430

435

Sæpe canes frustra nemorosis montibus errant :
Inque plagam nullo cervus agente cadit.
Quid minus Andromedæ fuerat sperare revinctæ,
Quam lacrymas ulli posse placere suas?
Funere sæpe viri vir quæritur. Isse solutis
Crinibus, et fletus non tenuisse decet.
Sed vitate viros cultum formamque professos;
Quique suas ponunt in statione comas.
Quæ vobis dicunt, dixerunt mille puellis.
Errat, et in nulla sede moratur amor.
Fœmina quid faciat, cum sit vir lævior ipsa;
Forsitan et plures possit habere viros?
Vix mihi credetis; sed credite: Troja maneret,
Præceptis Priami si foret usa sui.
440
Sunt qui mendaci specie grassentur amoris,
Perque aditus tales lucra pudenda petant.
Nec coma vos fallat liquida nitidissima nardo,
Nec brevis in rugas cingula pressa suas;
Nec toga decipiat filo tenuissima; nec si
Annulus in digitis alter et alter erit.
Forsitan ex horum numero cultissimus ille
Fur sit, et uratur vestis amore tuæ.
Redde meum, clamant spoliatæ sæpe puellæ :
Redde meum, toto voce boante foro.
Has Venus e templis multo radiantibus auro
Lenta vides lites, Appiadesque deæ. [fama:
Sunt quoque non dubia quædam mala nomina
Deceptæ a multis crimen amantis habent.
Discite ab alterius vestris timuisse querelis:
Janua fallaci nec sit aperta viro.
Parcite, Cecropides, juranti credere Theseo;
Quos faciet testes, fecit et ante, deos.
Et tibi, Demophoon, Thesei criminis heres,
Phyllide decepta nulla relicta fides.

445

450

456

495

Nec nisi deletis tutum rescribere ceris:
Ne teneat geminas una tabella manus.
Fœmina dicatur scribenti semper amator;
Illa sit in vestris, qui fuit ille, notis.
Sed libet a parvis animum ad majora referre,
Plenaque curvato pandere vela sinu. 500
Pertinet ad faciem rabidos compescere mores.
Candida pax homines, trux decet ira feras.
Ora tument ira; nigrescunt sanguine venæ ;
Lumina Gorgoneo sævius igne micant. 504

510

I procul hinc, dixit, non es mihi, tibia, tanti,
Ut vidit vultus Pallas in amne suos.
Vos quoque si media speculum spectetis in ira,
Cognoscat faciem vix satis ulla suam.
Nec minus in vultu damnosa superbia vestro:
Comibus est oculis alliciendus amor.
Odimus immodicos (experto credite) fastus.
Sæpe tacens odii fœmina vultus habet.
Spectantem specta: ridenti mollia ride.
Innuet; acceptas tu quoque redde notas.
Sic ubi prolusit, rudibus puer ille relictis
Spicula de pharetra promit acuta sua.
Odimus et mæstas. Tecmessam diligat Ajax:
Nos, hilarem populum, fœmina læta capit.
Nunquam ego te, Andromache, nec te, Tecmessa,
rogarem,

515

520

Ut mea de vobis altera amica foret. Credere vix videor, cum cogar credere partu, Vos ego cum vestris concubuisse viris. Scilicet Ajaci mulier mæstissima dixit,

Lux mea; quæque solent verba juvare viros; Quid vetat a magnis ad res exempla minores Sumere, nec nomen pertimuisse ducis? 526 Dux bonus huic centum commisit vite regendos; Huic equites; illi signa tuenda dedit.

Vos quoque, de nobis quem quisque sit aptus ad

usum,

460

Musa, nec admissis excutiare rotis.

