Daphnis ego in filuis, hinc vsque ad fidera notus, Formoli pecoris cuftos, formofior ipfe.

ME. Tale tuum carmen nobis, diuine poeta, 45

45 nobis carmen ap. Probum Grammat, fuauius ad aurem.

Aiunt ritum funebrem effe: fed quis eum vsquam memorauit? Circa tumulum arbores feri mos fuit (v. c. Iliad. 3,419), non vero circa fontes. Si porro de arboribus ponendis ac ferendis accipias, accommodatum erit, vt priore quoque loco Spargere humum foliis de fatione florum accipiamus. Firmat hanc rationem locus Eclogae IX, 19 quis humum florentibus herbis fpargeret, aut viridi fontes induceret vmbra Neutrum tamen inter honores mortuis habitos memorari vsquam vidi; quamquam ad fontes et in viretis olim fepulcra facta effe, et, frondes ferre, inter honores et munera mortuorum habitum effe, non ignoro. conf. locum, in quo cum noftro certat, Nemesiani Ecl. I, 64 fqq. Nihil, quod ad rem faciat, afferunt interpretes, neque locus Horatii Carm. III, 13, 2. O fons Bandufiae

fertur. Videtur mihi res fic expedienda, vt tumulum iuxta fontem factum intelligamus. Sic in honorem defuncti paftoris, noto more, humus floribus et frondibus fpargitur ac circa tumulum arbores feruntur. Incufandus tamen vel fic poeta, quod ad fenfum animi et oculi non fatis diferte rem expofuit. Popius, expreffurus haec, ad alia delabitur Paftor. IV, 21 fq. 43. Theocr. I, 120. 121 Δάφνις ἐγὼν ὅδε τῆνος, ὁ τὰς βόας ὧδε νομεύων, Δάφνις ὁ τῶς ταύρως καὶ πόρrias de Toríoday; quos verfus, cum multo maiorem fimplicitatem habeant, mireris Virgilianis pofthaberi. hinc vsque ad fidera notus, epicum eft, nec in pastoritio carinine fatis placere poteft. Si tamen exemplo defendi poteft, quod non per fe probes, eft locus haud multum dispar in Theocr. VII, 92. 93.

45. Vid. Theocr. I, 1 et 7 etc. VIII, 78-83. Compara Popium Paftor. IV, 1— -4.

Quale fopor feffis in gramine; quale, per aestum
Dulcis aquae faliente fitim reftinguere riuo.
Nec calamis folum aequiparas, fed voce magi-
strum;

Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.
Nos tamen haec quocumque modo tibi nosira
viciffim

50

Dicemus; Daphninque tuum tollemus ad astra;
Daphnin ad astra feremus: amauit nos quoque
Daphnis.

MO. An quidquam nobis tali fit munere maius?
Et puer ipfe fuit cantari dignus; et ista
Iam pridem Stimicon laudauit carmina nobis. 55
ME. Candidus infuetum miratur limen Olympi,

46 laffis Rom. per gramina apud Prifcian. VII. 47 reftringere feriores tres, ex more. 48 aequiperas fcriptum in vetuftioribus. v. Heinf. 53 An quicquid Gud. tali nobis Voss. et fragm. Moreti. Et, puer, ipfe interpungit Wakef. coll. v. 19. 55 Stimichon, Stimycon, varie scribitur. Sthymacon et Stimethon Gothani. In Seruianis confunditur Emixions ap. Theocr. ,, nonnulli Stimichonem patrem Theocriti dicunt" hoc quidem parum certa fide. Verum probabile inde fit, Stimicon in noftro corruptum elle ex Equixwv v. Koen. ad Gregor. Cor. p. 133. Simichus repofitum eft in edit. Parmenfi. 56 lumen Menag. alter et Franc.

