Now, strike your sailes, yee jolly mariners, For we be come unto a quiet rode,
Where we must land some of our passengers, And light this weary vessell of her lode. Here she a while may make her safe abode, Till she repaired have her tackles spent, And wants supplide; and then againe abroad On the long voiage whereto she is bent:
Well may she speede, and fairely finish her intent!
SPENSER, F. Q. I. XII. 42.
INTEREA medium Aeneas iam classe tenebat Certus iter, fluctusque atros Aquilone secabat, Moenia respiciens, quae iam infelicis Elissae Collucent flammis. Quae tantum accenderit ignem, Causa latet; duri magno sed amore dolores Polluto, notumque, furens quid femina possit, Triste per augurium Teucrorum pectora ducunt.
2. Certus. Cf. IV. 554. All conflict between inclination and duty is at length❘ over, and now Aeneas is holding on his course unwaveringly.
Aquilone. Notwithstanding the objection to a literal rendering of this word "the north wind," that by such a wind it would be impossible to sail from Carthage toward Italy, still the literal seems preferable (1) because this was the stormy
season and the north wind was the prevailing one at that time (IV. 310); (2) because Aeneas actually encounters a heavy storm at sea on the first day of his voyage (lines 8 seq.). Construe then Aquilone as an ablative of cause with
5. Dolores. Sc. noti.
6. Notum as an adj. limits the clause quid femina possit, which in co-ordination
Ut pelagus tenuere rates, nec iam amplius ulla Occurrit tellus, maria undique et undique caelum, Olli caeruleus supra caput astitit imber,
Noctem hiememque ferens, et inhorruit unda tenebris. Ipse gubernator puppi Palinurus ab alta:
Heu! quianam tanti cinxerunt aethera nimbi?
Quidve, pater Neptune, paras? Sic deinde locutus Colligere arma iubet validisque incumbere remis, Obliquatque sinus in ventum, ac talia fatur: Magnanime Aenea, non, si mihi Iuppiter auctor Spondeat, hoc sperem Italiam contingere caelo. Mutati transversa fremunt et vespere ab atro Consurgunt venti, atque in nubem cogitur aër. Nec nos obniti contra, nec tendere tantum Sufficimus. Superat quoniam Fortuna, sequamur, Quoque vocat, vertamus iter. Nec litora longe Fida reor fraterna Erycis portusque Sicanos, Si modo rite memor servata remetior astra.
with dolores forms the subject of ducunt. Translate notumque "and the knowledge of."
8-11. Compare with III. 192-5.
20. Cogitur aër. According to the ancient natural philosophy, the clouds were formed of condensed air. Seneca (Nat. Quaes. I. III. 1) says also that some parts of the clouds are more projecting, others more receding, and especially "Quaedam [partes] crassiores [sunt] quam ut solem transmittant, aliae imbecilliores [i. e. too thin] quam ut excludant."
22. Superat Fortuna. The domination of Fortune over the affairs of men was a prevalent Roman idea. Sallust as
9. 232.-18. Si spondeat, sperem, 196.
Tum pius Aeneas: Equidem sic poscere ventos Iamdudum et frustra cerno te tendere contra. Flecte viam velis. An sit mihi gratior ulla, Quove magis fessas optem demittere naves, Quam quae Dardanium tellus mihi servat Acesten, Et patris Anchisae gremio complectitur ossa? Haec ubi dicta, petunt portus, et vela secundi Intendunt Zephyri; fertur cita gurgite classis, Et tandem laeti notae advertuntur harenae.
At procul excelso miratus vertice montis Adventum sociasque rates occurrit Acestes, Horridus in iaculis et pelle Libystidis ursae, Troïa Crimiso conceptum flumine mater
Quem genuit. Veterum non immemor ille parentum Gratatur reduces et gaza laetus agresti Excipit, ac fessos opibus solatur amicis.
Postera cum primo stellas Oriente fugarat Clara dies, socios in coetum litore ab omni Advocat Aeneas, tumulique ex aggere fatur: Dardanidae magni, genus alto a sanguine divûm, Annuus exactis completur mensibus orbis, Ex quo reliquias divinique ossa parentis Condidimus terra maestasque sacravimus aras. Iamque dies, nisi fallor, adest, quem semper acerbum, Semper honoratum sic dî voluistis habebo. Hunc ego Gaetulis agerem si Syrtibus exsul,
34. Notae advertuntur harenae. This language is somewhat similar to that of I. 158. This return to Drepanum is Aeneas' thirteenth recorded landing.
38. Troia mater. Cf. I. 195, note.
49. Adest, not "is here," but "near at hand." This is seen by a comparison with lines 64 and 104, where it will be seen that the actual anniversary of the burial of Anchises was nine days hence.
28. Sit optem, 208. 39. Non immemor, 240.
Argolicove mari deprensus et urbe Mycenae, Annua vota tamen sollemnesque ordine pompas Exsequerer, strueremque suis altaria donis. Nunc ultro ad cineres ipsius et ossa parentis, Haud equidem sine mente reor, sine numine divûm, Adsumus et portus delati intramus amicos. Ergo agite, et laetum cuncti celebremus honorem; Poscamus ventos, atque haec me sacra quotannis Urbe velit posita templis sibi ferre dicatis. Bina boum vobis Troia generatus Acestes Dat numero capita in naves; adhibete Penates Et patrios epulis et quos colit hospes Acestes. Praeterea, si nona diem mortalibus almum Aurora extulerit radiisque retexerit orbem, Prima citae Teucris ponam certamina classis; Quique pedum cursu valet, et qui viribus audax Aut iaculo incedit melior levibusque sagittis, Seu crudo fidit pugnam committere caestu, Cuncti adsint, meritaeque exspectent praemia palmae. Ore favete omnes, et cingite tempora ramis. Sic fatus velat materna tempora myrto. Hoc Helymus facit, hoc aevi maturus Acestes, Hoc puer Ascanius, sequitur quos cetera pubes. Ille e concilio multis cum millibus ibat
Ad tumulum, magna medius comitante caterva.
59. Poscamus ventos. A propitiatory sacrifice to the winds, not to Anchises for winds, is doubtless here referred to. That such sacrifice was usual may be seen in III. 115 and 253, also in V. 772-77.
The divinity of Anchises is, however recognized in line 60, (ut) velit, etc.
66-69. The programme of the games is here announced.
71. Ore favete omnes. Cf. III 405-7, note.
60 Velit, 169. — 61. Troia, 133. 73. Aevi, 90.
« PreviousContinue » |