465

Incitat, exiguum si modo tempus habet. 474 Sed neque te facilem juveni promitte roganti,

Nec tamen eduro, quod petit, ore nega. Fac timeat speretque simul: quotiesque remittes, Spesque magis veniat certa, minorque metus. Munda, sed e medio, consuetaque verba, puellæ, Scribite sermonis publica forma placet. 480 Ah quoties dubius scriptis exarsit amator;

Et nocuit formæ barbara lingua bonæ ! Sed quoniam, quamvis vittæ careatis honore, Est vobis vestros fallere cura viros; Ancillæ puerive manus ferat apta tabellas: 485 Pignora nec juveni credite vestra novo. Vidi ego pallentes isto terrore puellas

Servitium miseras tempus in omne pati. Perfidus ille quidem, qui talia pignora servat:

Sed tamen Ætnæi fulminis instar habet. 490 Judice me fraus est concessa, repellere fraudem: Armaque in armatos sumere jura sinunt. Ducere consuescat multas manus una figuras. Ah pereant, per quos ista monenda mihi!

Inspicite, et certo ponite quemque loco. 530 Munera det dives: jus qui profitebitur, adsit: Facundus causam sæpe clientis agat.

tum.

Hic chorus ante alios aptus amare sumus. Nos facimus placitæ late præconia formæ. 535 Nomen habet Nemesis: Cynthia nomen habet. Vesper et Eoæ novere Lycorida terræ.

Et multi, quæ sit nostra Corinna, rogant. Adde, quod insidiæ sacris a vatibus absunt:

Et facit ad mores ars quoque nostra suos. 540 Nec nos ambitio, nec amor nos tangit habendi: Contemto colitur lectus et umbra foro. Sed facile hæremus, validoque perurimur æstu; Et nimium certa scimus amare fide. Scilicet ingenium placida mollimur ab arte, 545 Et studio mores convenienter eunt. Vatibus Aoniis faciles estote, puella. Numen inest illis, Pieridesque favent. Est deus in nobis, et sunt commercia coli. Sedibus ætheriis spiritus ille venit. A doctis pretium scelus est sperare poetis. Me miserum! scelus hoc nulla puella timet. Dissimulate tamen, nec prima fronte rapaces Este novus viso casse resistet amans.

550

Sed neque vector equum, qui nuper sensit habenas,

566

Te solam norit; tibi semper inhæreat uni.
Cingenda est altis sepibus ista seges.
Effuge rivalem: vinces, dum sola tenebis.
Non bene cum sociis regna Venusque manent.
Ille vetus miles sensim et sapienter amabit:
Multaque tironi non patienda feret.
Nec franget postes, nec sævis ignibus uret;
Nec dominæ teneras appetet ungue genas;
Nec scindet tunicasve suas tunicasve puellæ ;
Nec raptus flendi causa capillus erit.
Ista decent pueros, ætate et amore calentes :
Hic fera composita vulnera mente feret.
Ignibus hic lentis uretur, ut humida tæda;

570

Ut modo montanis sylva recisa jugis. Certior hic amor est: brevis et fecundior ille.575 Quæ fugiunt, celeri carpite poma manu. Omnia tradantur: portas reseravimus hosti; Et sit in infida proditione fides. Quod datur ex facili, longum male nutrit amorem. Miscenda est lætis rara repulsa jocis. 580 Ante fores jaceat: Crudelis janua, clamet : Multaque submisse, multa minanter agat. Dulcia non ferimus: succo renovemur amaro. Sæpe perit ventis obruta cymba suis. Hoc est, uxores quod non patiatur amari : Conveniunt illas, cum voluere, viri. Obde forem, et duro dicat tibi janitor ore, Non potes: exclusum te quoque tanget amor. Ponite jam gladios hebetes; pugnetur acutis. Nec dubito, telis quin petar ipse meis. 590 Dum cadit in laqueos captus quoque nuper amator,

585

Te quoque servari, modo quam vindicta redemit,
Quis ferat? ut fallas, ad mea sacra veni. 616
Tot licet observent, adsit modo certa voluntas,
Quot fuerant Argo lumina, verba dabis.
Scilicet obstabit custos, ne scribere possis,
Sumendæ detur cum tibi tempus aquæ? 620
Conscia cum possit scriptas portare tabellas,
Quas tegat in tepido fascia lata sinu?
Cum possit sura chartas celare ligatas,

Et vincto blandas sub pede ferre notas? Caverit hæc custos: pro charta conscia tergum Præbeat, inque suo corpore verba ferat. 626 Tuta quoque est, fallitque oculos e lacte recenti Littera: carbonis pulvere tange; leges.

