Nunc Lycia fortes, nunc et Jove miffus ab ipfo Interpres divûm fert horrida juffa per auras. Scilicet is fuperis labor eft, ea cura quietos Sollicitat. neque te teneo, neque dicta refello. I, fequere Italiam ventis, pete regna per undas. Spero equidem mediis, fi quid pia numina poffunt, Supplicia haufurum fcopulis ; et nomine Dido Sæpe vocaturum. fequar atris ignibus abfens: Et, cum frigida mors animâ feduxerit artus,
Omnibus umbra locis adero : dabis, improbe, pœnas: Audiam, et hæc Manes veniet mihi fama fub imos. His medium dictis fermonem abrumpit, et auras Egra fugit: feque ex oculis avertit et aufert, Linquens multa metu cunctantem et multa parantem Dicere. Sufcipiunt famulæ, collapfaque membra Marmoreo referunt thalamo, ftratifque reponunt. At pius Æneas, quanquam lenire dolentem Solando cupit, et dictis avertere curas;
Multa gemens, magnoque animum labefactus amore: Juffa tamen divûm exequitur, claffemque revifit.
Tum vero Teucri incumbunt, et litore celfas Deducunt toto naves: natat uncta carina;
Frondentefque ferunt remos, et robora fylvis
Infabricata, fugæ ftudio.
Migrantes cernas, totâque ex urbe ruentes.
Ac veluti ingentem formicæ farris acervum
Cum populant, hyemis memores, tectoque reponunt: It nigrum campis agmen, prædamque per herbas Convectant calle angufto: pars grandia trudunt Obnixa frumenta humeris: pars agmina cogunt, Caftigantque moras: opere omnis femita fervet. Quis tibi tunc, Dido, cernenti talia fenfus? Quofve dabas gemitus? cum litora fervere latè Profpiceres arce ex fummâ, totumque videres Mifceri ante oculos tantis clamoribus æquor? Improbe amor, quid non mortalia pectora cogis?
Ire iterum in lacrymas, iterum tentare precando Cogitur, et fupplex animos fubmittere amori: Ne quid inexpertum, fruftra moritura, relinquat. Anna, vides toto properari litore circum : Undique convenere: vocat jam carbafus auras, Puppibus et læti nautæ impofuere coronas. Hunc ego fi potui tantum fperare dolorem ;
Et perferre, foror, potero. miferæ hoc tamen unum 420 Exequere, Anna, mihi: folam nam perfidus ille
Te colere, arcanos etiam tibi credere fenfus ; Sola viri molles aditus et tempora noras.
1, foror, atque hoftem fupplex affare fuperbum: Non ego cum Danais Trojanam exfcindere gentem 425 Aulide juravi, claffemve ad Pergama mifi:
Nec patris Anchifæ cineres Manesve revelli. Cur mea dicta negat duras demittere in aures? Quò ruire extremum hoc miferæ det munus amanti : Expectet facilemque fugam, ventofque ferentes. Non jam conjugium antiquum, quod prodidit, oro: Nec pulchro ut Latio careat, regnumque relinquat. Tempus inane peto, requiem fpatiumque furori, Dum mea me victam doceat fortuna dolere. Extremam hanc oro veniam (miferere fororis)
Quam mihi cum dederis, cumulatam morte relinquam.
Talibus orabat, talesque miferrima fletus
Fertque refertque foror: fed nullis ille movetur Fletibus, aut voces ullas tractabilis audit.
Fata obftant: placidafque viri deus obftruit aures. Ac veluti annoso validam cùm robore quercum Alpini Boreæ, nunc hinc, nunc flatibus illinc Eruere inter fe certant; it ftridor, et aktè Confternunt terram concuffo ftipite frondes: Ipfa hæret fcopulis : et quantum vertice ad auras Etherias, tantum radice in tartara tendit. Haud fecùs affiduis hinc atque hinc vocibus heros Tunditur, ermagno perfentit pectore curas:
Mens immota manet, lacrymæ volvuntur inanes. Tum vero infelix fatis exterrita Dido
Mortem orat: tædet cœli convexa tueri.
