae iactos, Saturnia regna,

tel. tert.

[ocr errors]

40

ad fidem vetuft. codd. 38 vtque c. Rom. Pierii. vtque cadunt Mentel. pr. a m. pr. et Leid. fubmotis ignibus idem Rom. cum ed. Ven. 1472. quod Pierius interpretatur fummota aestate. 39 Incipiunt Moreti quart. Leid. fec. 40 errant Moret. quart. et Mencurrant Ven. et Parrhal. per ignaros montes Rom. Pierii, it. ed. Ven. 1472, quod commendat et palliue pro ignotus dici oftendit Heinf., qui etiam Medic. laudat; atqui is ante v. 48 deficit. Tuetur vulgatam Burm.; proprium enim notus de fedibus ferarum. Quod quidem verum eft; ignarus tamen doctius eft altero adeoque ad criticam rationem praeferendum erat. Cod. Franc. Hinc lapides Pirre iactos, primordia rerum. Hinc hominum pecudumque genus, Saturnia regna; in Voff. et Zulich. a fec. m. Hinc hominum quondam genus et primordia rerum; ita etiam in Fragm. Moreti, nifi quod regum. Videtur interpolatio deberi iis, qui videbant, Saturnia regna non bene

Inci

peant cadant
piant. Tempus praefens pro
praeterito: canebat, vt ftu-
puerint, ceciderint etc., fed
valet hoc ad viuidiorem ora-
tionem. Dicta vero haec
ornate pro, vt fol et caelum
factum fit; leuatis a terra,
quam obfidebant, vaporibus
et nebulis, collectus aer facit
atmosphaeram; vnde mox
iterum pluuiae in terras
defcenderent. 39. Incipiant
filuae. cum primum filuae
inciperent enafci cum ani-
mantibus. montes ignotos,
in quibus tum primum ferae
vagabantur.

TOM. I.

41 In

41. Hominum originem iam exponere debebat; fed, et poeticam rationem et vetuftiffimorum philofophorum morem fequutus, fabulis eam inuolutam exponit; quas qui fingulas vult cognofcere, adeat Nafonem aliosue mythologos, etiam Apollodorum. Delectare porro narratione pueros et puellam Aeglen inftituerat. Saturni regnum ad diuerfum mythorum genus diuerfumque mythorum ordinem fpectat, vt et fubductus a Prometheo et hominibus impertitus ignis; funtque haec diluuio DeucaR

« PreviousContinue »