Hunc tamen illa suo crimine fecit avum. Quid faciat custos, cum sint tot in Urbe theatra? Cum spectet junctos illa libenter equos? Cum sedeat Phariæ sistris operata juvencæ; 635 Quoque sui comites ire vetentur, eat? Cum fuget e templis oculos Bona Diva virorum Præterquam si quos illa venire jubet : Cum, custode foris tunicas servante puellæ, Celent furtivos balnea tuta viros: Cum, quoties opus est, fallax ægrotet amica; Et cedat lecto quamlibet ægra suo: Nomine cum doceat, quid agamus, adultera clavis, Quasque petas, non det janua sola, vias. Fallitur et multo custodis cura Lyæo: Illa vel Hispano lecta sit uva jugo. Sunt quoque quæ faciant altos medicamina

somnos,

640

645

Hæc quoque, quæ prebet lectum studiosa locumque,

670

Crede mihi, mecum non semel illa fuit. Nec nimium vobis formosa ancilla ministret : Sæpe vicem dominæ præstitit illa mihi. 666 Quo feror insanus? quid aperto pectore in hostem Nitor, et indicio prodor ad ipse meo? Non avis aucupibus monstrat, qua parte petatur: Non docet infestos currere cerva canes. Viderit utilitas: præcepta fideliter edam. Lemniasi gladios in mea fata dabo. Efficite, et facile est, ut nos credamus amari : Prona venit cupidis in sua vota fides. Spectet amabilius juvenem; suspiret ab imo 675 Fœmina; tam sero cur veniatque roget. Accedant lacrymæ, dolor et de pellice fictus Et laniet digitis illius ora suis. Jamdudum persuasus erit; miserebitur ultro: Et dicet, Cura carpitur ista mei. Præcipue, si cultus erit, speculoque placebit, Posse suo tangi credet amore deas. Sed te, quæcunque es, moderate injuria turbet; Neu sis audita pellice mentis inops. Nec cito credideris: quantum cito credere lædat,

680

685

Exemplum vobis non leve Procris erit. Est prope purpureos colles florentis Hymetti Fons sacer, et viridi cespite mollis humus. Sylva nemus non alta facit: tegit arbutus her

bam:

689

Ros maris, et lauri, nigraque myrtus olent. Nec densæ foliis buxi, fragilesque myricæ, Nec tenues cytisi, cultaque pinus abest.

Lenibus impulsæ Zephyris auraque salubri
Tot generum frondes, herbaque summa, tre-
munt.

Grata quies Cephalo; famulis canibusque relictis
Lassus in hac juvenis sæpe resedit humo. 696
Quoque meos releves æstus, cantare solebat,
Accipienda sinu, mobilis Aura, veni,
Conjugis ad timidas aliquis male sedulus aures
Auditos memori detulit ore sonos.
700
Procris ut accepit nomen, quasi pellicis, Auræ,
Excidit: et subito muta dolore fuit.
Palluit, ut seræ, lectis de vite racemis,

Pallescunt frondes, quas nova læsit hiems; Quæque suos curvant matura cydonia ramos; Cornaque adhuc nostris non satis apta cibis, Ut rediit animus, tenues a pectore vestes

Rumpit, et indignas sauciat ungue genas. Nec mora; per medias sparsis furibunda capillis Evolat, ut thyrso concita Baccha, vias. 710 Ut prope perventum; comites in valle relinquit. Ipsa nemus tacito clam pede fortis init. Quid tibi mentis erat, cum sic male sana lateres, Procri? quis attoniti pectoris ardor erat? Jam jam venturam, quæcunque erat Aura, pu

tabas

Scilicet, atque oculis probra videnda tuis. 716 Nunc venisse piget; neque enim deprendere | velles :

Nunc juvat: incertus pectora versat amor. Credere quæ jubeant, locus est, et nomen, et index;

