90 95 100 105 ΠΙΟ 115 I 20 Quam simul ac tali persensit peste teneri 'Egregiam vero laudem et spolia ampla refertis Tuque puerque tuus; magnum et memorabile numen, Nec me adeo fallit veritam te moenia nostra Suspectas habuisse domos Karthaginis altae. Ardet amans Dido traxitque per ossa furorem. Si modo, quod memoras, factum fortuna sequatur; Esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis, "Mecum erit iste labor. Nunc qua ratione, quod Confieri possit, paucis, adverte, docebo. Venatum Aeneas unaque miserrima Dido In nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus 125 Desuper infundam, et tonitru caelum omne ciebo. Oceanum interea surgens Aurora reliquit. 140 Nec non et Phrygii comites et laetus Iulus 150 Aeneas, tantum egregio decus enitet ore. Postquam altos ventum in montes atque invia lustra, Transmittunt cursu campos atque agmina cervi 155 Pulverulenta fuga glomerant montesque relinquunt. At puer Ascanius mediis in vallibus acri 160 Gaudet equo, iamque hos cursu, iam praeterit illos, Incipit; insequitur commixta grandine nimbus; Deveniunt. Prima et Tellus et pronuba Iuno 170 Causa fuit; neque enim specie famave movetur Extremam, ut perhibent, Coeo Enceladoque sororem 180 Progenuit, pedibus celerem et pernicibus alis, Monstrum horrendum, ingens, cui, quot sunt corpore plumae, Tot vigiles oculi subter, mirabile dictu, Tot linguae, totidem ora sonant, tot subrigit aures. 185 Stridens, nec dulci declinat lumina somno; |