Monftrum horrendum, informe, ingens, cui lumen

ademtum :

Trunca manu pinus regit et veftigia firmat:
Lanigeræ comitantur oves: ea fola voluptas,
Solamenque mali.

Poftquam altos tetigit fluctus, et ad æquora venit,
Luminis effoffi fluidum lavit inde cruorem,

Dentibus infrendens gemitu: graditurque per

æquor

Jam medium, nec dum fluctus latera ardua tinxit.
Nos procul inde fugam trepidi celerare, recepto
Supplice, fic merito; tacitique incidere funem;
Verrimus et proni certantibus æquora remis.
Senfit, et ad fonitum vocis veftigia torfit.
Verum, ubi nulla datur dextrâ adfectare poteftas,
Nec potis Ionios fluctus æquare fequendo,
Clamorem inmenfum tollit: quo pontus, et omnes
Intremuere undæ, penitusque exterrita tellus
Italiæ, curvisque inmugiit Ætna cavernis.
At genus e filvis Cyclopum et montibus altis
Excitum ruit ad portus, et litora conplent.
Cernimus adftantis nequidquam lumine torvo
Ætnæos fratres, cœlo capita alta ferentis;
Concilium horrendum: quales quum vertice celfo
Aëriæ quercus, aut coniferæ cypariffi,
Conftiterunt, filva alta Jovis, lucusve Dianæ.
Præcipites metus acer agit quocumque rudentis

Excutere, et ventis intendere vela fecundis.

Contra juffa monent Heleni, Scyllam atque Cha

rybdim

Inter utramque viam, leți discrimine parvo,

Ni teneant curfus: certum eft dare lintea retro.
Ecce! autem Boreas angustâ ab sede Pelori
Miffus adeft: vivo prætervehor oftia faxo
Pantagiæ, Megarosque finus, Thapfumque jacen-

tem.

Talia monftrabat relegens errata retrorsum
Litora Achemenides, comes infelicis Ulixi.
Sicanio prætenta finu, jacet infula contra
Plemmyrium undofum: nomen dixere priores
Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem
Occultas egiffe vias fubter mare; qui nunc
Ore, Arethufa, tuo Siculis confunditur undis.
Juffi, numina magna loci veneramur: et inde
Exfupero præpingue folum ftagnantis Helori.
Hinc altas cautes, projectaque faxa, Pachyni
Radimus; et, fatis numquam conceffa moveri,
Adparet Camarina procul, campique Geloi,
Inmanisque Gela, fluvii cognomine dicta.

Arduus inde Acragas ostentat maxima longe
Monia, magnanimûm quondam generator equo-

rum:

Teque datis linquo ventis, palmofa Selinus;
Et vada dura lego faxis Lilybeia cæcis.

Hinc Drepani me portus, et inlætabilis ora,
Adcipit. Hic, pelagi tot tempeftatibus actus,

T

Heu genitorem, omnis curæ cafûsque levamen,
Amitto Anchifen! Hic me, pater optime, feffum
Deferis; heu! tantis nequidquam erepte periclis !
Nec vates Helenus, quum multa horrenda moneret,
Hos mihi prædixit luctus, non dira Celano.
Hic labor extremus, longarum hæc meta viarum.
Hinc me digreffum veftris deus adpulit oris.

Sic pater Æneas, intentis omnibus, unus
Fata renarrabat divom, curfusque docebat.
Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.

IN VIRGILIUM NOTULE.

IN ECLOGAS.

I. 18. AD fidem vetuftiorum et plurium membranarum abfcidi verfum

Sæpè finiftra cavâ prædixit ab ilice cornix:

ftatim præivit vox 'prædicerè': quod per se verfum effe interpola. tum evinceret, et hùc tralatum ab Ecl. ix. 15. Nec a nobis non ftat Servii filentium.

Ver. 33. Diftinxi ut redeat pinguis' ad 'victima,' probante Servio, et fcriptorum aliorum auctoritate; quos in re manifestâ quid profuerit cumulare?

Ver. 44. Dedi hoc' ex conjecturâ; quam nemo improbabit, nifi qui vetuftam rubiginem nitori novo prætulerit, aut cum Fabro profunditatem receptæ lectionis emirabitur. Hic' ineptit: quid enim refert 'ubi' responsum datum fit? 'quale' verò fuerit refponfum, id demùm momento videtur effe maximo. Æn. v. 706.

et vi. 344.

Hæc refponfa' dabat:

'Hoc' uno 'refponfo' animum delufit Apollo. Confer Ovidium met. ii. 326. Aliud non patitur linguæ ratio.

Ver. 49. Aliter diftinxi non fine magno loci commodo. Hinc omnia cohærent meliùs; nec nudi aliquid, aut fine rationibus idoneis dicti, relinquitur.

Ver. 59. Dedi quod conjeceram, et ante me Cerda, affentiente uno MS. nec credibile eft aliter potuiffe fcribere Virgilium.

Oppofitionem neceffariam benè fervat Horat. art. poet. 30.

Delphinum filvis appingit, Auctibus aprum.'

Similitèr Claudianus, in Prob. conf. v. 169.

ubi hunc locum Virgilii apertè imitatus eft.

Nec egregiè non favet nobis ejufdem ornatiffimi poëtæ locus, non alio colore, in Eutropium, i. 354.

jam frugibus aptum'

Æquor, et advectum filvis 'delphina' videbo.

Ver. 73. Quivis, intentiùs spectans, agnofcet veram lectionem effe perduxit.' Dubitantem remittimus ad Ruhnkenium in Vell. Paterc. ii. 106. 2.

Ecl. ii. 20. Peffimè dispungitur poft pecoris.' Sic nofter Geo. ii. 146.

Hinc albi,' Clitumne, 'greges'

ibid. iii. 391.

Munere fic niveo lana'

Valerius Flaccus, i. 90.

.. niveique greges' altaria cingent.

Facetus eft Heynius, cùm putet aliâ distinctione verfum fieri numerofiorem quafi hæc cæfura non fuerit etiàm frequentiffima, et aliud magis commendaret poëfin paufarum varietate! Favet nobis Servius.

Ecl. iii. 60. Audio fecundam interpretationem Servii: “O! “Musæ, sumamus ab Jove principium." Conferas præcedentem verfum, et ecl. vii. 19.

Ver. 109. Dudùm divinaveram transponendas effe voces 'amores' et 'amaros;' fed ante me, quod ferò intellexerim, idem "Eberto' in mentem venerat. 'Amaros' quidèm metuit amores, ut videtur, Damotas; vide verss. 65. 81. 101. 'dulces' autèm expertus eft Menalcas: vide verss. 66. 74.

Ecl. iv. 33. Lectionem amplector longè magis exquifitam