ECLOGA VI.

SILEN U S.

5

Rima Syracofio dignata eft ludere verfu Noftra, nec erubuit fylvas habitare, Thalia. Cum canerem reges & prælia, Cynthius aurem Vellit, & admonuit: Paftorem, Tityre, pingues Pafcere oportet oves, deductum dicere carmen. Nunc ego (namque fuper tibi erunt, qui dicere laudes, Vare, tuas cupiant, & triftia condere bella) Agreitem tenui meditabor arundine Mufam. Non injuffa cano: fi quis tamen hæc quoque, fi quis Captus amore leget; te noftræ, Vare, myricæ, Te nemus omne canet: nec Phœbo gratior ulla est, Quam fibi quæ Vari præfcripfit pagina nomen. Pergite, Pierides. Chromis & Mnafilus in antro Silenum pueri fomno videre jacentem, Inflatum hesterno venas, ut femper, Iaccho. Serta procul tantum capiti delapfa jacebant : Et gravis attrita pendebat cantharus anfa. Aggreffi (nam fæpe fenex fpe carminis ambo Luferat) injiciunt ipfis ex vincula fertis. Addit fe fociam, timidifque fupervenit Ægle: Ægle Naïadum pulcherrima: jamque videnti Sanguineis frontem moris & tempora pingit. Ille dolum ridens: Quo vincula nectitis? inquit. C

15

20

Solvite

Solvite me, pueri: fatis eft potuiffe videri.
Carmina, quæ vultis, cognofcite: carmina vobis; 25
Huic aliud mercedis erit: fimul incipit ipfe.
Tum vero in numerum Faunofque ferasque videres
Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus.
Nec tantum Phœbo gaudet Parnaffia rupes,

35

40

Nec tantum Rhodope mirantur & Ifmarus Orphea. 30
Namque canebat, uti magnum per inane coacta
Semina terrarumque, animæque, marifve fuiffent,
Et liquidi fimul ignis: ut his exordia primis
Omnia, & ipfe tener mundi concreverit orbis.
Tum durare folum, & difcludere Nerea Ponto
Cœperit, & rerum paullatim fumere formas.
Jamque novum ut terræ ftupeant lucefcere folem,
Altius atque cadant fubmotis nubibus imbres:
Incipiant fylvæ cum primum furgere, cumque
Rara per ignotos errent animalia montes.
Hinc lapides Pyrrhæ jactos, Saturnia regna,
Caucafeafque refert volucres, furtumque Promethei.
His adjungit, Hylan nautæ quo fonte relictum
Clamaffent: ut litus, Hyla, Hyla omne fonaret.
Et fortunatam, fi nunquam armenta fuissent,
Pafiphaen nivei folatur amore juvenci.
Ah, virgo infelix, quæ te dementia cepit ?
Prætides implerunt falfis mugitibus agros:
At non tam turpes pecudum tamen ulla fecuta eft
Concubitus; quamvis collo timuiffet aratrum,
Et fæpe in levi quæfiffet cornua fronte.

Ah, virgo infelix, tu nunc in montibus erras !

45

50

Ille, latus niveum molli fultus hyacintho,

Ilice fub nigra pallentes ruminat herbas :

Aut aliquam in magno fequitur grege. claudite Nymphæ,

Dictææ Nymphæ, nemorum jam claudite faltus:

Si

qua forte ferant oculis fefe obvia noftris Errabunda bovis veftigia. forfitan illum,

55

60

65

Aut herba captum viridi, aut armenta fecutum,
Perducant aliquæ ftabula ad Gortynia vaccæ.
Tum canit Hefperidum miratam mala puellam :
Tum Phaethontiadas mufco circumdat amaræ
Corticis, atque folo proceras erigit alnos.
Tum canit, errantem Permeffi ad flumina Gallum
Aonas in montes ut duxerit una fororum;
Utque viro Phœbi chorus affurrexerit omnis :
Ut Linus hæc illi divino carmine pastor,
Floribus atque apio crines ornatus amaro,
Dixerit: hos tibi dant calamos, en accipe, Mufæ :
Afcræo quos ante feni: quibus ille folebat
Cantando rigidas deducere montibus ornos.
His tibi Grynæi nemoris dicatur origo;
Ne quis fit lucus, quo fe plus jactet Apollo.
Quid loquar aut Scyllam Nifi, quam fama secuta eft
Candida fuccinctam latrantibus inguina monftris, 75
Dulichias vexaffe rates, & gurgite in alto

Ah timidos nautas canibus laceraffe marinis ?
Aut ut mutatos Terei narraverit artus :
Quas illi Philomela dapes, quæ dona pararit ?
Quo curfu deferta petiverit, & quibus ante
C 2

70

80

Infelix