Suppliciter trīstes et tunsae pectora palmis; Ter circum Iliacōs raptāverat Hectora mūrōs, 490 Dūcit Amāzonidum lūnātīs āgmina peltis Penthesilea furēns, mediisque in mīlibus ārdet, Haec dum Dardaniō Aeneae miranda videntur, Hinc atque hinc glomerantur Oreades; illa pharetram Tālis erat Didō, tālem sẽ laeta ferēbat Per mediōs, instāns operi rēgnīsque futūrīs. 505 Tum foribus dīvae, media testudine templi, Saepta armis soliōque altē subnixa resēdit. Iūra dabat legesque viris, operumque labōrem Partibus aequabat iūstīs, aut sorte trahebat: Cum subito Aeneas concursū accedere magnō 510 Anthea Sergestumque videt fortemque Cloanthum, Teucrōrumque aliōs, āter quōs aequore turbō Dispulerat penitusque alias āvexerat ōrās. Obstipuit simul ipse simul percussus Achātēs Laetitiaque metuque; avidi coniungere dextrās 515 Ardebant; sed rēs animos incognita turbat. 520 530 Dissimulant, et nūbe cavā speculantur amictī, Postquam introgressi et cōram data cōpia fandi, "O rēgīna, novam cui condere Iuppiter urbem "Est locus, Hesperiam Grãi cognōmine dicunt, 535 Cum subito adsurgēns fluctū nimbōsus Orīōn In vada caeca tulit, penitusque procacibus austrīs Quod genus hoc hominum? quaeve hunc tam barbara mōrem 540 Permittit patria? hospitio prohibēmur harēnae; 545 Nec pietate fuit nec bello maior et armis. Quem si fāta virum servant, sī vēscitur aurā Tum breviter Didō, vultum demissa, profātur: 565 Quis genus Aeneadum, quis Trōiae nesciat urbem, Nec tam āversus equōs Tyria Sōl iungit ab urbe. Seu vōs Hesperiam māgnam Saturniaque arva, 570 Sīve Erycis fīnēs rēgemque optātis Acesten, Auxiliō tūtōs dimittam, opibusque iuvābō. Vultis et his mēcum pariter cōnsīdere rēgnīs ? Urbem quam statuō, vestra est; subducite nāvēs; Trōs Tyriusque mihī nūllō discrīmine agētur. 575 Atque utinam rex ipse Noto compulsus eōdem. Adforet Aeneas! Equidem per litora certōs Dimittam et Libyae lūstrāre extrēma iubēbō, Si quibus eiectus silvis aut urbibus errat." His animum arrecti dictis et fortis Achātēs 580 Et pater Aenēās iamdūdum ērumpere nūbem Ardebant. Prior Aenean compellat Achātēs: "Nāte deã, quae nunc animō sententia surgit? Omnia tūta vidēs, classem sociosque receptōs. Unus abest, mediō in fluctu quem vīdimus ipsi 585 Summersum; dictis respondent cetera mātris." Vix ea fātus erat, cum circumfūsa repente Scindit sẽ nubes et in aethera purgat apertum. Restitit Aeneas clārāque in luce refulsit, Ös umerōsque deō similis; namque ipsa decōram O sōla infandōs Trōiae miserāta labōrēs, Quae nōs, reliquiās Danaum, terraeque marisque Omnibus exhaustōs iam casibus, omnium egēnōs 600 Urbe domo sociās, grātēs persolvere dignās Nōn opis est nostrae, Dīdō, nec quidquid ubique est In freta dum fluvii current, dum montibus umbrae Semper honōs nōmenque tuum laudēsque manēbunt, 610 Quae me cumque vocant terrae." Sic fātus, amicum 615 Ilionea petit dextra, laevāque Serestum, Post aliōs, fortemque Gyan, fortemque Cloanthum. Casū deinde virī tantō, et sic ōre locūta est : “Quis tē, nāte deā, per tanta pericula cāsus Insequitur? quae vīs immānibus applicat ōrīs? Tune ille Aenēās, quem Dardaniō Anchisae Alma Venus Phrygii genuit Simoentis ad undam ? Atque equidem Teucrum memini Sīdōna venire, 620 Finibus expulsum patriis, nova rēgna petentem Auxiliō Beli; genitor tum Bēlus opīmam Vāstābat Cyprum, et victor diciōne tenebat. Tempore iam ex illō cāsus mihi cognitus urbis Trōianae nomenque tuum regesque Pelasgi. 625 Ipse hostis Teucros insigni laude ferebat, Seque ortum antiqua Teucrōrum ab stirpe volebat. Quare agite, ō tectis, iuvenes, succedite nostris. Me quoque per multōs similis fortūna labōrēs Iactātam hac demum voluit consistere terrā. 630 Nōn ignāra mali miserīs succurrere discō." Sic memorat; simul Aenean in rēgia dūcit At domus interior rēgāli splendida luxu Aenēās — neque enim patrius cōnsistere mentem |