722

730

Et quia amans semper, quod timet, esse putat. Vidit ut oppressam, vestigia corporis, herbam, Pulsantur trepidi corde micante sinus. Jamque dies medius tenues contraxerat umbras, Inque pari spatio vesper et ortus erant. Ecce redit Cephalus sylvis, Cyllenia proles, 725 Oraque fontana fervida spargit aqua. Anxia, Procri, lates; solitas jacet ille per herbas; Et, Zephyri molles, Auraque, dixit, ades. Ut patuit miseræ jucundus nominis error, Et mens, et rediit verus in ora color. Surgit, et appositas agitato corpore frondes Movit, in amplexus uxor itura viri. Ille feram sonuisse ratus, juveniliter arcum Corripit: in dextra tela fuere manu. Quid facis, infelix? non est fera: supprime tela. Me miserum! jaculo fixa puella tuo est. 736 Hei mihi! conclamat, fixisti pectus amicum. Hic locus a Cephalo vulnera semper habet. Ante diem morior, sed nulla pellice læsa: Hoc faciet positæ te mihi, terra, levem. 740 Nomine suspectas jam spiritus exit in auras : Labor; io! cara lumina conde manu. Ille sinu dominæ morientia corpora mæsto Sustinet, et lacrymis vulnera sæva lavat. Exit, et, incauto paullatim pectore lapsus, 745 Excipitur miseri spiritus ore viri. [est, Sed repetamus iter: nudis mihi rebus agendum Ut tangat portus fessa carina suos. Seilicet exspectes, dum te in convivia ducam,

Et quæras monitus hac quoque parte meos? Sera veni; positaque decens incede lucerna. 751 Grata mora est Veneri: maxima lena mora est.

Etsi turpis eris, formosa videbere potis :
Et latebras vitiis nox dabit ipsa tuis.
Carpe cibos digitis; est quiddam gestus edendi:
Ora nec immunda tota perunge manu.
756
Neve domi præsume dapes : et desine, citra
Quam capies paullo, quam potes esse, minus.
Priamides Helenen avide si spectet edentem,

Oderit; et dicat, Stulta rapina mea est. 760 Aptius est, deceatque magis potare puellas. Cum Veneris puero non male, Bacche, facis. Hoc quoque, qua patiens caput est, animusque pedesque

Constent, nec, quæ sint singula, bina vide. Turpe jacens mulier, multo madefacta Lyæo: Dignaque concubitus quoslibet illa pati. 766 Nec somnis posita tutum succumbere mensa: Per somnos fieri multa pudenda solent. Ulteriora pudet docuisse: sed alma Dione, Præcipue nostrum est, quod pudet, inquit, opus.

770 Nota sibi sint quæque: modos a corpore certos Sumite non omnes una figura decet. Quæ facie præsignis eris, resupina jaceto: Spectentur tergo, quis sua terga placent. Milanion humeris Atalantes crura ferebat: 775 Si bona sunt, hoc sunt accipienda modo. Parva vehatur equo: quod erat longissima, nunquam

Thebais Hectoreo nupta resedit equo. Strata premat genibus, paullum cervice reflexa, Fœmina per longum conspicienda latus. 780 Cui femur est juvenile, carent cui pectora menda,

Stet vir, in obliquo fusa sit ipsa toro. Nec tibi turpe puta crinem, ut Phylleia mater, Solvere, et effusis colla reflecte comis.

791

Tu quoque, cui rugis uterum Lucina notavit,
Ut celer aversis utere Parthus equis. 786
Mille modi Veneris. Simplex minimique laboris,
Cum jacet in dextrum semisupina latus.
Sed neque Phœbei tripodes, nec corniger Ammon,
Vera magis vobis, quam mea Musa, canent.
Si qua fides arti, quam longo fecimus usu,
Credite præstabunt carmina nostra fidem.
Sentiat ex imis Venerem resoluta medullis
Fœmina; et ex æquo res juvet illa duos.
Nec blandæ voces, jucundaque murmura cessent,
Nec taceant mediis improba verba jocis. 796
Tu quoque, cui Veneris sensum natura negavit,
Dulcia mendaci guadia finge sono.