Quo magis inceptum peragat, lucemque relinquat; Vidit, thuricremis cum dona imponeret aris, Horrendum dictu, latices nigrefcere facros ; Fufaque in obfcænum se vertere vina cruorem. Hoc vifum nulli, non ipfi effata forori. Prætereà, fuit in tectis de marmore templum Conjugis antiqui, miro quod honore colebat, Velleribus niveis et feftâ fronde revinctum. Hinc exaudiri voces et verba vocantis Vifa viri, nox cum terras obfcura teneret: Solaque culminibus ferali carmine bubo Sæpe queri, et longas in fletum ducere voces. Multaque prætereà vatum prædicta priorum Terribili monitu horrificant. agit ipfe furentem In fomnis ferus Æneas: femperque relinqui Sola fibi, femper longam incomitata videtur Ire viam, et Tyrios defertâ quærere terrâ. Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus, Et folem geminum, et duplices fe oftendere Thebas: 470 Aut Agamemnonius fcenis agitatus Oreftes, Armatam facibus matrem et ferpentibus atris Cum fugit, ultricefque fedent in limine Diræ. Ergo ubi concepit Furias, evicta dolore, Decrevitque mori: tempus fecum ipía modumque Exigit, et mæftam dictis aggreffa fororem, Confilium vultu tegit, ac fpem fronte ferenat: Inveni, germana, viam, gratare forori,
Quæ mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem. Oceani finem juxta Solemque cadentem, Ultimus Æthiopum locus eft, ubi maximus Atlas Axem humero torquet ftellis ardentibus aptum. Hinc mihi Maffylæ gentis monftrata facerdos, Hefperidum templi cuftos, epulafque draconi
Quæ dabat, et facros fervabat in arbore ramos, Spargens humida mella foporiferumque papaver. Hæc fe carminibus promittit folvere mentes Quas velit ; aft aliis duras immittere curas: Siftere aquam fluviis, et vertere fidera retrò : Nocturnofque ciet Manes. mugire videbis Sub pedibus terram, et descendere montibus ornos. Teftor, chara, deos, et te, germana, tuumque Dulce caput, magicas invitam accingier artes. Tu fecreta pyram recto interiore fub auras Erige: et arma viri, thalamo quæ fixa reliquit Impius, exuviafque omnes, lectumque jugalem, Quo perii, fuperimponas. abolere nefandi
Cuneta viri monumenta juvat ; monftratque facerdos. Hæc effata filet: pallor fimul occupat ora. Non tamen Anna novis prætexere funera facris Germanam credit: nec tantos mente furores Concipit; aut graviora timet, quàm morte Sichæi, Ergo juffa parat.
At Regina pyrâ, penetrali in sede, fub auras Erectâ ingenti, tædis atque ilice fectâ, Intenditque locum fertis, et fronde coronat Funereâ fuper exuvias, ensemque relictum, Effigiemque toro locat, haud ignara futuri. Stant aræ circum: et crinės effufa facerdos
Tercentum tonat ore deos, Erebumque, Chaofque, 51 Tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianæ. Sparferat et latices fimulatos fontis Averni. Falcibus et meffæ ad Lunam quæruntur ahenis Pubentes herbæ, nigri cum lacte veneni. Quæritur et nafcentis equi de fronte revulfus, Et matri præreptus amor.
Ipfa molâ manibufque piis, altaria juxta, Unum exuta pedem vinclis, in veste recincta, Teftatur moritura deos, et confcia fati
Sidera: tum, fi quod non æquo fœdere amantes
Curæ numen habet, juftumque memorque, precatur. Nox erat, et placidum carpebant feffa foporem Corpora per terras, fylvæque et fæva quiêrant Equora: cùm medio volvuntur fidera lapfu : Cùm tacet omnis ager; pecudes, pictæque volucres, 525 Quæque lacus latè liquidos, quæque afpera dumis Rura tenent, fomno pofitæ fub nocte filenti Lenibant curas, et corda oblita laborum. At non infelix animi Phoeniffa ; neque unquam Solvitur in fomnos, oculifve aut pectore noctem Accipit: ingeminant curæ, rurfufque refurgens Sævit amor, magnoque irarum fluctuat æftu. Sic adeò infiftit, fecumque ita corde volutat: En quid ago? rurfufne procos irrifa priores Experiar? Nomadumque petam connubia fupplex, Quos ego fum toties jam dedignata maritos? Iliacas igitur claffes atque ultima Teucrûm Juffa fequar? quiàne auxilio juvat ante levatos, Et bene apud memores veteris ftat gratia facti?
Quis me autem, fac velle, finet? ratibufque fuperbis 540 Irrifam accipiet? nefcis heu, perdita, necdum Laomedonteæ fentis perjuria gentis?
Quid tum? fola fugâ nautas comitabor ovantes? An Tyriis, omnique manu ftipata meorum Infequar? et quos Sidoniâ vix urbe revelli, Rurfus agam pelago, et ventis dare vela jubebo? Quin morere, ut merita es, ferroque averte dolorem. Tu lacrymis evicta meis, tu prima furentem His, germana, malis oneras, atque objicis hofti. Non licuit thalami expertem fine crimine vitam Degere more feræ, tales nec tangere curas? Non fervata fides cineri promiffa Sichæo. Tantos illa fuo rumpebat pectore queftus. Æneas celsâ in puppi, jam certus eundi, Carpebat fomnos, rebus jam ritè paratis. Huic fe forma dei vultu redeuntis eodem
« PreviousContinue » |