Sub pedibusque videt nubes et fidera Daphnis. Ergo alacris filuas et cetera rura voluptas Panaque paftoresque tenet Dryadasque puellas. Nec lupus infidias pecori, nec retia ceruis 60

Ipfi laetitia voces ad fidera iactant

Intonfi montes; ipfae iam carmina rupes,

Sicque Gifan. et Canter. et poft illos Klotzius Opufc. p. 3or. nomen Menag. prior. 58 et cetera rura. Quam vim cetera h. 1. habeat, non video. Erant tamen epitheto quae adiungi poterant: florea, rofcida. Nunc video, etiam Io. Schrader. coni. fecretaque. fecuraque. Poterat quoque fcribi filuas, et agros, et rura. 59 paftoresque fimul Menag. alter. videt Ven. Dryades Rom. et Leid. 61 malum alii apud Pier. et Heinf. pro dolum. meditatur Menag. pr. iactant vel tollunt mf. Köler.

Ipfa fonant arbufta: deus, deus ille, Menalca! Sis bonus o felixque tuis! en quatuor aras: 65 Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo; Pocula bina nouo fpumantia lacte quot annis Craterasque duo ftatuam tibi pinguis oliui.

cidit dubitatio Martini, qui non nifi a pecude depaftos intelligi poffe putabat. 64. O Menalca, ipfa arbufta refonant: Deus, deus ille!

64 deus ipfe Longob. et Medic. Menalcas Goth. pr. 65 an Menag. 66 duoque altaria vulgo ante Heinf. duo altaria in nonnullis. duas altaria jam e Longob. probabat Pier., ex Gud. et aliis adftruxit Heinf. 68 Craterasque iam inde ab Aldo editur; in aliis Crateresque. Contra vulgg. duos. At duo iam e Rom. commendauit Pier., nunc Heinf. recepit, aliis affentientibus. oliuae duo Moret. et fragm. Interpunxi nunc plene post oliui, in fine vf. 68. vt diuerfa fint feqq. a fuperioribus. v. Notam, tuor ponuntur. Cuius rei equidem rationem noui nullam. 66. duas altaria Phoebo, duas aras Phoebo, quae fint altaria; vt, quod discrimen inter vtrumque faciunt grammatici, poeta fequatur (vid. Heinf.), Phoeboque adeo, tamquam ex fuperis diis, altare, Daphnidi, heroi, aram dedicet. Non tamen placet in poeta ista grammatici fubtilitas; et potuere duo vocabula promiscue a poeta poni, communi more. Obferuandum autem, Daphnidi vt heroi facrum fieri lacte, oleo, vino, adeoque λοιβή, σπονδή non victima caefa. Idem Nymphis et Pani fit apud Theocr. V, 53. 54 et 58. 59, vnde haec expreffa funt. nouo lacte, vt

65. Nunc facrum ei annuum decernit. Primo eum inuocat: fis bonus o felixque tuis. felix eft propitius, vt Aen. I, 330 Sis felix, noftrumque leues quaecunque laborem. v. Seru. et Intpp. Mox facrum eius cum alio facro Phoebi coniungit: quod obferuatu dignum est: heroi igitur cum deo: forte tamquam cantus praefide. Porro nouum hoc, quod non vtrique vna ara fit, vt og Bauo fint; fed quod vtrique fua ara, et quidem vtrique

duae arae, adeoque qua

Et multo in primis hilarans conuiuia Baccho, Ante focum, fi frigus erit, fi messis, in vmbra, 70 Vina nouum fundam calathis Ariufia nectar. Cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon; Saltantis Satyros imitabitur Alphefiboeus.

69 altaria Medic. Pierii. 70 fin aeftus, in vmbra coni. Waddel. p. I. 71 infundam Menag. et Moret. quart., it. Pier. Oblong. noua infundam Moret. fec. Aberrationes in Ariufia vid. apud Pier. et Burm.; it. mox in Lyctius. Elt 'Agiovcía xwga, infulae Chii, et Auxros, vrbs Cretae.