Cernimus adstantes nequiquam lumine torvo Aetnaeos fratres, caelo capita alta ferentes, Concilium horrendum: quales cum vertice celso 680 Aëriae quercus, aut coniferae cyparissi
Constiterunt, silva alta Iovis, lucusve Dianae.
Praecipites metus acer agit quocumque rudentes Excutere, et ventis intendere vela secundis. Contra iussa monent Heleni, Scyllam atque Charyb- dim
685 Inter, utramque viam leti discrimine parvo
Ni teneant cursus certum est dare lintea retro. Ecce autem Boreas angusta ab sede Pelori Missus adest. Vivo praetervehor ostia saxo Pantagiae Megarosque sinus Thapsumque iacentem. 690 Talia monstrabat relegens errata retrorsus Litora Achaemenides, comes infelicis Ulixi. Sicanio praetenta sinu iacet insula contra Plemyrium undosum; nomen dixere priores Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem 695 Occultas egisse vias subter mare; qui nunc Ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis. Iussi numina magna loci veneramur; et inde Exsupero praepingue solum stagnantis Helori. Hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni 700 Radimus, et fatis numquam concessa moveri Apparet Camarina procul campique Geloi, Immanisque Gela fluvii cognomine dicta. Arduus inde Acragas ostentat maxima longe Moenia, magnanimum quondam generator equorum; 705 Teque datis linquo ventis, palmosa Selinus, Et vada dura lego saxis Lilybeia caecis. Hinc Drepani me portus et inlaetabilis ora Accipit. Hic pelagi tot tempestatibus actus,
Heu genitorem, omnis curae casusque levamen, 710 Amitto Anchisen. Hic me, pater optime, fessum Deseris, heu, tantis nequiquam erepte periclis ! Nec vates Helenus, cum multa horrenda moneret, Hos mihi praedixit luctus, non dira Celaeno.
Hic labor extremus, longarum haec meta viarum. 715 Hinc me digressum vestris deus appulit oris.
Sic pater Aeneas intentis omnibus unus Fata renarrabat divum, cursusque docebat. Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.
At regina gravi iamdudum saucia cura Vulnus alit venis, et caeco carpitur igni. Multa viri virtus animo, multusque recursat Gentis honos; haerent infixi pectore vultus 5 Verbaque, nec placidam membris dat cura quietem. Postera Phoebea lustrabat lampade terras Umentemque Aurora polo dimoverat umbram, Cum sic unanimam adloquitur male sana sororem : "Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent! Quis novus hic nostris successit sedibus hospes, Quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis! Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum. Degeneres animos timor arguit. Heu, quibus ille Iactatus fatis! quae bella exhausta canebat!
Si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne cui me vinclo vellem sociare iugali, Postquam primus amor deceptam morte fefellit; Si non pertaesum thalami taedaeque fuisset, Huic uni forsan potui succumbere culpae. Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei Coniugis et sparsos fraterna caede Penates, Solus hic inflexit sensus, animumque labantem Impulit. Adgnosco veteris vestigia flammae.
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat, Vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras, Pallentes umbras Erebi noctemque profundam, Ante, Pudor, quam te violo, aut tua iura resolvo. Ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores Abstulit; ille habeat secum servetque sepulcro." Sic effata sinum lacrimis implevit obortis.
Anna refert: "O luce magis dilecta sorori, Solane perpetua maerens carpere iuventa, Nec dulces natos, Veneris nec praemia noris? Id cinerem aut Manes credis curare sepultos? Esto, aegram nulli quondam flexere mariti, Non Libyae, non ante Tyro; despectus Iarbas Ductoresque alii, quos Africa terra triumphis Dives alit placitone etiam pugnabis amori? Nec venit in mentem, quorum consederis arvis? Hinc Gaetulae urbes, genus insuperabile bello Et Numidae infreni cingunt et inhospita Syrtis; Hinc deserta siti regio, lateque furentes
Barcaei. Quid bella Tyro surgentia dicam, Germanique minas?
Dis equidem auspicibus reor et Iunone secunda
Hunc cursum Iliacas vento tenuisse carinas.
Quam tu urbem, soror, hanc cernes, quae surgere regna Coniugio tali! Teucrum comitantibus armis Punica se quantis attollet gloria rebus!
Tu modo posce deos veniam, sacrisque litatis Indulge hospitio, causasque innecte morandi, Dum pelago desaevit hiems et aquosus Orion, Quassataeque rates, dum non tractabile caelum." His dictis incensum animum inflammavit amore, Spemque dedit dubiae menti, solvitque pudorem. Principio delubra adeunt, pacemque per aras
Exquirunt ; mactant lectas de more bidentes Legiferae Cereri Phoeboque patrique Lyaeo, Iunoni ante omnes, cui vincla iugalia curae. Ipsa tenens dextra pateram pulcherrima Dido Candentis vaccae media inter cornua fundit, Aut ante ora deum pingues spatiatur ad aras, Instauratque diem donis, pecudumque reclusis Pectoribus inhians spirantia consulit exta.
Heu vatum ignarae mentes! quid vota furentem, Quid delubra iuvant? Est molles flamma medullas Interea, et tacitum vivit sub pectore vulnus. Uritur infelix Dido totaque vagatur
Urbe furens, qualis coniecta cerva sagitta, 70 Quam procul incautam nemora inter Cresia fixit Pastor agens telis, liquitque volatile ferrum Nescius; illa fuga silvas saltusque peragrat Dictaeos; haeret lateri letalis arundo.
Nunc media Aenean secum per moenia ducit, 75 Sidoniasque ostentat opes urbemque paratam ; Incipit effari, mediaque in voce resistit; Nunc eadem labente die convivia quaerit, Iliacosque iterum demens audire labores Exposcit, pendetque iterum narrantis ab ore. 80 Post, ubi digressi, lumenque obscura vicissim Luna premit suadentque cadentia sidera somnos, Sola domo maeret vacua, stratisque relictis Incubat. Illum absens absentem auditque videtque, Aut gremio Ascanium, genitoris imagine capta, 85. Detinet, infandum si fallere possit amorem.
Non coeptae adsurgunt turres, non arma iuventus Exercet, portusve aut propugnacula bello Tuta parant; pendent opera interrupta minaeque Murorum ingentes aequataque machina caelo.
« PreviousContinue » |