285 Est mihi, quam miseram tenuit non Ilia tellus Mecum excedentem, non moenia regis Acestae. Hanc ego nunc ignaram huius quodcumque pericli est Dextera, quod nequeam lacrimas perferre parentis; 295 "Sponde digna tuis ingentibus omnia coeptis. Namque erit ista mihi genetrix, nomenque Creusae Solum defuerit, nec partum gratia talem Parva manet. Casus factum quicumque sequentur, 300 Per caput hoc iuro, per quod pater ante solebat : Quae tibi polliceor reduci rebusque secundis, Haec eadem matrique tuae generique manebunt.” Sic ait inlacrimans; umero simul exuit ensem, Auratum, mira quem fecerat arte Lycaon 305 Cnosius atque habilem vagina aptarat eburna. Dat Niso Mnestheus pellem horrentisque leonis Exuvias; galeam fidus permutat Aletes. Protinus armati incedunt; quos omnis euntes Primorum manus ad portas, iuvenumque senumque 310 Prosequitur votis. Nec non et pulcher Iulus, Ante annos animumque gerens curamque virilem, Egressi superant fossas, noctisque per umbram Inter lora rotasque viros, simul arma iacere, Haec ego vasta dabo, et lato te limite ducam." Sic memorat, vocemque premit; simul ense superbum 325 Rhamnetem aggreditur, qui forte tapetibus altis Exstructus toto proflabat pectore somnum, Rex idem, et regi Turno gratissimus augur; Sed non augurio potuit depellere pestem. Tres iuxta famulos temere inter tela iacentes 330 Armigerumque Remi premit aurigamque sub ipsis Nactus equis, ferroque secat pendentia colla; Tum caput ipsi aufert domino, truncumque relinquit Sanguine singultantem; atro tepefacta cruore Terra torique madent. Nec non Lamyrumque Lamumque 335 Et iuvenem Serranum, illa qui plurima nocte Luserat, insignis facie, multoque iacebat 340 Suadet enim vesana fames― manditque trahitque 345 Ignaros; Rhoetum, vigilantem et cuncta videntem, Sed magnum metuens se post cratera tegebat: Pectore in adverso totum cui comminus ensem Purpuream vomit ille animam, et cum sanguine mixta 350 Vina refert moriens; hic furto fervidus instat. Ibi ignem Iamque ad Messapi socios tendebat. Deficere extremum et religatos rite videbat Carpere gramen equos; breviter cum talia Nisus (Sensit enim nimia caede atque cupidine ferri) 355 "Absistamus" ait, "nam lux inimica propinquat. Poenarum exhaustum satis est; via facta per hostes." Multa virum solido argento perfecta relinquunt Armaque craterasque simul pulchrosque tapetas. Euryalus phaleras Rhamnetis et aurea bullis 360 Cingula, Tiburti Remulo ditissimus olim Quae mittit dona, hospitio cum iungeret absens, Haec rapit, atque umeris nequiquam fortibus aptat. 270 Ter centum, scutati omnes, Volscente magistro. Iamque propinquabant castris, muroque subibant, 375 Haud temere est visum. Conclamat ab agmine Vol scens: "State, viri; quae causa viae? quive estis in armis? Sed celerare fugam in silvas et fidere nocti. 380 Hinc atque hinc, omnemque abitum custode coronant. FRIEZE'S AENEID — - 16 Silva fuit late dumis atque ilice nigra Horrida, quam densi complerant undique sentes; Euryalum tenebrae ramorum onerosaque praeda 385 Impediunt, fallitque timor regione viarum. Nisus abit; iamque imprudens evaserat hoste Quave sequar, rursus perplexum iter omne revolvens Audit equos, audit strepitus et signa sequentum. Suspiciens altam Lunam et, sic voce precatur: 410 Hunc sine me turbare globum, et rege tela per auras." Conicit. Hasta volans noctis diverberat umbras, Volvitur ille vomens calidum de pectore flumen 415 Frigidus, et longis singultibus ilia pulsat. 420 Diversi circumspiciunt. Hoc acrior idem Saevit atrox Volscens, nec teli conspicit usquam 430 Amplius, aut tantum potuit perferre dolorem : 440 Quem circum glomerati hostes hinc comminus atque Proturbant. Instat non setius, ac rotat ensem Condidit adverso, et moriens animam abstulit hosti. Tum super exanimum sese proiecit amicum 445 Confossus, placidaque ibi demum morte quievit. |