Hic duo rite mero libans carchesia Baccho Fundit humi, duo lacte novo, duo sanguine sacro, Purpureosque iacit flores, ac talia fatur:
Salve, sancte parens, iterum; salvete, recepti Nequiquam cineres, animaeque umbraeque paternae ! Non licuit fines Italos fataliaque arva,
Nec tecum Ausonium, quicumque est, quaerere Thybrim. Dixerat haec, adytis cum lubricus anguis ab imis Septem ingens gyros, septena volumina traxit, Amplexus placide tumulum lapsusque per aras, Caeruleae cui terga notae maculosus et auro Squamam incendebat fulgor, ceu nubibus arcus Mille iacit varios adverso sole colores. Obstipuit visu Aeneas. Ille agmine longo Tandem inter pateras et levia pocula serpens Libavitque dapes, rursusque innoxius imo Successit tumulo, et depasta altaria liquit. Hoc magis inceptos genitori instaurat honores, Incertus, Geniumne loci famulumne parentis
80. Recepti nequiquam. Cf. III.
81. Cineres, animaeque umbraeque. There seems to be no difference intended by the poet between these words. It has already been seen that Vergil is fond of such triplication. The use of "cineres," as referring to the disembodied soul and not to the "ashes" or bodily remains, may be seen in IV.
87-8. Caerulae, etc. It is worthy of note that, whether through the intention of the poet or not, the description of a serpent, occurring very frequently, is usually very much involved. The prose order of this passage would be: Cui terga caeruleae notae (incendebant), et
(cui) squamam fulgor maculosus auro incendebat.
89. Mille colores. Cf. IV. 701.
95. Genium loci - famulum parentis. Genii et custodes, locis, urbibus, domibus attribui solebant, ut et hominibus singulis. Famulos item maioribus Diis suos assignabant; eosque e brutis animantibus plerumque assumptos. Sic Aen. VI. 190, columbae ministrae sunt Veneris, ut Aeneam ad auream arborem deducant. Sic ex 'Silio Italico, 1, 13, 124, apud Capuam: Numen erat iam cerva loci, famulamque Dianae credebant. Sic aquila Iovi. Sic ex Plutarcho in Cleomene, dracones heroibus sacri putantur unde hic anguis Anchisae famulus. RUAEUS.
Esse putet; caedit binas de more bidentes, Totque sues, totidem nigrantes terga iuvencos; Vinaque fundebat pateris, animamque vocabat Anchisae magni Manesque Acheronte remissos. Nec non et socii, quae cuique est copia, laeti Dona ferunt, onerant aras, mactantque iuvencos; Ordine aëna locant alii, fusique per herbam Subiciunt veribus prunas et viscera torrent.
Exspectata dies aderat nonamque serena Auroram Phaethontis equi iam luce vehebant, Famaque finitimos et clari nomen Acestae Excierat; laeto complebant litora coetu, Visuri Aeneadas, pars et certare parati. Munera principio ante oculos circoque locantur In medio, sacri tripodes viridesque coronae Et palmae, pretium victoribus, armaque et ostro Perfusae vestes, argenti aurique talenta; Et tuba commissos medio canit aggere ludos. Prima pares ineunt gravibus certamina remis Quattuor ex omni delectae classe carinae. Velocem Mnestheus agit acri remige Pristim, Mox Italus Mnestheus, genus a quo nomine Memmî; Ingentemque Gyas ingenti mole Chimaeram, Urbis opus, triplici pubes quam Dardana versu
Φαέθων. The allusion in the present passage is obviously not to the son of Helios and his unlucky experience with his father's steeds.
114-243. The ship-race.
119. Triplici versu. The poet has in mind the trireme of his own day which, however, was not known in the time of which he is writing.
108. Visuri, 213.-112. Argenti aurique, 84.-119. Urbis, 96.
Impellunt, terno consurgunt ordine remi; Sergestusque, domus tenet a quo Sergia nomen, Centauro invehitur magna, Scyllaque Cloanthus Caerulea, genus unde tibi, Romane Cluenti.
Est procul in pelago saxum spumantia contra Litora, quod tumidis submersum tunditur olim Fluctibus, hiberni condunt ubi sidera Cori; Tranquillo silet, immotaque attollitur unda. Campus et apricis statio gratissima mergis. Hic viridem Aeneas frondenti ex ilice metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent et longos ubi circumflectere cursus. Tum loca sorte legunt, ipsique in puppibus auro Ductores longe effulgent ostroque decori; Cetera populea velatur fronde iuventus, Nudatosque umeros oleo perfusa nitescit. Considunt transtris, intentaque bracchia remis; Intenti exspectant signum, exsultantiaque haurit Corda pavor pulsans laudumque arrecta cupido. Inde, ubi clara dedit sonitum tuba, finibus omnes Haud mora prosiluere suis; ferit aethera clamor Nauticus, adductis spumant freta versa lacertis.
with oil in the sun, their strong arms strained to the oar awaiting the signal, while "thrilling apprehension drains their beating hearts."
140. Prosiluere. The perf. of instantaneous action, cf. I. 84; IV. 582. The action is represented as so rapid that it is completed the moment it is begun.
120. 243. 122. Centauro magna, 227.-129. Ex ilice, 134. - 131. Scirent, 174.
« PreviousContinue » |