Infelix, cui torpet hebes locus ille, puella es,

800

806

Quo pariter debent fœmina virque frui. Tantum, cum finges, ne sis manifesta caveto: Effice per motum luminaque ipsa fidem. Quod juvet, et voces et anhelitus arguat oris. Ah pudet! arcanas pars habet ista notas. Gaudia post Veneris quæ poscet munus amantem, Ipsa suas nolet pondus habere preces. Nec lucem in thalamos totis admitte fenestris. Aptius in vestro corpore multa latent. Lusus habet finem: cycnis descendere tempus, Duxerunt collo qui juga nostra suo. 810 Ut quondam juvenes, ita nunc, mea turba, puellæ Inscribant spoliis, Naso magister erat.

5

Legerat hujus Amor titulum nomenque libelli:
Bella mihi, video, bella parantur, ait.
Parce tuum vatem sceleris damnare, Cupido,
Tradita qui toties, te duce, signa tuli.
Non ego Tydides, a quo tua saucia mater
In liquidum rediit æthera Martis equis.
Sæpe tepent alii juvenes; ego semper amavi :
Et si, quid faciam nunc quoque, quæris; amo.
Quin etiam docui, qua possis arte parari:

Et quod nunc ratio est, impetus ante fuit. 10
Nec te, blande puer, nec nostras prodimus artes:
Nec nova præteritum Musa retexit opus.
Si quis amat, quod amare juvat, feliciter ardens
Gaudeat, et vento naviget ille suo.
At, si quis male fert indignæ regna puellæ, 15
Ne pereat, nostræ sentiat artis opem.
Cur aliquis, collum laqueo nodatus ab arcto,
E trabe sublimi triste pependit onus ?
Cur aliquis rigido fodit sua viscera ferro?
Invidiam cædis, pacis amator, habes. 20
Qui, nisi desierit, misero periturus amore est,
Desinat: et nulli funeris auctor eris.
[tet.
Et puer es; nec te quicquam, nisi ludere, opor-
Lude: decent annos mollia regna tuos.
Nam poteras uti nudis ad bella sagittis :
Sed tua letifero sanguine tela carent.
Vitricus et gladiis et acuta dimicet hasta,
Et victor multa cæde cruentas eat.
Tu cole maternas, tuto quibus utimur, artes,
Et quarum vitio nulla fit orba parens.

Effice nocturna frangatur janua rixa,

25

30

36

Et tegat ornatas multa corona fores. Fac coeant furtim juvenes, timidæque puellæ : Verbaque dent cauto qualibet arte viro. Et modo blanditias, rigido modo jurgia posti Dicat, et exclusus flebile cantet amans. His lacrymis contentus eris sine crimine mortis. Non tua fax avidos digna subire rogos. Hæc ego movit Amor gemmatas aureus alas, Et mihi, Propositum perfice, dixit, opus. 40 Ad mea, decepti juvenes, præcepta venite, Quos suus ex omni parte fefellit amor. Discite sanari, per quem dedicistis amare:

50

Una manus vobis vulnus opemque feret. Terra salutares herbas, eademque nocentes 45 Nutrit; et urticæ proxima sæpe rosa est. Vulnus in Herculeo quæ quondam fecerat hoste, Vulneris auxilium Pelias hasta tulit. Sed quæcunque viris, vobis quoque dicta, puellæ, Credite: diversis partibus arma damus. E quibus ad vestros si quid non pertinet usus, Attamen exemplo multa docere potest. Utile propositum, sævas extinguere flammas, Nec servum vitii pectus habere sui. Vixisset Phyllis, si me foret uso magistro ; Et per quod novies, sæpius isset iter. Nec moriens Dido summa vidisset ab arce Dardanidas vento vela dedisse rates. Nec dolor armasset contra sua viscera matrem, Quæ socii damno sanguinis ulta virum est. 60

55

Arte mea Tereus, quamvis Philomela placeret, Per facinus fieri non meruisset avis.

Da mihi Pasiphaen; jam tauri ponet amorem : Da Phædram; Phædræ turpis abibit amor. Redde Parin nobis; Helenen Menelaus habebit: 65

Nec manibus Danais Pergama victa cadent. Impia si nostros legisset Scylla libellos; Hæsisset capiti purpura, Nise, tuo.

Me duce damnosas, homines, compescite curas:
Rectaque cum sociis, me duce, navis eat. 70
Naso legendus erat, tunc cum didicistis amare;
Idem nunc vobis Naso legendus erit.
Publicus assertor dominis oppressa levabo
Pectora: vindictæ quisque favete suæ.
Te precor, o vates, adsit tua laurea nobis,
Carminis et medicæ, Phœbe, repertor opis.
Tu pariter vati, pariter succurre medenti:
Utraque tutelæ subdita cura tuæ.

75

80

Dum licet, et modici tangunt præcordia motus, Si piget, in primo limine siste pedem. Opprime, dum nova sunt, subiti mala semina morbi;

Et tuus, incipiens ire, resistat equus. [uvas: Nam mora dat vires; teneras mora percoquit Et validas segetes, quod fuit herba, facit. Quæ præbet latas arbor spatiantibus umbras, Quo posita est primum tempore, virga fuit. Tum poterat manibus summa tellure revelli; Nunc stat in immensum viribus aucta suis. Quale sit id, quod amas, celeri circumspice

Optima vindictæ proxima quæque dies. Flumina pauca vides de magnis fontibus orta: Plurima collectis multiplicantur aquis.

Si cito sensisses, quantum peccare parares,
Non tegeres vultus cortice, Myrrha, tuos. 100
Vidi ego, quod primo fuerat sanabile, vulnus
Dilatum longæ damna tulisse moræ.
Sed, quia delectat Veneris decerpere flores,
Dicimus assidue, Cras quoque fiet idem.
Interea tacitæ serpunt in viscera flammæ, 105
Et mala radices altius arbor agit.
Si tamen auxilii perierunt tempora primi,
Et vetus in capto pectore sedit amor;
Majus opus superest: sed non, quia serior ægro
Advocor, ille mihi destituendus erit.
Quam læsus fuerat partem Pœantius heros,
Certa debuerat præsecuisse manu.

110

Post tamen hic multos sanatus creditur annos Supremam bellis imposuisse manum.

Qui modo nascentes properabam pellere morbos, Admoveo tardam nunc tibi lentus opem. 116.

120

Aut nova, si possis, sedare incendia tentes:
Aut ubi per vires procubuere suas.
Cum furor in cursu est, currenti cede furori.
Difficiles aditus impetus omnis habet.
Stultus, ab obliquo qui cum descendere possit,
Pugnat in adversas ire natator aquas.
Impatiens animus, nec adhuc tractabilis arte,
Respuit, atque odio verba monentis habet.
Aggrediar melius tunc, cum sua vulnera tangi
Jam sinet, et veris vocibus aptus erit.
Quis matrem, nisi mentis inops, in funere nati
Flere vetet? non hoc illa monenda loco.
Cum dederit lacrymas, animumque expleverit
ægrum,

126

130

Ille dolor verbis emoderandus erit. Temporis ars medicina fere est: data tempore prosunt,

Et data non apto tempore vina nocent. Quin etiam accendas vitia, irritesque vetando, Temporibus si non aggrediare suis. Ergo, ubi visus eris nostræ medicabilis arti, Fac monitis fugias otia prima meis. Hæc, ut ames, faciunt: hæc, ut fecere, tuentur: Hæc sunt jucundi causa cibusque mali. Otia si tollas, periere Cupidinis arcus,

136

Contemtæque jacent, et sine luce, faces. 140 Quam platanus vino gaudet, quam populus unda, Et quam limosa canna palustris humo; Tam Venus otia amat. Qui finem quæris amoris, (Cedit amor rebus) res age: tutus eris. Languor, et immodici sub nullo vindice somni, Aleaque, et multo tempora quassa mero, 146 Eripiunt omnes animis sine vulnere nervos.

160

Jam videt in campis Cæsaris arma suis. Vince Cupidineas pariter Parthasque sagittas: Et refer ad patrios bina tropaa deos. Ut semel Ætola Venus est a cuspide læsa, Mandat amatori bella gerenda suo. Quæritis, Ægisthus quare sit factus adulter? In promtu causa est: desidiosus erat. Pugnabant alii tardis apud Ilion armis : Transtulerat vires Græcia tota suas. Sive operam bellis vellet dare, nulla gerebat; Sive foro, vacuum litibus Argos erat. Quod potuit, fecit; ne nil ageretur, amavit. Sic venit ille puer: sic puer ille manet. Rura quoque oblectant animos, studiumque colendi:

166

Parte sonant alia sylvæ mugitibus altæ,

Et queritur vitulum mater abesse suum. 184
Quid, cum suppositas fugiunt examina taxos,
Ut relevent demti vimina torta favi ?
Poma dat autumnus; formosa est messibus æstas:
Ver præbet flores: igne levatur hiems.
Temporibus certis maturam rusticus uvam
Deligit, et nudo sub pede musta fluunt: 190
Temporibus certis desectas alligat herbas,
Et tonsam raro pectine verrit humum.
Ipse potes riguis plantam deponere in hortis:
Ipse potes rivos ducere lenis aquæ.

| Venerit insitio; fac ramum ramus adoptet, 195
Stetque peregrinis arbor operta comis.
Cum semel hæc animum cœpit mulcere voluptas,
Debilibus pennis irritus exit Amor.

200

Vel tu venandi studium cole: sæpe recessit
Turpiter a Phoebi victa sorore Venus.
Nunc leporem pronum catulo sectare sagaci:
Nunc tua frondosis retia tende jugis :
Aut pavidos terre varia formidine cervos:
Aut cadat adversa cuspide fossus aper.
Nocte fatigatum somnus, non cura puellæ, 205
Excipit, et pingui membra quiete levat.
Lenius est studium, studium tamen, alite capta,
Aut lino, aut calamis præmia parva sequi:
Vel, quæ piscis edax avido male devoret ore,
Abdere supremis æra recurva cibis.
Aut his, aut aliis, donec dediscis amare,
Ipse tibi furtim decipiendus eris.
Tu tantum i, quamvis firmis retinebere vinclis,
I procul, et longas carpere perge vias.
Flebis, ut occurret desertæ nomen amica: 215
Stabit et in media pes tibi sæpe via.

210

Sed quanto minus ire voles, magis ire memento:
Perfer: et invitos currere coge pedes.
Nec pluvias vites: nec te peregrina morentur
Sabbata: nec damnis Allia nota tuis. 220
Nec quot transieris,sed quot tibi,quære, supersint
Millia: nec, maneas ut prope, finge moras :
Tempora nec numera: nec crebro respice Ro-

mam:

230

[est. Sed fuge: tutus adhuc Parthus ab hoste fuga Dura aliquis præcepta vocet mea; dura fatemur Esse: sed, ut valeas, multa dolenda feres. Sæpe bibi succos, quamvis invitus, amaros 227 Eger; et oranti mensa negata mihi. Ut corpus redimas, ferrum patieris et ignes, Arida nec sitiens ora levabis aqua; Ut valeas animo, quicquam tolerare negabis? At pretium pars hæc corpore majus habet. Sed tamen est artis strictissima janua nostræ, Et labor est unus tempora prima pati. Adspicis, ut prensos urant juga prima juvencos? Ut nova velocem cingula lædat equum? 236 Forsitan a Laribus patriis exire pigebit.

Sed tamen exibis: deinde redire voles. Nec te Lar patrius, sed amor revocabit amicæ, Prætendens culpæ splendida verba suæ. 240 Cum semel exieris, centum solatia curæ

Et rus, et comites, et via longa dabunt. Nec satis esse puta discedere: lentus abesto, Dum perdat vires, sitque sine igne, cinis. Si nisi firmata properabis mente reverti, 245 Inferet arma tibi sæva rebellis Amor. Quid quod, ut abfueris, avidus sitiensque redibis ;

Et spatium damno cesserit omne tuo? Viderit, Hæmoniæ si quis mala pabula terræ, Et magicas artes posse juvare putat.

250